ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Άγιος Ντάβιος (ή Ντάβιους, ή Μπάβινς, λατινικά Dabius)  ήταν Ιρλανδός ιεραπόστολος του 5ου αιώνα, πιθανώς μαθητής του Αγίου Πατρικίου, ο οποίος δραστηριοποιήθηκε στη Σκωτία, όπου πολλές εκκλησίες φέρουν το όνομά του. Η μνήμη του τιμάται στις 22 Ιουλίου . Μοναχοί του Ράμσγκεϊτ Οι μοναχοί της Μονής του Αγίου Αυγουστίνου στο Ράμσγκεϊτ έγραψαν στο Book of Saints (1921): DABIUS (DAVIUS) (St.) (22 Ιουλίου) (Άγνωστη χρονολογία) Ο Butler τον περιγράφει ως Ιρλανδό ιερέα που εργάστηκε στη Σκωτία, όπου το όνομά του εμφανίζεται ως τίτλος εκκλησιών. Πιθανώς είναι ταυτόσημος με τον Άγιο Μόβεαν ή Μπίτεους, μαθητή του Αγίου Πατρικίου. Σύμφωνα με τους Smith και Wace, οι κελτικές αφιερώσεις υπό το όνομα αυτό αποδίδονται περισσότερο στον Άγιο Ντάβιο παρά στον Άγιο Δαβίδ της Ουαλίας. Λογαριασμός του Butler Ο υμνογράφος Alban Butler γράφει στα Lives of the Primitive Fathers, Martyrs, and Other Principal Saints (1799): 22 Ιουλίου Άγιος Ντάβιος ή Ντάβιους, Ιερέας Ένας ένθερμος Ιρλανδός ...

Ο Άγιος Μόβεαν του Ίνισκουσερι, γνωστός και ως Μπίτεους του Ίνις-Κούσερι, ήταν πνευματικός μαθητής του Αγίου Πατρικίου και ένας αξιόλογος μοναχός στην Ιρλανδία. Αργότερα έγινε Ηγούμενος του μοναστηριού στο Ίνις-Κούσερι, το οποίο βρίσκεται στο Κάουντι Ντάουν της Ιρλανδίας. Ύστερα από χρόνια αφοσιωμένης διακονίας στον Θεό και την κοινότητά του, αποσύρθηκε για να ζήσει ως προσευχόμενος ερημίτης στο Περθσάιρ της Σκωτίας. Οι ακριβείς ημερομηνίες γέννησης και θανάτου του Αγίου Μόβεαν δεν είναι γνωστές, αλλά η μνήμη του τιμάται στις 22 Ιουλίου. Έζησε σε μια εποχή όπου ο Χριστιανισμός εξαπλωνόταν στην Ιρλανδία, κυρίως χάρη στις προσπάθειες του Αγίου Πατρικίου. Ο Μόβεαν επηρεάστηκε βαθιά από τη διδασκαλία του Πατρικίου και αφιέρωσε τη ζωή του στη διάδοση της πίστης και στην ενσάρκωση των ιδανικών του χριστιανικού μοναχισμού. Ως πνευματικός μαθητής του Αγίου Πατρικίου, ο Μόβεαν έλαβε πλήρη εκπαίδευση στη χριστιανική θεολογία και πνευματικότητα. Αναδείχθηκε σε σοφό και έμπειρο μοναχό, σεβαστό τ...

Ο Άγιος Πανχάριος του Μπεζανσόν , γνωστός και ως Άγιος Παγκράτιος ή Παγκράτιος του Μπεζανσόν, υπήρξε επίσκοπος της πόλης Μπεζανσόν στη Γαλλία, ιδιαίτερα τιμώμενος για την αρετή και το σθένος του. Έζησε κατά τον 4ο αιώνα, σε μια εποχή έντονων διωγμών υπό τον Αρειανό αυτοκράτορα Κωνστάντιο Β΄. Δυστυχώς, οι ιστορικές πηγές για τη ζωή και το έργο του είναι ελάχιστες. Παρ’ όλα αυτά, θεωρείται πως υπήρξε ένας γενναίος και αφοσιωμένος ποιμένας, ο οποίος υπερασπίστηκε με θάρρος την Ορθόδοξη πίστη απέναντι στην αίρεση του Αρειανισμού, που αρνούνταν τη θεότητα του Ιησού Χριστού. Κατά την περίοδο της επισκοπείας του, ο Άγιος Πανχάριος αντιμετώπισε πολλές προκλήσεις και διωγμούς, αγωνιζόμενος αδιάκοπα να εμποδίσει την εξάπλωση του Αρειανισμού στη μητροπολιτική του περιφέρεια. Ο Αρειανισμός αποτελούσε άμεση απειλή για τα θεμέλια της Χριστιανικής πίστης και πολλοί πιστοί είχαν παρασυρθεί από τη λανθασμένη αυτή διδασκαλία. Ο Άγιος Πανχάριος παρέμεινε ακλόνητος στις πεποιθήσεις του, αρνούμενος να σ...

Η πρώιμη ζωή του Αγίου Μιχαήλ Νακαριάκοφ δεν μας είναι γνωστή· γνωρίζουμε όμως ότι γεννήθηκε το 1866. Υπηρέτησε ως τρίτος ιερέας στον Καθεδρικό Ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο χωριό (σήμερα πόλη) Ουσόλιε. Το κύριο έργο του ήταν η τέλεση ιερών ακολουθιών: βαπτίσεις νεογέννητων, γάμοι νέων ζευγαριών, εξόδιες ακολουθίες και ευχές για τις ανάγκες του λαού του χωριού και των γύρω οικισμών. Αγαπήθηκε ιδιαίτερα από το ποίμνιό του, περισσότερο απ’ ό,τι οι άλλοι ιερείς, για το ελεήμον και ακτήμονα ήθος του. Κατέβαλλε μεγάλη προσπάθεια να διδάξει τα παιδιά των φτωχών οικογενειών των εργατών τον Νόμο του Θεού. Είχε ενεργό ρόλο στη συγκέντρωση εράνων για δώρα προς τους φτωχούς κατά τις γιορτές. Το Πάσχα, ο πατήρ Μιχαήλ επισκεπτόταν τα σπίτια των πτωχών και μοίραζε χρήματα λέγοντας: «Αυτά είναι για παπούτσια», ή «Αυτά είναι για δώρα στα παιδιά». Ήταν έγγαμος και είχε παιδιά. Στις 20 Ιουλίου 1918, ο πατήρ Μιχαήλ κλήθηκε από την Τσέκα (μυστική αστυνομία) του Ουσόλιε λόγω λαϊκής αναστάτωση...

Ο Όσιος Κορνήλιος του Περεγιασλάβλ, στον κόσμο Κόνων, ήταν γιος πλούσιας εμπορικής οικογένειας από το Ριαζάν, και οι γονείς του ονομάζονταν Γορδίας και Θεοδώρα. Από νεαρή ηλικία εγκατέλειψε το πατρικό του σπίτι και έζησε για πέντε χρόνια ως δόκιμος υπό την καθοδήγηση του Γέροντα Παύλου στην ερημική περιοχή Λουκιανόφ κοντά στο Περεγιασλάβλ. Στη συνέχεια, ο νεαρός ασκητής μετέβη στη Μονή των Αγίων Βόριδος και Γλεβ στο Περεγιασλάβλ (στην περιοχή «επί της άμμου»). Όμως, επειδή ήταν νεαρός και άτριχος και δεν μιλούσε, ο ηγούμενος Σέργιος αρνήθηκε να τον δεχτεί στη μονή. Παρά τις επανειλημμένες αρνήσεις, ο Κόνων δεν εγκατέλειψε τη μονή. Έμενε έξω από τα τείχη και περνούσε τις νύχτες στις πύλες, παρακαλώντας αδιάκοπα να τον δεχθούν. Τελικά, βλέποντας την υπομονή του, ο ηγούμενος Σέργιος τον δέχτηκε ως δόκιμο, θεωρώντας τον κωφάλαλο. Ο δόκιμος Κόνων δεν καθόταν να φάει στο κοινό τραπέζι με τους άλλους μοναχούς, θεωρώντας τον εαυτό του ανάξιο· έτρωγε μόνο από τα περισσεύματα, και αυτό μόνο τρ...

Η λύρα έχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα. Χρησιμοποιούνταν σε πολλούς αρχαίους πολιτισμούς γύρω από τη Μεσόγειο. Τα αρχαιότερα γνωστά παραδείγματα λύρας έχουν βρεθεί σε αρχαιολογικούς χώρους στη Μεσοποταμία, χρονολογούμενα περίπου στο 2700 π.Χ. Οι αρχαιότερες λύρες της Εύφορης Ημισελήνου είναι γνωστές ως "ανατολικές λύρες" και ξεχωρίζουν από τις άλλες αρχαίες λύρες λόγω της επίπεδης βάσης τους. Έχουν βρεθεί στην Αίγυπτο, τη Συρία, την Ανατολία και τη Λεβαντίνη. Σε αναφορά του σχετικά με τη νουβική λύρα, ο Carl Engel σημειώνει ότι οι σύγχρονοι Αιγύπτιοι την αποκαλούν qytarah barbarîyeh , κάτι που αντανακλά τη σύνδεσή της με τους "Βάρβαρους" (Βέρβερους), οι οποίοι σχετίζονται με τη "brbrta" των αρχαίων αιγυπτιακών αναφορών στη γη του Πουντ — περιοχή που ταυτίζεται με τη σημερινή Σομαλία, όπου η λύρα shareero εξακολουθεί να χρησιμοποιείται. Η "στρογγυλή λύρα" ή "δυτική λύρα" επίσης προήλθε από τη Συρία και την Ανατολία, αλλά δεν χρησιμοπ...