Εφημερίδα Εμπρός, Φύλλο: 31/12/1952, Σελίδα: 4 Στις 30 Δεκεμβρίου 1952, γεννήθηκαν τρίδυμα στο Βαλτερό Η εφημερίδα Εμπρός έγραψε την επομένη: ΤΑ ΤΡΙΔΥΜΑ ΤΩΝ ΣΕΡΡΩΝ ΑΝΩ: Εἰς τὸ χωρίον Βαλτερό (Σερρών) ή Τασίτσα σύζυγος Γεωργ. Δάγκου έτεκε τρίδυμα (2) ἄρρεια καὶ ἕνα θήλυς, τὰ ὁποῖα χαίρουν άκρας υγείας. ΚΑΤΩ: Εἰς τὸ χωρίον Νέον Σούλι (Σερρών) τὰ τοίδυμα τῆς Π. Κόγκα συνεπλήρωσαν τὸν 10ον μήνα ἀπὸ τῆς γεννή σεώς των

  Εφημερίδα Μακεδονία, Φύλλο: 31/12/1970, Σελίδα: 7 Στις 30 Δεκεμβρίου 1970, με πρωτοβουλία της Διοίκησης Χωροφυλακής Σερρών, οργανώθηκε πρωτοχρονιάτικη γιορτή στη λέσχη  για να ψυχαγωγηθούν τα παιδιά των ανδρών που υπηρετούσαν στις μονάδες της περιοχής. Κατά τη διάρκεια της γιορτής, τα παιδιά απήγγειλαν πρωτοχρονιάτικα ποιήματα, προβλήθηκε μια παιδική κινηματογραφική ταινία, ενώ μοιράστηκαν παιχνίδια και γλυκά, δημιουργώντας μια ζεστή και χαρούμενη ατμόσφαιρα. Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν ο διοικητής της χωροφυλακής Σερρών, κ. Απόστολος Κονδυλός, καθώς και άλλοι αξιωματικοί της υπηρεσίας, τιμώντας με την παρουσία τους την ιδιαίτερη αυτή μέρα αφιερωμένη στα παιδιά. Η εφημερίδα Μακεδονία έγραψε: ΠΑΙΔΙΚΗ ΕOPTH ΕΙΣ ΤΑΣ ΣΕΡΡΑΣ ΣΕΡΡΑΙ, 30.- Ὑπό τῆς διοικήσε ως χωροφυλακής Σερρών ὡργανώθη εἰς τὴν λέσχην της πρωτοχρονιάτικη ἑορτή πρός ψυχαγωγίαν τῶν τέκνων τῶν ἀνδρῶν τῶν ὑπηρεσιών χωροφυλα κῆς Σερρών. Κατά την τελετήν ἀπηγ γέλθησαν διάφορα πρωτοχρονιάτικα ποιήματα, προεβλήθη παιδι...

Το 1962, κατά τη διάρκεια της μεγάλης στρατιωτικής άσκησης του ΝΑΤΟ με την κωδική ονομασία «Φολ Τραπ» που έλαβε χώρα στην ανατολική Μακεδονία, ένα περιστατικό που συγκλόνισε την τοπική κοινωνία της Αμφίπολης ήρθε στο φως. Σύμφωνα με μαρτυρίες, οι στρατιωτικές δυνάμεις φέρονται να επιχείρησαν την αρπαγή αρχαιοτήτων από τον ιστορικό χώρο της αρχαίας Αμφίπολης, γεγονός που προκάλεσε έντονες αντιδράσεις. Μια αγρότισσα από την περιοχή, εργαζόμενη στο χωράφι της κοντά στην Ακρόπολη της Αμφίπολης, έγινε αυτόπτης μάρτυρας του πρωτοφανούς συμβάντος. Όπως αναφέρθηκε, στρατιωτικό ελικόπτερο πλησίασε την περιοχή, ενώ στο έδαφος βρίσκονταν Βρετανοί στρατιώτες που μετέφεραν αρχαιολογικά ευρήματα, μεταξύ των οποίων μάρμαρα και γλυπτά. Το ελικόπτερο φέρεται να ανυψώνει ένα μαρμάρινο κιονόκρανο και να το μεταφέρει προς τον Στρυμονικό κόλπο, όπου βρίσκονταν πλοία του ΝΑΤΟ. Η κατάσταση ξέφυγε από τον έλεγχο όταν οι στρατιώτες προσπάθησαν να σηκώσουν και μια μαρμάρινη κολόνα. Το μαρμάρινο αντικείμενο λύθη...

Στις 30 Δεκεμβρίου 1961, η εφημερίδα Εμπρός, προαναγγέλει έργασίες του ΟΤΕ στις Σέρρες: «...γ.Θα γίνει τοποθέτησις υπογείων καλωδίων εισαγωγής, των εναερίων υπεραστικών κυκλωμάτων εις διαφόρους πόλεις της Ελλάδος, ήτοι Θήβας, Κατερίνην, Καρδίτσαν, Τρίκαλα, Βέροιαν, Σέρρας κ.λπ.»

Στις 30 Δεκεμβρίου 1934, στο Κρόνιον των Σερρών προβαλλόταν η ταινία "Ich und die Kaiserin|" (Η αυτοκράτειρα κι εγώ), ενώ στο κινηματογράφο Πάνθεον των Σερρών η ταινία ? (Μυλαίδη). Ich und die Kaiserin, είναι μια γερμανική μουσική κωμωδία του 1933, σκηνοθετημένη από τον Friedrich Hollaender και με πρωταγωνιστές τους Lilian Harvey, Mady Christians και Conrad Veidt. Είναι επίσης γνωστή με τον εναλλακτικό τίτλο «The Only Girl». Η ταινία γυρίστηκε σε πολλές γλώσσες. Μια ξεχωριστή γαλλική έκδοση με τον τίτλο «Moi et l'impératrice» κυκλοφόρησε, καθώς και η αγγλική έκδοση «The Only Girl». Η Harvey, σε όλες τις εκδοχές της ταινίας, παίζει τον ίδιο ρόλο. Η ταινία γυρίστηκε στο στούντιο Babelsberg του Βερολίνου. Τα σκηνικά της ταινίας σχεδιάστηκαν από τους σκηνογράφους Robert Herlth και Walter Röhrig. Παράχθηκε από την παραγωγική μονάδα του Erich Pommer στην UFA, αρκετά μέλη της οποίας εγκατέλειψαν τη χώρα μετά την κυκλοφορία της ταινίας λόγω της ανάληψης της εξουσίας από το Ναζιστ...

Φωτο αρχείου Στις 30 Δεκεμβρίου 1912, άρχισε να λειτουργεί στις Σέρρες το Ελληνικό Ταχυδρομικό Γραφείο, υπό τη διεύθυνση του Δημητρίου Χρονόπουλου, υπαλλήλου των Ταχυδρομείων, Τηλεγραφείων και Τηλεφώνων (Τ.Τ.Τ.). Η λειτουργία του γραφείου διήρκεσε περίπου πέντε μήνες και μισό, κατά τη διάρκεια του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου, υπό τις ιδιόρρυθμες συνθήκες της βουλγαρικής συμμαχίας. Βουλγάρικο Ταχυδρομείο Κατά τη διάρκεια του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου, η άδεια λειτουργίας βουλγαρικού ταχυδρομικού γραφείου παραχωρήθηκε, και η συμφωνία περιλάμβανε την αντίστοιχη βουλγαρική άδεια για τη λειτουργία ελληνικού ταχυδρομικού γραφείου στις υπό βουλγαρική κατοχή πόλεις της Ανατολικής Μακεδονίας, όπως οι Σέρρες, η Δράμα και η Καβάλα. Το ελληνικό ταχυδρομικό γραφείο Σερρών λειτούργησε κανονικά από τις 30 Δεκεμβρίου 1912 μέχρι τα μέσα Ιουνίου 1913. Το γραφείο χρησιμοποίησε τη γνωστή σφραγίδα τύπου V με το ανθέμιο και γραμματόσημα των εκδόσεων Ελληνικής Διοίκησης και Εκστρατείας. Μετά την εδραίωση της ελληνικής...

Στις 30 Δεκεμβρίου 1907 στη Ράβνα των Σερρών, εξαμελής βουλγαρική συμμορία με αρχηγό τον Ιωακείμωφ εντοπίστηκε από τον Τουρκικό στρατό στη βουλγαρική συνοικία και ακολούθησε σφοδρή μάχη. Αποτέλεσμα ήταν να καούν επτά οικίες, να σκοτωθούν έξι από τους ληστές καθώς και τρεις σχισματικοί, εκ των οποίων μια γυναίκα, και ένας ακόμη Έλληνας, ο οποίος έπεσε θύμα κατά λάθος. Ο Πρόξενος των Σερρών Σακτούρης έγραψε σε έκθεσή του: 30 Δεκεμβρίου Εἰς Ράβνα τῶν Σερρῶν ἐξαμελὴς βουλγαρική συμμο- ρία ὑπὸ τὸν Ἰωακείμωφ ἀνεκαλύφθη ὑπὸ τοῦ στρατοῦ κρυπτομένῃ ἐν τῇ βουλγαρική συνοικία. Επηκολούθησε ζωηρὰ συμπλοκή, καθ᾿ ἣν οἱ λησταὶ ἐποιήσαντο μεγάλην χρῆσιν βομβῶν. Εἰς τὴν συμπλοκὴν ἔλαβον μέρος καὶ πολλοί βασιβουζοῦκοι. Κατὰ τὸ σύνηθες ὁ στρατὸς ἔθηκε διὰ πετρελαίου πῦρ εἰς τὰς οἰκίας, ὅπου οἱ λῃσταὶ ἐκρύπτοντο, Ἑπτὰ οἰκίαι ἐκάησαν, ἔξ λησταὶ ἐφονεύθησαν ἢ ἐκάησαν ζῶντες, τρεῖς σχισματικοί, ὧν μία γυνή, ἐφο- νεύθησαν καὶ εἶς Ἕλλην. Ὁ στρατὸς ἵνα ἱκανοποιήσῃ τὸν ἐκ λάθους φονευ- θέντα Ἕλληνα ἀπέδωκαν στρα...

Ο Άγιος Μακάριος (Ρωσικά: Мака́рий, λατινογραφή: Makary· 1482 – 12 Ιανουαρίου 1563) ήταν Μητροπολίτης Μόσχας και πάσης Ρωσίας από το 1542 έως το 1563. Υπήρξε ο δέκατος μητροπολίτης της Μόσχας που διορίστηκε χωρίς την έγκριση του Οικουμενικού Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, όπως ήταν το σύνηθες. Πρώιμη ζωή και έργο στον Μηναίο Ο Μακάριος γεννήθηκε στην περιοχή γύρω από τη Μόσχα. Τα ονόματα των γονέων του (τουλάχιστον τα μοναχικά της μητέρας του) είναι γνωστά, καθώς αφιέρωσε το «Μεγάλο Αναγνώστη Μηναίο» σε αυτούς. Το κοσμικό του όνομα πιστεύεται ότι ήταν Μιχαήλ. Στα τέλη του 15ου αιώνα, ο Μακάριος έγινε μοναχός στη Μονή του Αγίου Παφνούτιου στο Μπορόβσκ, όπου υπηρέτησε ως αναγνώστης, υποδιάκονος, διάκονος και ιερέας. Εκεί απέκτησε την τέχνη της αγιογραφίας. Γνωστός ως σταθερός υποστηρικτής του Ιωσήφ Βολότσκυ και των μαθητών του, ήταν εξέχων Ρώσος κληρικός, συγγραφέας και αγιογράφος. Εικόνα έργου άγνωστου καλλιτέχνη τέλους 19ου — αρχών 20ου αιώνα. Κρατικό Μουσείο Ιστορίας της Θρησκείας της ...

Ο Όσιος Δανιήλ, κατά κόσμον Δημήτριος, γεννήθηκε μεταξύ των ετών 1459 - 1460 μ.Χ. στο Περεγιασλάβλ - Ζελέσκιυ της Ρωσίας από ευσεβείς και φιλόθεους γονείς, τον Κωνσταντίνο και την Θεοδοσία, η οποία αργότερα έγινε μοναχή με το όνομα Θέκλα. Από μικρή ηλικία διδάχθηκε τα της μοναχικής πολιτείας κοντά στον ηγούμενο της μονής Νικίτσκιυ του Περεγιασλάβλ, Ιωνά. Έγινε μοναχός στη μονή του Οσίου Πανφουτίου (Μπορόβσκι) και την πνευματική του ζωή καθοδήγησε ο Άγιος Λεύκιος του Βολοκολάμσκ που τιμάται την ίδια ημέρα (7 Απριλίου). Όταν ο Όσιος Δανιήλ επέστρεψε στην γενέτειρά του, αφιέρωσε τον εαυτό του στους φτωχούς και τον ενταφιασμό των αστέγων. Στη συνέχεια ίδρυσε μονή κοντά στο κοιμητήριο της πόλεως και κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1540 μ.Χ. Η Εκκλησία τιμά, επίσης, την μνήμη του στις 28 Ιουλίου και στις 7 Απριλίου. Λειτουργικά κείμενα Τροπάριον – Ήχος γ΄ Εκ νεότητός σου, μακάριε, αφιέρωσας εαυτόν παντελώς τῷ Κυρίῳ, πάντοτε υπακούων τῷ Θεῷ καὶ αντιστεκόμενος τῷ διαβόλῳ· κατίσχυσας τὰς αμαρτωλὰς ...

Ο άγιος Ανύσιος υπήρξε μαθητής, συνεργάτης και διάδοχος του επισκόπου Θεσσαλονίκης Αγίου Αχολίου ή Ασχολίου (βλέπε 23 Ιανουαρίου) στον αρχιεπισκοπικό θρόνο της Θεσσαλονίκης το 383/4 μ.Χ. Με επιστολή του προς τον Ανύσιο, στις 11 Δεκεμβρίου 384 μ.Χ., ο πάπας Δάμασος τον εγκαθιστούσε βικάριο του στο Ιλλυρικό. Ο τίτλος του παπικού βικαρίου του αποδίδεται και από τον πάπα Σιρίκιο (384 - 398 μ.Χ.), σε επιστολή του - την παλαιότερη της «Συλλογής Θεσσαλονίκης», στην οποία υποστηρίζει ότι δεν πρέπει να τελούνται επισκοπικές χειροτονίες στην επαρχία του Ιλλυρικοῦ χωρίς τη συγκατάθεση του Ανυσίου. Το θεσμό του Βικαριάτου επικυρώνουν με επιστολές τους προς τον Ανύσιο και οι πάπες Αναστάσιος (398 - 401 μ.Χ.) και Ιννοκέντιος Α' (402 - 417 μ.Χ.). Ο δεύτερος, με επιστολή του το έτος 402 μ.Χ. παρέχει στον επίσκοπο Θεσσαλονίκης Ανύσιο το δικαίωμα να ελέγχει όλες τις εκκλησιαστικές υποθέσεις του Ιλλυρικού και όχι μόνο τις επισκοπικές χειροτονίες. Η σύνοδος της Καπούης ανέθεσε το Δεκέμβριο του 391 μ.Χ...

 Pευστού μεταστάς Xριστέ Λέων εκ βίου, Σκύμνον λέοντος εξ Iούδα σε βλέπει. Ο Όσιος Λέων ο Αρχιμανδρίτης απεβίωσε ειρηνικά. Δεν έχουμε άλλες λεπτομέρειες για τον βίο του Οσίου.

 Eις καλόν απήντηκεν η οδός πέρας, Tοις επτά τούτοις ουρανούς εφθακόσιν. Οι Άγιοι αυτοί Επτά μάρτυρες ήταν ένας Κόμης και έξι Στρατιώτες οι οποίοι πίστεψαν στον Χριστό, δια του Αγίου Φιλεταίρου και απεβίωσαν ειρηνικά.

Απήρε δεσμού σαρκός η Θεοδώρα, Oύπερ λυθήναι ζώσα και πριν ηγάπα. Η Οσία Θεοδώρα έζησε στα χρόνια του βασιλιά Λέοντα του Ισαύρου (717 - 741 μ.Χ.). Ήταν από γένος λαμπρό και επίσημο, τον πατέρα της έλεγαν Θεόφιλο και ήταν πατρίκιος, τη δε μητέρα της Θεοδώρα. Η Θεοδώρα ήταν στείρα και κατόπιν μεγάλης προσευχής προς τον Θεό, απέκτησε την Οσία. Όταν η κόρη Θεοδώρα έφτασε σε κατάλληλη ηλικία, αφιερώθηκε στη Μονή της Αγίας Άννας, την ονομαζόμενη Ριγιδίου. Εκεί διέμενε ασκούμενη στην αρετή, μέχρι τη στιγμή, που ο βασιλιάς Λέων την άρπαξε από τη Μονή για να τη δώσει γυναίκα στον γιο του Χριστόφορο. Την ημέρα όμως του γάμου, ο Χριστόφορος εξεστράτευσε μαζί με τον πατέρα του κατά των Σκυθών και στη συμπλοκή σκοτώθηκε. Έτσι η Θεοδώρα, αφού πήρε όσα πολύτιμα πράγματα είχε, επέστρεψε στη Μονή της, όπου εκάρη μοναχή. Εκεί έζησε με μεγάλη εγκράτεια και σκληραγωγία και απεβίωσε με οσιακό τρόπο. Η Οσία Θεοδώρα έζησε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του αυτοκράτορα Λέοντος Γ' του Ισαύρου (717-741), γι...

Φιλεταίρος πέπονθεν αθλητών νόμω, Kαν ουκ απήλθεν ως αθλητής εκ βίου. Ο Άγιος Φιλέταιρος ήταν από τη Νικομήδεια. Διακρινόταν για την βαθιά πίστη του αλλά και απέραντο εξωτερικό κάλλος, κάτι που δεν υπολόγισε ποτέ, γνωρίζοντας ότι μετράει η ψυχική ομορφιά και όχι η εξωτερική. Ποτέ δεν βασίστηκε σε αυτή, παρ' όλο που αυτή θα του εξασφάλιζε μία άνετη ζωή. Οι ειδωλολάτρες θέλοντας να εκμεταλλευτούν το φυσικό του κάλλος, προσπαθούσαν να τον προσελκύσουν στον ειδωλολατρισμό. Όταν μία φορά μετέβη στη Νικομήδεια ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός, άκουσε για τον Φιλέταιρο και ζήτησε να του γνωρίσουν το άτομο με την τόση ομορφιά. Μόλις τον είδε, μαγεύτηκε και του ζήτησε να μπει στην ακολουθία του, με την προϋπόθεση ότι θα αρνηθεί το χριστιανισμό. Ο Άγιος αποκρίθηκε ότι θα υπηρετήσει τον αυτοκράτορα, αλλά δεν θα έπαυε να υμνεί και να λατρεύει τον Ιησού Χριστό. Γι' αυτή την ομολογία του, φυλακίστηκε, αφέθηκε όμως ελεύθερος μετά από λίγο καιρό. Όταν όμως ανέβηκε στον αυτοκρατορικό θρόνο ο Μαξιμια...

Ἐχθρὸν αἰσχύνας τον πάλαι τρώσαντά σε, Χριστοῦ Γεδεὼν Ὁσιομάρτυς ὤφθης. Τριακοστῇ Γεδεὼν χεῖρας ἠδέ πόδας χαλκῷ τάμον. Ο Άγιος Γεδεών γεννήθηκε στο χωριό Κάπουρνα της Δημητριάδος (Νομός Μαγνησίας) και κατά κόσμον ονομαζόταν Νικόλαος. Οι ευσεβείς γονείς του, ονομάζονταν Αυγερινός και Κυράτζα ενώ είχε άλλους τρεις αδελφούς και τέσσερις αδελφές. Δώδεκα χρονών, με την οικογένειά του ήλθε στο χωριό Γιερμή και από 'κει στο Βελεστίνο, όπου εργαζόταν κοντά στο θείο του. Τον άρπαξε όμως κάποιος Τούρκος και τον εξισλάμισε με το όνομα Ιμπραήμ. Μετά από δυο μήνες, ο Νικόλαος, κατόρθωσε και δραπέτευσε και επανήλθε στην οικογένειά του. Ο πατέρας του τον φυγάδευσε στο χωριό Κεραμίδι, όπου κοντά σε κάποιους οικοδόμους πήγε στην Κρήτη. Εκεί εξομολογήθηκε σε κάποιο Ιερέα και βρήκε άσυλο στο εξωκλήσι του. Μετά τον θάνατο του ιερέα, ο Νικόλαος έφυγε για το Άγιον Όρος. Εκεί πάλι εξομολογήθηκε, έλαβε των αχράντων μυστηρίων και στη Μονή Καρακάλου, εκάρη μοναχός με το όνομα Γεδεών. Οι πατέρες της Μονής το...

Eις δεξιάν νύττουσι πλευράν καιρίως, Πλευράς Aδάμ κύημα την Aνυσίαν. Πλευρήν Aνυσίης τριακοστή έγχος ένυξεν. Η Αγία Ανυσία, έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (298 μ.Χ.). Καταγόταν από τη Θεσσαλονίκη και ήταν θυγατέρα γονέων ευσεβών και πολύ πλουσίων. Όταν πέθαναν οι γονείς της, η Ανυσία στάθηκε κυρία του εαυτού της. Ούτε τα πλούτη που κληρονόμησε τη μέθυσαν, ούτε η ορφάνια της την παρέσυρε. Αλλά με φρόνηση και εγκράτεια, προσπαθούσε πάντα να μαθαίνει «τι εστίν ευάρεστον τω Κυρίω». Τι δηλαδή, είναι ευχάριστο και ευπρόσδεκτο στον Κύριο. Η ευσέβειά της αυτή, την έκανε γνωστή στους ειδωλολάτρες. Μια φορά λοιπόν, ενώ πήγαινε στην εκκλησία, τη συνάντησε κάποιος ειδωλολάτρης στρατιώτης. Αφού την έπιασε βίαια, την έσυρε στους βωμούς των ειδώλων και την πίεζε να θυσιάσει στους Θεούς. Η Ανυσία ομολόγησε ότι πιστεύει στον Ένα και αληθινό Θεό, τον Ιησού Χριστό, και Αυτόν αγωνίζεται να ευχαριστεί κάθε μέρα. Ο στρατιώτης εξαγριωμένος, άρχισε να βλασφημεί το Θεό και τότε η Ανυσία τον έφτυ...

Στις 30 Δεκεμβρίου 1968 απεβίωσε ο Κύρος Κύρου, μια προσωπικότητα με αξιοσημείωτη κοινωνική και πολιτιστική προσφορά. Ως έμπορος και πρόεδρος του εθνικοθρησκευτικού συλλόγου «Αναγέννησις», εργάστηκε για την ενίσχυση της θρησκευτικής και εθνικής ταυτότητας της κοινότητας. Παράλληλα, ως αντιπρόεδρος του Ομίλου «Ορφέα», συνέβαλε ενεργά στην προώθηση του πολιτισμού μέσα από εκδηλώσεις, καλλιτεχνικές δραστηριότητες και πρωτοβουλίες κοινωνικής συνοχής.

  Eις δεξιάν νύττουσι πλευράν καιρίως, Πλευράς Aδάμ κύημα την Aνυσίαν. Πλευρήν Aνυσίης τριακοστή έγχος ένυξεν. Η Αγία Ανυσία της Θεσσαλονίκης ήταν χριστιανή οσία και μάρτυρας του 4ου αιώνα. Η Ανυσία γεννήθηκε σε μια πλούσια και ευσεβή χριστιανική οικογένεια στη Θεσσαλονίκη. Αφιερώθηκε σε όρκους αγνότητας και φτώχειας, προσευχόμενη και βοηθώντας τους φτωχούς. Όταν πέθαναν οι γονείς της, η Ανυσία στάθηκε κυρία του εαυτού της. Ούτε τα πλούτη που κληρονόμησε τη μέθυσαν, ούτε η ορφάνια της την παρέσυρε. Αλλά με φρόνηση και εγκράτεια, προσπαθούσε πάντα να μαθαίνει «τι εστίν ευάρεστον τω Κυρίω». Τι δηλαδή, είναι ευχάριστο και ευπρόσδεκτο στον Κύριο. Η ευσέβειά της αυτή, την έκανε γνωστή στους ειδωλολάτρες.  Ο θρύλος του μαρτυρίου της αναφέρει ότι, το 304, ένας Ρωμαίος στρατιώτης την συνέλαβε καθώς πήγαινε για Λειτουργία ανακαλύπτοντας ότι ήταν Χριστιανή,  και σκόπευε να την σύρει σε έναν ειδωλολατρικό ναό για να θυσιάσει στους Ρωμαίους θεούς.   Η Ανυσία ομολόγησε ότι πιστεύ...