ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Με κάθε επισημότητα και πατριωτική συγκίνηση πραγματοποιήθηκε σήμερα, Παρασκευή 27 Ιουνίου 2025, η καθιερωμένη παρέλαση στο Σιδηρόκαστρο για την 112η επέτειο της απελευθέρωσης της πόλης. Η πόλη φόρεσε τα γιορτινά της, τιμώντας την ιστορική εκείνη ημέρα, όταν στις 27 Ιουνίου 1913 ο ελληνικός στρατός εισήλθε θριαμβευτικά στο Σιδηρόκαστρο, σηματοδοτώντας το τέλος της υποδούλωσης και την ένταξή του στον εθνικό κορμό. Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν νωρίς το πρωί με την τέλεση δοξολογίας στον Ιερό Ναό Ευαγγελίστριας, ακολούθησε επιμνημόσυνη δέηση στο Ηρώο των Πεσόντων και κατάθεση στεφάνων από εκπροσώπους φορέων και συλλόγων.  Στις 19:00 το απόγευμα, πραγματοποιήθηκε η μεγάλη επετειακή παρέλαση με την συμμετοχή φιλαρμονικών και συλλόγων. Κατά την διάρκεια της παρέλασης ξέσπασε μπόρα αλλά δεν κατάφερε να σταματήσει ή να πτοήσει τους παρελαύνοντες 

  Παρέλαση για την Απελευθέρωση του Σιδηροκάστρου : Τα Λάβαρα των Συλλόγων, 27 Ιουνίου 2025

Ο Όσιος Μαρτίνος του Τούροβ υπηρέτησε ως μάγειρας κοντά στους Επισκόπους της Μητρόπολης Τούροβ: Σιμεών, Ιγνάτιο, Ιωακείμ (1144-1146) και Γεώργιο. Παρά το ότι εργαζόταν όλη μέρα στην κουζίνα, δεν σταματούσε να προσεύχεται, μιμούμενος τους Επισκόπους που υπηρετούσε. Ο Επίσκοπος Γεώργιος τον απέσυρε λόγω ηλικίας, όμως ο γέροντας δεν ήθελε να φύγει από το μοναστήρι (οι επίσκοποι έμεναν στη Μονή των Αγίων Βόρις και Γκλέμπ) και έτσι δέχτηκε το μοναχικό σχήμα. Όπως και οι άλλοι μοναχοί, έμενε σε ξεχωριστό κελί και οι μοναχοί συγκεντρώνονταν για τη λατρεία. Μια φορά, την άνοιξη, τον Απρίλιο, τρεις μέρες πριν από την εορτή του Αγίου Μαρτίνου του Ομολογητή – του ουράνιου προστάτη του – άρχισε να υποφέρει από πολύ δυνατούς πόνους. Δεν μπορούσε ούτε να σηκωθεί από το κρεβάτι και μπορούσε μόνο να καλεί σε βοήθεια. Συνήθως οι μοναχοί βοηθούσαν ο ένας τον άλλον, αλλά αυτή τη φορά ο πλημμυρισμένος ποταμός Πριπιάτ έκοψε κάθε πρόσβαση και εμπόδισε τους άλλους μοναχούς να φτάσουν στο κελί του ασθενούς. ...

Ο Άγιος Σεβήρος ο Πρεσβύτερος (27 Ιουνίου) τον έκτο αιώνα υπηρέτησε σε εκκλησία της Υπεραγίας Θεοτόκου στο χωριό Ιντεροκλέουμ της κεντρικής Ιταλίας. Ήταν γνωστός για την ενάρετη και θεοφιλή ζωή του. Μια φορά, ενώ ο άγιος εργαζόταν στον κήπο του, κόβοντας σταφύλια στο αμπέλι, τον κάλεσαν να δώσει τα Άγια Μυστήρια σε έναν πεθαμένο. Ο Άγιος Σεβήρος είπε: «Γυρίστε πίσω, θα έρθω σύντομα.» Έμειναν μόλις λίγα σταφύλια να κόψει και ο άγιος καθυστέρησε λίγο στον κήπο για να τελειώσει τη δουλειά. Όταν έφτασε στο σπίτι του ασθενούς, του είπαν ότι ο άνθρωπος είχε ήδη πεθάνει. Ο Άγιος Σεβήρος, θεωρώντας τον εαυτό του υπεύθυνο για τον θάνατο του ανθρώπου χωρίς άφεση, άρχισε να τρέμει και να κλαίει δυνατά. Πήγε μέσα στο σπίτι όπου βρισκόταν ο νεκρός. Με δυνατούς στεναγμούς και φωνάζοντας πως ήταν δολοφόνος, έπεσε με δάκρυα μπροστά στον νεκρό. Ξαφνικά, ο νεκρός ξανάνζησε και είπε σε όλους ότι τα δαιμόνια ήθελαν να αρπάξουν την ψυχή του, αλλά ένας από τους αγγέλους είπε: «Δώστε τον πίσω, γιατί ο ιερέας...

Ο Άγιος Γεώργιος καταγόταν από την περιοχή της Σαμτσχέ, στη νότια Γεωργία, και γεννήθηκε στο Τριαλέτι από ευσεβείς γονείς, τον Ιάκωβο και τη Μαριάμ. Όταν ήταν επτά ετών, τον πήρε υπό την προστασία της η σοφή και θεοσεβής ηγουμένη Σαβιάνα της Μονής Τατζρίσι. Έμεινε εκεί για τρία χρόνια, και όταν έγινε δέκα χρονών, ο πατέρας του τον έστειλε στη Μονή Χαχούλι, κοντά στους θείους του, τους Αγίους Γεώργιο τον Γραφέα και Σάββα. Αργότερα, ο πρίγκιπας Πέρις Τζοτζικισντέ του Τριαλέτι προσκάλεσε τον Γεώργιο τον Γραφέα να μείνει μαζί του, και ο θείος πήρε και τον μικρό Γεώργιο. Όμως, ο αυτοκράτορας Βασίλειος Β΄ κάλεσε τον Πέρι στη Κωνσταντινούπολη, τον κατηγόρησε για συνωμοσία και τον αποκεφάλισε. Η σύζυγος του πρίγκιπα έμεινε δώδεκα χρόνια στην Πόλη και έστειλε τον μικρό Γεώργιο να σπουδάσει κοντά στους πιο σπουδαίους φιλοσόφους και ρήτορες της εποχής. Όταν ο αυτοκράτορας Βασίλειος συγκινήθηκε από τη μοίρα της οικογένειας, επέτρεψε την επιστροφή τους στη Γεωργία. Ο εικοσιπεντάχρονος πλέον Γεώργιο...