ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Την 1η Ιουνίου 1980, ο Σύλλογος Ποντίων Νομού Σερρών «Εύξεινος Λέσχη» πραγματοποίησε εκδρομή στα Κάτω Πορρόϊα, με σκοπό την ψυχαγωγία των κατοίκων της περιοχής.

Την 1η Ιουνίου 1971, στο χωριό Αγία Ελένη, πραγματοποιήθηκε φιλικός ποδοσφαιρικός αγώνας μεταξύ της τοπικής ομάδας Αστήρ και της ομάδας του 1ου Συστήματος Προσκόπων της Α΄ Τοπικής Εφορίας Σερρών. Ο αγώνας έληξε με νίκη του «Αστέρα» με σκορ 2-1.

Την 1η Ιουνίου 1912, ξημερώματα με 2 Ιουνίου απεβίωσε ο καθηγητής Ιωάννης Τσικόπουλος , ο οποίος υπηρέτησε στις Σέρρες αρχικά ως διευθυντής του ημιγυμνασίου της πόλης και αργότερα ως καθηγητής των Ελληνικών στο Παρθεναγωγείο, ένα από τα πιο αξιόλογα εκπαιδευτήρια της Μακεδονίας. 

Την 1η Ιουνίου 1787 γεννήθηκε ο Κωνσταντίνος Παναγιώτου Τάττης (1787–1864) ο οποίος ήταν εμπορος, Φιλικός και προεξάρχων της ελληνικής κοινότητας Θεσσαλονίκης. Κατά την έκρηξη της Επαναστάσεως του 1821, ο Τάττης ευρισκόμενος στις Σέρρες, συνελήφθη από τις οθωμανικές αρχές, υπέστη βασανιστήρια και φυλακίστηκε. Παρέμεινε έγκλειστος επί σειρά ετών, έως ότου εξαγόρασε την ελευθερία του διά δωροδοκίας των τοπικών Τούρκων αξιωματούχων.

Κωνσταντίνος Παναγιώτου Τάττης (1787–1864) Έμπορος, Φιλικός και προεξάρχων της ελληνικής κοινότητας Θεσσαλονίκης Ο Κωνσταντίνος Παναγιώτου Τάττης γεννήθηκε την 1η Ιουνίου 1787 στο Βυθικούκι της Κορυτσάς. Καταγόμενος από οικογένεια με εμπορική δραστηριότητα, εντάχθηκε από νεαράς ηλικίας στην οικογενειακή επιχείρηση, η οποία εξειδικευόταν στο εμπόριο του καπνού· ένας τομέας που, λόγω της φύσεώς του, τον ανάγκαζε σε συχνά και εκτεταμένα ταξίδια στις περιοχές της Ηπείρου, της Μακεδονίας και της Θράκης. Αυτή η διαρκής μετακίνηση και η συναναστροφή με τους κύκλους των επιφανών Ελλήνων των περιοχών αυτών, τον κατέστησαν πολύτιμο σύνδεσμο για τη Φιλική Εταιρεία, στην οποία και μυήθηκε. Εντός αυτού του πλαισίου ανέλαβε σημαντικό ρόλο στη διάδοση των ιδεών του εθνικού ξεσηκωμού και στον συντονισμό των δράσεων των μελών του ελληνικού στοιχείου στη βόρεια Ελλάδα. Στις 26 Φεβρουαρίου 1815, ο Τάττης νυμφεύθηκε την Αικατερίνη, θυγατέρα του Ιωάννη Πούλιου Καυταντζόγλου, και από τον γάμο τους απέκτησαν...

Την 1η Ιουνίου 1948, ο Μάρκος Βαφειάδης, πρόεδρος της «Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης», απηύθυνε ραδιοφωνικό μήνυμα, στο οποίο πρότεινε τον τερματισμό της εμφύλιας σύρραξης και την έναρξη διαδικασίας ειρήνευσης, προκαλώντας ποικίλες αντιδράσεις εντός και εκτός του κομμουνιστικού κινήματος. Η πολιτική και στρατιωτική του δράση είχε ξεκινήσει ήδη από την περίοδο της Κατοχής. Τον Μάιο του 1941, δραπέτευσε από τον τόπο εξορίας του στη Γαύδο, μαζί με ομάδα συντρόφων του, και εντάχθηκε ενεργά στον αγώνα κατά της γερμανικής κατοχής. Το 1942 εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας (ΚΚΕ) και του ανατέθηκε η ευθύνη για τη δράση του Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (ΕΛΑΣ) στην περιοχή της Μακεδονίας. Τον Οκτώβριο του 1944, εισήλθε επικεφαλής δυνάμεων του ΕΛΑΣ στη Θεσσαλονίκη, μετά την αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων. Τον Νοέμβριο του 1944 διαφώνησε με τον Άρη Βελουχιώτη, ο οποίος πρότεινε ένοπλη σύγκρουση του ΕΛΑΣ με τις βρετανικές δυνάμεις. Κατ...

Την 1η Ιουνίου 1973, η "Χούντα των Συνταγματαρχών" προχωρεί στην κατάργηση της μοναρχίας στην Ελλάδα. Ο Γ. Παπαδόπουλος σε διάγγελμά του προαναγγέλλει την εγκαθίδρυση «Κοινοβουλευτικής Προοδευτικής Δημοκρατίας». Φυσικά, μετά την κατάργηση της βασιλείας και την ψευδεπίγραφη «ψήφιση» Συντάγματος με το δημοψήφισμα της 29ης Ιουλίου 1973, το πολίτευμα ονομάστηκε επισήμως «Κοινοβουλευτική Προοδευτική Δημοκρατία», όμως, αυτό δεν αντανακλούσε την πραγματικότητα του πολιτεύματος. Ήταν ονομασία βιτρίνας, χωρίς ουσιαστική δημοκρατία, καθώς: Δεν υπήρχε κοινοβούλιο (είχε καταργηθεί). Δεν υπήρχαν ελεύθερες εκλογές, ούτε πολιτικά κόμματα. Η εξουσία παρέμενε στα χέρια της στρατιωτικής δικτατορίας. Ο ίδιος ο Παπαδόπουλος αυτοανακηρύχθηκε Πρόεδρος της Δημοκρατίας και προώθησε ένα καθεστώς προσωποπαγές, με μερικά επιφανειακά αστικά χαρακτηριστικά. Οπότε, στην πράξη ήταν στρατιωτική δικτατορία με προσχηματικό "προοδευτικό" προσωπείο.

Πόλου νοητοῦ ἀστέρες σελασφόροι, ἀκτῖσιν ὑμῶν φωτίσαιτέ μοι φρένας. Ξένον τὸν Υἰὸν Πατρὸς οὐσίας λέγων, Ἄρειος, ἤτω τῆς Θεοῦ δόξης ξένος. Η έκτη κατά σειρά Κυριακή μετά το Άγιο Πάσχα είναι αφιερωμένη από την Εκκλησία μας στην μνήμη των 318 Αγίων Πατέρων, οι οποίοι έλαβαν μέρος στην Α' Οικουμενική Σύνοδο που συνήλθε στην Νίκαια της Βιθυνίας το 325 μ.Χ. Η σύνοδος συνήλθε κατά πρόσκληση του Μέγα Κωνσταντίνου κατά το εικοστό έτος της βασιλείας του και είχε διάρκεια 3,5 χρόνια. Διακριθείσες μορφές της συνόδου ήταν ο Αλέξανδρος ο Κωνσταντινουπόλεως, ο Αλέξανδρος ο Αλεξανδρείας, ο Μέγας Αθανάσιος, ο Ευστάθιος ο Αντιοχείας, ο Μακάριος ο Ιεροσολύμων, ο Παφνούτιος, ο Σπυρίδων, ο Νικόλαος, κ.α. Η Α' Οικουμενική Σύνοδος καταδίκασε τον Άρειο και τον Αρειανισμό. Διατύπωσε τους πρώτους όρους ορθού Χριστιανικού δόγματος και ιδιαίτερα τα περί του δευτέρου Προσώπου της Αγίας Τριάδος, τον Ιησού Χριστό, ως ομοούσιον τω Θεώ Πατρί. Συνέταξε τα πρώτα επτά άρθρα του Συμβόλου της Πίστεως. Συνοπτική παρ...

Ο Όσιος Διονύσιος, κατά κόσμον Δημήτριος, γεννήθηκε, πιθανόν το 1362 μ.Χ., στα προάστια της πόλεως Βολογκντά της Ρωσίας. Από μικρή ηλικία αγαπούσε το μοναχικό βίο. Για το λόγο αυτό άφησε την πατρική οικία και εισήλθε, το 1386/87 μ.Χ., στη μονή Σπασοκαμένσκϊυ. Ηγούμενος ήταν ο Διονύσιος ο Έλλην, μετέπειτα Επίσκοπος Ροστώβ († 1425 μ.Χ.). Ο νεαρός Δημήτριος με δάκρυα στα μάτια παρακάλεσε τον γούμενο να τον κάνει μοναχό. Ο ηγούμενος Διονύσιος, βλέποντας τον ένθεο ζήλο του, προχώρησε στη μοναχική κουρά και του έδωσε το όνομα Διονύσιος, ενώ τον εμπιστεύθηκε στην πνευματική καθοδήγηση κάποιου εκ των αδελφών της μονής. Εκεί έζησε για εννέα χρόνια με υπακοή, νηστεία και αδιάλειπτη προσευχή, χωρίς να μειώσει ποτέ την άσκηση μέχρι το τέλος της ζωής του. Η ταπεινοφροσύνη, η άσκηση στην αγάπη και η εργατικότητά του, έκαναν τον Όσιο Διονύσιο πολύ αγαπητό μεταξύ των μοναχών, που τον θεωρούσαν άνθρωπο με μεγάλο πνευματικό βάρος. Από τη μονή έφυγε, μαζί με το μοναχό Παχώμιο, μετά από ευλογία του ηγουμέ...

Ο Όσιος Αγαπητός έζησε στη Ρωσία περί τον 11ο αιώνα μ.Χ. και ασκήτεψε στη Μεγάλη Λαύρα του Κιέβου στα χρόνια του Οσίου Αντωνίου (βλέπε 10 Ιουλίου). Ο Όσιος πράγματι ήταν αγαπητός στον Θεό και έτσι τον αξίωσε του χαρίσματος της θαυματουργίας. Η φήμη του απλώθηκε παντού και πλήθη πιστών έρχονταν στον Όσιο, για να θεραπευθούν. Για το λόγο αυτό τον αποκαλούσαν ιατρό. Ανάμεσα στους άλλους, θεράπευσε και τον πρίγκιπα του Τσέρνιγκωφ Βλαδίμηρο Βσεβολόντοβιτς, ο οποίος αργότερα έγινε μεγάλος πρίγκιπας του Κιέβου με την επωνυμία «Μονομάχος». Ο Όσιος Αγαπητός κοιμήθηκε με ειρήνη και τα ιερά λείψανά του φυλάσσονται στο Σπήλαιο του Αγ. Αντωνίου.

Ἰουστῖνος ὕπνωσεν Σέρβος ὁ μέγας, Θεολόγων σύνεδρος, Ἁγίων φίλος. Θεανθρώπῳ ἥνωται ὑπνώσας λέων Ὀρθοδοξίας. Ο Όσιος και θεοφόρος πατήρ Ιουστίνος γεννήθηκε στις 25 Μαρτίου του 1894 μ.Χ., ξημερώματα του Ευαγγελισμού στην πόλη Βράνιε της νοτίου Σερβίας. Ο πατέρας του ονομαζόταν Σπυρίδων και η μητέρα του Αναστασία. Κατά την βάπτιση έλαβε το όνομα Ευάγγελος. Η οικογένεια του πατέρα του ήταν εκ παραδόσεως ιερατική και είχε δώσει στην ορθόδοξη Εκκλησία τουλάχιστον επτά ιερωμένους. Αυτό εξάλλου φανερώνει και το επώνυμο Πόποβιτς (Παπαδόπουλος). Από μικρό παιδάκι ακόμα, συχνά επισκεπτόταν με τούς γονείς του τον Άγιο Πρόχορο τον Θαυματουργό στην κοντινή Μονή Πτσίνσκι όπου και είδε με τα μάτια του την θεραπεία της μητέρας του από βαριά ασθένεια. Μια δεύτερη πηγή ευλάβειας για τον μικρό Ευάγγελο ήταν η τακτική ανάγνωση του Ευαγγελίου από τα δεκατέσσερα του χρόνια μα και η ασκητική βίωση του μέχρι το τέλος της ζωής του. Τρίτη πηγή θείας έμπνευσης έγινε για τον μικρό Πόποβιτς η ανάγνωση των Συναξαριώ...

Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στην Πολωνία συστάθηκαν από υποχθόνια στοιχεία, που ήταν υπό την επήρεια της Ρωμαιοκαθολικής ᾿Εκκλησίας, ψευδοστρατιωτικές ομάδες με σκοπό την εκκαθάριση του Ορθόδοξου ποιμνίου της Πολωνίας. Οι εκκαθαρίσεις αυτές, εθνικού και θρησκευτικού χαρακτήρα γίνονταν κατά τη διάρκεια της νύχτας σε όλα τα χωριά της Ανατολικής Πολωνίας. Χιλιάδες άνθρωποι κατακρεουργήθηκαν, είτε γιατί ήταν πολίτες Ουκρανοί (περίπου 12.000), είτε γιατί ήταν Ορθόδοξοι (περίπου 1.200 Μάρτυρες). Στις 8 Ιουνίου 2003 μ.Χ., η Ορθόδοξη Εκκλησία της Πολωνίας κατέταξε με Συνοδική Απόφαση αυτής στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας επτά κληρικούς, τον Πρωτοπρεσβύτερο Βασίλειο Martysz, τον ιερέα Παύλο Szwajko, τον ιερέα Σέργιο Zacharczuk, τον ιερέα Νικόλαο Holz, τον ιερέα Λέοντα Κorobczna, τον ιερέα Πέτρο Οhryzko, το μοναχό Ιγνάτιο της Jableczna, την Πρεσβυτέρα Ιωάννα Szwajko και όλους εκείνους που μαρτύρησαν για την ορθόδοξη πίστη μαζί με αυτούς που τους γνωρίζει ο Θεός.

Tωόντι Θεσπέσιος εκ των πραγμάτων, Mάρτυς δέδειξαι Θεσπέσιε τω ξίφει. Ο Άγιος Θεσπέσιος έζησε στα χρόνια του βασιλιά Αλεξάνδρου Σεβήρου, το έτος 222, και καταγόταν από την Καππαδοκία. Επειδή ομολογούσε τον Χριστό συνελήφθη από τον άρχοντα της Καππαδοκίας Σιμπλίκιο και οδηγήθηκε στο ναό των ειδώλων για να θυσιάσει σ' αυτά. Ο Θεσπέσιος όχι μόνο δεν θυσίασε, αλλά ενέπαιξε τα είδωλα, με αποτέλεσμα να τον κρεμάσουν και να ξεσχίσουν τις σάρκες του. Έπειτα τον έβαλαν μέσα σ' ένα καζάνι με βραστό νερό, αλλά ο Θεσπέσιος με τη χάρη του Θεού έμεινε αβλαβής. Στη συνέχεια τον έφεραν και πάλι στο ναό των ειδώλων, για να προσφέρει σ' αυτά θυσία, αλλά όταν πλησίασε τον βωμό τον γκρέμισε. Οπότε αμέσως τον έβαλαν μέσα σ' ένα καζάνι με βραστό λάδι, πίσσα και λίπος, και αφού έμεινε μέσα σ' αυτό δύο μέρες βγήκε αβλαβής, χωρίς να έχει κανένα έγκαυμα στο σώμα του. Τότε πολλοί Έλληνες ελκύστηκαν στην πίστη του Χριστού. Τέλος, τον έβγαλαν έξω από την πόλη και τον αποκεφάλισαν, και έτσι ανέβ...

Το νησί της Λευκάδος περί τα μέσα του 18ου αιώνος μ.Χ. πέρασε μια μεγάλη δοκιμασία από το λοιμό της πανώλης. Με βάση διάφορα στοιχεία 1.800 κάτοικοι αφανίσθηκαν από την «πανούκλα». Επίσης Ενετική φρουρά αποδεκατίσθηκε. Το ίδιο και ολόκληροι οικισμοί, όπως τα Κολυβάτα του ορεινού χωριού Αλέξανδρος. Τον Αύγουστο του 1743 μ.Χ., ο ιερομόναχος Ματθαίος μετέφερε στη Λευκάδα από την ιερά μονή Δουσίκου, κοντά στα Τρίκαλα, την τιμία κάρα του Αγίου Βησσαρίωνος, Αρχιεπισκόπου Λαρίσης (βλέπε 15 Σεπτεμβρίου). Με τη βοήθεια του Αγίου οι Λευκαδίτες σώθηκαν από τη φοβερή ασθένεια. Ανήγειραν μάλιστα ναό προς τιμήν του στο χώρο όπου είχε στηθεί προηγουμένως το λοιμοκαθαρτήριο και τον παρεχώρησαν ως μετόχι στη μονή Δουσίκου. Η περιοχή εκείνη μέχρι σήμερα ονομάζεται «Αγία Κάρα».

 Eις τον Iούστον και Iουστίνον. Oύπω τεμείν Iούστον έφθη το ξίφος, Kαι την κεφαλήν ην κλίνων Iουστίνος. Eις τον Xαρίτωνα και Xαριτώ. Θείος Xαρίτων και Xαριτώ παρθένος, Tμηθέντες ευμοιρούσι θείων χαρίτων. Eις τον Eυέλπιστον. Eύελπις Eυέλπιστός εστιν εικότως, Ως κλήρον έξει τον Θεόν τμηθείς κάραν. Eις τον Iέρακα. Oρμά προς άθλους Iέραξ ως ιέραξ, Tμηθείς δε θηρά ψυχικήν σωτηρίαν. Eις τον Παίωνα. Παίων ο παίων δυσσεβή πίστιν λόγοις, Xειρί ξιφήρει παίεται κατ’ αυχένος. Eις τον Λιβεριανόν. Δείξεις τι και συ τω Θεώ τμηθέν μέλος, Mελών το κρείττον Λιβεριανέ κάραν. Οι Άγιοι Ιούστος, Ιουστίνος, Χαρίτων, Χαρίτω η παρθένος, Ευέλπιστος, Ιέραξ, Παίων και Λιβεριανός (κατ' άλλους Βαλλεριανός) έλαβαν τα μαρτυρικά στεφάνια, μαζί με τον φιλόσοφο και απολογητή Ιουστίνο (βλέπε ίδια ημέρα)., στο διωγμό κατά των χριστιανών επί Μάρκου Αυρηλίου. Ανήκαν στην ανδρεία φάλαγγα των χριστιανών της Ρώμης, όπου μόνο το γνήσιο χριστιανικό θάρρος, μπορούσε να μη πτοείται από τη δύναμη της ειδωλολατρίας, που υποστηρι...

Bίος Mετρίου πάσι τοις χριστωνύμοις, Στήλη πρόκειται αρετών τε και πίναξ. Στη Γαλατία της Ασιατικής Παφλαγονίας ήταν κάποιος γεωργός, που ονομαζόταν Μέτριος. Αυτός λοιπόν έβλεπε τον γείτονα του που είχε γιους και τους προετοίμαζε για την Κωνσταντινούπολη, για να γίνουν αξιωματικοί και υπηρέτες του Βασιλιά. Τότε ο Μέτριος παρακάλεσε τον Θεό λέγοντας: «Κύριε, αν και εγώ είμαι άξιος δούλος σου, χάρισε μου ένα αρσενικό παιδί για να το έχω αποκούμπι στα γηρατειά μου». Αφού προσευχήθηκε, στη συνέχεια πήγε στο πανηγύρι που γινόταν κάθε χρόνο στην Παφλαγονία. Στην επιστροφή, στάθηκε σε ένα δασάκι που είχε νερό, για να ποτίσει τα ζώα του. Εκεί λοιπόν βρήκε ένα πουγκί, που είχε μέσα 1500 φλουριά. Όπως ήταν σφραγισμένο, χωρίς να το ανοίξει, το πήρε και το πήγε στο σπίτι. Την επόμενη χρονιά, ξαναπήγε στο πανηγύρι της Παφλαγονίας και όταν τελείωσε, ο Μέτριος πήγε και στάθηκε στο δασάκι που βρήκε τα φλουριά και παρατηρούσε τους διαβάτες. Τότε φάνηκε κάποιος, που κάτι έψαχνε και αναστέναζε βαριά. Ο γ...

 Eρυθρόν ημίν η Γραφή πόντον λέγει, Kαι γην ερυθράν εκτελεί τμηθείς Nέων. O Άγιος Νέων μαρτύρησε δια ξίφους.

 Έστησε Πύρρος πύργον αγνείας μέγαν, Δι’ ου θεωρεί τον Θεόν χούν θεις κάτω. Ο Όσιος Πύρρος απεβίωσε ειρηνικά

 Πολλάς ο Φίρμος υπομείνας βασάνους, Πολλάς και εύρεν ανταμείψεις εν πόλω. Ο Άγιος Φίρμος έζησε στα χρόνια του βασιλιά Μαξιμιανού. Το έτος 299 μ.Χ., συνελήφθη διότι ομολογούσε τον Χριστό και οδηγήθηκε στον Μάγο (ίσως το κύριο όνομα του ηγεμόνα), και επειδή δεν πείστηκε να θυσιάσει στα είδωλα, πρώτα τον γύμνωσαν και τον μαστίγωσαν με μαστίγια από νεύρα βοδιών, έπειτα τον κρέμασαν και ξέσχισαν τις σάρκες του και με ξυράφι έκοψαν τη ράχη του. Κατόπιν εξάρθρωσαν τα μέλη του και κατέσφαξαν με μαχαίρια την κοιλιά του, τα πόδια και τα χέρια του. Επειδή όμως ο Φίρμος παρέμεινε σταθερός στη χριστιανική του πίστη τον αποκεφάλισαν.

Η μνήμη του αναφέρεται στον υπ' αριθμ. 53 Κώδικα της Μονής Βλατέων. Καμία άλλη πληροφορία δεν έχουμε για τη ζωή του Αγίου αυτού.

 Οι Άγιοι Δέκα Χιλιάδες Μάρτυρες, μαρτύρησαν στην Αντιόχεια επί αυτοκράτορα Δεκίου. Η μνήμη των Αγίων δεν αναφέρεται στον Συναξαριστή του Αγίου Νικόδημου, αναγράφεται όμως σ' αυτόν του Delehaye και στον υπ' αριθ. 53 Κώδικα των Βλατέων.

Ο Άγιος Ουϊστάνος (Wistan) ήταν υιός του Βίμμουντ, υιού του βασιλέως της Μερσία. Όταν κοιμήθηκαν ο πατέρας και ο παππούς του, ο μικρός Ουϊστάνος, υπό την κηδεμονία του αδελφού του παππού του, ανήλθε στο θρόνο. Εν τω μεταξύ ο Άγιος μεγάλωνε και προέκοπτε σε χάρη και σοφία Θεού και αγωνιζόταν να τηρεί τις εντολές του Ευαγγελίου. Όμως ο επίτροπος του θρόνου Βερθούλφιος (840 - 852 μ.Χ.) συνωμότησε μαζί με τον υιό του κατά του Αγίου, για να απαλλαγούν από το νόμιμο διάδοχο του θρόνου, και τον δολοφόνησαν, το 849 μ.Χ., κατά τη στιγμή που εκείνος πλησίαζε τον ξάδελφό του, για να τον χαιρετήσει. Το κατακρεουργηθέν λείψανο του Αγίου ενταφιάσθηκε από τη μητέρα του με ευλάβεια και πολλά θαύματα τελέσθηκαν με τη μεσιτεία του.

Ο Όσιος Καρπάσιος έζησε στη Γαλλία τον 4ο και 5ο αιώνα μ.Χ. Αγάπησε το μοναχικό βίο και ασκήτεψε ως ερημίτης στις Λερίνους νήσους. Εκεί συνδέθηκε πνευματικά με τον Όσιο Ονωράτο (βλέπε 16 Ιανουαρίου) και το μεγαλύτερο αδελφό του Όσιο Βενάνδιο (βλέπε 30 Μαΐου). Μαζί επισκέφθηκαν τις μοναστικές κοινότητες της Ανατολής, για να γνωρίσουν αγίους ασκητές και να διδαχθούν από το βίο τους. Κατά τη διάρκεια του προσκυνηματικού ταξιδιού τους ο Όσιος Βενάνδιος κοιμήθηκε στην Ελλάδα, ενώ οι δύο Όσιοι επέστρεψαν στο ασκητήριό τους. Εκεί ο Όσιος Ονωράτος ίδρυσε μονή, στην οποία, μετά την εκλογή του σε Επίσκοπο, εγκατέστησε ηγούμενο τον Όσιο Καρπάθιο. Ο Όσιος Καρπάθιος, αφού έζησε θεοφιλώς, κοιμήθηκε με ειρήνη, το 430 μ.Χ.

Οι Άγιοι Μάρτυρες Φελινός και Γρατινιανός ήταν στρατιώτες του Ρωμαϊκού στρατού και μαρτύρησαν στην Περούτζια της Ιταλίας, το 250 μ.Χ., επί αυτοκράτορος Δεκίου (249 - 251 μ.Χ.). Τα ιερά λείψανά τους μετεκομίσθησαν, το 979 μ.Χ., στην πόλη Αρόνα κοντά στο Μιλάνο.

ι Άγιοι Ιερομάρτυρες Ρεβεριανός, που ήταν Επίσκοπος, και Παύλος ο πρεσβύτερος κατάγονταν από την Ιταλία και έζησαν τον 3ο αιώνα μ.Χ. Απεστάλησαν για να κηρύξουν το Ευαγγέλιο στη Γαλλία. Συνελήφθησαν στην περιοχή του Αουτούν και μαρτύρησαν, το 272 μ.Χ., μαζί με άλλους Χριστιανούς, επί αυτοκράτορος Αυρηλιανού (270 - 275 μ.Χ.).

Ο Άγιος Μάρτυς Κρεσκεντιανός ήταν στρατιώτης και μαρτύρησε, το 287 μ.Χ., επί αυτοκράτορος Διοκλητιανού (284 - 305 μ.Χ.), στην πόλη Σάλντο της Ιταλίας, κοντά στο Καστέλλο.

 Ο Άγιος Μάρτυς Πρόκλος ήταν Ρωμαίος αξιωματούχος και μαρτύρησε, το 304 μ.Χ., επί αυτοκράτορος Μαξιμιανού (285 - 305 μ.Χ.), στην πόλη Μπολόνια της Ιταλίας.

Στα μισά του ανηφορικού δρόμου, που συνδέει τον ερημωμένο πια Αλέξανδρο με την παραθαλάσσια και σφύζουσα από ζωή Νικιάνα, ο οδηγός ή ο πεζοπόρος θα συναντήσει το Ησυχαστήριο των Αγίων Πατέρων. Πλήθη προσκυνητών ανηφορίζουν μέχρις εκεί, στις βορειοανατολικές παρυφές του όρους των Σκάρων, του λευκαδίτικου «Αγίου όρους», την Κυριακή των Πατέρων (Ζ’ από το Πάσχα), οπότε η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη των 318 Θεοφόρων Πατέρων που συγκρότησαν την Α’ Οικουμενική Σύνοδο. Όλοι θα ασπαστούν την εικόνα των Αγίων, θα αντλήσουν από το αγίασμα και θα προσευχηθούν στα «άγια κορμάκια». Η παράδοση μας παρέχει πολλές πληροφορίες για τους Αγίους Πατέρες και την σχέση τους με το νησί της Λευκαδας. Προτού προλάβει η Εκκλησία του Χριστού να βγει νικήτρια από τη δοκιμασία των Διωγμών, ένα νέο πρόβλημα προέκυψε και ταλαιπωρούσε τα μέλη Της. Ήταν οι αιρέσεις. Μία από αυτές και ο Αρειανισμός. Ένας κληρικός από την Αλεξάνδρεια, ο πρεσβύτερος Άρειος, άρχισε να διδάσκει ότι ο Ιησούς Χριστός δεν ήταν Θεός και ένα απ...

Ο Άγιος Μάρτυς Σεκούνδος άθλησε το 304 μ.Χ., επί αυτοκράτορος Διοκλητιανού (284 - 305 μ.Χ.), αφού τον έριξαν στον ποταμό Τίβερη κοντά στην πόλη Αμέλια της Ουμβρίας της Ιταλίας.