ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Τὸν σὴν ἀπαγγείλαντα σάρκωσιν Νόα, Τιμῇ πρεπούσῃ πᾶσα σάρξ τιμᾷ, Λόγε. Εἰκάδι ἀμ' ὕμνους Γαβριὴλ κτίσιν ἕκτῃ ἐγείρει. Το όνομα Γαβριήλ σημαίνει «άνθρωπος του Θεού». Στην Αγία Γραφή, τον Αρχάγγελο Γαβριήλ τον συναντάμε μία φορά στην Παλαιά Διαθήκη και δύο φορές στην Καινή. Στην Παλαιά Διαθήκη, μας τον παρουσιάζει ο Δανιήλ σε μια όραση του (Η' 16-17), όταν ζητάει απ' αυτόν την εξήγηση της. Εκεί παρουσιάζεται μπροστά του κάποιος άνθρωπος, που είναι ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, και του εξηγεί ότι το κριάρι με τα δύο κέρατα σήμαινε τους βασιλείς της Μηδίας και της Περσίας, ο δε τριχωτός τράγος, το βασιλιά της Ελλάδας. Στην Καινή Διαθήκη, ο αρχάγγελος Γαβριήλ στέλνεται στο Ζαχαρία (Λουκ. Α' 11 - 19) και του αναγγέλλει ότι η γυναίκα του Ελισάβετ θα συλλάβει και θα γεννήσει τον Ιωάννη τον Πρόδρομο. Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, επίσης, είναι αυτός που ευαγγελίζεται στην Παρθένο Μαρία την άσπορη σύλληψη και γέννηση του Σωτήρα Χριστού (βλέπε 25 Μαρτίου). Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ’....

Οι Άγιοι Μάρτυρες Μοντανός και Μαξίμη, μαρτύρησαν το έτος 304 μ.Χ. επί αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Όταν άρχισε ο διωγμός κατά των Χριστιανών, ο πρεσβύτερος Μοντανός αναχώρησε από το Σιντζινδούνο με προορισμό το Σίρμιον. Εκεί τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν ενώπιον του ηγεμόνα της Κάτω Παννονίας Πρόβου. Εκείνος τότε έδωσε εντολή να θυσιάσει ο Άγιος Μοντανός στα είδωλα. Ο ιερεύς, όμως, του Θεού του Υψίστου, του είπε: «Κάνε ότι θέλεις και θα δεις τι υπομονή θα μου χαρίσει ο Κύριος και Θεός μου». Βλέποντας ο ηγεμόνας την σταθερότητα του Μοντανού και της Μαξίμης έδωσε εντολή να ριχθούν στον ποταμό Σαύο. Οι δήμιοι έδεσαν στον λαιμό και των δύο Αγίων από μία πέτρα και ετοιμάζονταν να τους ρίξουν μέσα στο νερό. Τότε ο ιερεύς Μοντανός ζήτησε να του επιτρέψουν να προσευχηθεί για λίγο στον Θεό. Ύψωσε τα χέρια του στον ουρανό και ζήτησε από τον Κύριο και Θεό του να δεχθεί τις ψυχές τους και να προστατεύει τον λαό Του. Έτσι μαρτύρησαν οι μακάριοι δούλοι του Θεού Μοντανός και Μαξίμη. Τα ιερά λείψανά το...

 Eις τον Kοδράτον. Κοδρᾶτε, θαυμάζω σὲ τῆς εὐανδρίας! Πῶς ὑπτιάζων ἀνδρικῶς σφάττῃ μάκαρ. Eις τον Θεοδόσιον. Θεοδόσιος τῷ Θεῷ ζῶν καὶ μόνῳ, Ζωὴν δι' αὐτὸν ἐκ ξίφους καταστρέφει. Eις τον Mανουήλ. Ξίφει χεθήτω, κἂν κοτύλη φησὶ μοι, Ἐμμανουήλ, πέφυκεν αἵματος μία. Eις τους τεσσαράκοντα. Τεσσαράκοντα Μάρτυρες διὰ ξίφους, Θεῷ προσηνέχθησαν, ὢ τῆς ἀνδρίας! Έζησαν όλοι στα χρόνια των διωγμών της Εκκλησίας, από τους ειδωλολάτρες αυτοκράτορες. Αφού τους συνέλαβαν, τους πίεζαν ν' αρνηθούν τον Χριστό. Αλλά αυτοί επανέλαβαν πολλές φορές την ομολογία τους και δήλωσαν, ότι ποτέ δεν θα λιποτακτούσαν από τη σημαία του Ευαγγελίου. Απελπισμένος ο δικαστής, διέταξε να διανοίξουν τις πλευρές τους. Όταν και αυτό το βασανιστήριο στάθηκε ανίσχυρο να μεταβάλει την αφοσίωση τους στον Χριστό, διέταξε τον αποκεφαλισμό τους.

Τόσην πυρὶ φλέγουσι πληθὺν Μαρτύρων, Ὄσας ἄγει Μὴν σήμερον τὰς ἡμέρας. Οι Άγιοι αυτοί Μάρτυρες έζησαν κατά τους χρόνους του βασιλέως των Γότθων Ιουγγουρίχου και του αυτοκράτορα Γρατιανού (375 - 383 μ.Χ.). Ενώ ευρίσκονταν όλοι στην Εκκλησία και έψαλλαν, συνελήφθησαν από τον βασιλέα των Γότθων και ρίχθηκαν ζωντανοί στην πυρά. Τότε συνέβη και το εξής: Κάποιος άνθρωπος Χριστιανός, που έφερνε την προσφορά του στην Εκκλησία, συνελήφθη και αυτός και ρίχθηκε στην φωτιά, αφού πρώτα ομολόγησε τον Χριστό, προσφέροντας έτσι τον ίδιο του τον εαυτό στον Χριστό, αντί άλλης προσφοράς. Τα λείψανα των Μαρτύρων περισυνέλεξε η συμβία άλλου άρχοντα του έθνους των Γότθων, που ήταν Χριστιανή, μαζί με πρεσβυτέρους και λαϊκούς. Και αφού εγκατέλειψε την εξουσία στον υιό της, περιδιαβαίνοντας από τόπο σε τόπο, ήλθε μέχρι την γη των Ρωμαίων μαζί με την θυγατέρα της. στην συνέχεια αναχώρησε για την χώρα της, αφού κληροδότησε στην θυγατέρα της τα ιερά λείψανα. Αυτή, φεύγοντας για την Κύζικο, έδωσε ένα μέρος από τα ...

Θείου Στέφανος ἀμπελῶνος ἐργάτης, Θεῷ παραστάς, καμάτου μισθὸν λάβῃ. Ο Όσιος Στέφανος, έζησε στο χρόνια του αυτοκράτορα Λέοντος του Αρμενίου (813 - 820 μ.Χ.). Από νεαρή ηλικία αφιερώθηκε με ζέση στην ασκητική ζωή και πολύ γρήγορα διακρίθηκε μεταξύ των αδελφών για την εγκράτειά του, το ήθος του και το υψηλό ασκητικό του φρόνημα. Αργότερα δε, ως ηγούμενος της Μονής Τριγλίας διακρίθηκε όχι μόνο για τα διοικητικά του χαρίσματα και τη δίκαιη συμπεριφορά έναντι των αδελφών του, αλλά και την προσήλωσή του στο μοναχικά ιδεώδη και την πνευματική πρόοδο της Μονής. Όταν ο αυτοκράτορας Λέων ο Ε', εξέδωσε νέες διαταγές κατά των Αγίων εικόνων αλλά και όσων τις προσκυνούν, ο ηγούμενος Στέφανος εγκατέλειψε το μοναστήρι του και κατέβηκε στη πόλη για να στηρίζει στη πίστη τους διωκόμενους και να ενισχύσει την αντίστασή τους. Γι' αυτές τις ενέργειες συνελήφθη και υπέστη φυλακίσεις και εξορίες. Ευρισκόμενος στη εξορία άφησε και την τελευταία του πνοή αγωνιζόμενος για τα δίκαια της Εκκλησίας.

Bλέψον μοναχέ τίσιν (ήτοι τιμωρίαν) οίαν λαμβάνει, Παρήκοος πας, και διόρθωσιν λάβε. Κάποτε, ο Μάλχος, που ήταν μοναχός σε κάποιο μοναστήρι στην Ιβηρία, έκανε παρακοή στον Γέροντα του και ξεκίνησε για την πατρίδα του τη Μαρώνεια της Συρίας, για να παραλάβει την κληρονομιά των πεθαμένων γονιών του. Στο δρόμο τον συνέλαβαν Σαρακηνοί και μαζί με μια γυναίκα τους πούλησαν σ' έναν Αιθίοπα. Εκεί ο Μάλχος έδειξε άριστο παράδειγμα υπηρέτου. Και ο κύριος του για να τον ανταμείψει, του πρότεινε να παντρευτεί τη συναιχμάλωτό του γυναίκα. Ο Μάλχος του εξήγησε ότι είναι μοναχός και δεν του επιτρέπεται να παντρευτεί. Ο Αιθίοπας όμως τον απείλησε και έτσι ο Μάλχος έκανε εικονικό γάμο με τη γυναίκα αυτή. Κάποια νύχτα, κατόρθωσαν και δραπέτευσαν, αλλά ο Αιθίοπας μαζί μ' έναν υπηρέτη του τους κυνήγησαν. Αυτοί για να σωθούν μπήκαν σε μια σπηλιά, που ήταν γεμάτη άγρια θηρία. Έκαναν το σημείο του Σταυρού και τα θηρία δεν τους άγγιξαν καθόλου. Μόλις όμως μπήκε στη σπηλιά ο Αιθίοπας με τον υπηρέτη το...

Ο Όσιος Βασίλειος ήταν αδελφός του Οσίου Παύλου του «ἐν τῷ Λάτρῳ» (τιμάται 15 Δεκεμβρίου) και ασκήτεψε στο όρος Λάτρος. Κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 944 ή 952 μ.Χ. Βιογραφία  Ο Άγιος Βασίλειος ο Νέος[1] εγκατέλειψε τον κόσμο στην νιότη του και αγωνίστηκε σε έναν ερημικό τόπο στη Μικρά Ασία, όπου ζούσε ως βοσκός. Μια φορά, κάποια μέλη της αυλής του Ρωμαίου Αυτοκράτορα περνούσαν από εκεί και τον είδαν ντυμένο με κουρέλια, και ανησύχησαν για την περίεργη εμφάνισή του. Υποπτευόμενοι τον άγιο ασκητή, τον συνέλαβαν και τον έφεραν στην πόλη, όπου ο Άραβας ευνούχος Σαμωνάς, ο παρακοϊμόμενος, τον ανέκρινε. Όταν ρωτήθηκε ποιος ήταν, ο Άγιος απάντησε απλώς ότι ήταν ξένος στη χώρα. Υπέστη φρικτά βασανιστήρια, αλλά τα υπέμεινε σιωπηλά, μη θέλοντας να αποκαλύψει τις λεπτομέρειες της ασκητικής του ζωής σε αυτούς. Ο Σαμωνάς έχασε την υπομονή του και ρώτησε τον Άγιο Βασίλειο: «Άπιστε, πόσο καιρό θα κρύβεσαι, ποιος είσαι και από πού έρχεσαι;» Ο Άγιος απάντησε: «Είναι πιο σωστό να αποκαλείται άπιστος ...

Ο Άγιος Γεώργιος καταγόταν από τη Σόφια της Βουλγαρίας και κάποτε ευρέθη στην Αδριανούπολη της Θράκης. Εκεί επισκέφθηκε κάποιο τούρκο τοξοποιό για να διορθώσει το τόξο του. Όταν κάποια στιγμή ο τούρκος εξύβρισε το Χριστό, ο Γεώργιος αντέδρασε και ομολόγησε τη πίστη του. Τότε οι παριστάμενοι τούρκοι τον συνέλαβαν και αφού τον έδειραν αλύπητα, τον οδήγησαν στον ηγεμόνα. Και εκεί ο Γεώργιος ομολόγησε με θάρρος ότι πιστεύει στο Χριστό. Ακολούθησε μία σειρά φρικτών βασανιστηρίων και απομόνωσης. Τελικά τη Μεγάλη Τρίτη στις 26 Μαρτίου 1437 μ.Χ., τον έκαψαν ζωντανό σε ηλικία 30 ετών. Βιογραφία  Ο Γεώργιος, ένας Ορθόδοξος Χριστιανός στρατιώτης από τη Σόφια, Βουλγαρία, έζησε σε μια εποχή (1402-1437) όταν οι Οθωμανοί Τούρκοι είχαν εδραιωθεί στην Ευρώπη και είχαν καταστήσει την πρώην Βυζαντινή πόλη της Αδριανούπολης, την οποία ονόμασαν Έντιρνε, ως πρωτεύουσα τους. Σήμερα, αυτή η περιοχή, η οποία περιλαμβάνει και την πόλη της Κωνσταντινούπολης, δηλαδή την σύγχρονη Κωνσταντινούπολη (Ισταμπούλ), ...

 Ο Άγιος Ιερομάρτυς Θεόδωρος μαρτύρησε το έτος 304 μ.Χ. στην Πεντάπολη της Λιβύης μετά του Διακόνου του Ειρηναίου και των αναγνωστών Σεραπίωνος και Αμμωνίου.

Οι Άγιοι αυτοί Μάρτυρες Μαρτύρησαν στην Ρώμη. Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες για τον βίο και το μαρτύριο των Αγίων.

Άγιος Ευτύχιος ο Υποδιάκονος (Εορτή – 26 Μαρτίου); η εικόνα απεικονίζει την αρχαία Αλεξάνδρεια. Ο Άγιος Μάρτυς Ευτύχιος ήταν υποδιάκονος στην Εκκλησία των Αλεξανδρέων και υπέρμαχος των δογμάτων της Α' εν Νικαία Οικουμενικής Συνόδου. Ετιμάτο πολύ υπό του Μεγάλου Αθανασίου και μαρτύρησε από τους αιρετικούς Αρειανούς και τον αιρετικό Επίσκοπο Γεώγιο το έτος 356 μ.Χ. Από τον Άγιο Αθανάσιο Αλεξανδρείας (Ιστορία των Αρειανών, 7.59 & 60) Διότι [οι Αρειανοί] έκαναν τον εαυτό τους φοβερό σε όλους τους ανθρώπους και συμπεριφέρονταν με μεγάλη αλαζονεία, χρησιμοποιώντας το όνομα του Αυτοκράτορα [Κωνστάντιου] και απειλώντας [τους Χριστιανούς] με τη δυσαρέσκειά του. Είχαν ως βοηθούς στην κακία τους τον Δούκα Σεβαστιανό, έναν Μανιχαίο και ακόλαστο νέο, καθώς και τον Έπαρχο, τον Κόμη και τον Γενικό Εισπράκτορα, ο οποίος ήταν υποκριτής. Πολλές Παρθένες, που καταδίκασαν την ασέβειά τους και ομολογούσαν την αλήθεια, τις έβγαλαν από τα σπίτια· άλλες τις πρόσβαλαν καθώς περπατούσαν στους δρόμους κα...

Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο του Αγίου.