ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

 Σμύρνης ὁ Ποιμὴν Βουκόλος θυηπόλος, Ἄγρυπνός ἐστι, καὶ θανών, ποίμνης φύλαξ. Ἀγλαὸν ἠελίοιο φάος λίπε Βουκόλος ἕκτῃ. Ο Όσιος Βουκόλος από νεαρή ηλικία έγινε κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος και μαθητής του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, ο οποίος τον χειροτόνησε Επίσκοπο της Εκκλησίας της Σμύρνης. Ο Άγιος διακόνησε την Εκκλησία με όλη την ευσυνειδησία, την θερμότητα και την αυταπάρνηση των μαρτυρικών εκείνων χρόνων. Υπήρξε πατέρας και ποιμένας για τους Χριστιανούς του στη διδασκαλία και την υπεράσπιση, όταν κινδύνευαν από τους διώκτες του Ευαγγελίου. Προς δε τα ειδωλολατρικά πλήθη συμπεριφερόταν με σύνεση και διάκριση, προσέχοντας να μην τα ερεθίσει αλλά και προσπαθώντας με θεία τέχνη και φωτισμό να ελκύει πολλούς από αυτά στην Χριστιανική πίστη. Λίγο πριν αναχωρήσει από τον πρόσκαιρο αυτό βίο, ο Όσιος χειροτόνησε ως διάδοχό του τον Άγιο Ιερομάρτυρα Πολύκαρπο (τιμάται 23 Φεβρουαρίου) και μετά κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη. Στο Συναξάρι του αναφέρεται ότι μόλις το ιερό λείψανο του Οσίου Βο...

 Θνήσκων Φώτιος, ου ταράττομαι λέγει, Προς την τελευτήν, ων προητοιμασμένος. Ο Μέγας Φώτιος έζησε κατά τους χρόνους που βασίλευσαν οι αυτοκράτορες Μιχαήλ (842 - 867 μ.Χ.), υιός του Θεοφίλου, Βασίλειος Α' ο Μακεδών (867 - 886 μ.Χ.) και ο Λέων ΣΤ' ο Σοφός (886 - 912 μ.Χ.), υιός του Βασιλείου. Γεννήθηκε το 810 μ.Χ. (κατά άλλους το 820 μ.Χ.) στην Κωνσταντινούπολη από ευσεβή και επιφανή οικογένεια, που αγωνίσθηκε για την τιμή και προσκύνηση των ιερών εικόνων. Οι γονείς ήταν ο Άγιος Σέργιος (βλέπε 13 Μαΐου) και Ειρήνη και καταδιώχθηκαν επί του εικονομάχου αυτοκράτορα Θεοφίλου (829 - 842 μ.Χ.). Ο Άγιος Σέργιος ήταν αδελφός του Πατριάρχου Ταρασίου (784 - 806 μ.Χ.) και περιπομπεύθηκε δέσμιος από το λαιμό ανά τις οδούς της Κωνσταντινουπόλεως, στερήθηκε την περιουσία του και εξορίσθηκε μετά της συζύγου του και των παιδιών του σε τόπο άνυδρο, όπου από τις ταλαιπωρίες πέθανε ως Ομολογητής. Ο ιερός Φώτιος διέπρεψε πρώτα στα ανώτατα πολιτικά αξιώματα. Όταν με εντολή του αυτοκράτορα απομακρύνθ...

 Χριστὸς τέτρηται χεῖρας ἥλοις καὶ πόδας, Ἰουλιανὸς προστίθησι καὶ κάραν. Ο Άγιος Μάρτυς Ιουλιανός καταγόταν από την Έμεσα, πόλη της Κοίλης Συρίας και έζησε κατά τα τέλη του 3ου αιώνα μ.Χ. Διακρινόταν για την ευσέβειά του προς τον Θεό και για την αγάπη του προς τους αδελφούς του. Ασκούσε το επάγγελμα του ιατρού και φρόντιζε για την αποκατάσταση της σωματικής και ψυχικής υγείας των συνανθρώπων του, είτε Χριστιανών είτε ειδωλολατρών. Κατά τους χρόνους του βασιλέως Νουμεριανού, το έτος 284 μ.Χ., συνελήφθησαν από τους ειδωλολάτρες ο Επίσκοπος Εμέσης Σιλουανός, ο διάκονος Λουκάς και ο αναγνώστης Μώκιος (βλέπε 29 Ιανουαρίου), οι οποίοι ομολόγησαν με θάρρος και ανδρεία την πίστη τους στον Χριστό. Τότε ο ηγεμόνας διέταξε να κατασπαραχθούν οι Άγιοι από τα άγρια θηρία. Ο Άγιος Ιουλιανός δεν είχε παρασταθεί στην καταδίκη τους, αλλά άκουσε όμως περί αυτής. Έτρεξε, λοιπόν, με όλες του τις δυνάμεις, για να τους προφθάσει, αλλά όταν ήλθε στο κριτήριο, πληροφορήθηκε ότι τους μετέφεραν ήδη στο αμφι...

Τρεῖς Μάρτυρες πάσχουσιν ἰχθύων πάθος, Κοινῇ τυχόντες ὀργάνου τοῦ τηγάνου. Η Αγία Μάρτυς Φαύστα καταγόταν από την Κύζικο της Μικράς Ασίας και ήταν θυγατέρα πλούσιων και ευσεβών γονέων. Έμεινε ορφανή σε ηλικία μόλις 13 ετών, έχοντας κληρονομήσει την τεράστια περιουσία των γονέων της. Όμως ούτε το νεαρό της ηλικίας της, ούτε η απάτη του πλούτου της κυρίευσαν το νου και την καρδιά της. Η Χριστιανική ανατροφή που είχε από τους μακαριστούς γονείς της ήταν βαθιά χαραγμένη στην ψυχή της. Έμεινε λοιπόν στην ευσέβεια των γονέων της και εξακολουθούσε να προσεύχεται στον Θεό με την ίδια και μεγαλύτερη μάλιστα αγάπη και αφοσίωση, την στιγμή που είχε χάσει τους φιλόστοργους προστάτες της. Κατά το έτος 299 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Μαξιμιανού (285 - 305 μ.Χ.), η Αγία Φαύστα προσκλήθηκε από τον επιφανή Συγκλητικό Ευϊλάσιο, εκπρόσωπο του ηγεμόνα, να αρνηθεί την πίστη της στον Χριστό και να θυσιάσει στους θεούς των ειδωλολατρών. Η Αγία όμως αρνήθηκε. Ο Ευϊλάσιος, που ήταν γέροντας στην ηλικία, προσπάθησε ν...

Εις τον Βαρσανούφιον Eκ γης συνέστη σώμα Bαρσανουφίου, Kαι γην υπήλθε, την εαυτού μητέρα. Εις τον Ιωάννηνν Δίκαιόν εστιν, ω Iωάννη άμα, Tάττειν σε ώδε, τω φίλω διδασκάλω. Οι Όσιοι Βαρσανούφιος και Ιωάννης έζησαν κατά τον 4ο αιώνα μ.Χ. Ήταν και οι δύο μοναχοί και φημισμένοι για τον ασκητικό βίο και την αγιότητά τους και γνώριζαν άριστα την διδασκαλία της Εκκλησίας. Γι' αυτό συνέγραψαν και βιβλίο στο οποίο διατυπώνονται διάφορες ερωτήσεις και απορίες και δίδονται απαντήσει με σκοπό το φωτισμό των πιστών. Το βιβλίο αυτό εκτυπώθηκε, κατά τον Συναξαριστή του Αγίου Νικοδήμου, στη Βενετία. Ο Όσιος Βαρσανούφιος κοιμήθηκε με ειρήνη πριν τον Όσιο Ιωάννη, στον οποίο ο Θεός χάρισε το προφητικό και θαυματουργικό χάρισμα. Περί αυτού άκουσε και ο αυτοκράτορας Μέγας Θεοδόσιος (379 - 395 μ.Χ.) και τον είχε σε πολύ σεβασμό και τιμή. Ο Όσιος Ιωάννης ασκήτευε στα μέρη της Θηβαΐδος, σε τόπο ψηλό και απομακρυσμένο, αλλά η φήμη του εξαπλώθηκε γρήγορα και πλήθος πιστών προσέτρεχε κοντά του, για να ζητήσει...

Οι Άγιοι Μάρτυρες Δωροθέα, Χριστίνα, Καλλίστη και Θεόφιλος έζησαν στην Καισάρεια της Καππαδοκίας και μαρτύρησαν υπό τον αυτοκράτορα Διοκλητιανό το Φεβρουάριο του 311. Η Αγία Δωροθέα ήταν μια ευσεβής Χριστιανή κόρη, διακεκριμένη για την εξαιρετική ομορφιά της, την ταπεινοφροσύνη, την σύνεση και την θεόδοτη σοφία της, που κατέπληξε πολλούς. Συνελήφθη με εντολή του κυβερνήτη Σαπρίκιου, ο οποίος την υπέβαλε σε βασανιστήρια, αλλά εκείνη παρέμεινε αμετακίνητη στην πίστη της στον Χριστό. Αποτυγχάνοντας να σπάσει το θέλημα της Αγίας, ο κυβερνήτης έστειλε σε αυτήν τις δύο γυναίκες, τις αδελφές Χριστίνα και Καλλίστη, που κάποτε ήταν Χριστιανές, αλλά από φόβο για τα βασανιστήρια, απαρνήθηκαν τον Χριστό και άρχισαν να ζουν ασεβώς. Τους διέταξε να πείσουν την Αγία Δωροθέα να προσφέρει θυσία στους ειδωλολατρικούς θεούς, αλλά συνέβη το αντίθετο. Η Αγία Δωροθέα τις έπεισε ότι η έλεος του Θεού προσφέρεται σε όλους εκείνους που μετανοούν, και έτσι αυτές επέστρεψαν στον Χριστό. Οι δήμιοι τις έδεσαν πλάτη...

Η ταπείνωσίς σου υψώσασα σε·  η πτωχεία σου επλούτισεν σε.  Ιεράρχα Πατέρα Αμάνδε Ο Άγιος Άμανδος γεννήθηκε κοντά στην Ακυϊτανία περί τα τέλη του 6ου αιώνα μ.Χ. και σπούδασε θεολογία στη Ρώμη. Από νεαρή ηλικία μόνασε σε μοναστήρι της νήσου Γιε. Επειδή ο πατέρας του δεν ήθελε να γίνει ο υιός του μοναχός και του έφερνε εμπόδια, ο Άγιος κατέφυγε στην πόλη Τουρ, όπου ήταν επί δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια έγκλειστος σε ένα κελί στα τείχη της πόλεως. Σε ένα προσκύνημά του στους τάφους των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, στη Ρώμη, είδε σε όραμα τον Απόστολο Πέτρο, ο οποίος του φανέρωσε ότι το θέλημα του Θεού είναι να κηρύξει ο Άγιος το Ευαγγέλιο στους λαούς της Βελγικής. Γι' αυτό επέστρεψε στην πόλη Μπουρζ, όπου χειροτονήθηκε Επίσκοπος και άρχισε την ιεραποστολική του δράση στους λαούς της Γάνδης, της Φλάνδρας, των Πυρηναίων και της Γασκώνης. Μετά από το δεύτερο προσκύνημά του στη Ρώμη, στους τάφους των Αγίων Αποστόλων, εξελέγη το έτος 647 μ.Χ. Επίσκοπος της πόλεως Μάαστριχτ. Εκεί ερ...

Δια του φωτός των θαυμάτων τον σύμπαντα κόσμον εφώτισας!   Όσιος Πατήρ ημών Αρσένιε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών! Ο Όσιος Αρσένιος του Ικαλτοέλι έζησε μεταξύ του 11ου και 12ου αιώνα μ.Χ. στη Γεωργία. Σπούδασε στη θεολογική ακαδημία του Ικάλτο και γνώρισε τη βυζαντινή παράδοση από την παραμονή του στην Κωνσταντινούπολη. Ο Άγιος Αρσένιος του Ικάλτο λέγεται ότι γεννήθηκε στο Ικάλτο, στην επαρχία Καχέτι, ανατολικά της Τιφλίδας, της σύγχρονης πρωτεύουσας της Γεωργίας. Ήταν μεταφραστής, ερευνητής, συλλέκτης χειρογράφων, υμνογράφος, φιλόσοφος και μεγάλος υπερασπιστής της Ορθόδοξης Χριστιανικής πίστης της Γεωργίας. Ο πατέρας του ήταν ο Ιμπάντι Βαχνάντζε, ένας σοφός και μορφωμένος άνθρωπος, που μιλούσε άπταιστα την ελληνική γλώσσα. Διηύθυνε την ακαδημία της Μονής Ικάλτο και υπήρξε δάσκαλος του Αγίου Βασιλέως Δαβίδ Δ΄ του Οικοδόμου. Λίγες λεπτομέρειες για τη ζωή του Αγίου Αρσενίου έχουν διασωθεί, αλλά γνωρίζουμε ότι έζησε τον 11ο και 12ο αιώνα και ήταν νεότερος σύγχρο...

Tριών συνάθλων έν διά ξίφους τέλος, Oι τον Θεόν φρονούσιν έν τε και τρία. Σύμφωνα με την καταγραφή τους στο Συναξάριο της Κωνσταντινουπόλεως στις 25 Οκτωβρίου, οι τρεις Μάρτυρες ονομάζονται Φαύστος, Βασίλειος και Λουκιανός, και αναφέρεται ότι μαρτύρησαν δια ξίφους. Στην καταγραφή της 6ης Φεβρουαρίου, οι τρεις Μάρτυρες ονομάζονται Φαύστος, Βασίλειος και Σιλουανός. Προτείνεται επίσης ότι υπέστησαν το μαρτύριο μαζί με άλλους Αγίους Μάρτυρες στην περιοχή Δάριον της Κωνσταντινουπόλεως. Το Μηνολόγιο του Βασιλείου Β' περιέχει εικόνα του Αγίου Φαύστου για την 6η Φεβρουαρίου, χωρίς καμία άλλη πληροφορία, εκτός του ότι φέρει τίτλο και ένδυση Επισκόπου. Οι ιαμβικοί στίχοι για αμφότερες τις εορτές είναι οι ίδιοι, γεγονός που οδηγεί στην υπόθεση ότι αυτοί οι Μάρτυρες είναι τα ίδια πρόσωπα.

Tον εν Λυκώ δε πού Iωάννην θέμις, Tάττειν ότι μη, ώδ’ Iωάννη άμα; Ο Όσιος Ιωάννης ήταν στις αρετές περιβόητος και τόσο θαυμάσιος, ώστε αν και αγωνιζόταν μέσα σε μεγάλους Όσιους, τους ξεπέρασε με την αγγελική πολιτεία του. Έζησε κατά τον 4ο αιώνα μ.Χ. και κατοικούσε στα μέρη της Θηβαΐδας κοντά στην πόλη Λυκώ. Η Λυκώ ήταν πόλη της Θηβάίδας, περιοχή της Άνω Αιγύπτου, που είχε πρωτεύουσα την Θήβα. Ο Ιωάννης γνώρισε τις περισσότερες παγίδες του σατανά, αλλά με τη μεγάλη του αρετή, άσκηση και με τη χάρη του Θεού τις ξεπέρασε. Ο Ιωάννης είχε αξιωθεί από τον Θεό και το χάρισμα να θεραπεύει θαυματουργικά ασθένειες και απεβίωσε ειρηνικά. Από τον Επίσκοπο Παλλάδιο της Ελενόπολης (Λαυσιακή Ιστορία, Κεφ. 50) Ο Ιωάννης, ο οποίος ζούσε στην πόλη Λύκος (της Θηβαΐδας), και ο οποίος είχε μάθει στην παιδική του ηλικία την τέχνη του ξυλουργού, και του οποίου ο αδελφός ήταν βαφέας, αργότερα, όταν έφτασε περίπου στην ηλικία των είκοσι πέντε ετών, φόρεσε το μοναχικό ένδυμα· και αφού έζησε σε διάφορα μοναστήρ...

 Για τον Όσιο Ιάκωβο μας αναφέρει ο Θεοδώρητος Κύρου, που τον γνώρισε προσωπικά. Καταγόταν από την πόλη Κύρου και στην αρχή ασκήθηκε μέσα σ' ένα στενότατο κελί. Έπειτα ανέβηκε σ' ένα βουνό, κοντά στην πόλη Κύρου, όπου βάδισε τον ασκητικό δρόμο με αυστηρότητα. Στο όνομα της ακτημοσύνης δεν έκτισε ποτέ καλύβη. Προσευχόταν στο ύπαιθρο, όρθιος και με σιδερένια βάρη επάνω του. Η δε νηστεία του ήταν αυστηρότατη. Έτσι καλά αφού αγωνίστηκε, παρέδωσε ειρηνικά την ψυχή του στον Θεό.

Η μνήμη του Οσίου Μακαρίου αναφέρεται στο Βυζαντινό Εορτολόγιο του Γεδεών (σελ. 219) αλλά είναι άγνωστος στους Συναξαριστές. Λέγεται ότι καταγόταν από τη Σαμψούντα και μετά τον θάνατο της συζύγου του έφυγε στο Λάτρο όρος και στην εκεί Μονή εκάρη μοναχός. Κατόπιν πήγε στη Μονή του Κρίτζους και τελευταία στην Κωνσταντινούπολη, στη Μονή της Θεοτόκου του Καλλίου (στα μέσα του 14ου αιώνα μ.Χ.), όπου οσιακά αφού έζησε απεβίωσε ειρηνικά.

 Ο Άγιος Δαμασκηνός (Τζαγκάρης) ήταν αδελφός στη μονή Σινά και μαρτύρησε από τους Μεζένιδες το 1623 μ.Χ. έξω από τη μάνδρα της μονής.

Ο Άγιος Αρτέμιος ήταν αδελφός της μονής Σινά και διακονούσε στο μετόχι της μονής στην Αγία Τριάδα Ηρακλείου της Κρήτης. Ο Άγιος ήταν μέλος της συνοδείας του ιερομάρτυρα Νεοφύτου του Σιναΐτου (τιμάται 20 Δεκεμβρίου) και μαρτύρησε το έτος 1822 μ.Χ.

 Οι Άγιοι Θεόφιλος, Σατουρνίνος και Ρεβοκάτος μαρτύρησαν στην Ισπανία επί αυτοκράτορα Δεκίου (249 - 251 μ.Χ.).