ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Ο Άγιος  Ιουδικαήλ ή Ιουδικαέλ (περ. 590 – 16 Δεκεμβρίου 647 ή 652) (βρετονικά: Yudikael ), επίσης γραμμένο ως Judhael (με πολλές άλλες παραλλαγές), ήταν βασιλιάς της Δομνονίας , τμήματος της Βρετάνης, στα μέσα του 7ου αιώνα και αργότερα τιμήθηκε ως άγιος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Σύμφωνα με τον Γρηγόριο της Τουρώνης, οι Βρετόνοι ήταν διαιρεμένοι σε διάφορα regna (μικρά βασίλεια) κατά τον 6ο αιώνα, από τα οποία τα πιο γνωστά είναι η Δομνονία, η Κορνουάλη και το Γκβενέντ. Αρχικά υποτάχθηκαν στον Χιλδεβέρτο Α΄ σε αντάλλαγμα για νομιμοποίηση. Προσπάθησαν να αποτινάξουν τη φραγκική κυριαρχία επί Χιλπέριχου Α΄, ο οποίος υπέταξε τον Ουάροχ Β΄ και τουλάχιστον τα ανατολικά εδάφη της περιοχής. Ο Γκούντραμ, αδελφός του Χιλπέριχου, διατήρησε την επικυριαρχία του επί του Ουάροχ και οι Βρετόνοι σχημάτισαν ένα φραγκικό φόρου-υποτελές κράτος καθ’ όλη τη βασιλεία του Δαγοβέρτου Α΄. Ο Ιουδικαήλ γεννήθηκε γύρω στο 590. Ήταν ο πρωτότοκος γιος του Ιουδαήλ ή Ιουδαιήλ, βασιλιά της Δομνονί...

Ο Άγιος Τυντέχος ή  Τυντέχο  (Saint Tydecho) ήταν άγιος της Ουαλίας του 6ου αιώνα. Ο βίος του Αγίου Παδάρνου περιγράφει τον Τυντέχο ως έναν από τους αγίους που ήρθαν στην Ουαλία από την Αρμορική. Υπάρχουν ερωτήματα σχετικά με το αν ο τόπος αυτός ήταν η Βρετάνη ή μια περιοχή στη νοτιοανατολική Ουαλία, η οποία είναι γνωστή για τους αγίους της. Ο Τυντέχο ήταν γιος του Άμουν Ντου (ο οποίος ήταν γιος του Έμιρ Λιντάου) και εξάδελφος του Αγίου Κάντφαν, με τον οποίο ταξίδεψε στην Ουαλία. Λέγεται ότι ήρθε στην Ουαλία κατά την εποχή του βασιλιά Αρθούρου και έγινε αναχωρητής μετά τον θάνατο του μεγάλου βασιλιά. Ο Τυντέχο έζησε με την αδελφή του Τεγκφεντ στην περιοχή Μάουντουι και υπήρξε ιδρυτής εκκλησιών στο Λανιμάουντουι, στο Μάλγουιντ, στο Γκαρθμπέιμπιο και στο Κέμαϊς. Του αποδίδεται επίσης η ίδρυση ενός παρεκκλησίου, του Capel Tydecho, στο Λλαντεγκφάν. Ο Τυντέχο απέκτησε μέρος της γης για τις εκκλησίες του με ενδιαφέροντες τρόπους. Η αδελφή του Τεγκφεντ ήταν μια όμορφη γυναίκα που ...

Ο Σεδράχ, ο Μισάχ και ο Αβδεναγώ (με εβραϊκά ονόματα Ανανίας, Μισαήλ και Αζαρίας) είναι φιγούρες από το κεφάλαιο 3 του βιβλικού Βιβλίου του Δανιήλ.  9ος αιώνας, Ιρλανδία Στους συναξαριστές αναφέρεται ότι στις 17 Δεκεμβρίου εορτάζεται η μνήμη των «Τριών Παίδων» – Ανανία, Αζαρία και Μισαήλ – οι οποίοι διακρίθηκαν για την πίστη τους στον Θεό, καθώς και του Αγίου Μισαήλ του Αμπαλάσκ. Η συσχέτιση αυτή ενδέχεται να έχει δημιουργηθεί από τη διαχρονική εξέλιξη της λατρείας και των τοπικών παραδόσεων, οι οποίες ενίσχυσαν τη διακριτή τιμή του Αγίου Μισαήλ, παρά το γεγονός ότι αρχικά ανήκε στην τριάδα των Παίδων. Ο διαχωρισμός αυτός μπορεί να εξηγηθεί από την τοπική ευλάβεια και την ένταση της λατρείας, που συχνά διαφοροποιείται ανάλογα με την περιοχή και την ιστορική περίοδο. Έτσι, ο Άγιος Μισαήλ τιμάται τόσο ως μέλος των Τριών Παίδων όσο και ξεχωριστά, ίσως λόγω θαυμάτων ή ιδιαίτερης λατρευτικής παράδοσης που αναπτύχθηκε γύρω από το πρόσωπό του. Το μπέρδεμα με τα ονόματα και η ένταξη ή ο δι...

Eι και αθλητής εστιν εν χρόνοις νέος, Ίσος παλαιοίς εστι Nικήτας άθλοις. Δεν σώζονται βιογραφικά του στοιχεία, μόνο κάποιος λόγος του μέγα λογοθέτη Θεοδώρου Μουζάλων, που αναφέρεται σ' αυτόν και βρίσκεται στη Μεγίστη Λαύρα του Αγίου Όρους.

 ῎Ιακχε, κρατύνθητι· καὶ τμηθεὶς κάραν, τμηθεῖσιν ἐγγράφηθι, καὶ στέφου κάραν. Ο Άγιος Ίακχος ήταν από την Τρίγλια και μαρτύρησε δια ξίφους.

Στολαῖς Στέφανος ἀρετῶν ἐστεμμένος, λαμπρός τις ἥκει πρὸς στεφάνους τοὺς ἄνω. Η πατρίδα του Οσίου Στεφάνου ήταν κοντά στα Γάδειρα της Ισπανίας, από ένα νησί που ονομαζόταν Nιβερτίς ή κατ' άλλους Bερρόη. Ανέθρεψε με ευσέβεια τα παιδιά του και τα κατέστησε χρήσιμα και αγαθοεργά μέλη της κοινωνίας. Αργότερα ο ίδιος αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στο Θεό, αφού άφησε κάθε βιοτική μέριμνα. Προσκυνητής στη Ρώμη, δώρισε πολλά χρήματα στα εκεί χριστιανικά Ιδρύματα, το ίδιο έκανε και όταν στη συνέχεια πήγε στην Κωνσταντινούπολη το 919 μ.Χ. Από 'κει πήγε στους Αγίους Τόπους, όπου διαμοίρασε και τα τελευταία χρήματα του και έγινε μοναχός με το όνομα Στέφανος, από Δουναλέ. Συνελήφθη από τους Σαρακηνούς και βασανίστηκε σκληρά. Κατάφερε όμως να διαφύγει με δύο Ιερείς στην Αίγυπτο. Αλλά και εκεί με ζήλο κήρυττε το Ευαγγέλιο. Καταγγέλθηκε στον Αμηρά, φυλακίστηκε και υπέστη φοβερά βασανιστήρια. Βαριά τραυματισμένος, πέθανε δοξάζοντας τον Θεό.

Eις τον Πατερμούθιον και Kόπριν. Kοινωνός ώφθην και βίου σοι και ξίφους, Πάτερ Πατερμούθιε κραυγάζει Kόπρις. Eις τον Aλέξανδρον. Αγώνος Aλέξανδρε διπλού λαμβάνεις, Ασκήσεως τομής τε διπλά και στέφη. Χριστιανοί, γεμάτοι ευσέβεια και ζήλο, βασανίστηκαν και τέλος αποκεφαλίστηκαν με διαταγή του Ιουλιανού του παραβάτη (361 - 363 μ.Χ.), όταν αυτός εκστράτευε κατά των Περσών. Ο Κόπρις, νεαρός δείλιασε στην αρχή λίγο. Αλλά ο Πατερμούθιος τον ενίσχυσε με τα θερμά λόγια του. Και οι τρεις δε, υπέστησαν το μαρτυρικό θάνατο, ψάλλοντες ύμνους προς τον Χριστό. Οι Όσιομάρτυρες Πατερμούθιος και Κοπρίος, καθώς και ο Μάρτυρας Αλέξανδρος, μαρτύρησαν κατά την περίοδο της βασιλείας του αυτοκράτορα Ιουλιανού του Παραβάτη (361-363). Ο Πατερμούθιος αρχικά ήταν ειδωλολάτρης και αρχηγός ληστών, αλλά μετανόησε, βαπτίστηκε και αποσύρθηκε στην έρημο. Ο μοναχός αφιέρωσε όλη την υπόλοιπη ζωή του στη φροντίδα των ασθενών και την ταφή των νεκρών. Για την αγάπη του προς τον κόπο και τις προσπάθειές του, ο Πατερμούθιος έ...

Λιπὼν τὰ τῆς γῆς, νῦν κατοικεῖ ἐν πόλῳ, κλέος Ζακύνθου Διονύσιος νέος. Ἔχει μὲν ἡ γῆ σῶμα Διονυσίου Νέου, Πόλος δὲ τοῦδε τὴν ψυχὴν φέρει. Ἑβδομάτῃ δεκάτῃ θάνεν, Διονύσιος ὁ κλεινός. Ο Άγιος Διονύσιος γεννήθηκε το 1547 μ.Χ. στο χωριό Αιγιαλός της Ζακύνθου. Το κατά κόσμον όνομά του ήταν Δραγανίγος ή Γραδενίγος Σιγούρος (ή Σηκούρο). Η οικογενειά του ήταν εύπορη και κατείχε μεγάλη έκταση γης, ενώ οι γονείς του συμμετέχοντας στους πολέμους των Βενετών κατά των Τούρκων απέκτησαν και αριστοκρατικό ιδίωμα. Ο πατέρας του λεγόταν Μώκιος και η μητέρα του Παυλίνα, ενώ είχε άλλα δύο αδέλφια τον Κωνσταντίνο και τη Σιγούρα. Σύμφωνα με τοπικές παραδόσεις της Ζακύνθου, που δεν επιβεβαιώνονται ιστορικά, ο Άγιος είχε για ανάδοχο τον Άγιο Γεράσιμο (βλέπε 16 Αυγούστου και 20 Οκτωβρίου). Ο Άγιος Διονύσιος, ανατράφηκε με τα διδάγματα του Ευαγγελίου. Έτσι γρήγορα διακρίθηκε στα γράμματα και την αρετή. Νωρίς, μόλις ενηλικιώθηκε, ασχολήθηκε με τη διδασκαλία του θείου λόγου, φροντίζοντας συγχρόνως να συντρέχει σ...

 Eις τον Δανιήλ. Ὕπαρ, Θεέ, βλέπει σε νῦν ἐπὶ θρόνου, Τμηθεὶς Δανιήλ, οὐκ ὄναρ καθὼς πάλαι. Eις τους τρεις Παίδας. Εἰ μὴ θανεῖν τρεῖς Παῖδες ἤρων ἐκτόπως, Ὡς τοῦ πυρὸς πρίν, ἦρχον ἂν καὶ τοῦ ξίφους. Ἑβδομάτῃ δεκάτῃ Δανιὴλ τάμον, ὃς βλέπει μέλλον. Ο προφήτης Δανιήλ είναι ένας από τους τέσσερις μεγάλους προφήτες και έζησε στα τέλη του 7ου με τις αρχές 6ου π.Χ. αιώνα. Ανήκε στη φυλή του Ιούδα, ήταν από βασιλικό γένος και γεννήθηκε στην Άνω Βηθαρά. Νήπιο ακόμα, οδηγήθηκε μαζί με τους γονείς του αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα. Με την πρόνοια του Ναβουχοδονόσορα, ο Δανιήλ (που ο αυτοκράτορας μετονόμασε Βαλτάσαρ) με τους τρεις Εβραίους νεαρούς, Ανανία, Αζαρία και Μισαήλ, σπούδασαν στην αυτοκρατορική αυλή. Επειδή η απόδοσή τους στις σπουδές ήταν άριστη, όταν ενηλικιώθηκαν ο βασιλιάς τους έδωσε μεγάλη θέση στο κράτος. Μάλιστα ο Δανιήλ είχε το χάρισα να ερμηνεύει όνειρα και αργότερα προφήτευσε και τον ερχομό του Υιού του ανθρώπου. Κάποτε όμως ο Ναβουχοδονόσωρ, έκανε δική του χρυσή εικόνα και απαίτη...