ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

  Ο Άγιος Πατρόκλος της Μπουρζ (περ. 496–576) ήταν ένας μεροβίγγειος ασκητής, καταγόμενος από την επαρχία Μπερί της Γαλλίας. Ήταν διάκονος στη Μπουρζ, αλλά αποσύρθηκε για να γίνει ερημίτης. Στην παιδική του ηλικία, ο Πατρόκλος έβοσκε πρόβατα, ενώ ο μεγαλύτερος αδελφός του, Αντώνιος, λάμβανε μόρφωση. Τελικά οι γονείς του τού επέτρεψαν κι εκείνου να πάει σχολείο. Συνέχισε τις σπουδές του υπό την καθοδήγηση του Νουννίωνα, ενός άνδρα που ο βασιλιάς Χιλδεβέρτος εκτιμούσε ιδιαίτερα. Στο *Historia Francorum*, ο Γρηγόριος της Τουρ αναφέρει ότι ο Πατρόκλος έγινε διάκονος στη Μπουρζ σε νεαρή ηλικία. Ήταν τόσο αφοσιωμένος στην προσευχή, ώστε συχνά δεν εμφανιζόταν στο τραπέζι για τα γεύματα με τον υπόλοιπο κλήρο, γεγονός που ενοχλούσε τον αρχιδιάκονο, ο οποίος θεωρούσε ακατάλληλο να μη συμμετέχει σε κοινά γεύματα με όσους μοιραζόταν εκκλησιαστικά καθήκοντα. Ο Πατρόκλος αποσύρθηκε στο Νέρις, όπου έκτισε ένα μικρό παρεκκλήσι αφιερωμένο στον Μαρτίνιο της Τουρ και άρχισε να διδάσκει τα παιδιά. Οι ...

Ο Άγιος Ναζάριος (γαλλικά: Saint Nazaire) ήταν ο δέκατος τέταρτος ηγούμενος της μονής του Λερίνου,[1] πιθανότατα κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Μεροβίγγειου βασιλιά Κλοτάριου Β΄ (584–629). Πολέμησε με επιτυχία τα υπολείμματα του παγανισμού στις νότιες ακτές της Γαλλίας, ανέτρεψε ένα ιερό της Αφροδίτης κοντά στις Κάννες και ίδρυσε στη θέση του ένα γυναικείο μοναστήρι, το οποίο καταστράφηκε από τους Σαρακηνούς τον 8ο αιώνα. Το όνομά του είναι καταγεγραμμένο στο εορτολόγιο των αγίων της Γαλλικής Εκκλησίας στις 18 Νοεμβρίο.

    Τὸ καρτερόφρον Ῥωμανοῦ πᾶς θαυμάσει. Σὺν χαρμονῇ γὰρ πνιγμονὴν ἐκαρτέρει . Ο Ρωμανός έζησε κατά την βασιλεία του Μαξιμιανού (286–305). Με τον ζήλο που είχε υπέρ της πίστεώς του στον Χριστό, όταν ο έπαρχος Ασκλυπιάδης εισήλθε στον ναό των ειδώλων, ο Άγιος πήγε και τον πλησίασε, λέγοντας: «Τα είδωλα δεν είναι θεοί.» Γι’ αυτό τον λόγο τον χτύπησαν στο στόμα και έπειτα τον κρέμασαν και τον καταξέσκισαν. Ο Άγιος τότε ζήτησε να φέρουν ένα μικρό παιδί, το οποίο κατέκρινε ακόμη περισσότερο τον έπαρχο. Ο έπαρχος ρώτησε το παιδί: «Σε ποιον Θεό πιστεύεις;» Και εκείνο απάντησε: «Στον Θεό των Χριστιανών.» Για αυτό το παιδί το έδειραν, με τη μητέρα του να στέκεται δίπλα του. Μετά το ξύλο δίψασε και ζήτησε νερό, αλλά η μητέρα του, ευσεβής και φιλόθεη, του είπε: «Μη πιεις, παιδί μου. Μην πιεις από το φθαρτό και προσωρινό νερό, αλλά κάνε υπομονή, ώστε να πιεις από εκείνο το ζωντανό και αθάνατο νερό της μακαριότητας.» Όταν το παιδί επέπληξε τον τύραννο, το έδειραν για δεύτερη φορά. Έπειτα α...

Η ανακομιδή των τιμίων λειψάνων του Αγίου Πρώτου Κοσμά (βλέπε 5 Δεκεμβρίου) έγινε την 18 Νοεμβρίου 1981 μ.Χ. επί Πρωτεπιστάτου Προηγουμένου Ματθαίου Βατοπαιδινού. Στο Πρακτικό των Συνάξεων της Ιεράς Κοινότητος του Άγιου Όρους της 28η Νοεμβρίου 1981 μ.Χ. σημειώνεται: «Την Τρίτην περί ώραν 9ην πρωϊνήν, συναθροισθέντος του ιεροκοινοτικού Σώματος εν τη πλειονότητι αυτού κατήλθον εις τον Ιερόν του Πρωτάτου Ναόν, θέσαντες άπαντες μετάνοιαν τη θαυματουργώ της θεομήτορος εικόνι Άξιον Εστίν. Εν συνεχεία ήρξαντο της Παρακλήσεως προς την Θεοτόκον εγγύς του χώρου της ανακομιδής, εντός της Λιτής του Ιερού Ναού του Πρωτάτου. Τότε ο Προηγούμενος Γαβριήλ ενεχείρισε κασμά εις τον Πρωτεπιστάτην, προκειμένου ούτος να κάμη συμβολικώς την έναρξιν της ανασκαφής, ως εγένετο... Κατελθόντες εις βάθος πλέον του ενός μέτρου, ενεφανίσθησαν πλάκαι εκ σχιστολίθου, εις επίπεδον διάταξιν, αίτινες καθαρισθείσαι έδειξαν προς τους εναγωνιώντας παρισταμένους ότι πρόκειται περί τάφου. Αποκαλύψας ο ιερομόναχος Κύριλλος τον...

Eις τον Ζακχαίον. Ζακχαῖος ἐκχεῖ πλοῦτον ὁ πρὶν ἡμίση· Ὁ νῦν δέ, Σωτήρ, αἷμα χεῖ πᾶν ἐκ ξίφους. Eις τον Aλφαίον. Ἀλφαῖε καρτέρησον, εἰ τέμνῃ κάραν, Καὶ κλῆρον ἕξεις τὴν ἄτμητον Τριάδα. Ο Ζακχαίος, που ήταν Διάκονος της Εκκλησίας των Γαδείρων (μικρό νησί της Ισπανίας, που βρίσκεται στον Ατλαντικό και πολύ κοντά στη στεριά της Ισπανίας), σύρθηκε αλυσοδεμένος στο κριτήριο των ειδωλολατρών και ομολόγησε με θάρρος τον Χριστό. Τότε βασανίστηκε σκληρά και ρίχτηκε στη φυλακή, τοποθετημένος για τέσσερα ημερονύκτια πάνω σε ειδικό βασανιστικό ξύλο. Κατόπιν έφεραν στο κριτήριο τον Αλφαίο, που ήταν γεμάτος Πνεύματος Αγίου και του ξέσχισαν τις πλευρές. Έπειτα έκαψαν τις πληγές του και τον έριξαν στη φυλακή, όπως και τον συναγωνιστή του Ζακχαίο. Την επομένη τους αποκεφάλισαν (307 μ.Χ.) και έτσι οι άγιες ψυχές τους πέταξαν στον θρόνο του Θεού.

Ο Άγιος Αναστάσιος καταγόταν από την Παραμυθιά της Ηπείρου. Κατά την εποχή του θέρους, βρισκόταν μαζί με την αδελφή του καθώς και με άλλους χριστιανούς στους αγρούς. Εκεί λοιπόν, ήλθε σε συμπλοκή με κάποιους Τούρκους, που επιτέθηκαν με κακό σκοπό στην αδελφή του. Τότε οι Τούρκοι, προσβληθέντες από τη συμπλοκή αυτή, συκοφάντησαν τον Αναστάσιο στον πασά, ότι δήθεν έδωσε λόγο να αλλάξει την πίστη του.  Ο πασάς τον συνέλαβε και τον πίεζε να αλλαξοπιστήσει. Στις προτάσεις του πασά ο Αναστάσιος απάντησε: «Ποτέ δεν έδωσε τέτοιο λόγο. Χριστιανός γεννήθηκα, χριστιανός και θα πεθάνω με τη βοήθεια του Χριστού μου. Όσο για τα αγαθά που μου υπόσχεσαι δεν ενδιαφέρομαι καθόλου, διότι έχω πολλά αγαθά αιώνια, που βρίσκονται στους ουρανούς και δεν έχουν καμιά σύγκριση με τα παρόντα». Με τα λόγια αυτά ο Αναστάσιος, κατόρθωσε και έκανε χριστιανό τον γιο του πασά, Μούσα ονομαζόμενο (κάποιες πληροφορίες αναφέρουν ότι μετονομάστηκε Δημήτριος και μάλιστα μαρτύρησε για τον Χριστό). Ο δε Άγιος, αφού βασανίσ...

Τὸ καρτερόφρον Ῥωμανοῦ πᾶς θαυμάσει. Σὺν χαρμονῇ γὰρ πνιγμονὴν ἐκαρτέρει. Ο Άγιος Ρωμανός έζησε στις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ. Επειδή ο έπαρχος Αντιοχείας Ασκληπιάδης φώναζε και βλασφημούσε κατά του Ιησού Χριστού, η πιστή καρδιά του Ρωμανού πήρε φωτιά από Ιερή αγανάκτηση εναντίον του. Και κάποια μέρα, καιροφυλάκτησε τη στιγμή που ο έπαρχος θα έμπαινε στο ναό των ειδώλων, και του είπε κατά πρόσωπο: «τα είδωλα δεν είναι θεοί». Οργισμένος ο ειδωλολάτρης άρχοντας, διέταξε και έκοψαν τη γλώσσα του Ρωμανού. Αλλά ο Θεός με θαύμα, διατήρησε τη λαλιά στο Ρωμανό και χωρίς τη γλώσσα του. Έτσι όταν τον έκλεισαν στη φυλακή κήρυττε τον Χριστό στους δεσμοφύλακες. Οι ειδωλολάτρες, επειδή δεν μπορούσαν να αντέξουν σ' αυτά τα θαύματα, έπνιξαν τον γενναίο μάρτυρα (το 304 μ.Χ.). Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα) Ἦχος α’. Χορὸς Ἀγγελικός. Δυὰς ἡ εὐκλεής, τῶν κλεινῶν Ἀθλοφόρων, ἐδόξασε λαμπρῶς, τὴν Ἁγίαν Τριάδα, ὁ Πλάτων ὁ ἔνδοξος, Ρωμανὸς τε ὁ ἔνθεος, ἐναθλήσαντες, καὶ τὸν ἐχθρὸν καθελόντες, ὅ...

Μικροῦ λαθὼν παρῆλθεν ἡμᾶς ὁ Πλάτων, Πλάτων ἐκεῖνος, ὃν πλατὺ κτείνει ξίφος. Ὀγδοάτῃ δεκάτῃ τε Πλάτωνα ἄορ κατέπεφνεν. Ο Άγιος Πλάτωνας έζησε στα τέλη του 3ου αιώνα μ.Χ. Καταγότανε από την Άγκυρα της Γαλατίας της Μικρός Ασίας, και ήταν αδελφός του μάρτυρα Αντιόχου. Σε νεαρή ηλικία τον συνέλαβαν οι ειδωλολάτρες, διότι διακήρυττε την πίστη του στον Ιησού Χριστό και τον οδήγησαν μπροστά στον ηγεμόνα Αγριππίνο. Ο Αγριππίνος βλέποντας την ωραιότητα του νέου και γνωρίζοντας ότι κατείχε περιουσία, προσπάθησε να τον ελκύσει με κολακείες. Όμως ο Άγιος Πλάτων αρνήθηκε και συνέχισε να διακηρύττει την πίστη του στον Έναν και μοναδικό Θεό. Αφού ο ηγεμόνας είδε ότι δεν κατάφερε να τον αλλαξοπιστήσει δελεάζοντάς τον, τον απείλησε με μαρτύρια. Παρ' όλα ταύτα ο Άγιος Πλάτων παρέμεινε σταθερός στην πίστη του. Έτσι ο Αγριππίνας διέταξε να τον μαστιγώσουν ανελέητα και ύστερα να τον βασανίσουν με πυρωμένες ράβδους. Ο Άγιος διατήρησε όλη του την πίστη και δεν έπαψε να ομολογεί τον Ιησού Χρισ...