ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Ο Όσιος Μερκούριος ο νηστευτής έζησε τον 14ο αιώνα μ.Χ. στην Λαύρα των Σπηλαίων. Ο Οσιολογιώτατος Μερκούριος των Σπηλαίων του Κιέβου ασκήτεψε στα Μακρινά Σπήλαια τον δέκατο τέταρτο αιώνα και ήταν αυστηρός στη νηστεία. Κατά τη διάρκεια της ζωής του ο Άγιος Μερκούριος είχε βαθιά πνευματική φιλία με τον Άγιο Παΐσιο των Σπηλαίων του Κιέβου, με τον οποίο ζούσαν στο ίδιο κελί· και όταν κοιμήθηκαν, ετάφησαν στον ίδιο τάφο. Η μνήμη του Αγίου στις 24 Νοεμβρίου γίνεται λόγω του συνονόματού του, του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Μερκουρίου. Μνημονεύεται επίσης στις 28 Αυγούστου, στη Σύναξη των Αγίων των Μακρινών Σπηλαίων, καθώς και τη δεύτερη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, στη Σύναξη πάντων των μοναχών Πατέρων των Σπηλαίων του Κιέβου. Η 4η Νοεμβρίου είναι η κύρια εορτή του.

Ο Άγιος Μάρτυρας Μερκούριος του Σμόλενσκ ήταν Σλάβος στην καταγωγή, πιθανότατα από τη Μοραβία, απόγονος πριγκιπικής γενιάς. Ανατραμμένος στην Ορθοδοξία, ο Άγιος Μερκούριος, με ζήλο για την αληθινή πίστη, άφησε την πατρίδα του και πήγε στη Ρωσία, όπου υπηρέτησε στον στρατό του Πρίγκιπα του Σμόλενσκ. Ο άγιος στρατιώτης ζούσε μυστικά ασκητική ζωή. Ήταν αυστηρός στη νηστεία, αγνός, περνώντας τις νύχτες του με προσευχή και προετοιμάζοντας πνευματικά τον εαυτό του να υποφέρει για τον Χριστό. Το έτος 1239, μια ορδή Τατάρων [Μογγόλων] υπό τον Χαν Μπατού, έχοντας ήδη καταστρέψει πολλές ρωσικές πόλεις, εμφανίστηκε κοντά στο Σμόλενσκ και στρατοπέδευσε 25 βέρστια μακριά, στο Ντολγκομόστ, απειλώντας να καταστρέψει την πόλη και τους ιερούς της ναούς και τόπους. Ακούγοντας για την προσέγγιση των κακών εχθρών και την καταστροφή των ναών του Θεού, ο Άγιος Μερκούριος πόνεσε βαθιά στην ψυχή του· κάθε μέρα φλεγόταν όλο και περισσότερο από θεϊκό ζήλο, επιθυμώντας να πάθει και να θυσιάσει τη ζωή του για την...

 Δῶρον Θεοῦ τέμνουσι Μάκαρ σε ξίφει, Δῶρον Θεῷ φέροντα αἷμα τραχήλου. Ο Άγιος Θεόδωρος μαρτύρησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Ιουλιανού του Παραβάτη (361 μ.Χ.) και έπαρχου Σαλουστίου. Ο Θεόδωρος λοιπόν, κατά την μετακομιδή του λειψάνου του Αγίου Βαβύλα επισκόπου Αντιοχείας (βλέπε 4 Σεπτεμβρίου), από το προάστιο Δάφνη στην Αντιόχεια, έψαλλε τον ύμνο του Δαβίδ και τόνιζε ιδιαίτερα το «αἰσχυνθήτωσαν πάντες οἱ προσκυνοῦντες τοῖς γλυπτοῖς». Συνελήφθη γι' αυτό και μαστιγώθηκε με μαστίγια από νεύρα βοδιών, έσκισαν τις πλευρές του και στη συνέχεια τον άφησαν να φύγει. Αλλά καταγγέλθηκε και πάλι, ότι εξακολουθούσε να κοροϊδεύει τα είδωλα, συνελήφθη για δεύτερη φορά και αποκεφαλίστηκε.

Eξ Aσίας φυς Γρηγόριε πατρίδος, Tαις αρεταίς έλαμψας ηλίου δίκην. Ο Όσιος Γρηγόριος ήταν από τα μέρη της Ανατολής και ήλθε και ασκήτευσε στη Χρυσή Πέτρα. Δεν έχουμε άλλες λεπτομέρειες για τον βίο του Οσίου.

 Προσχών ο Mάρκος ακλινώς Θεώ Λόγω, Tρανώς μεταστάς και συνών αυτόν βλέπει. Ο Όσιος Μάρκος ήταν μάλλον ήταν από την Τρίγλια της Βυθινίας και ασκήτευε σε μια από τις εκεί τέσσερις μεγάλες Μονές.

 O Xρυσόγονος εμφανώς χρυσούς γόνος, Θεού Πατρός πέφηνε τμηθείς εκ ξίφους. Ο Άγιος Χρυσόγονος καταγγέλθηκε σαν θερμός κήρυκας του ονόματος του Χριστού, συνελήφθη με διαταγή του Διοκλητιανού και φυλακίστηκε στη Ρώμη. Από τη φυλακή στήριζε και καθοδηγούσε πολλούς πιστούς. Αργότερα ο Διοκλητιανός του έταξε τιμές και αξιώματα, διότι ο Χρυσόγονος ήταν ανώτερης παιδείας και από ευγενική καταγωγή. Αυτός όμως παρέμεινε στην ομολογία της χριστιανικής πίστης. Εξοργισμένος ο Διοκλητιανός διέταξε και τον έσφαξαν με τσεκούρι. Το δε λείψανο του το έριξαν στη θάλασσα, όπου το βρήκε κάποιος Ιερέας Ζωίλος, ο όποιος αφού το παράλαβε κρυφά το έθαψε με ευλάβεια μέσα στο σπίτι του.

 Ήθλησεν Aλέξανδρος ευσεβοφρόνως, Σαφώς παριστών, πώς φιλείν Xριστόν πρέπει. Ο Άγιος Αλέξανδρος μαρτύρησε στην Κόρινθο το 360 μ.Χ. Δεν έχουμε άλλες λεπτομέρειες για τον βίο του Αγίου.

 Ὁ Προκόπιος «Ὡς ἐγὼ Χριστοφόρε, Θοῦ καὶ σύ, φησίν, εἰς τομὴν τὸν αὐχένα». Οι Άγιοι Προκόπιος και Χριστόφορος μαρτύρησαν δια ξίφους το 274 μ.Χ.

 Μάτην ὀπὴ ὡς κλεῖθρα τὸν πηλὸν φέρεις· Εὐγενίῳ γὰρ πρὸς Θεὸν τρίβος γίνῃ. Ο Άγιος Ευγένιος μαρτύρησε, αφού τον έκτισαν ζωντανό, μέσα στην τρύπα ενός τείχους.

 Φιλούμενον τέμνουσι καὶ Χριστοφόρον, Αὐτῷ φανέντας πράγματι Χριστοῦ φίλους. Οι Άγιοι Φιλούμενος και Χριστόφορος μαρτύρησαν δια ξίφους.

 Θεὶς πάντα πόρρω Καρίων ψυχῆς κάραν, Ἤθλησε νῷ νήφοντι μέχρι καὶ τέλους. O Όσιος Kαρίων είναι κατά σάρκα και πνεύμα πατέρας του Oσίου Ζαχαρίου (βλέπε 24 Μαρτίου). Για τον Όσιο Καρίων γράφεται στον Eυεργετινό, σελ. 468, ότι είπε και το εξής απόφθεγμα: «Άνθρωπος μένων μετά παιδίου, ει μεν δεν είναι δυνατός, έρχεται κάτω και βλάπτεται. Eι δε και είναι δυνατός, αγκαλά και δεν έρχεται κάτω· ήτοι δεν βλάπτεται. Όμως εις ανώτερον μέτρον αρετής δεν προκόπτει». Ο Όσιος Καρίων απεβίωσε ειρηνικά.

 Οἱ ψυχοπομποὶ συγκατέπτησαν νόες, Ψυχὴν ἀπάξαι Μάλχε τὴν σὴν Κυρίῳ. Σύμφωνα με τον Ιερώνυμο, ο Μάλχος ήταν μοναχός που πουλήθηκε ως δούλος και εξαναγκάστηκε να νυμφευθεί μια άλλη σκλάβα. Αν και ο γάμος δεν τελέστηκε ποτέ, εκείνος δραπέτευσε μαζί με τη σύζυγό του και επέστρεψε στο μοναστήρι του. Ο Ιερώνυμος συνομίλησε με τον Μάλχο στο σπίτι του, στη Μαρωνία της Συρίας, ενώ ο Μάλχος και η σύζυγός του ήταν ακόμη εν ζωή. Ο Μάλχος τιμάται στις 26 Μαρτίου από τις Ανατολικές Ορθόδοξες και τις Ανατολικές Καθολικές Εκκλησίες, και περιλαμβάνεται στο Ρωμαϊκό Μαρτυρολόγιο για τις 21 Οκτωβρίου. Δεν υπάρχει καμία άλλη πηγή για αυτόν πέρα από τη βιογραφική διήγηση του Ιερωνύμου. Σύμφωνα με τη διήγηση του Ιερωνύμου, ο Μάλχος ήταν το μοναχοπαίδι μιας αγροτικής οικογένειας που κατοικούσε κοντά στη Νίσιβη τον τέταρτο αιώνα. Όταν έφθασε σε ώριμη ηλικία, οι γονείς του επιθυμούσαν να νυμφευθεί, αλλά εκείνος ποθούσε να γίνει μοναχός. Ο Μάλχος εγκατέλειψε τότε το πατρικό του σπίτι και ξεκίνησε τη μοναστι...

Ἀπάρας Ἑρμόγενες ἀνθρώπων γένους, Κατῄσχυνας φρύαγμα δαιμόνων γένους. Ο Άγιος Ερμογένης απεβίωσε ειρηνικά. Δεν έχουμε άλλες λεπτομέρειες για τον βίο του Αγίου.

Ο Άγιος Νικόδημος καταγόταν από πλούσια και αρχοντική οικογένεια της Βέροιας. Έζησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Ανδρονίκου Β΄ Παλαιολόγου και ασκήτευσε στη μονή Φιλοκάλλους στη Θεσσαλονίκη. Ο Άγιος βοηθούσε τις πόρνες να ξεφύγουν από την αμαρτία και για το λόγο αυτό βρισκόταν τακτικά στα καταγώγια όπου εργάζονταν. Οι μοναχοί της Μονής του δεν αντιλαμβάνονταν την πνευματική του καλλιέργεια και του συμπεριφέρονταν ως μέθυσο και πόρνο. Οι προαγωγοί των πορνών των φθόνησαν για την πνευματική του εργασία και τον μαχαίρωσαν. Αιμόφυρτος μεταφέρθηκε στη Μονή όπου δεν του επετράπη η είσοδος και ξεψύχησε προ των πυλών. Το σώμα του ρίχθηκε σε μέρος δυσώδες. Μετά παρέλευση δεκαετίας ανέβλυσε μύρο και τότε διαπιστώθηκε η αγιότης του. Όταν ηγουμένευσε στη Μονό, ο μαθητής του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά, ο Όσιος Φιλόθεος ο Κόκκινος (βλέπε 11 Οκτωβρίου), συνέγραψε το βίο του. Οι αλλεπάλληλες καταστροφές των τόπων δε διέσωσαν το λείψανό του, αλλά ούτε και την ακριβή θέση της Μονής Φιλοκάλλους. Η μνήμη...

Η Αγιά και από την ονομασία και ετυμολογία της λέξεως παραπέμπει σε μία περιοχή («Χώρα» Αγιάς, όπου άκμασε η μοναστική πολιτείας του «Όρους των Κελλίων») όπου ζουν άγιοι άνθρωποι (Αγία (περιοχή-Αγιά), επειδή υπήρχαν πολλά Μοναστήρια και ζούσαν πολλοί Μοναχοί («άγιοι άνθρωποι»). Πράγματι, το πλήθος των Ιερών Μονών, Ιερών Ναών, εξωκκλησιών και των εκκλησιαστικών θησαυρών της Αγιάς είναι πολύ μεγάλο. Αυτός ο τόπος έχει κάποια δικά του ιδιαίτερα πολιτιστικά και εκκλησιαστικά χαρακτηριστικά. Αξιώθηκε επίσης να βγάλει από τα σπλάγχνα του τον άγιο Συμεών τον ανυπόδητο και μονοχίτωνα, να δεχθεί στους κόλπους του τον άγιο Δαμιανό, να δεχθεί τις ιεροκηρυκτικές επισκέψεις τού ιερομάρτυρος αγίου Κοσμά τού Αιτωλού και να τιμά από αιώνες με ξεχωριστό τρόπο τους δύο οσίους Αντωνίους, τον Μέγα και τον εν Βεροία ασκήσαντα. Η μεγαλύτερη τοπική γιορτή είναι αυτή του Αγίου Αντωνίου την 1η Σεπτεμβρίου. Η καθιέρωση τοπικής εορτής όλων των Αγιωτών Αγίων, αποτελεί μια συνολική τιμή στους μεγάλους αυτούς Αγίου...

Η Κυριακή προ της εορτής του Αγίου Ανδρέου είναι αφιερωμένη στους εν Αχαΐα διαλάμψαντας Αγίους και εορτάζεται με ξεχωριστή λαμπρότητα. Στον χορό των εν Αχαΐα ανήκουν οι: 1) Άγιος Απόστολος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος. Πολιούχος των Πατρών που μαρτύρησε στην Πάτρα περί το 62 μ.Χ. (βλέπε 30 Νοεμβρίου). 2) Άγιος Λουκάς ο Ευαγγελιστής. Εκ των Ο' Αποστόλων. Κήρυξε στην Αχαΐα και σύμφωνα με διάφορες Αγιολογικές πηγές εκεί συνέγραψε το Ευαγγέλιον και τας Πράξεις των Αποστόλων (βλέπε 18 Οκτωβρίου). 3) Άγιος Ηρωδίων ο Απόστολος, Επίσκοπος Πατρών. Εκ των Ο' Αποστόλων (βλέπε 10 Nοεμβρίου και 28 Mαρτίου). 4) Άγιος Σωσίπατρος ο Απόστολος εξ Αχαΐας. Εκ των Ο' Αποστόλων (βλέπε 29 Απριλίου). 5) Άγιος Μύρων ιερομάρτυς εξ Αχαΐας. Μαρτύρησε στην Κύζικο επί Δεκίου (βλέπε 17 Αυγούστου). 6) Άγιος Αρτέμιος ο Μεγαλομάρτυς (βλέπε20 Οκτωβρίου). 7) Άγιος Ασχόλιος (ή Αχόλιος), Επίσκοπος Θεσσαλονίκης (βλέπε 23 Ιανουαρίου). 8) Παύλος ο Πατρεύς, ο Οσιομάρτυς. Ηγούμενος των εν Ραϊθώ μαρτυρησάντων Αγίων Πατέρων ...

Ἄρρηκτος ἦν τὴν πίστιν ὁ τμηθεὶς Πέτρος, Ὃς εἶδε Χριστοῦ τὴν στολὴν ἐρρηγμένην. Ο Άγιος Πέτρος συνδύαζε θερμότατο ζήλο και ανώτερη λαμπρή μόρφωση. Και γρήγορα κατέλαβε σπουδαία θέση στην εκκλησία της Αιγύπτου, αφού διαδέχτηκε τον αρχιεπίσκοπο Αλεξανδρείας Θεωνά. Το έτος 306 μ.Χ. προήδρευσε σε Σύνοδο πού καταδίκασε και καθήρεσε τον επίσκοπο Λυκοπόλεως Μελέτιο. Αλλά αυτός για να εκδικηθεί τον Πέτρο τον κατάγγειλε στον αυτοκράτορα Μαξιμιανό Γαλέριο, όταν αυτός κήρυξε διωγμό κατά των χριστιανών. Τότε ο ευσεβής αρχιεπίσκοπος, έδειξε τη μεγάλη και λαμπρή διαγωγή του. Προκειμένου να συλληφθεί από τον έπαρχο Αλεξανδρείας, κάλεσε τους πιο άξιους πρεσβυτέρους της αρχιεπισκοπής του, τον Αχιλλά και τον Αλέξανδρο. Τους ανήγγειλε ότι έφτασε το τέλος του και όρισε διαδόχους του. Κατόπιν, για να μη αντιληφθεί τη σύλληψη του ο χριστιανικός λαός, που ήταν συγκεντρωμένος μπροστά στην πόρτα του, βγήκε και παραδόθηκε στους στρατιώτες από μια τρύπα, που ανοίχτηκε στο πίσω μέρος του σπιτιού του. Έπειτα τον π...

Βληθεὶς ὁ Κλήμης εἰς βυθὸν σὺν ἀγκύρᾳ, Πρὸς Χριστὸν ἥκει, ἄγκυραν τὴν ἐσχάτην. Ο Άγιος Κλήμης ήταν Ρωμαίος αριστοκράτης από βασιλικό γένος, γιος του Φαύστου και της Ματθιδίας. Ο Κλήμης σπούδασε όλες τις επιστήμες της ελληνικής παιδείας, αντάμωσε τον Απόστολο Πέτρο και διδάχθηκε απ' αυτόν την αληθινή πίστη και θεογνωσία, οπότε έγινε θερμός κήρυκας του Ευαγγελίου και συνέγραψε αρκετά συγγράμματα. Ο Κλήμης υπήρξε τρίτος επίσκοπος Ρώμης, αφού διαδέχθηκε τον Ανέγκλητο, περίπου το έτος 92 μ.Χ. Ποίμανε με υπέρμετρο ζήλο την Εκκλησία της Ρώμης, στα βαρεία εκείνα χρόνια των διωγμών. Συνελήφθη από το Δομετιανό και εξορίστηκε σε πόλη έρημο κοντά στη Χερσώνα. Εκεί, έδεσαν στο λαιμό του μια σιδερένεια άγκυρα και τον έριξαν στη θάλασσα, όπου παρέδωσε την αγία ψυχή του (101 μ.Χ). Αξίζει, όμως, να σημειώσουμε ότι ο Κλήμης δεν υπήρξε μόνο σοφός κατά τη γραμματική μόρφωση, αλλά ανήκε σ' αυτούς που ο Θείος Παύλος ονομάζει «σοφοὺς εἰς τὸ ἀγαθόν, ἀκεραίους δὲ εἰς τὸ κακόν» (Προς Ρωμαίους, ιστ' ...

Στις 24 Νοεμβρίου 1989, ημέρα Παρασκευή, έγινε η πρεμιέρα του θεατρικού έργου «Γιατρός με το στανιό» του Μολιέρου από το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Σερρών. Έκθεση εικόνων «ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΕ ΤΟ ΣΤΑΝΙΟ» ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ : ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 24/11/1989 ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ              :           ΧΕΙΜΩΝΑΣ 1989-90 ΕΙΔΟΣ ΘΕΑΜΑΤΟΣ                   :           ΚΩΜΩΔΙΑ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ                           :           ΜΟΛΙΕΡΟΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ                            :           ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ                           :           ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΝΤΩΝΗ...

Φωτό αρχείου : Εθνικός Σιδηροκάστρου περίοδος 1974-1975. Στις 24 Νοεμβρίου 1974, ο Εθνικός Σιδηροκάστρου γνώρισε την ήττα από τον Πανθρακικός ο οποίος συνέχισε τις καλές εμφανίσεις νίκησε στο εκτός έδρας παιχνίδι, μέσα στο Σιδηρόκαστρο με 0 – 1. Φωτό αρχείου : Πανθρακικός ΑΠΣ, περίοδος 1974-1975. Το παιχνίδι έγινε στα πλαίσια της Β΄ Εθνικής ποδοσφαίρου ανδρών 1974-75 του Γ΄ ομίλου Εθνικός Σιδηροκάστρου: Οι παίχτες της φωτογραφίας ΠΑΙΚΤΕΣ: ΟΡΘΙΟΙ: Παυλίδης Παύλος , Μιζούρης, Αγγελίδης Πέτρος (τερμ.),Μπεζιργιανίδης Θεμιστοκλής, Φωτιάδης Αθανάσιος Αστάκογλου Δημήτριος (τερμ.), Μπόλας Ιωάννης, Μπαλίδης Στάθης, Παρίσης Αδάμ (αρχηγός) ΚΑΘΙΣΤΟΙ: Λυκίδης Κων/νος, Ματζιάρης, Μαρβάκης Σωκράτης, Πατσιάς Δημήτριος, Σοφιάδης Δημήτριος, Σιβάς Θωμάς, Καρβούνης ΕΚΤΟΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ: Λυκίδης Παύλος, Κοτασίδης Ιωάννης. Η Βαθμολογία στο τέλος του πρωταθλήματος