ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Η κατάσταση των οδικών δικτύων στον Δήμο μας ήταν πάντα πρόβλημα. Χαρακτηριστική είναι η επιστολή της Ένωσης Επαγγελματιών και Βιοτεχνών Σιδηροκάστρου η οποία παρουσιάζεται στην εφημερίδα "Μακεδονία", προς τη νομαρχία Σερρών σχετικά με την κατάσταση των οδικών αρτηριών στην περιοχή. Η Ένωση εκφράζει την ανησυχία της για την αδιάβατη κατάσταση ορισμένων οδικών αρτηριών, όπως η διαδρομή από το Σιδηρόκαστρο προς τον Καμαρωτό, το Γεφυρούδι και την Αμμοδιά, καθώς και η διαδρομή από το Χορτερό προς την Κοίμηση και την Ήράκλεια. Η κατάσταση αυτή υπήρχε προ καιρού και συνέχισε να υπάρχει χωρίς άμεσες δράσεις από το κράτος. Η Ένωσης Επαγγελματιών και Βιοτεχνών Σιδηροκάστρου παρακαλεί τη νομαρχία να προβεί σε μέτρα για τη συντήρηση των οδικών αυτών αρτηριών, καθώς η κακή τους κατάσταση προκαλεί ανησυχία και δυσαρέσκεια τόσο στους οδηγούς όσο και στους αγρότες της περιοχής. Αυτό δημιουργεί μια ατμόσφαιρα αγανάκτησης και δυσφορίας. Επίσης, αναφέρει ότι η κατάσταση αυτή οφείλεται σε ακατά...

Στις 10 Ιουνίου του 1937 διορίστηκε Νομάρχης Σερρών ο Πέτρος Τζικάκης. Ο Τζικάκης παρέμεινε στη θέση αυτή μέχρι τις 17 Οκτωβρίου 1938.  Η προηγούμενη του θέση ήταν η θέση του Νομάρχη Θεσπρωτίας από τις 14 Δεκεμβρίου 1936 εώς τις 10 Ιουνίου 1937 Ο Πέτρος Τζικάκης ανέλαβε τα καθήκοντα του Νομάρχη Σερρών  στη θέση που κατοίχε πιο πριν, ο πρώην αντισυνταγματάρχης Ν. Βάρας οποίος ήταν Νομάρχης από τις 17-6-1936 εώς τις  10-6-1937 . Παρέδωσε δε την θέση αυτήν, στον Κωνσταντίνος Καλτεζιώτης,  Κατά την διάρκεια διοικήσεως του Νομάρχη Σερρών Πέτρου Τζικάκη, Δήμαρχος Σερρών ήταν ο Γεώργιος Μοσχού.

Το έγγραφο του υποπρόξενου των Σερρών, Γεώργιος Κανακάρη, προς την πρεσβεία στην Κωνσταντινούπολη στις 10 Ιουνίου 1860, αποτυπώνει τις δύσκολες συνθήκες που βίωναν οι χριστιανοί της περιοχής κατά την περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι χριστιανοί Έλληνες της περιοχής αντιμετώπιζαν σοβαρές δυσκολίες και καταπιέσεις λόγω της οικονομικής τους ευημερίας, η οποία προκαλούσε τον φθόνο των Οθωμανών υπαλλήλων. Αυτή η ζήλια και αντιπαράθεση οδηγούσε σε διακρίσεις και αδικίες, με αποτέλεσμα οι χριστιανοί να υποφέρουν από την επιβολή πολλαπλών εμποδίων και από την κακομεταχείριση. Οι αναφορές αυτές υπογραμμίζουν τις προκλήσεις που αντιμετώπιζαν οι ελληνικές κοινότητες υπό την οθωμανική διοίκηση, λόγω των εντάσεων που προέκυπταν από την διαφορετική οικονομική κατάσταση και τις κοινωνικές αντιπαραθέσεις. Αξίζει να υπομνησθεί πως μόλις το 1859 ο Υποπρόξενος των Σερρών Κανακάρης αναφέρεται στη δράση των ξένων προπαγανδών, Βλ. ΙΑΥΕ, 1859, ΕΜΣ, Αρχείο Υποπροξενείου Σερρών, Αναφορά Υποπροξένου Γ. Δ...

Συνταγές  -  Τελευταίες αναρτήσεις Υλικά 13 κεφτέδες 5 κολοκυθάκια 1 κρεμμύδι ξηρό 1/2 ματσάκι άνηθο 1/2 ματσάκι μαϊντανό 4-5 φύλλα δυόσμου Αλάτι και πιπέρι 1 αυγό 80 gr φέτα 1 φλ αλεύρι γ.ο.χ 1 κ.γλ baking powder 1 καρότο Εκτέλεση Τρίβουμε πολύ καλά τα κολοκύθια και τα στραγγίζουμε μέσα σε μια πετσέτα ή τούλι. Βάζουμε το κολοκύθι σε ένα μπολ και προσθέτουμε τα μυρωδικά ψιλοκομμένα, το κρεμμύδι, το καρότο, την φέτα, το αυγό, αλατοπίπερο, αλεύρι, baking powder και ανακατεύουμε καλά. Έπειτα σε ένα ταψί με αντικολλητικό χαρτί τοποθετούμε σε μπαλάκια πλατιά ένα ένα κεφτέ και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 190-200 βαθμούς στον αέρα μέχρι να πάρουνε ένα χρυσάφι χρώμα! (30-35 λεπτά ανάλογα την κουζίνα σας) * Οι συγκεκριμένοι κεφτέδες δεν βγαίνουν τραγανοί σαν τους τηγανητούς λόγω που είναι ψητοί στο φούρνο.

Ο Άγιος Οσιομάρτυς Σάββας γεννήθηκε στα Στάγειρα περί τα τέλη του 18ου αιώνα μ.Χ. Από αγάπη προς το μοναχικό βίο καταφεύγει στη μονή Κωνσταμονίτου του Αγίου Όρους, όπου ασκείται ως μοναχός. Η μετάβασή του σε αυτή τη μονή δικαιολογείται από τη σχέση που είχε με τα Στάγειρα και γενικά με τη Χαλκιδική. Στη μονή αυτή, που τιμάται προς τιμήν του Αγίου Πρωτομάρτυρα και Αρχιδιακόνου Στεφάνου, αφιέρωσε το βίο του ο Άγιος Σάββας και προέκοπτε στην αρετή και την ευσέβεια, προετοιμαζόμενος έτσι να λάβει και το στεφάνι του μαρτυρίου. Ο Άγιος Σάββας ζούσε, κατά την επανάσταση της Χαλκιδικής, το 1821 μ.Χ., όταν κλήθηκε να ακολουθήσει την οδό του μαρτυρίου. Μοναδική πηγή του μαρτυρίου είναι ο μοναχός Δοσίθεος, ο Λέσβιος Κωνσταμονίτης, ο οποίος περιγράφει το μαρτύριο πέντε Οσιομαρτύρων εκ της Μονής Κωνσταμονίτου, υπό τον τίτλο «Νέον ὑπόμνημα τῶν νεοφανῶν Ἱερομαρτύρων καὶ Ὁσιομαρτύρων, τῶν ἐν λαμψάντων ἁγιορειτῶν ὁσίων Πατέρων, κατὰ τὴν ἐπανάστασιν τῆς Ἑλλάδος ὑπὸ τῶν Ὀθωμανῶν θανατωθέντων» (βλέπε και ...

 Eις τον Θεοφάνη. Ὁ Θεοφάνης ἐτρυγήθης ἐκ βίου, Θεῷ φανεὶς πέπειρος ὡς εἰπεῖν βότρυς. Eις την Πανσέμνην. Eἰ καὶ θανούσης ἐκλαθοίμην Πανσέμνης, καὶ Xριστὸς αὐτὸς εὐθὺς ἐκλάθοιτό μου. Ὁμοῦ ἀσκήσαντες Θεοφάνης καὶ Πανσέμνη, Θεοφανείας μετέχουσιν ὁμοίως. Ο Όσιος Θεοφάνης καταγόταν από την Αντιόχεια, και γεννήθηκε από γονείς ειδωλολάτρες. Σε ηλικία μόλις 15 χρονών, παντρεύτηκε και μετά τρία χρόνια έγγαμης ζωής, η σύζυγός του πέθανε. Αυτός τότε αποσύρθηκε σ' ένα μικρό κελί, αφού πρώτα κατηχήθηκε και βαπτίστηκε χριστιανός, και εκεί ζούσε ζωή οσία. Όταν έμαθε ότι κάποια πόρνη, Πανσέμνη ονομαζόμενη, παρέσυρε πολλούς στο θάνατο της αμαρτίας, έβγαλε τα φτωχικά του ρούχα, ντύθηκε λαμπρή φορεσιά και πήγε στον πατέρα του. Του είπε ότι θέλει να ξαναπαντρευτεί και γι' αυτό χρειαζόταν χρήματα. Ο πατέρας του χάρηκε και του έδωσε αρκετά χρυσά νομίσματα για τους γάμους του. Ο Θεοφάνης μόλις πήρε το χρυσό, πήγε και βρήκε την ωραία Πανσέμνη. Αφού έφαγαν και ήπιαν μαζί, τη ρώτησε αν θέλει να γίνει γυ...

Ὁ Τιμόθεος ἐκ ξίφους θνήσκειν θέλει, Θεοὺς ἀτίμους μηδαμῶς τιμᾷν θέλων. Ο Άγιος Τιμόθεος μαρτύρησε στα χρόνια του Ιουλιανού του Παραβάτη (360 - 363 μ.Χ.). Οι Συναξαριστές αφηγούνται, ότι το 361 μ.Χ. σκότωσε δράκοντα με θαυματουργικό τρόπο, που φώλευε μεταξύ της Προύσας και των θερμών υδάτων. Στον Συναξαριστή του, γράφει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης: «Eίχε δε ο Άγιος δύναμιν και χάριν παρά Θεού, με την οποίαν εποίει διάφορα θαύματα. Όθεν και ένα μεγάλον δράκοντα εθανάτωσεν. Eκατοίκει δε ο δράκων αυτός μέσα εις ένα σπήλαιον εν τη δημοσία στράτα, ανάμεσα εις τα θερμά νερά της πόλεως Προύσης, όπου ήτον φυτευμένον ένα κυπαρίσσι πολλά χαριέστατον και ωραίον. Όθεν ο δράκων εκείνος, έχωντας μέσα του την κακίαν του νοητού και ανθρωποκτόνου δράκοντος Διαβόλου, εύγαινεν έξω από το σπήλαιον και εφαρμάκονεν με μόνον το φύσημά του, όχι, μόνον τους ανθρώπους, οπού επερνούσαν από τον τόπον εκείνον, αλλά και τα κτήνη και ζώα. Διά τούτο έκαμεν άβατον τον δρόμον, οπού είναι μεταξύ της Προύσης και των θ...