ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Πληροῦμεν ὑστέρημα σοῦ, Σῶτερ, πάθους, Τεσσαράκοντα, συντριβέντες τὰ σκέλη. Ἀμφ' ἐνάτῃ ἐάγη σκέλη ἀνδρῶν τεσσαράκοντα. Και οι σαράντα αυτοί Άγιοι ήταν στρατιώτες στο πιο επίλεκτο τάγμα του στρατού του Λικινίου. Όταν αυτός εξαπέλυσε διωγμό κατά των χριστιανών, οι Άγιοι σαράντα συλλαμβάνονται αμέσως από τον έπαρχο Αγρικόλα (στη Σεβάστεια). Στην αρχή τους επαινεί και τους υπόσχεται αμοιβές και αξιώματα, για να αρνηθούν την πίστη τους. Τότε ένας από τους σαράντα, ο Κάνδιδος, απαντά: «Ευχαριστούμε για τους επαίνους της ανδρείας μας. Άλλ' ο Χριστός, στον όποιο πιστεύουμε, μας διδάσκει ότι στον καθένα άρχοντα πρέπει να του προσφέρουμε ό,τι του ανήκει. Και γι' αυτό στο βασιλέα προσφέρουμε τη στρατιωτική υπακοή. Αν, όμως, ενώ ακολουθούμε το Ευαγγέλιο, δεν ζημιώνουμε το κράτος, αλλά μάλλον το ωφελούμε με την υπηρεσία μας, γιατί μας ανακρίνεις για την πίστη πού μορφώνει τέτοιους χαρακτήρες και οδηγεί σε τέτοια έργα;» Ο Αγρικόλας κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να τους επιβληθεί με ήρεμο τρό...

Ὁ Γρηγορίου πρὸς νεκρὸν Καισαρίου, Γλώττης χαλινοῖ τῆς ἐμῆς λόγους λόγος. Ο Άγιος Καισάριος ήταν ο μικρότερος αδελφός του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου (βλέπε 25 Ιανουαρίου) και γεννήθηκε στη Ναζιανζό της Καππαδοκίας το έτος 330 μ.Χ. Γονείς του ήταν ο επίσκοπος Ναζιανζού Γρηγόριος (βλέπε 1 Ιανουαρίου) και η ευσεβέστατη Νόννα (βλέπε 5 Αυγούστου). Μεγαλύτερη αδελφή του ήταν η αγία Γοργονία (βλέπε 23 Φεβρουαρίου). Μετά τη βασική του εκπαίδευση, ο Καισάριος ακολούθησε τον μεγαλύτερο αδελφό του για ανώτερες σπουδές στην Καισαρεία της Καππαδοκίας και της Παλαιστίνης και κατόπιν στην Αλεξάνδρεια, όπου σπούδασε μαθηματικά, αστρονομία, φιλοσοφία, ρητορική και ιδιαίτερα ιατρική, που αγάπησε και περισσότερο. Έπειτα πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου ο βασιλιάς Κωνστάντιος και ο λαός τον δέχτηκαν με τιμές, και διορίστηκε γιατρός των ανακτόρων. Οι ευεργεσίες που πρόσφερε σ' όλους ήταν μεγάλες. Όταν ανέλαβε την εξουσία ο Ιουλιανός ο Παραβάτης, ο Καισάριος δεν συμβιβάστηκε μαζί του και αφού εγκατέλε...

Οι δύο Ηλείοι Άγιοι Νεομάρτυρες Χρίστος και Πανάγος, που κατά την περίοδο της δεύτερης Τουρκοκρατίας και μέσα σ’ αυτή τη ζοφερή ατμόσφαιρα για τους υπόδουλους Έλληνες της Πελοποννήσου μαρτύρησαν, γεννήθηκαν «ο μεν άγιος και ιερός Πανάγιος (Πανάγος) εις μίαν χώραν της Αρχαίας Ήλιδας ονομαζόμενην κατά το παλαιόν, κατά δε την βαρβαρικήν συνήθειαν Γαστούνην», «ο δε θαυμάσιος Χριστός (Χρίστος) εις ένα χωριόν της αυτής πόλεως Ανδραβίδα κατά κοινόν λόγον». Και οι δύο προέρχονταν από γονείς που είχαν αλλαξοπιστήσει, δυστυχώς, λόγω πιέσεων και διωγμών των κατακτητών Τούρκων. Σε αντίθεση με τους γονείς τους, αμφότεροι οι Άγιοι μας αυτοί, επρόκοπταν στην αρετή και τρέφονταν με φόβο Θεού και με τις εντολές του Ευαγγελίου. Διακρινόντουσαν δε μεταξύ των συμπατριωτών τους, που τους έδειχναν μεγάλη εκτίμηση. Ο Πανάγος μάλιστα ψηφίστηκε επανειλημμένως, επί Ενετοκρατίας, συνοδικός της Γαστούνης. Διαφορετικού χαρακτήρα ο Χρίστος, αποστρέφονταν τα πολιτικά και πόθο ζωηρό είχε «να γένει ιερεύς υπανδρός και...

Η Αλμπαζίνσκαγια εικόνα της Θεοτόκου «του Ένσαρκου Λόγου» ή «Ο Λόγος σαρξ εγένετο» είναι ένα από τα μεγαλύτερα ιερά κειμήλια της περιοχής του Αμούρ. Το όνομά της προέρχεται από το ρωσικό φρούριο Αλμπαζίν (σήμερα το χωριό Αλμπαζίνο), το οποίο ιδρύθηκε το 1650 από τον διάσημο Ρώσο εξερευνητή και αταμάνο Γερόφεϊ Χαμπάρωφ, στη θέση της πόλης του νταουρικού ηγεμόνα Αλμπάζα. Το φρούριο Αλμπαζίν, που δεσπόζε αυστηρό πάνω από τον ποταμό Αμούρ, έγινε αντικείμενο μίσους για τον αυτοκράτορα της Κίνας και τους στρατηγούς του, οι οποίοι ήδη τότε σχεδίαζαν να επεκτείνουν την κυριαρχία τους σε ολόκληρη τη ρωσική Σιβηρία. Στις 24 Μαρτίου 1652, την παραμονή του Ευαγγελισμού, σημειώθηκε η πρώτη στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ Ρώσων και Κινέζων στον Αμούρ. Με τις προσευχές της Υπεραγίας Θεοτόκου, οι ειδωλολάτρες νικήθηκαν και απωθήθηκαν στα σύνορά τους. Αυτή η νίκη θεωρήθηκε ευοίωνη για τους Ρώσους, όμως ο αγώνας μόλις ξεκινούσε. Πολλοί ακόμα γιοι της Αγίας Ρωσίας επρόκειτο να θυσιαστούν στη μάχη για τον Αμ...

Η Παναγία η Παντάνασσα είναι η προστάτις της Σικίνου. Για την εύρεση της εικόνας της Θεοτόκου γράφει ο πρωτοπρεσβύτερος Σπυρίδων Βουρλάκος, Αρχιερατικός Επίτροπος Σικίνου. «Τα παλιά τα χρόνια, στο μικρό νησί της Σίκινου, που βρίσκεται μεταξύ των νησιών Ίου και Φολεγάνδρου και βόρεια της Σαντορίνης, υπήρχαν πολλές ιδιόκτητες εκκλησίες, οι οποίες είχαν και τον εφημέριό τους. Στον εφημέριο λοιπόν μίας εξ αυτών των εκκλησιών, που ήταν αφιερωμένη στον Τίμιο Πρόδρομο, συνέβη το παρακάτω θαυμαστό γεγονός. Ένα βράδυ είδε στον ύπνο του μία θαυμάσια και μεγαλοπρεπή γυναίκα, η οποία τον προέτρεπε να πάει στο βόρειο μέρος του νησιού, στη θέση του Καρρά, στο αυλάκι να την παραλάβει. Το πρωί ο Ιερέας διηγήθηκε το όνειρό του στην πρεσβυτέρα και η οποία όμως τον συμβούλευσε να μην δίνει προσοχή στα όνειρα. Αυτό το όνειρο επαναλήφθηκε και την επομένη βραδιά και ο Ιερέας πάλι επηρεασμένος από την αποτροπή της πρεσβυτέρας του, αδιαφόρησε. Την τρίτη βραδιά παρουσιάστηκε και πάλι η οπτασία αυτής της θαυμασ...

Ὁ κλωβὸς ἅρμα πυρός, αἱ δ' αὖ λαμπάδες, Οὐρπασιανέ, σοὶ τέθριππος ἀνόδου. Oυρπασιανός ρίπτει μεν την χλαμύδα, Kαταισχύνει δε ασεβών βασιλείαν. Άνηκε στην τάξη των συγκλητικών, και έζησε στις αρχές του 4ου αιώνα. Όταν ο Διοκλητιανός εξαπέλυσε το διάταγμα του κατά των χριστιανών, προσκάλεσε πρώτα τους συγκλητικούς και δήλωσε ότι, αν κανείς άπ' αυτούς ήταν χριστιανός, θα τον συγχωρούσε, αφού το δηλώσει αμέσως και απαρνηθεί τον Χριστό. O Ούρπασιανός άκουσε τη δήλωση του βασιλιά, στο τέλος δε, αντί άλλης απάντησης, αφαίρεσε μόνος του τα σήματα του αξιώματος του και τα παρέδωσε σ' αυτόν. O Διοκλητιανός θύμωσε και διέταξε να τον βασανίσουν. Στην αρχή τον μαστίγωσαν με νεύρα από βόδι και μισοπεθαμένο τον έριξαν στη φυλακή. Κατόπιν διάφοροι φίλοι του συγκλητικοί, προσπάθησαν να τον πείσουν να θυσιάσει στα είδωλα και να κρατήσει το αξίωμα του. Άλλ' ο Ούρπασιανός έμεινε πιστός στην απόφαση του. Τότε αποφασίστηκε ο θάνατος του. Του άνοιξαν λοιπόν τις πλευρές με σιδερένια όργανα, κα...

 Διὰ ξίφους ἤθλησε συγγενὲς γένος, Ἡ παππόμμαμος πατρομητροτεκνία. Μαρτύρησαν δια ξίφους.

Ο Άγιος Πασιανός έζησε κατά τον 4ο αιώνα μ.Χ. στην πόλη της Καταλανίας, στη Βαρκελώνη της Ισπανίας. Ήταν έγγαμος. Όμως ο Θεός πήρε κοντά του τη σύντροφό του. Ο Πασιανός αφιέρωσε τη ζωή του στην Εκκλησία. Άνθρωπος με πλατιά μόρφωση, με μεγάλη ικανότητα στον χειρισμό του λόγου, προσήλωση και ακρίβεια στην εκκλησιαστική ζωή και παράδοση, προσέφερε τα δώρα που του χάρισε ο Θεός στην υπηρεσία της τοπικής Εκκλησίας. Χειροτονήθηκε Επίσκοπος της Βαρκελώνης περί το 363 μ.Χ. Από την θέση αυτή ο Επίσκοπος Πασιανός διπλασιάζοντας τον ζήλο του και αυξάνοντας τα τάλαντα που του εμπιστεύθηκε ο Κύριός του, αναλώθηκε στην διαποίμανση των λογικών προβάτων του. Σε μια εποχή κατά την οποία η αιρέσεις λυμαίνονταν στον αγρό του Χριστού έγραψε θεολογικά αντιαιρετικά και απολογητικά έργα και δίδαξε τους πιστούς να κρατήσουν την πατρώα ευσέβεια και να μην μολυνθούν από την επαφή με τους αιρετικούς, ιδιαίτερα με τους Αρειανούς και τους Νοβατιανούς, αλλά να μείνουν στερεά προσκολλημένοι στην Ορθόδοξη δογματική π...

Ο Άγιος Μάρτυς Κωνσταντίνος γεννήθηκε περί το 520 μ.Χ. και ήταν βασιλέας της Δουμνονίας στην Αγγλία. Μαρτύρησε το έτος 576 μ.Χ. Άγιος Κωνσταντίνος της Κορνουάλης (ή Κωνσταντίνος της Δουμνονίας, Κωνσταντίνος III της Βρετανίας, Άγιος Κουστέννιν, Κουστέννιν απ' τον Κάντο, Κουστέννιν απ' τον Κάντορ, Κωνσταντίνος της Γκόβαν) (περίπου 520-576 μ.Χ.) είναι ένας Άγιος της Κορνουάλης του 6ου αιώνα, ο οποίος ταυτίζεται με έναν μικρότερο Βρετανό βασιλιά, Κωνσταντίνο, ο οποίος μετανοεί στο μοναστήρι του Αγίου Δαβίδ στην Ουαλία, μετά από μια ζωή αμαρτίας. Θεωρείται ότι πήγε από την Ουαλία στην Ιρλανδία, και από εκεί ως ιεραπόστολος στους Πίκτους στη Σκωτία, όπου μαρτύρησε από πειρατές στο Καντάιρ (Κιντάιρ). Ωστόσο, υπάρχουν δυσκολίες με αυτό το τελευταίο μέρος της αγιογραφίας του, που σχετίζεται με συγχώνευση γεγονότων με έναν (ή δύο) άλλους "Κωνσταντίνους". Η εορτή του τιμάται στις 9 Μαρτίου στην παράδοση της Κορνουάλης και της Ουαλίας, και στις 11 Μαρτίου στις παραδόσεις της Σκ...

Ο Όσιος Βιτάλιος γεννήθηκε στην πόλη Καστρόνοβο της Σικελίας κατά τον 10ο αιώνα μ.Χ. από γονείς εύπορους και ευσεβείς, τον Σέργιο και την Χρυσονίκη, οι οποίοι φρόντισαν για την κατά Θεόν ανατροφή του και την παιδεία του. Ο Όσιος από νεαρή ηλικία αγάπησε τον Χριστό και την μοναχική πολιτεία, γι' αυτό και έφυγε στη μονή του Αγίου Φιλίππου στην Άγκυρα. Εκεί εκάρη μοναχός και έλαβε το αγγελικό σχήμα ζώντας με άσκηση και προκόπτοντας στην αρετή επί δεκαπέντε χρόνια. Κατά την διάρκεια των χρόνων αυτών επισκέφθηκε για προσκύνημα την Ρώμη, την Καλαβρία και άλλους ιερούς τόπους. Τελικά επέστρεψε στην Καλαβρία και ασκήτεψε στο όρος του Λιποράχου. Εκεί συνάντησε τον ασκητή Αντώνιο και έζησε μαζί του για λίγο χρόνο. Στην συνέχεια μετακινείται από όρος σε όρος, για να καταλήξει στη μονή του Αγίου Ηλία. Μετά την πάροδο αρκετού χρόνου, πηγαίνει σε ένα σπήλαιο μεταξύ των ορέων Τούρρι και Αρμέντο. Ο Όσιος αγωνίζεται μέρα και νύκτα προσευχόμενος και φθάνει σε πνευματικά ύψη. Ακόμη και τα άγρια θηρία...

Ο Όσιος Κλεόπας ήταν μαθητής του Οσίου Παϊσίου Βελιτσκόφσκυ (τιμάται 15 Νοεμβρίου) και κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1778 μ.Χ. Ο μοναχικός βίος του οσίου Γέροντος Κλεόπα ξεκίνησε στη Μολδοβλαχία. Ωστόσο, σημαντικό μέρος της μοναχικής του ζωής το πέρασε στα μοναστήρια του Αγίου Όρους. Εκεί, σύμφωνα με τον όσιο Μακάριο της Όπτινα, ήρθε σε στενή πνευματική σχέση με τον όσιο Παΐσιο Βελιτσκόφσκι και έγινε ένας από τους στενότερους μαθητές και συνεργάτες του. Αργότερα, ο όσιος Γέροντας Κλεόπας μεταφέρθηκε στα εδάφη της Ρωσικής Αυτοκρατορίας και το 1760 εξελέγη από την αδελφότητα ηγούμενος της Βεντενσκής ερήμου της Νήσου. Αυτό οφειλόταν στην υψηλή πνευματική ζωή του και στην προσήλωσή του στην πατερική διδασκαλία. Ο βασικός πνευματικός κανόνας του οσίου Παϊσίου Βελιτσκόφσκι και των συνεργατών του ήταν η απαρέγκλιτη τήρηση της διδασκαλίας των Αγίων Πατέρων. Αυτή η προσήλωση εξηγεί και το πνευματικό ανάστημα του Γέροντος Κλεόπα. Όπως έγραψε ο άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ: «Όποιος καθοδηγείται...

 Ὁ Γρηγορίου πρὸς νεκρὸν Καισαρίου, Γλώττης χαλινοῖ τῆς ἐμῆς λόγους λόγος. Ο Άγιος Καισάριος ήταν ο μικρότερος αδελφός του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου (βλέπε 25 Ιανουαρίου) και γεννήθηκε στη Ναζιανζό της Καππαδοκίας το έτος 330 μ.Χ. Γονείς του ήταν ο επίσκοπος Ναζιανζού Γρηγόριος (βλέπε 1 Ιανουαρίου) και η ευσεβέστατη Νόννα (βλέπε 5 Αυγούστου). Μεγαλύτερη αδελφή του ήταν η αγία Γοργονία (βλέπε 23 Φεβρουαρίου). Η Patrologia Graeca (Ελληνική Πατρολογία, συντομογραφία PG) ή όπως είναι ο πλήρης τίτλος της Patrologiae Graecae Cursus Completus, είναι η δεύτερη συλλογή του κλασικού έργου του Ζακ Πολ Μιν (Jacques Paul Migne) Patrologiae cursus completus, η οποία περιλαμβάνει έργα χριστιανών πατέρων και εκκλησιαστικών συγγραφέων που έγραψαν στα Ελληνικά. Στην Ελληνική Πατρολογία στον Τόμος 38.συναντάμε και τον "άγνωστο Καισάριο αδελφό του Γρηγορίου Θεολόγου Μετά τη βασική του εκπαίδευση, ο Καισάριος ακολούθησε τον μεγαλύτερο αδελφό του για ανώτερες σπουδές στην Καισαρεία της...

 Πληροῦμεν ὑστέρημα σοῦ, Σῶτερ, πάθους, Τεσσαράκοντα, συντριβέντες τὰ σκέλη. Ἀμφ' ἐνάτῃ ἐάγη σκέλη ἀνδρῶν τεσσαράκοντα. Οι Άγιοι Σαράντα ή Άγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες είναι Άγιοι της Ορθοδόξου Εκκλησίας, οι οποίοι μαρτύρησαν στη Σεβάστεια της Μικράς Ασίας, και η μνήμη τους τιμάται στις 9 Μαρτίου. Οι Άγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες ήταν επίλεκτοι στρατιώτες τάγματος του στρατού του Λικινίου. Όταν αυτός εξαπέλυσε διωγμό κατά των χριστιανών, απαιτήθηκε από τους Τεσσαράκοντα να θυσιάσουν στα είδωλα, όμως αυτοί αρνήθηκαν. Άμεση συνέπεια της άρνησής τους ήταν να συλληφθούν από τον Ἐπαρχο της Σεβάστειας, Αγρικόλα, ο οποίος, αρχικά, προσπάθησε να τους καλοπιάσει με επαίνους, τάζοντάς τους αμοιβές και αξιώματα, σε περίπτωση που θυσίαζαν στα είδωλα και απαρνιόντουσαν την Πίστη τους. Τότε ο Κάνδιδος, ένας από τους στρατιώτες, του απάντησε: «Ευχαριστούμε για τους επαίνους της ανδρείας μας, αλλά ο Χριστός, στον Οποίον πιστεύουμε, διδάσκει ότι στον κάθε άρχοντα πρέπει να προσφέρουμε ό,τι του ανήκει....