ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Ἀρνησίκοσμος παῖς λιπὼν γῆς καλύβην, Ἐν οὐρανοῖς ἔπηξε καινὴν καλύβην. Πέμπτῃ Ἰωάννης δεκάτῃ καλύβην μετέπηξεν. Ο Όσιος Ιωάννης ο Καλυβίτης ο δια Χριστόν πτωχός έζησε στα μέσα του 5ου μ.Χ. αιώνα (κατ' άλλους γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις αρχές του 5ου μ.Χ. αιώνα) και ήταν γιος του Ευτροπίου, συγκλητικού στο αξίωμα, και της Θεοδώρας. Ο Ιωάννης δεν θέλησε ν' ακολουθήσει το δρόμο των δύο μεγαλυτέρων αδελφών του, που κατέλαβαν λαμπρά αξιώματα και προτίμησε να αφιερωθεί στην υπηρεσία της πίστης. Επειδή όμως οι γονείς του επέμεναν, έφυγε από το πατρικό του σπίτι και πήγε στην μονή των Ακοιμήτων όπου έγινε μοναχός. Όταν πληροφορήθηκε τη μεγάλη πίκρα της μητέρας του επειδή ο πατέρας του διήγε κοσμική ζωή, αποφάσισε με την συγκατάθεση του ηγουμένου της μονής να επιστρέψει στους γονείς του. Παρουσιάσθηκε στους γονείς του ως ένας άγνωστος μοναχός. Αυτοί δεν τον γνώρισαν. Αλλά ήταν τόση μεγάλη η ευγένεια της φυσιογνωμίας και των λόγων του, που τον παρακάλεσαν να έρχεται καθημερινά σ...

Ο Άγιος Γεράσιμος ο Παλλαδάς γεννήθηκε το 1633 μ.Χ. γεννήθηκε στο χωριό Σκιλλούς της Πεδιάδος Κρήτης από ευγενείς και ευσεβείς γονείς. Ο πατέρας του Θεόδωρος υπήρξε πρωτοπαπάς και ιεροκήρυκας στον Χάνδακα και είναι γνωστή μία ομιλία του που εξεφώνησε στη μνήμη των Αγίων δέκα μαρτύρων των εν Κρήτη το 1633 μ.Χ. Διδάχθηκε τα πρώτα γράμματα από τον πατέρα του. Κατόπιν μετέβη για σπουδές στην Κέρκυρα και την Βενετία. Γνώριζε ελληνικά, λατινικά και εβραϊκά· «φιλότιμος γαρ ων και δεξιάς φύσεως δια το μνημονικόν, εν λόγοις μέγας εγένετο τη μαθήσει πάντας τους κατ’ εκείνου καιρού υπερβαίνων». Επιστρέφοντας στην Ελλάδα δεν κατάφερε να μεταβεί στην Κρήτη λόγω της αλώσεως της από τους Τούρκους. Έτσι δίδασκε και κήρυττε στην Πελοπόννησο, τα Ιωάννινα, την Άρτα και την Παραμυθία. Άγνωστο πότε, εξελέγη μητροπολίτης Καστορίας, στην οποία χρημάτισε διδάσκαλος, παρέχοντας δείγματα της σοφίας και της αγιότητός του. Τον Μάϊο του 1686 μ.Χ. του δόθηκε επιτροπικώς η μητρόπολη Αδριανουπόλεως. Ο Καισάριος Δαπόν...

Καὶ Πανσόφιον πλήξατε πλάνοι πλέον. Οὕτω γὰρ αὐτῷ πλέξε τε πλείω στέφη. Ο Άγιος αυτός ήταν από την Αλεξάνδρεια στα χρόνια του βασιλιά Δεκίου (250). Ο πατέρας του ονομαζόταν Νείλος και είχε το αξίωμα του ανθυπάτου. Ο Πανσόφιος σπούδασε σε μεγάλο βαθμό τα Ελληνικά γράμματα, καθώς επίσης και την Αγία Γραφή. Οταν πέθανε ο πατέρας του, μοίρασε την περιουσία του στους φτωχούς και αποσύρθηκε στην έρημο. Εκεί έζησε 27 ολόκληρα χρόνια ασκούμενος στην αρετή και την ησυχία. Καταγγέλθηκε όμως στον Αυγουστάλιο της Αλεξανδρείας, ο όποιος διέταξε και τον έφεραν μπροστά του. Εκεί ο Πανσόφιος με την αρετή και τη μεγάλη γνώση πού τον διέκρινε, συνέτριψε μία προς μία τις πλάνες των ειδώλων. Εξευτελισμένος ο τύραννος διέταξε και τον έδειραν μέχρι θανάτου. Έτσι ένδοξα έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου. Λειτουργικά κείμενα Τροπάριον — Ήχος 1 Η εικόνα του Θεού εφυλάχθη αληθώς εν σοί, Όσιε Πατέρες, / ότι την Σταυρόν ανέλαβες και τοις Χριστώ ακολούθησας. / Ούτως ημάς εδίδαξας την σαρκός αμελήσαι, ότι παρέρχεται, ...

Ψυχαὶ διαυγεῖς ἓξ ἀποπτᾶσαι βίου, Ἑξαπτέρυξι συμπαρίστανται Νόοις. Σύμφωνα με το Συναξάριον της Κωνσταντινουπόλεως, λέγεται ότι οι Άγιοι Έξι Μάρτυρες που εορτάζουν στις 4 Ιανουαρίου κοιμήθηκαν εν ειρήνη. Αυτό φαίνεται να είναι οξύμωρο, μέχρι να ανακαλύψουμε ότι στις 15 Ιανουαρίου εορτάζουμε τους Αγίους Έξι Πατέρες που έζησαν ασκητικά στην απόλυτη έρημο, και μοιράζονται τους ίδιους ιαμβικούς στίχους με τους σημερινούς αγίους. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι αυτοί οι Έξι Πατέρες, ζώντας στην απόλυτη έρημο, υπέστησαν μαρτυρικό θάνατο λόγω της ακραίας ασκητικότητάς τους.  Δεν γνωρίζουμε την ακριβή τους ταυτότητα, ενδεχομένως να ανολικουν στους Πατέρες της Ερήμου που εμφανίστηκαν στην Αίγυπτο. Ίσως ήδη από τα τέλη του 2ου αιώνα μ.Χ., αυτοί οι Αιγύπτιοι Χριστιανοί εγκατέλειψαν τις ειδωλολατρικές πόλεις, τους διωγμούς και τις αναστατώσεις της ζωής, για να ζήσουν ως ερημίτες στην έρημο Σαχάρα. Σκοπός τους ήταν να ζήσουν μια μοναχική ζωή αφιερωμένη αποκλειστικά στον Θεό.

Όσιε Πατέρες Αλέξανδρε, πρέσβευε προς Χριστόν τον Θεόν ημών, ίνα σώση τας ψυχάς ημών! Ο Όσιος Αλέξανδρος καταγόταν από επιφανή οικογένεια της Ασίας και σπούδασε στην Κωνσταντινούπολη. Διακρινόταν για την φιλομάθεια και την αρετή του. Μελετούσε αδιάλειπτα το Ιερό Ευαγγέλιο και αποφάσισε να εγκαταλείψει τον κόσμο και να αφιερωθεί στον Θεό. Αφού διένειμε τα υπάρχοντά του στους πτωχούς ήλθε στη Συρία, όπου έγινε μοναχός σε μονή της οποίας ηγούμενος ήταν ο μοναχός Ηλίας. Αφού έμεινε εκεί τέσσερα χρόνια, έζησε στην έρημο ως αναχωρητής επί επτά χρόνια. Επανήλθε στη Συρία, όπου ίδρυσε μοναστήρι στη δεξιά όχθη του Ευφράτη ποταμού και άρχισε να εργάζεται ιεραποστολικά κηρύττοντας το Ευαγγέλιο. Λίγο αργότερα έρχεται στην Κωνσταντινούπολη και ιδρύει νέα μονή πλησίον του οίκου του Αγίου Μάρτυρος Μηνά. Αλλά ήρθε σε προστριβή με τον Πατριάρχη Σισσίνιο (426 - 427 μ.Χ.) και τους άρχοντες, τους οποίους ως ζηλωτής έλεγχε εάν θεωρούσε ότι έπρατταν κάτι άτοπο. Έτσι, μετά από περιπέτειες, εγκαταστάθηκε στα ...

 Άγνωστοι στον Συναξαριστή του Άγιου Νικόδημου, εκτός του Δάνακτος, πού μνημονεύεται κατά την 16η Ιανουαρίου. "Ολοι μαζί βρίσκονται στον Συναξαριστή του Delehaye Sinaxaria Selecta σελ. 393, 50, χωρίς βιογραφικά στοιχεία.

Ο Όσιος Πρόχορος καταγόταν από τη Βουλγαρία και έζησε περί τα τέλη του 10ου μ.Χ. και αρχές του 11ου αιώνος μ.Χ. Ασκήτεψε στη Μονή Βράνσκι της Βουλγαρίας κοντά στον ποταμό Πσίνας και κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη. Ο Άγιος Πρόχορος της Πσίνας ασκήτευε στην έρημο Βράνσκ, κοντά στον ποταμό Πσίνα, όπου ίδρυσε και ένα μοναστήρι. Είναι γνωστός ως ένας από τους μεγάλους ασκητές της μοναχικής ζωής. Έφυγε από τη ζωή στο τέλος του δέκατου αιώνα. Από τα λείψανα του αγίου συνέβησαν θαύματα. Σύμφωνα με τις Σερβικές Χρονικές, ο ευλαβής βασιλιάς Μιλούτιν (1276-1320) έκτισε μια εκκλησία προς τιμήν του Αγίου Πρόχορου. Λειτουργικά κείμενα Τροπάριον — Ήχος 8 Δια πλημμύρας δακρύων την έρημον εύφορον εποίησας, / και η επιθυμία σου προς τον Θεόν καρπούς πληθώσας ανέτειλε. / Δια της ακτίνας των θαυμάτων πανταχού τον κόσμον εφώτισας! / Όσιε πάτερ Πρόχορε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ υπέρ σωτηρίας των ψυχών ημών!

Η Αγία Σεκουνδίνη άθλησε επί αυτοκράτορα Δεκίου στη Ρώμη (249 - 251 μ.Χ.). Βιογραφία Η Αγία Σεκουνδίνη της Ρώμης, επίσης γνωστή ως Αγία Σεκουνδίνη της Ρωμανούμ, ήταν μια νεαρή γυναίκα που απέκτησε το μαρτύριο κατά τη διάρκεια των διωγμών του αυτοκράτορα Δεκίου στα μέσα του 3ου αιώνα. Η αταλάντευτη πίστη και το θάρρος της μπροστά στις αντιξοότητες άφησαν βαθύ αντίκτυπο στους γύρω της, με αποτέλεσμα τη μεταστροφή των φρουρών της. Ελάχιστα είναι γνωστά για τη νεανική ζωή και το υπόβαθρο της Αγίας Σεκουνδίνης. Ωστόσο, η ιστορία της γίνεται σημαντική κατά τη διάρκεια της βασιλείας του αυτοκράτορα Δεκίου, ο οποίος εξαπέλυσε έναν ευρύτατο διωγμό κατά των Χριστιανών, προσπαθώντας να καταστείλει την αυξανόμενη επιρροή της πίστης.  Ως πιστή ακολουθήτρια της Καθολικής πίστης, η Αγία Σεκουνδίνη αρνήθηκε να αποκηρύξει τις πεποιθήσεις της και να προσφέρει θυσίες στους Ρωμαίους θεούς, όπως απαιτούσαν οι αρχές υπό την εξουσία του Δεκίου. Συνελήφθη και οδηγήθηκε ενώπιον των δικαστών για την άρνησή ...

Η Αγία Ίτα καταγόταν από την Ιρλανδία. Από νεαρή ηλικία αγάπησε τον Χριστό και ακολούθησε την οδό της μοναχικής πολιτείας. Ίδρυσε την Μονή του Κίλλεντι και συγκέντρωσε γύρω της πολλές ευσεβείς παρθένους. Διήλθε ασκητικότατο βίο, με βάση τη νηστεία, τη μελέτη και την προσευχή. Δίδασκε περί του μυστηρίου της Αγίας Τριάδος και έφθασε σε πολύ υψηλά μέτρα τελειώσεως και θεωρίας. Έτσι αναγνωρίζεται ως πνευματική μητέρα πολλών Ιρλανδών Αγίων. Ίδρυσε σχολή στην οποία δίδασκε τα μικρά παιδιά για την Ορθόδοξη πίστη και εμφύτευσε στην καρδιά τους την αγάπη για τον Χριστό. Η Αγία κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη, το έτος 570 μ.Χ., στη μονή της. Βιογραφία Η Αγία Ίτα, «Η Θετή Μητέρα των Αγίων της Ιρλανδίας», γεννήθηκε τον πέμπτο αιώνα. Όπως πολλοί από τους αγίους της Ιρλανδίας, ανήκε στην αριστοκρατία. Οι γονείς της ήταν ευλαβείς Χριστιανοί που ζούσαν στην Επαρχία Γουότερφορντ. Ίδρυσε σχολείο και μοναστήρι στο Κιλλίντι (Cille Ide), που φέρει ακόμη το όνομά της, κοντά στο Νιούκαστλ Γουέστ, στην Επαρχία Λίμε...

Ο Άγιος Γαβριήλ, ιδρυτής της Μονής Λέσνοβο κοντά στην πόλη Κράτοβο. Αφού έλαβε μια μεγάλη κληρονομιά μετά τον θάνατο των γονέων του, απέρριψε τον γάμο και έγινε μοναχός σε ένα βουνό στο Λέσνοβο. Εκεί έκτισε μια εκκλησία στο όνομα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ και συγκέντρωσε πολλούς μοναχούς γύρω του. Διόρισε έναν ηγούμενο και άφησε όλη την περιουσία του στη μονή. Στη συνέχεια, αποσύρθηκε σε ένα ορυχείο, όπου έζησε με άσκηση για τριάντα χρόνια, νικώντας τους δαιμονικούς πειρασμούς μέσω της προσευχής και της νηστείας. Έπειτα, επέστρεψε στη Μονή Λέσνοβο και τελείωσε τη ζωή του με ειρήνη. Μετά από τριάντα χρόνια, τα λείψανά του αποκαλύφθηκαν και μέσα από αυτά πραγματοποιήθηκαν θαυματουργικές θεραπείες. Πολύ αργότερα, μεταφέρθηκαν στο Τύρνοβο της Βουλγαρίας. Λειτουργικά κείμενα Τροπάριον – Ήχος πλ. δ' Ρύσει δακρύων κατεκάλλυνας τὴν ἔρημον, καὶ τῆς πρὸς Θεὸν πόθῳ καρποὺς ἐξήνθησας ἐν πολλῇ ἀφθονίᾳ. Τῇ λαμπρότητι τῶν θαυμάτων σου τὸν κόσμον ὅλον κατήστραψας! Ὦ Ἅγιε Πάτερ ἡμῶν Γαβριήλ, πρέσβευε τ...

Εἰ θαῦμα Θήβαις ταῖς παρ᾽ Αἴγυπτον πύλαι, Πόσον γε Παῦλος, κἄν βίου λίπῃ πύλας; Βλαστὸς Θηβαΐδος πέμπτῃ δεκάτῃ θάνε Παῦλος. Άγιος Aντώνιος και Άγιος Παύλος ο Θηβαίος - β'μισό του 17ου αι. μ.Χ. - Mονή Ξηροποτάμου, Άγιον Όρος Ο ερημικός και ήουχος τόπος είναι από τους βασικούς παράγοντες ανάπτυξης της αυτοσυγκέντρωσης και προσευχής προς το Θεό. Αυτό φαίνεται καθαρά στη ζωή του Αγίου Παύλου του Θηβαίου. Άνηκε σε πλούσια οικογένεια της Κάτω Θηβαίδας της Αιγύπτου. Όταν ο Δέκιος (249-251) κήρυξε τον τρομερό διωγμό κατά των χριστιανών, ο Παύλος, μόλις 15 χρονών, χάνει τους γονείς του. Με εσωτερική παρακίνηση του Άγιου Πνεύματος (κατ' άλλους φοβούμενος μη παραδοθεί στους διώκτες των χριστιανών από τον έπ' αδελφή γαμπρό του, που του ζητούσε την περιουσία) φεύγει και ζητά καταφυγή σωτηρίας στην έρημο. Εκεί, μέσα στην ησυχία της φύσης, βρήκε καιρό για συστηματική μελέτη και προσευχή. Όταν πέρασε ο διωγμός του Δεκίου και επανήλθε η γαλήνη, ο Παύλος εξακολουθεί να μένει στην έρημο και, ...