Στις 15 Ιανουαρίου 1960, η αντιπροσωπεία των μελών του παραρτήματος του οργανισμού πολεμιστών Ν. 751 Σερρών,  συναντήθηκε με τον πρόεδρο του οργανισμού κ. Πεντεφούντη, στον οποίο παρουσίασε τα ζητήματα των πολεμιστών του Νομού Σερρών. Εφημερίδα Μακεδονία, 16 Ιανουαρίου 1960 Εφημερίδας Μακεδονία : Ἡ ἀντιπροσωπεία τῶν μελῶν τοῦ παραρτήματος τοῦ ὀργανισμοῦ πολεμιστών Ν. 751 Σερρών μετὰ τοῦ προέδρου τοῦ ὀργανισμοῦ κ. Πεν τεφούντη, εἰς τὸν ὁποῖον ἐξέθεσαν τὰ ζητήματα τῶν πολεμιστών. Ο ιστότοπος  https://odialogos.gr έγραψε για το θέμα: Η κα Ελισάβετ Μιχαηλίδου (6974635367), πρόεδρος του ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΟΥ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΥ «ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ» θεωρεί απαράδεκτο ρεκόρ την αδυναμία της Δημόσιας Διοίκησης (Δημόσιοι Υπάλληλοι & Εκλεγμένοι Πολιτικοί) να εκτελέσει την απόφαση της Βουλής που δημοσιεύθηκε ως εκτελεστέος Νόμος 751/1948, επί 75 χρόνια μέχρι σήμερα. Η κα Ε. Μιχαηλίδου περιέγραψε την αναποτελεσματικότητα ή ίσως ακόμα και την επιλεκτική άρνηση των υπαλλήλων να εκτελέσουν τον Νόμο 75...

  Ο καιρός στις 15 Ιανουαρίου 1959. Στις Σέρρες η θερμοκρασία κυμάνθηκε σε φυσιολογικά επίπεδα για την εποχή μεταξύ 2 και 13 βαθμών κελσίου. Ενώ μόλις πριν λίγες μέρες στις 9 Ιανουαρίου 1959 η θερμοκρασία στις Σέρρες είχε πέσει στους -4 βαθμούς κελσίου. Η εφημερίδα Μακεδονία έγραψε : Κατ' ἀνακοίνωσιν τῆς ἐθνικῆς μετεω ρολογικῆς ὑπηρεσίας, ο καιρός θὰ εἰ- και σήμερον εἰς τὸ Ιόνιον καὶ τὰς δυν τικάς περιοχὰς τῆς ἡπειρωτικῆς Ἑλλά δος νεφελώδης ἕως λίαν νεφελώδης μετά σποραδικών βροχών κατὰ διαλείμματα. Εἰς τὴν λοιπὴν χώραν ὀλίγον νεφελώδης ἴως νεφελώδης. Οι άνεμοι θα πνεύσουν εἰς τὰς ἀνατολικάς περιφερείας ἐκ βορεί των διευθύνσεων καὶ εἰς τὰς ὑπολοίπους περιοχὰς ἐκ δυτικών ἕως βορειοδυτικών διευθύνσεων, γενικῶς ἀσθενεῖς ἕως μέν θὰ τριοι Η θερμοκρασία θα παραμείνῃ ἀν μιτάβλητος. Η θάλασσα θὰ εἶναι ἤρεμος έως ὀλίγον τεταραγμένη. Αἱ χθεσιναί θερ- μοκρασίαι Αθηνών 14--5, ᾿Αλεξανδρου πόλεως 10--4. Ηρακλείου 16-12, ᾿Ιω- αννίνων 9-1-3), Ρόδου 19-11, Νάξου 17--14, ᾿Αγρινίου 12-2, Λαρίσης 12-1...

  Στις 15 Ιανουαρίου 1958, η Επιτροπή Παραμεθορίων διέθεσε 100.000 δραχμές για την ενίσχυση των Ελλήνων προσφύγων από τη Γιουγκοσλαβία, που είχαν πρόσφατα εγκατασταθεί στην Ηράκλεια. Μια σημαντική επίδραση της μακεδονικής εξόδου από τη Βόρεια Ελλάδα ήταν η επίδραση του πληθυσμού στην περιοχή της Μακεδονίας. Αυτό έγινε αισθητό στις περιοχές Φλώρινας, Καστοριάς, Κοζάνης και Έδεσσας, όπου το Κομμουνιστικό Κόμμα ήταν δημοφιλές και όπου βρίσκονταν οι μεγαλύτερες συγκεντρώσεις Σλάβων. Πολλά από αυτά τα κατοικημένα και κατεστραμμένα χωριά και οι κατασχεθείσες περιουσίες δόθηκαν σε άτομα από έξω από την περιοχή.  Στους πρόσφυγες δόθηκε περιουσία με το πρόγραμμα επανεγκατάστασης που διεξήγαγε η Ελληνική Κυβέρνηση από την περίοδο 1952–1958. Από την άλλη, πολλές περιουσίες κατασχέθηκαν από εκείνα τα άτομα που είχαν τραπεί σε φυγή από τον πόλεμο και ακολούθως τους αφαιρέθηκε η ιθαγένεια τους. Η εφημερίδα Μακεδονία έγραψε : ΕΝΙΣΧΥΣΙΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΡΟΣΦΙΩΝ ΕΚ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑΣ Ἡ ἐπιτροπή παραμεθορί...

Εφημερίδα Μακεδονία, 16 Ιανουαρίου 19  Ιανουαρίου 1958 Στις 15 Ιανουαρίου 1958, στο Σιδηρόκαστρο, μετά από καταρρακτώδεις βροχοπτώσεις, ξεχείλισε ο ποταμός Κρουσοβίτης, ο οποίος διασχίζει την πόλη επιβεβαιώνοντας τους φόβους  των 2 προηγούμενων ημερών. Εφημερίδα Μακεδονία, 13 Ιανουαρίου 1958 Εφημερίδα Ελευθερία 14  Ιανουαρίου 1958 Η ραγδαία αύξηση της στάθμης είχε προκαλέσει ήδη ζημιές στα πιο βόρεια τμήματα του Στρυμόνα. Η ορμή του νερού παρέσυρε το προστατευτικό φράγμα που βρισκόταν κοντά στο νοσοκομείο, προκαλώντας ρήγμα στα θεμέλιά του, χωρίς όμως να προκληθούν σοβαρές ζημιές. 

Φωτο αρχείου: Άννα Λώρη Στις 15 Ιανουαρίου 1937, στο θέατρο Κρόνιον των Σερρών, ο θίασος της Άννας Λώρη παρουσίασε την θεατρική παράσταση "Το τεμπελόσκυλο" τιμώντας τον Γ. Ρώμη. Ο θίασος ήδη είχε παρουσιάσει το θεατρικό έργο του Αλέκου Λιδωρίκη με τίτλο "Εδώ θα μείνωμε για πάντα" . και αποχώρησε από την πόλη στις 17 Ιανουαρίου.

Στις 15 Ιανουαρίου 1933, στο κινηματογράφο Πάνθεον των Σερρών προβάλλονταν η κωμωδία )Κίνδυνος θάνατος)..

Στις 15 Ιανουαρίου 1910: Η εφημερίδα «Αστήρ» σε ανταπόκρισή της από τις Σέρρες ανέφερε ότι ο πρόεδρος του πολιτικού δικαστηρίου Σερρών, Χακίμ Χαζίμ Εφέντης, κατά τη διάρκεια εκδίκασης υποθέσεων, ενεργούσε με τρόπο που δεν ταίριαζε στο καθήκον του δικαστή και, φυσικά, πάντα σε βάρος των Ελλήνων.

Στις 15 Ιανουαρίου 1908, σε έκθεσή του, ο Μητροπολίτης Μελενίκου Αιμηλιανός Δάγγουλας ανέφερε τις βιαιότητες του Βουλγαρικού κομιτάτου τον Ιανουάριο του 1908. Συγκεκριμένα, Κοντά στην περιοχή Γράτζην, μεταξύ Ηγουμένισας και Κάτω Ρίβνιτσας, στην περιοχή της Πετρίτσης, Βούλγαροι ληστές σκότωσαν τρεις Οθωμανούς χωρικούς. Στην έκθεσή του έγραψε: «Παρά την θέσιν Γράτζην, μεταξύ Ηγουμένισας και Κάτω Ρίβνιτσας, της περιφερείας Πετρίτσης, βούλγαροι λησταντάρται εφόνευσαν τρείς χωρικούς οθωμανούς». Το χωριό Κάτω Ρίβνιτσα σήμερα είναι χωριό στη Νοτιοδυτική Βουλγαρία. Βρίσκεται στον δήμο Πετρίτς, της επαρχίας Μπλαγκόεβγκραντ. Το χωριό αναφέρεται σε οθωμανικό φορολογικό κατάστιχο του 1570 με το όνομα Ρίβνιτσα. Σύμφωνα με το ίδιο, στο χωριό κατοικούσαν 20 χριστιανικές και 3 μουσουλμανικές οικογένειες. Στην τωρινή του θέση, το χωριό εγκαταστάθηκε τον 18ο αιώνα. Το 1865 ιδρύθηκε στο χωριό σχολείο όπου διδασκόταν η ελληνική γλώσσα.  Μετά από αρκετές δολοφονίες κατοίκων, κάψιμο σπιτιών  ...

Στις 15 Ιανουαρίου 1849. απεβίωσε ο Εμμανουήλ Φωτιάδης. (1805-1849) Γεννήθηκε στις Σέρρες και ήταν μαθητής του μεγάλου δάσκαλου Παπαρίζου. Δίδαξε στην Ελληνική Σχολή Σερρών. Ήρθε σε σύγκρουση με εκκλησιαστικούς παράγοντες, όπως και ο δάσκαλός του και αναγκάστηκε να παραιτηθεί. Στη συνέχεια κατηγορήθηκε από τον Μητροπολίτη Άνθιμο, για αθεϊσμό και εξορίστηκε. Όταν επέστρεψε από την εξορία, ανέλαβε το Ελληνικό Σχολείο της Θεσσαλονίκης

Ἀρνησίκοσμος παῖς λιπὼν γῆς καλύβην, Ἐν οὐρανοῖς ἔπηξε καινὴν καλύβην. Πέμπτῃ Ἰωάννης δεκάτῃ καλύβην μετέπηξεν. Ο Όσιος Ιωάννης ο Καλυβίτης ο δια Χριστόν πτωχός έζησε στα μέσα του 5ου μ.Χ. αιώνα (κατ' άλλους γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις αρχές του 5ου μ.Χ. αιώνα) και ήταν γιος του Ευτροπίου, συγκλητικού στο αξίωμα, και της Θεοδώρας. Ο Ιωάννης δεν θέλησε ν' ακολουθήσει το δρόμο των δύο μεγαλυτέρων αδελφών του, που κατέλαβαν λαμπρά αξιώματα και προτίμησε να αφιερωθεί στην υπηρεσία της πίστης. Επειδή όμως οι γονείς του επέμεναν, έφυγε από το πατρικό του σπίτι και πήγε στην μονή των Ακοιμήτων όπου έγινε μοναχός. Όταν πληροφορήθηκε τη μεγάλη πίκρα της μητέρας του επειδή ο πατέρας του διήγε κοσμική ζωή, αποφάσισε με την συγκατάθεση του ηγουμένου της μονής να επιστρέψει στους γονείς του. Παρουσιάσθηκε στους γονείς του ως ένας άγνωστος μοναχός. Αυτοί δεν τον γνώρισαν. Αλλά ήταν τόση μεγάλη η ευγένεια της φυσιογνωμίας και των λόγων του, που τον παρακάλεσαν να έρχεται καθημερινά σ...

Ο Άγιος Γεράσιμος ο Παλλαδάς γεννήθηκε το 1633 μ.Χ. γεννήθηκε στο χωριό Σκιλλούς της Πεδιάδος Κρήτης από ευγενείς και ευσεβείς γονείς. Ο πατέρας του Θεόδωρος υπήρξε πρωτοπαπάς και ιεροκήρυκας στον Χάνδακα και είναι γνωστή μία ομιλία του που εξεφώνησε στη μνήμη των Αγίων δέκα μαρτύρων των εν Κρήτη το 1633 μ.Χ. Διδάχθηκε τα πρώτα γράμματα από τον πατέρα του. Κατόπιν μετέβη για σπουδές στην Κέρκυρα και την Βενετία. Γνώριζε ελληνικά, λατινικά και εβραϊκά· «φιλότιμος γαρ ων και δεξιάς φύσεως δια το μνημονικόν, εν λόγοις μέγας εγένετο τη μαθήσει πάντας τους κατ’ εκείνου καιρού υπερβαίνων». Επιστρέφοντας στην Ελλάδα δεν κατάφερε να μεταβεί στην Κρήτη λόγω της αλώσεως της από τους Τούρκους. Έτσι δίδασκε και κήρυττε στην Πελοπόννησο, τα Ιωάννινα, την Άρτα και την Παραμυθία. Άγνωστο πότε, εξελέγη μητροπολίτης Καστορίας, στην οποία χρημάτισε διδάσκαλος, παρέχοντας δείγματα της σοφίας και της αγιότητός του. Τον Μάϊο του 1686 μ.Χ. του δόθηκε επιτροπικώς η μητρόπολη Αδριανουπόλεως. Ο Καισάριος Δαπόν...

Καὶ Πανσόφιον πλήξατε πλάνοι πλέον. Οὕτω γὰρ αὐτῷ πλέξε τε πλείω στέφη. Ο Άγιος αυτός ήταν από την Αλεξάνδρεια στα χρόνια του βασιλιά Δεκίου (250). Ο πατέρας του ονομαζόταν Νείλος και είχε το αξίωμα του ανθυπάτου. Ο Πανσόφιος σπούδασε σε μεγάλο βαθμό τα Ελληνικά γράμματα, καθώς επίσης και την Αγία Γραφή. Οταν πέθανε ο πατέρας του, μοίρασε την περιουσία του στους φτωχούς και αποσύρθηκε στην έρημο. Εκεί έζησε 27 ολόκληρα χρόνια ασκούμενος στην αρετή και την ησυχία. Καταγγέλθηκε όμως στον Αυγουστάλιο της Αλεξανδρείας, ο όποιος διέταξε και τον έφεραν μπροστά του. Εκεί ο Πανσόφιος με την αρετή και τη μεγάλη γνώση πού τον διέκρινε, συνέτριψε μία προς μία τις πλάνες των ειδώλων. Εξευτελισμένος ο τύραννος διέταξε και τον έδειραν μέχρι θανάτου. Έτσι ένδοξα έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου. Λειτουργικά κείμενα Τροπάριον — Ήχος 1 Η εικόνα του Θεού εφυλάχθη αληθώς εν σοί, Όσιε Πατέρες, / ότι την Σταυρόν ανέλαβες και τοις Χριστώ ακολούθησας. / Ούτως ημάς εδίδαξας την σαρκός αμελήσαι, ότι παρέρχεται, ...

Ψυχαὶ διαυγεῖς ἓξ ἀποπτᾶσαι βίου, Ἑξαπτέρυξι συμπαρίστανται Νόοις. Σύμφωνα με το Συναξάριον της Κωνσταντινουπόλεως, λέγεται ότι οι Άγιοι Έξι Μάρτυρες που εορτάζουν στις 4 Ιανουαρίου κοιμήθηκαν εν ειρήνη. Αυτό φαίνεται να είναι οξύμωρο, μέχρι να ανακαλύψουμε ότι στις 15 Ιανουαρίου εορτάζουμε τους Αγίους Έξι Πατέρες που έζησαν ασκητικά στην απόλυτη έρημο, και μοιράζονται τους ίδιους ιαμβικούς στίχους με τους σημερινούς αγίους. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι αυτοί οι Έξι Πατέρες, ζώντας στην απόλυτη έρημο, υπέστησαν μαρτυρικό θάνατο λόγω της ακραίας ασκητικότητάς τους.  Δεν γνωρίζουμε την ακριβή τους ταυτότητα, ενδεχομένως να ανολικουν στους Πατέρες της Ερήμου που εμφανίστηκαν στην Αίγυπτο. Ίσως ήδη από τα τέλη του 2ου αιώνα μ.Χ., αυτοί οι Αιγύπτιοι Χριστιανοί εγκατέλειψαν τις ειδωλολατρικές πόλεις, τους διωγμούς και τις αναστατώσεις της ζωής, για να ζήσουν ως ερημίτες στην έρημο Σαχάρα. Σκοπός τους ήταν να ζήσουν μια μοναχική ζωή αφιερωμένη αποκλειστικά στον Θεό.

Όσιε Πατέρες Αλέξανδρε, πρέσβευε προς Χριστόν τον Θεόν ημών, ίνα σώση τας ψυχάς ημών! Ο Όσιος Αλέξανδρος καταγόταν από επιφανή οικογένεια της Ασίας και σπούδασε στην Κωνσταντινούπολη. Διακρινόταν για την φιλομάθεια και την αρετή του. Μελετούσε αδιάλειπτα το Ιερό Ευαγγέλιο και αποφάσισε να εγκαταλείψει τον κόσμο και να αφιερωθεί στον Θεό. Αφού διένειμε τα υπάρχοντά του στους πτωχούς ήλθε στη Συρία, όπου έγινε μοναχός σε μονή της οποίας ηγούμενος ήταν ο μοναχός Ηλίας. Αφού έμεινε εκεί τέσσερα χρόνια, έζησε στην έρημο ως αναχωρητής επί επτά χρόνια. Επανήλθε στη Συρία, όπου ίδρυσε μοναστήρι στη δεξιά όχθη του Ευφράτη ποταμού και άρχισε να εργάζεται ιεραποστολικά κηρύττοντας το Ευαγγέλιο. Λίγο αργότερα έρχεται στην Κωνσταντινούπολη και ιδρύει νέα μονή πλησίον του οίκου του Αγίου Μάρτυρος Μηνά. Αλλά ήρθε σε προστριβή με τον Πατριάρχη Σισσίνιο (426 - 427 μ.Χ.) και τους άρχοντες, τους οποίους ως ζηλωτής έλεγχε εάν θεωρούσε ότι έπρατταν κάτι άτοπο. Έτσι, μετά από περιπέτειες, εγκαταστάθηκε στα ...

 Άγνωστοι στον Συναξαριστή του Άγιου Νικόδημου, εκτός του Δάνακτος, πού μνημονεύεται κατά την 16η Ιανουαρίου. "Ολοι μαζί βρίσκονται στον Συναξαριστή του Delehaye Sinaxaria Selecta σελ. 393, 50, χωρίς βιογραφικά στοιχεία.

Ο Όσιος Πρόχορος καταγόταν από τη Βουλγαρία και έζησε περί τα τέλη του 10ου μ.Χ. και αρχές του 11ου αιώνος μ.Χ. Ασκήτεψε στη Μονή Βράνσκι της Βουλγαρίας κοντά στον ποταμό Πσίνας και κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη. Ο Άγιος Πρόχορος της Πσίνας ασκήτευε στην έρημο Βράνσκ, κοντά στον ποταμό Πσίνα, όπου ίδρυσε και ένα μοναστήρι. Είναι γνωστός ως ένας από τους μεγάλους ασκητές της μοναχικής ζωής. Έφυγε από τη ζωή στο τέλος του δέκατου αιώνα. Από τα λείψανα του αγίου συνέβησαν θαύματα. Σύμφωνα με τις Σερβικές Χρονικές, ο ευλαβής βασιλιάς Μιλούτιν (1276-1320) έκτισε μια εκκλησία προς τιμήν του Αγίου Πρόχορου. Λειτουργικά κείμενα Τροπάριον — Ήχος 8 Δια πλημμύρας δακρύων την έρημον εύφορον εποίησας, / και η επιθυμία σου προς τον Θεόν καρπούς πληθώσας ανέτειλε. / Δια της ακτίνας των θαυμάτων πανταχού τον κόσμον εφώτισας! / Όσιε πάτερ Πρόχορε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ υπέρ σωτηρίας των ψυχών ημών!

Η Αγία Σεκουνδίνη άθλησε επί αυτοκράτορα Δεκίου στη Ρώμη (249 - 251 μ.Χ.). Βιογραφία Η Αγία Σεκουνδίνη της Ρώμης, επίσης γνωστή ως Αγία Σεκουνδίνη της Ρωμανούμ, ήταν μια νεαρή γυναίκα που απέκτησε το μαρτύριο κατά τη διάρκεια των διωγμών του αυτοκράτορα Δεκίου στα μέσα του 3ου αιώνα. Η αταλάντευτη πίστη και το θάρρος της μπροστά στις αντιξοότητες άφησαν βαθύ αντίκτυπο στους γύρω της, με αποτέλεσμα τη μεταστροφή των φρουρών της. Ελάχιστα είναι γνωστά για τη νεανική ζωή και το υπόβαθρο της Αγίας Σεκουνδίνης. Ωστόσο, η ιστορία της γίνεται σημαντική κατά τη διάρκεια της βασιλείας του αυτοκράτορα Δεκίου, ο οποίος εξαπέλυσε έναν ευρύτατο διωγμό κατά των Χριστιανών, προσπαθώντας να καταστείλει την αυξανόμενη επιρροή της πίστης.  Ως πιστή ακολουθήτρια της Καθολικής πίστης, η Αγία Σεκουνδίνη αρνήθηκε να αποκηρύξει τις πεποιθήσεις της και να προσφέρει θυσίες στους Ρωμαίους θεούς, όπως απαιτούσαν οι αρχές υπό την εξουσία του Δεκίου. Συνελήφθη και οδηγήθηκε ενώπιον των δικαστών για την άρνησή ...

Η Αγία Ίτα καταγόταν από την Ιρλανδία. Από νεαρή ηλικία αγάπησε τον Χριστό και ακολούθησε την οδό της μοναχικής πολιτείας. Ίδρυσε την Μονή του Κίλλεντι και συγκέντρωσε γύρω της πολλές ευσεβείς παρθένους. Διήλθε ασκητικότατο βίο, με βάση τη νηστεία, τη μελέτη και την προσευχή. Δίδασκε περί του μυστηρίου της Αγίας Τριάδος και έφθασε σε πολύ υψηλά μέτρα τελειώσεως και θεωρίας. Έτσι αναγνωρίζεται ως πνευματική μητέρα πολλών Ιρλανδών Αγίων. Ίδρυσε σχολή στην οποία δίδασκε τα μικρά παιδιά για την Ορθόδοξη πίστη και εμφύτευσε στην καρδιά τους την αγάπη για τον Χριστό. Η Αγία κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη, το έτος 570 μ.Χ., στη μονή της. Βιογραφία Η Αγία Ίτα, «Η Θετή Μητέρα των Αγίων της Ιρλανδίας», γεννήθηκε τον πέμπτο αιώνα. Όπως πολλοί από τους αγίους της Ιρλανδίας, ανήκε στην αριστοκρατία. Οι γονείς της ήταν ευλαβείς Χριστιανοί που ζούσαν στην Επαρχία Γουότερφορντ. Ίδρυσε σχολείο και μοναστήρι στο Κιλλίντι (Cille Ide), που φέρει ακόμη το όνομά της, κοντά στο Νιούκαστλ Γουέστ, στην Επαρχία Λίμε...

Ο Άγιος Γαβριήλ, ιδρυτής της Μονής Λέσνοβο κοντά στην πόλη Κράτοβο. Αφού έλαβε μια μεγάλη κληρονομιά μετά τον θάνατο των γονέων του, απέρριψε τον γάμο και έγινε μοναχός σε ένα βουνό στο Λέσνοβο. Εκεί έκτισε μια εκκλησία στο όνομα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ και συγκέντρωσε πολλούς μοναχούς γύρω του. Διόρισε έναν ηγούμενο και άφησε όλη την περιουσία του στη μονή. Στη συνέχεια, αποσύρθηκε σε ένα ορυχείο, όπου έζησε με άσκηση για τριάντα χρόνια, νικώντας τους δαιμονικούς πειρασμούς μέσω της προσευχής και της νηστείας. Έπειτα, επέστρεψε στη Μονή Λέσνοβο και τελείωσε τη ζωή του με ειρήνη. Μετά από τριάντα χρόνια, τα λείψανά του αποκαλύφθηκαν και μέσα από αυτά πραγματοποιήθηκαν θαυματουργικές θεραπείες. Πολύ αργότερα, μεταφέρθηκαν στο Τύρνοβο της Βουλγαρίας. Λειτουργικά κείμενα Τροπάριον – Ήχος πλ. δ' Ρύσει δακρύων κατεκάλλυνας τὴν ἔρημον, καὶ τῆς πρὸς Θεὸν πόθῳ καρποὺς ἐξήνθησας ἐν πολλῇ ἀφθονίᾳ. Τῇ λαμπρότητι τῶν θαυμάτων σου τὸν κόσμον ὅλον κατήστραψας! Ὦ Ἅγιε Πάτερ ἡμῶν Γαβριήλ, πρέσβευε τ...

Εἰ θαῦμα Θήβαις ταῖς παρ᾽ Αἴγυπτον πύλαι, Πόσον γε Παῦλος, κἄν βίου λίπῃ πύλας; Βλαστὸς Θηβαΐδος πέμπτῃ δεκάτῃ θάνε Παῦλος. Άγιος Aντώνιος και Άγιος Παύλος ο Θηβαίος - β'μισό του 17ου αι. μ.Χ. - Mονή Ξηροποτάμου, Άγιον Όρος Ο ερημικός και ήουχος τόπος είναι από τους βασικούς παράγοντες ανάπτυξης της αυτοσυγκέντρωσης και προσευχής προς το Θεό. Αυτό φαίνεται καθαρά στη ζωή του Αγίου Παύλου του Θηβαίου. Άνηκε σε πλούσια οικογένεια της Κάτω Θηβαίδας της Αιγύπτου. Όταν ο Δέκιος (249-251) κήρυξε τον τρομερό διωγμό κατά των χριστιανών, ο Παύλος, μόλις 15 χρονών, χάνει τους γονείς του. Με εσωτερική παρακίνηση του Άγιου Πνεύματος (κατ' άλλους φοβούμενος μη παραδοθεί στους διώκτες των χριστιανών από τον έπ' αδελφή γαμπρό του, που του ζητούσε την περιουσία) φεύγει και ζητά καταφυγή σωτηρίας στην έρημο. Εκεί, μέσα στην ησυχία της φύσης, βρήκε καιρό για συστηματική μελέτη και προσευχή. Όταν πέρασε ο διωγμός του Δεκίου και επανήλθε η γαλήνη, ο Παύλος εξακολουθεί να μένει στην έρημο και, ...