ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Ο Άγιος Στέφανος του Μαχρίστσε (+ 1406) γεννήθηκε στο Κίεβο. Έδωσε μοναστικούς όρκους στη Μονή Πετσέρσκ, όπου πέρασε αρκετά χρόνια σε άθλους υπακοής και προσευχής. Αργότερα, ο Στέφανος μετακόμισε στη Μόσχα, όπου έγινε δεκτός με αγάπη από τον Μεγάλο Δούκα Ιβάν Β΄, ο οποίος του επέτρεψε να εγκατασταθεί στην πόλη Μαχρίστσε, όχι μακριά από το Γκορόντιστσε, 35 μίλια από το Ερημητήριο του Σεργίου. Έχοντας χτίσει ένα κελί και περνώντας τη ζωή του στις εργασίες του ερημίτη, αυτός, λατρεύοντας τη σιωπή, δεν δέχτηκε όσους ήθελαν να τον ακολουθήσουν, αλλά στη συνέχεια ενέδωσε σε αιτήματα και, έτσι, το 1358 ίδρυσε ένα μοναστήρι στο οποίο διορίστηκε ηγούμενος. Οι αδελφοί Γιουρκόφσκι, που ζούσαν κοντά στο μοναστήρι του, φοβόντουσαν ότι η γη που κατείχαν μπορεί να δοθεί στο μοναστήρι και απείλησαν να σκοτώσουν τον άγιο ασκητή. Οι νουθεσίες του μοναχού δεν βοήθησαν. Τότε ο Άγιος Στέφανος πήγε σε άλλο μέρος. Εξήντα μίλια βόρεια της Βόλογκντα, στον ποταμό Άβνεζ, ίδρυσε ένα μοναστήρι στην έρημο στο όνομα...

Ο Άγιος Σισίνιος υπήρξε θεοφόρος γέροντας και φωτεινό πνευματικό στήριγμα της Αγίας Ανθούσας και της χριστιανικής κοινότητας στην Παφλαγονία κατά τον 8ο αιώνα. Με την άφθαστη σοφία και την άγια χάρη του Αγίου Πνεύματος, αναγνώρισε νωρίς την πνευματική ωριμότητα και την εσωτερική καθαρότητα της νεαρής Ανθούσας, καθοδηγώντας την στο δρόμο της υπακοής και της αγιότητας. Ο Άγιος Σισίνιος με τη διορατικότητά του διέκρινε μια ψυχή δεκτική στην αρετή και μετέτρεψε την υπακοή της Ανθούσας σε μια θαυματουργική δοκιμασία, διατάζοντάς την να εισέλθει σε φλογερό κλίβανο. Η υπακοή της όμως, που πηγάζει από ακλόνητη πίστη και αγάπη προς τον Θεό, την προστάτευσε από τη φωτιά, η οποία δεν την άγγιξε, αποδεικνύοντας τη δύναμη της πνευματικής φωτιάς που έκαιγε στην καρδιά της. Με τη δική του πνευματική καθοδήγηση, η Αγία Ανθούσα ίδρυσε το περίφημο μοναστήρι του Μαντινείου στη λίμνη Περκίλε, που αποτέλεσε φάρο ασκητικότητας και πνευματικής ζωής, φιλοξενώντας εκατοντάδες μοναχούς και μοναχές. Ο Άγιος Σι...

Ο Ιωάσαφ υπήρξε αρχικά μοναχός και στη συνέχεια ηγούμενος στη Λαύρα Τριών Ιεραρχών – Αγίου Σεργίου από το 1529. Απολάμβανε την εύνοια του Μεγάλου Πρίγκιπα Βασιλείου Γ΄. Μετά την καθαίρεση του Μητροπολίτη Δανιήλ στη σύνοδο της Εκκλησίας το 1539, ο Ιωάσαφ εκλέχθηκε Μητροπολίτης Μόσχας μόλις τρεις μέρες αργότερα, στις 5 Φεβρουαρίου 1539. Στην ομολογία πίστης του, ο αγαπητός μητροπολίτης έγραψε: «Σε όλα ακολουθώ τους αγιότερους πατριάρχες, που τηρούν την αληθινή άμεμπτη χριστιανική πίστη, θεμελιωμένη από τους αγίους αποστόλους και μεταδιδόμενη από τους θεοφόρους πατέρες, και όχι αυτή που έφερε ο Ισίδωρος από τον ακάθαρτο λατινικό καθεδρικό ναό, ο οποίος ακτινοβολούσε πονηριά. Επιπλέον, υπόσχομαι να μη κάνω τίποτα απλά για να ευχαριστήσω τον Μεγάλο Δούκα ή πολλούς πρίγκιπες, ακόμη κι αν με απειλούσαν με θάνατο, εξαναγκάζοντάς με να κάνω κάτι αντίθετο με τους θεϊκούς και ιερούς κανόνες.» Ο Ευλογημένος Ιωάσαφ τήρησε την υπόσχεσή του με απόλυτη σταθερότητα. Είναι γνωστό ότι αντιτάχθηκε στους...

Στις 27 Ιουλίου η Βουλγαρική Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τους Αγίους Κύριλλο και Μεθόδιο μαζί με πέντε από τους πιο διάσημους μαθητές τους – τον Κλήμη, τον Ναούμ, τον Σάββα, τον Γορασδό και τον Άγγελάριο. Αν και ο καθένας από αυτούς τους Αγίους έχει τη δική του εορτή, σήμερα γιορτάζονται όλοι μαζί. Μετά τον θάνατο των Κυρίλλου και Μεθοδίου στη Μοραβία, κάποιοι από τους μαθητές τους κατέφυγαν στη Βουλγαρία για να γλιτώσουν από τους διωγμούς, όπου βρήκαν καταφύγιο και στήριξη. Άλλοι πωλήθηκαν ως δούλοι σε Εβραίους και μεταφέρθηκαν στη Βενετία, όπου αγοράστηκαν από πρεσβευτές του Ρωμαίου αυτοκράτορα Βασιλείου του Μακεδόνα και επαναπατρίστηκαν στην Κωνσταντινούπολη. Ο Κλήμης και οι σύντροφοί του αναγκάστηκαν να περπατήσουν μέχρι τα σύνορα, δεχόμενοι ξυλοδαρμούς καθ’ όλη τη διαδρομή από Γερμανούς στρατιώτες. Όλα αυτά έγιναν μυστικά, χωρίς να το γνωρίζει ο βασιλιάς Βίχινγκ, ο οποίος στην πεισματάρικη και αιρετική του πεποίθηση ήθελε να τους κρατήσει φυλακισμένους και να συνεχίσει να τους βασανίζ...

Xριστόν μεν αινεί Aνθούσα παρά πλάνοις, Xριστός δε αύθις Aνθούσαν παρ’ Aγγέλοις. Η Οσία Ανθούσα η ομολογήτρια έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Κοπρώνυμου (741 μ. Χ.). Οι γονείς της, Στρατήγιος και Φεβρωνία, διακρίνονταν για την ευσέβεια τους και με όμοιο τρόπο ανέθρεψαν και τη θυγατέρα τους. Η Ανθούσα παρ' όλες τις προτάσεις για γάμο που είχε, έμεινε παρθένος. Και όταν πέθαναν οι γονείς της, δεν μετέβαλλε την απόφαση της και αφιέρωσε την πατρική περιουσία της σε φιλανθρωπικούς και ιερούς σκοπούς. Στην Ανθούσα, οφείλεται η ανέγερση δύο μονών. Αυτή του Μαντινέου με ναό αφιερωμένο στην Αγία Άννα, και αυτή των αγίων Αποστόλων, που χρησιμοποιήθηκε σα γυναικεία Μονή. Όταν από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Κοπρώνυμο διατάχθηκε σκληρός διωγμός κατά των αγίων εικόνων και των υποστηρικτών τους, το μοναστήρι της Όσιας Ανθούσας, υπήρξε από τα πιο ένθερμα κέντρα της Ορθοδοξίας. Γι' αυτό και η Οσία στην αρχή βασανίστηκε. Αλλά όταν προέβλεψε ότι η άρρωστη βασίλισσα θα διέφευγε ...

 Αὐγὴν ἐφευρὼν σαρκικῶν τυφλὸς λύχνων, Καὶ ψυχικὴν ἤθρησεν αὐγὴν ἐκ ξίφους. Ο Άγιος Τυφλός γιατρεύτηκε από τον Άγιο Παντελεήμονα (βλέπε 27 Ιουλίου), ομολόγησε τον Χριστό και μαρτύρησε δια ξίφους. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Άγιος Παντελεήμονας θεράπευσε έναν τυφλό άνδρα, ο οποίος, αφού απέκτησε την όρασή του, ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό και ανέφερε το θαύμα στον βασιλιά. Ωστόσο, ο βασιλιάς, αντί να θαυμάσει το γεγονός, διέταξε τη θανάτωσή του για την ομολογία της πίστης του. Αυτό το γεγονός αποτέλεσε αφορμή για το μαρτύριο του Αγίου Παντελεήμονα, ο οποίος υπέστη βασανιστήρια και τελικά αποκεφαλίστηκε για την πίστη του στον Χριστό.  "Εις την οικίαν του Ευστοργίου έφεραν ένα τυφλόν. Αφού εκτύπησαν την θύραν οι συγγενείς του τυφλού ηρώτησαν εάν ήτο μέσα ο ιατρός Παντολέων. Μόλις ήκουσε αυτός ότι τον εκάλεσαν, εβγήκε με τον πατέρα του έξω και ηρώτησαν τον τυφλόν τι εζητούσε. Εκείνος τους είπε:«Άριστε ιατρέ, επιθυμώ σφοδρώς το φως μου, διότι δεν υ­πάρχει εις τους ανθρώπους γ...

 Θαλασσοάθλους ισαρίθμους Xριστέ μου, Άγρα θαλάσσης Tιβεριάδος, δέχου. Οι Άγιοι αυτοί, μαρτύρησαν δια πνιγμού μέσα στη θάλασσα.

Eίκειν λογισμώ Mανουήλ πείσας πάθη, Παθών υπήρξε πριν θανείν αυτοκράτωρ. Ο Όσιος Μανουήλ ο οποίος τιμάται στις 27 Ιουλίου, αναφέρεται σε μερικά συναξάρια ως μοναχός που έζησε με αυστηρή άσκηση και "ἐτελεύτησεν ἐν εἰρήνῃ", δηλαδή κοιμήθηκε ειρηνικά. Δεν υπάρχουν πολλές ιστορικές λεπτομέρειες για τη ζωή του, κάτι που είναι κοινό σε πολλούς παλαιότερους  Αγίους. Ο χρόνος και ο τόπος της ζωής του είναι άγνωστοι. Από τα βυζαντινά ημερολόγια, μόνο οι στίχοι Συναξαρίων (π.χ., Paris. Coisl. gr. 223, 1301) περιέχουν τη μνήμη του Μ. με την εξήγηση «επετεύχθη εν τω κόσμω» και ένα δίστιχο αφιερωμένο σε αυτόν τον άγιο («Με τη σκέψη σου, ο Μανουήλ έσβησε τα πάθη του, καθιστώντας τον αυτοκράτορα από τα πάθη πριν από τον θάνατό του» - Petkov, Spasova . Στίχος. Πρόλογος. Plovdiv, 2013. Τόμος 11. Σ. 61). Όταν ο στίχος Συναξαρίων μεταφράστηκε στα σλαβονικά, αυτή η πληροφορία κατέληξε ως μέρος του στίχου Πρόλογος, και από εκεί συμπεριλήφθηκε στον Μεγαλομάρτυρα ( Ιωσήφ, Αρχιμανδρίτης. Περιεχόμενα...

Ο Μακάριος Νικόλαος Κοτσάνοφ, ο διά Χριστόν σαλός του Νόβγκοροντ, γεννήθηκε σε εύπορη και επιφανή οικογένεια στο Νόβγκοροντ. Οι γονείς του ονομάζονταν Μάξιμος και Ιουλιανή. Από μικρή ηλικία έδειξε αγάπη για την ευσέβεια· πήγαινε τακτικά στην εκκλησία και ασκείτο στη νηστεία, την προσευχή και την ελεημοσύνη. Οι άνθρωποι, βλέποντας τη ζωή του, άρχισαν να τον επαινούν, αλλά εκείνος, περιφρονώντας τη δόξα των ανθρώπων, επέλεξε τον δύσκολο δρόμο της σαλότητας για χάρη του Κυρίου. Περιπλανιόταν στην πόλη μέσα στο τσουχτερό κρύο, φορώντας κουρέλια, υπομένοντας χτυπήματα, προσβολές και εμπαιγμούς, τους οποίους δεχόταν με χαρά. Ο Άγιος Νικόλαος και ένας άλλος σαλός του Νόβγκοροντ, ο Μακάριος Θεόδωρος (19 Ιανουαρίου), προσποιούνταν ότι ήταν άσπονδοι εχθροί, προκειμένου να δείξουν στους πολίτες του Νόβγκοροντ τη βλαβερή φύση των εμφύλιων ερίδων τους. Κάποτε, αφού "νίκησε" τον ψεύτικο αντίπαλό του, ο Νικόλαος, που έμενε στη μεριά της Σοφίας του Νόβγκοροντ, βάδισε πάνω στον παγωμένο ποταμ...

Μια ματιά από τον εορτασμό της Αγίας Παρασκευής στον Ι.Ν. Αγίας Παρασκευής Σιδηροκάστρου