ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Ο Άγιος Μεσμίν (ή Μαξιμίν, Μαξιμίνος· πέθανε περ. 520 μ.Χ.) ήταν Γάλλος άγιος που συνδέεται με την επισκοπή της Ορλεάνης. Υπήρξε ο δεύτερος ηγούμενος της μονής του Μισύ (Micy), η οποία είχε ιδρυθεί από τον θείο του, Ευσπίκιο. Ο Μεσμίν ήταν ανιψιός του Ευσπίκιου, αρχιερέα του Βερντέν. Όταν η πόλη βρισκόταν υπό πολιορκία, ο Ευσπίκιος προσέφυγε στον Κλόβι Α΄ ζητώντας επιείκεια για τους στασιαστές. Ο βασιλιάς εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ, ώστε ενδιαφέρθηκε για το έργο του Ευσπίκιου και του Μεσμίν. Το 508, ο Ευσπίκιος αναζητούσε τόπο αποσύρσεως και βρήκε μια εγκαταλειμμένη βασιλική έπαυλη, τη Μισύ, κοντά στην Ορλεάνη, στη συμβολή των ποταμών Λίγηρα και Λουαρέτ. Ο Κλόβις του παραχώρησε το κτήμα για να ιδρύσει εκεί μοναστήρι. Ο Ευσπίκιος έγινε ο πρώτος ηγούμενος της μονής Μισύ. Μετά τον θάνατό του το 510, τον διαδέχθηκε ο Μεσμίν. Κατά την ηγουμενία του, η μοναστική ζωή γνώρισε ιδιαίτερη ακμή. Η μονή ακολουθούσε τον κανόνα των ανατολικών ερημιτών, όπως τον τηρούσαν οι μαθητές του αγίου Αντωνίου κα...

Ο Άγιος Όφα (Offa)ήταν βασιλιάς του Έσσεξ. Ο D. H. Kirby χρονολογεί τη βασιλεία του από το 705 έως το 709, ενώ ο Simon Keynes τη χρονολογεί περ. 694–709, έτος κατά το οποίο πραγματοποίησε προσκύνημα στη Ρώμη, όπου και πέθανε ως μοναχός, μαζί με τον Κένρεντ, βασιλιά της Μερκίας. Ενδέχεται να υπήρξε συμβασιλέας με τον Σουέφρεντ. Ήταν γιος του Σίχερε, ο οποίος είχε πεθάνει γύρω στο 690. Στο έργο του Historia ecclesiastica gentis Anglorum, ο Βέδας τον περιγράφει ως «νέο εξαιρετικής ηλικίας και ομορφιάς, τον οποίο όλο το έθνος του επιθυμούσε ένθερμα ως βασιλιά. Εκείνος, με παρόμοια αφοσίωση, εγκατέλειψε σύζυγο, γη, συγγενείς και πατρίδα για τον Χριστό και το Ευαγγέλιο, ώστε να λάβει εκατονταπλάσια σε αυτή τη ζωή και στην επερχόμενη ζωή την αιώνια. Και όταν έφθασαν στους αγίους τόπους της Ρώμης, λαμβάνοντας την κουρά και υιοθετώντας τον μοναχικό βίο, αξιώθηκε το πολυπόθητο θέαμα των μακαρίων αποστόλων στον ουρανό». Ένα καταστατικό έγγραφο (charter) που αφορά γη στο Γουόρικσιρ (S64) αποδίδετα...

Ο Άγιος Αδαλβέρος Β΄ της Μετς (λατινικά: Adalberonis ή Adalberus· περ. 958 – 14 Δεκεμβρίου 1005) ήταν επίσκοπος του 10ου και 11ου αιώνα. Από το 984 έως τον θάνατό του διετέλεσε επίσκοπος του Βερντέν και επίσκοπος της Μετς. Ήταν γιος του Φρειδερίκου Α΄, δούκα της Άνω Λωρραίνης, και της Βεατρίκης της Γαλλίας, κόρης του Ούγου του Μεγάλου. Σπούδασε στη μονή του Γκορζ και προτάθηκε να διαδεχθεί τον επίσκοπο του Βερντέν, Βιγκφρίδο. Ωστόσο, επιλέχθηκε αρχικά ο Ούγος Β΄, ο οποίος παραιτήθηκε από την έδρα έπειτα από έναν χρόνο, οπότε ο Αδαλβέρος ανέλαβε τελικά την επισκοπή. Ο θάνατος του Ντήτριχ Α΄ της Μετς στις 7 Σεπτεμβρίου 984 εμπόδισε τον Αδαλβέρο να διοριστεί επισήμως· όμως την ίδια χρονιά, στις 16 Οκτωβρίου, εξελέγη επίσκοπος της Μετς, παραχωρώντας την επισκοπή του Βερντέν σε έναν από τους εξαδέλφους του, τον Αδαλβέρο Β΄ των Αρδεννών. Με τον Αδαλβέρο αρχίζει μια νέα περίοδος σχεδόν έξι αιώνων, κατά την οποία η επισκοπή δεν εμπλέκεται πλέον στις υποθέσεις της αυλής και αναπτύσσει έντονη εκ...

Ο Άγιος Ουρβίκιος (Urbitius, Urbez, Urbex, Urbiz, Urbice· πέθανε περ. το 805) ήταν Γάλλος μοναχός και σήμερα τιμάται ως άγιος. Αιχμαλωτίστηκε από Σαρακηνούς, κατόρθωσε να δραπετεύσει και έγινε ερημίτης στα Πυρηναία, στην Αραγονία. Η μνήμη του εορτάζεται στις 15 Δεκεμβρίου. Το Ιερό του Αγίου Ούρμπεζ (San Úrbez), στην Ουέσκα, φέρει το όνομά του.

Ἀθλήσεως οὐκ εἶχε Κορέμμων κόρον, Ἕως ἐτμήθη τὸν αὐχένα τῷ ξίφει. Ο Άγιος Κορέμμων (ή Κοράμων) ήταν έπαρχος Ρώμης στα χρόνια του βασιλιά Αδριανού (117 - 138 μ.Χ.). Ήταν παρών στο μαρτυρικό θάνατο του Αγίου Ελευθερίου (βλέπε ίδια ημέρα) και από τα θαύματα του Αγίου πίστεψε στον Χριστό, τον ομολόγησε και στη συνέχεια τον αποκεφάλισαν.

Θεὸν σε γνόντας Δημίους δύω Σῶτερ, Ἄλλοι κατακτείνουσι δήμιοι ξίφει. Οι Άγιοι Δύο Δήμιοι μαρτύρησαν και στη Ρώμη επί Αδριανού (117 - 138 μ.Χ.). Πίστεψαν στο Χριστό από τα θαύματα του Άγιου Ελευθερίου (βλέπε ίδια ημέρα) και αποκεφαλίστηκαν.

Ἐλευθέριος οὐχ ὑπέπτηξε ξίφος. Ἐλευθέριον γὰρ εἶχε νοῦν παντὸς φόβου. Ο Άγιος Ελευθέριος ήταν επίσημος Κωνσταντινουπολίτης, συγκλητικός στο αξίωμα, που ανατράφηκε και μορφώθηκε μέσα στα ανάκτορα. Μερικοί από τους Συναξαριστές αναφέρουν, ότι το αποκορύφωμα της δόξας του Ελευθερίου ήταν στην εποχή του Μαξιμιανού (286 - 305 μ.Χ.), με τον οποίο είχε φιλία, αλλά αυτό δεν φαίνεται πιθανό. Στις 15 Δεκεμβρίου, την ίδια ημέρα που γιορτάζει ο γνωστός μας ιερομάρτυρας Άγιος Ελευθέριος, γιορτάζει και ένας άλλος Άγιος Ελευθέριος, ο Κουβικουλάριος*. Από την Ινέπολη του Εύξεινου Πόντου Βίος του Αγίου Ελευθερίου Ο Άγιος Ελευθέριος ο Κουβικουλάριος ήταν λαϊκός και όχι επίσκοπος. Ο οποίος μαρτύρησε στις αρχές του 4ου αιώνα στη περιοχή του Σαγγαρίου ποταμού, στη Μικρά Ασία. Δηλαδή, στην ευρύτερη περιοχή της Ινέπολης. Επίσημος Κωνσταντινουπολίτης, συγκλητικός στο αξίωμα, ο Άγιος Ελευθέριος ο Κουβικουλάριος ανατράφηκε και μορφώθηκε μέσα στα ανάκτορα. Μερικοί από τους Συναξαριστές αναφέρουν, ότι το αποκορύφ...

Μὴ δεύτερόν τις, μηδὲ Βάκχον τὸν νέον, Ἐν τοῖς ἀθληταῖς ταττέτω διὰ ξίφους. Ο Άγιος Βάκχος καταγόταν από την Παλαιστίνη και υπήρξε στα χρόνια των Βασιλέων Κωνσταντίνου και Ειρήνης (780 - 797 μ.Χ.). Ήταν γιος γονέων χριστιανών, αλλά ο πατέρας του αρνήθηκε τη χριστιανική πίστη και έγινε μωαμεθανός. Ένας από τους γιους του όμως ο Δαχάκ, θέλησε να επανέλθει στον χριστιανισμό, παρακινώντας και την ευσεβή μητέρα του κατέφυγε στα Ιεροσόλυμα. Από εκεί στη Λαύρα του Αγίου Σάββα, όπου βαπτίσθηκε και έγινε μοναχός με το όνομα Βάκχος. Αλλά ο ηγούμενος της Μονής, φοβούμενος τυχών εκδίκηση των Τούρκων, έδιωξε τον Βάκχο από τη Μονή. Στα Ιεροσόλυμα ο Άγιος βρήκε τη μητέρα και τα αδέλφια του, που επανέφερε στη Χριστιανική πίστη, εκτός από έναν, ο οποίος και τον κατάγγειλε στους Τούρκους. Οι Τούρκοι αμέσως συνέλαβαν τον Βάκχο και τον οδήγησαν στον κριτή. Ο Άγιος, μπροστά σ' όλους τους παρευρισκόμενους μωαμεθανούς, ομολόγησε τη χριστιανική του πίστη και έτσι αποκεφαλίστηκε. Εκκλησία αφιερωμένη στον Ά...

Ο Αγίος Γουρίας μαζί με τον Άγιο Βαρσανούφιο (τιμάται 11 Απριλίου) προσπαθούσαν να διαδώσουν την Χριστιανική πίστη στους Μουσουλμάνους.

Eι και νεωστί ώφθη Παύλος τω βίω, Αλλ’ ουν ίσος πέφηνε τοις πριν πατράσιν. Ο Όσιος Παύλος καταγόταν από την πόλη Ελαία, που βρίσκεται κοντά στην Πέργαμο της Μικράς Ασίας. Γεννήθηκε από γονείς ευσεβείς, τον Αντίοχο και την Ευδοκία, οι οποίοι νωρίς πέθαναν και άφησαν τον Παύλο ορφανό και απροστάτευτο. Έτσι ο Παύλος αναγκάστηκε να βόσκει χοίρους για να ζήσει. Ο μεγαλύτερος αδελφός του Βασίλειος, που ασκήτευε στο όρος Λάτρος (Δυτική Μικρά Ασία, κοντά στην αρχαία Μίλητο), έμαθε την κατάσταση του Παύλου και έστειλε κάποιο μοναχό να τον βρει και να τον φέρει στη Μονή. Στην αρχή οι χωρικοί αρνήθηκαν να δώσουν τον ορφανό, αλλά ο αδελφός του τον εμπιστεύθηκε στον ασκητή Πέτρο σαν μαθητευόμενο. Κοντά στον Πέτρο, ο Παύλος διδάχτηκε τη μοναχική ζωή και τόσο πολύ διακρίθηκε σ' αυτή, ώστε μετά τον θάνατο του Πέτρου οι μοναχοί τον κάλεσαν στην ηγουμενία της Μονής. Αυτός όμως δεν δέχτηκε και έφυγε πιο μέσα στο βουνό και ζούσε με αυστηρή νηστεία και προσευχή. Έπειτα κατέβηκε στα κάτω μέρη του βουνού...

Ο Άγιος Στέφανος του Σούροζ (Ρωσικά: Стефан Сурожского), γνωστός και ως Στέφανος ο Ομολογητής, ήταν Αρχιεπίσκοπος του Σούροζ κατά τον 8ο αιώνα. Η μνήμη του τιμάται στις 15 Δεκεμβρίου. Βίος Ο Στέφανος καταγόταν από την Καππαδοκία της Μικράς Ασίας. Η ημερομηνία γέννησής του παραμένει άγνωστη. Έλαβε την εκπαίδευσή του στην Κωνσταντινούπολη και σύντομα εισήλθε στον μοναστικό βίο, ζώντας με άσκηση και ταπείνωση. Αποσύρθηκε από την κοινωνία και έζησε στην έρημο για τριάντα χρόνια. Η ταπεινότητα και η αρετή του τράβηξαν την προσοχή του Πατριάρχη Γερμανού της Κωνσταντινούπολης, ο οποίος τον χειροτόνησε Επίσκοπο του Σούροζ στην Κριμαία, στην περιοχή που σήμερα είναι γνωστή ως πόλη Σουντάκ. Μέσα σε πέντε χρόνια, η διακονία του Στεφάνου ήταν τόσο επιτυχημένη που δεν υπήρχαν πλέον αιρετικοί ή ειδωλολάτρες στο Σούροζ ή στην ευρύτερη περιοχή. Ο Στέφανος έζησε κατά την περίοδο της εικονομαχίας, όταν οι εικόνες καταστρέφονταν. Ως υπερασπιστής της τιμής των εικόνων, αρνήθηκε να υπακούσει στις εντολές τ...

Αύτη τη μέρα, το 397 μ.Χ., με κοινή γνώμη κλήρου, βασιλέων και λαού ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος (βλέπε 13 Νοεμβρίου) χειροτονήθηκε Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης. Συγκεκριμένα, ο Έπαρχος (Διοικητής) της πόλεως Αστέριος παραπλανών τον Χρυσόστομο, τον παρακάλεσε να επισκεφθούν τους τάφους των μαρτύρων έξω από την πόλη και εκεί τον περίμεναν στρατιώτες, οι οποίοι παρά τη θέλησή του τον επιβίβασαν στην άμαξα και τον φυγάδευσαν οδηγώντας τον στην πρωτεύουσα παρά την αντίδρασή του (398). Χειροτονείται από τον Αρχιεπίσκοπο Αλεξανδρείας Θεόφιλο -που βρισκόταν τις ημέρες εκείνες στην πρωτεύουσα- και αναγορεύεται Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως «ψηφίσματι κοινώ κλήρου τε και λαού». Ο Χρυσόστομος παρ' ότι δεν ήταν ακόμη ψυχικά προετοιμασμένος για ένα τέτοιο υπούργημα, όμως θεώρησε ότι η απροσδόκητη αυτή εξέλιξη των γεγονότων ήταν κατά θεία βούληση γι´ αυτό και αφοσιώθηκε στα νέα του ποιμαντικά καθήκοντα με αποστολικό ζήλο και υποτάχθηκε υπακούοντας στην απαίτηση των αρχόντων και στη φωνή του λα...

Σωσάννα, ω πώς η πάλαι και η νέα, Tους συκοφαντών ου διέδρασαν λόχους! Η Αγία Σωσάννα έζησε στα τέλη του τρίτου αιώνα μ.Χ. Καταγόταν από την Παλαιστίνη, είχε πατέρα τον Αρτέμιο, εθνικό και ιερέα των ειδώλων και μητέρα Ιουδαία τη Μάρθα. Η ίδια όμως γνώρισε την χριστιανική πίστη, γι' αυτό βαπτίστηκε από τον επίσκοπο Σιλουανό, χριστιανή. Αυτό εξόργισε πολύ τους Εθνικούς και τους Εβραίους, οι οποίοι αποφάσισαν από κοινού να την σκοτώσουν. Το σχέδιο της δολοφονίας της όμως, το πληροφορήθηκε ο επίσκοπος και μαζί με την Αγία προσπάθησαν να βρουν μία λύση. Τελικά τη λύση την έδωσε η Σωσάννη. Διαμοίρασε όλη της την περιουσία στους φτωχούς, ντύθηκε ανδρικά και εγκατάλειψε τα Ιεροσόλυμα. Στο δρόμο προς την έρημο συνάντησε αναχωρητήριο ευσεβών ανδρών, στο οποίο και ζήτησε καταφυγή. Λέγεται μάλιστα, ότι εκεί μετονομάστηκε σε Ιωάννης και ασκήτεψε είκοσι ολόκληρα χρόνια. Αργότερα πήγε στην Ελευθερούπολη, αφού έβαλε πάλι τη γυναικεία της στολή. Όταν κινήθηκε ο διωγμός της Εκκλησίας από τον Διοκλητ...

Δίδωσι μήτηρ νεκρικὸν κόσμον τέκνῳ, Αὐτὴ ἑαυτὴν συγκεκομμένην σπάθαις. Η Αγία Ανθία (Ανθή) ήταν η μητέρα του Αγίου Ελευθερίου (βλέπε ίδια ημέρα), που όταν αγκάλιασε το νεκρό σώμα του γιου της, οι δήμιοι αποκεφάλισαν και αυτή. Η Αγία Ανθία ήταν η μητέρα του Αγίου Ελευθερίου. Η Ανθία ασπάστηκε τη χριστιανική πίστη όταν άκουσε κηρύγματα από τους μαθητές του Αποστόλου Παύλου. Ο Ελευθέριος ορφάνεψε από πατέρα σε μικρή ηλικία, και η μητέρα του, Ανθία, τον ανέλαβε υπό την φροντίδα της. Τον ανέθρεψε σύμφωνα με τις αρχές του Χριστιανισμού και τον πήρε μαζί της στη Ρώμη για να σπουδάσει υπό την καθοδήγηση του Επισκόπου Ανηκέτου. Το 182 μ.Χ., ο Άγιος Ελευθέριος έγινε Επίσκοπος Ρώμης και ξεχώρισε για το φιλανθρωπικό του έργο. Ο Ελευθέριος, κατά την περίοδο των διωγμών των Χριστιανών από τον Σεπτίμιο Σεβήρο, επέκρινε δριμύτατα τον αυτοκράτορα. Ως αποτέλεσμα, συνελήφθη και μαρτύρησε με αποκεφαλισμό. Όταν η Ανθία έτρεξε και αγκάλιασε το άψυχο σώμα του γιου της, μαρτύρησε και αυτή με αποκεφαλισμό. Η Ο...

Ἐλευθέριος, ὡς ἀδουλόνους φύσει, Σπάθας θεωρῶν, οὐκ ἐδουλοῦτο πλάνῃ. Δῖον Ἐλευθέριον δεκάτῃ πέφνε φάσγανα πέμπτῃ. Ο Άγιος Ελευθέριος γεννήθηκε τον 2o αιώνα μ. Χ. στην Ελλάδα (κατά άλλους στην Ρώμη) από πλούσιους γονείς. Τότε αυτοκράτορας ήταν ο Κόμμοδος και ο Σεπτίνος Σεβήρος. Ορφανός από πατέρα, ανατράφηκε σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου από την ευσεβέστατη και φιλάνθρωπη μητέρα του, Ανθία (της Ευανθίας γόνος, στιχηρό Εσπερινού) (βλέπε ίδια ημέρα) η οποία έγινε χριστιανή ακούοντας το κήρυγμα από μαθητές του Απ. Παύλου. Διακαής πόθος της Ανθίας ήταν να επισκεφτεί τη Ρώμη, που τα χώματά της είχαν βαφτεί με το αίμα των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Κάποτε, λοιπόν, αποφάσισε και πήγε. Μαζί πήρε και το νεαρό γιό της Ελευθέριο. Ο επίσκοπος Ρώμης Ανίκητος (βλέπε 17 Απριλίου), όταν είδε τον Ελευθέριο εκτιμώντας την πολλή νοημοσύνη του, τη θερμή πίστη και το αγνό ήθος του, τον έλαβε υπό την προστασία του. Σε ηλικία 15 ετών χειροτονήθηκε από τον επίσκοπο Ρώμης Ανίκητο, διάκονος και έπειτα...