ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Πριν την μάχη της Βέτρινας Κατά τη διάρκεια του Β' Βαλκανικού Πολέμου, στις 23 Ιουνίου 1913, η 1η Ελληνική Μεραρχία υπό τη διοίκηση του στρατηγού Εμμανουήλ Μανουσογιαννάκη έφθασε στο χωριό Καγιαλή (κοντά στη σημερινή γέφυρα του φράγματος της Κερκίνης). Η συγκεκριμένη κίνηση ήταν μέρος των στρατιωτικών επιχειρήσεων που στόχευαν στον εντοπισμό και την καταστροφή του βουλγαρικού στρατού του στρατηγού Σαράφωφ, μετά από διαταγή που πήρε την ίδια ημέρα στις 6.30 μ.μ. από το Γενικό Στρατηγείο για να κινηθεί εναντίον του βουλγαρικού στρατού, δείχνοντας την αποφασιστικότητα των ελληνικών δυνάμεων να ελέγξουν την περιοχή.

Στις 23 Ιουνίου του 1913, τη διοίκηση της πόλης των Σερρών ανέλαβε ο Μητροπολίτης Απόστολος. Μετά την ανάληψη της διοίκησης, αποφάσισε να ιδρύσει πολιτοφυλακή για την προστασία και την ασφάλεια της πόλης. Για να υλοποιήσει αυτό το έργο, ανέθεσε την ευθύνη στον Τούρκο ταγματάρχη Αγιάκ Μπέη και στον πρόεδρο του Σωματείου Σερραίων Καπνεργατών, Δημοσθένη Μέλφο. Ο Μητροπολίτης κάλεσε όλους όσοι μπορούσαν να φέρουν όπλα να ενταχθούν στη δύναμη της πολιτοφυλακής, ενισχύοντας έτσι την άμυνα και την τάξη στην πόλη.

Το απόσπασμα από το ημερολόγιο του Μητροπολίτη Σερρών Αποστόλου της Κυριακής, στις  23 Ιουνίου 1913, αναφέρεται στην κατάσταση που επικρατούσε στην πόλη των Σερρών εκείνη την εποχή. Από τα λόγια του Μητροπολίτη προκύπτουν τα εξής σημεία: Η πόλη των Σερρών έμοιαζε με νεκρόπολη, καθώς δεν υπήρχε καθόλου κίνηση στους δρόμους. Αυτό δείχνει την έντονη ανησυχία και την αίσθηση εγκατάλειψης που επικρατούσε. Ο Μητροπολίτης αναφέρει ότι οι διοικητές Βούλκωβ και Χαμαμτζήεβ, μαζί με όλο το προσωπικό, την αστυνομία και τη χωροφυλακή, είχαν δραπετεύσει τη νύχτα. Συνεπώς, δεν υπήρχε καμία εξουσία στην πόλη. Πολλοί πολίτες αντιλήφθηκαν ότι υπήρχε μεγάλος κίνδυνος για την πόλη. Οι περισσότεροι από αυτούς άρχισαν να ετοιμάζονται για άμυνα εναντίον των Βουλγάρων στρατιωτών, κομιτατζήδων και χωρικών που αναμένονταν να έρθουν από το βορρά με σκοπό τις δολοφονίες και τις λεηλασίες. Αυτές οι πληροφορίες παρέχουν μια εικόνα της απελπισμένης προσπάθειας των κατοίκων να προετοιμαστούν για την επικείμε...

  Συνταγές  -  Τελευταίες αναρτήσεις Υλικά 1 κιλό μοσχάρι 4 μελιτζάνες φλάσκες 3 ώριμες ντομάτες 2 κρεμμύδια ξερά, ψιλοκομμένα 4 σκελίδες σκόρδο σε φέτες Ελαιόλαδο Μισό φλυτζι λευκό ποιοτικό κρασί Μισή κουταλίτσα ζάχαρη Φρέσκος μαϊντανός Αλάτι και πιπέρι Εκτέλεση Κάνουμε μια κλασική συνταγή για κοκκινιστό κρέας Πλένουμε καλά και κόβουμε το κρέας σε μεγάλα τετράγωνα κομμάτια Ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο σε βαθύ τηγάνι και ροδίζουμε το κρέας, σκέτο Τότε ρίχνουμε το κρεμμύδι και το σκόρδο Ροδίζουμε για 5 λεπτά Σβήνουμε με το κρασί Προσθέτουμε ντομάτες ψιλοκομμένες (ή στο μούλτι), ζάχαρη Τώρα μετακομίζουμε όλα αυτά σε χύτρα Βάζουμε 1 ποτήρι ζεστό νερό και αφήνουμε 40 λεπτά να βράσει και να ευωδιάσει Στο μεταξύ κόβουμε τις μελιτζάνες σε χοντρά κομμάτια Τις αλατίζουμε και τις τηγανίζουμε σε ελαιόλαδο, καλά Οταν βράσει το κρέας, προσθέτουμε τις μελιτζάνες Αλάτι και πιπέρι στο φαγητό Σιγοβράζουμε για 15-20 λεπτά ακόμη Σερβίρουμε ρίχνοντας λίγο μαϊντανό από πάνω Συνοδεύουμε το πιάτο μ...

Ο Όσιος Νικήτας ο Θηβαίος ήταν γόνος της Επτάπυλης πόλεως των Θηβαίων. Σε ηλικία δέκα έξι ετών γίνεται μοναχός προσελκύοντας κοντά του και άλλους ασκητές οι οποίοι μαγνητίσθηκαν από την πνευματική φυσιογνωμία του και την ηθική του καθαρότητα. Αξιώθηκε του θαυματουργικού χαρίσματος ενώ ανεπαύθη εν Κυρίω πλήρης ημερών. Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης. Ἑκ παιδός τῷ Κυρίῳ ῆκολούθησας Ὃσιε, διά προσευχῆς, ἀγρυπνίας καί παντοίας ἀσκῆσεως, τηρῶν αὐτοῦ προθῦμως ἐντολάς, διό καὶ θεῖον Σχῆμα εἰληφώς, τῷ φωτί περιελούεσο αισθητῶς, Θεόδωρός σε ὡς εἶδε. Δόξα τῷ σε δοξάσαντι Χριστῷ, δόκα τῷ τε θαυμαστώσαντι, δόκα Νικήτα ἐκ Θηβῶν, τῷ σε πρέσβυν θεῖον δείξαντι.

Ποιμένες δέκα ἀθλήσαντες ἀρτίως, Ἐχθροῦ καθεῖλον ὑψαύχενον κακίαν, Σὺν τούτοις δέ γε Ἱερεῖς τε καὶ ἄλλοι, Βασιλείας ἔτυχον τῆς αἰωνίου. Στις 23 Ιουνίου 1821 μ.Χ. έγινε Σύνοδος στη Μητρόπολη της Κρήτης, στο ναό του Αγίου Μηνά κατά την οποία ο Επίσκοπος Κρήτης άρχισε να διαβάζει ένα γράμμα απεσταλμένο από το βεζύρη. Οι εχθροί καιροφυλακτούντες, όρμησαν στο ναό και φόνευσαν τους Αρχιερείς, δεκαεπτά ιερείς και πέντε αγιορείτες πατέρες από τη μονή Βατοπαιδίου, που είχαν προσκομίσει στο Μέγα Κάστρο για προσκύνηση κατά της επιδημίας της πανώλης τίμια λείψανα και την Αγία Ζώνη της Υπεραγίας Θεοτόκου. Επίσης φόνευσαν ως τριακόσιους παρευρεθέντες Χριστιανούς. Από εκεί διασπαρέντες στην πόλη εδίωκαν τους λοιπούς Χριστιανούς φονεύοντες ανηλεώς όσους απαντούσαν στους δρόμους, όπου συνάντησαν και τον Επίσκοπο Λάμπης Ιερόθεο, τον οποίο φόνευσαν μετά του διακόνου του. Την επομένη μέρα στο χωριό Επάνω Φουρνή, όπου ήταν η έδρα της Επισκοπής Πέτρας, ετυφεκίσθηκε ο Αρχιερεύς αυτής Ιωακείμ έξω από τον ιερό...

Eις τον Eυστόχιον. Ένθους υπάρχων Eυστόχιε προς ξίφος, Oίμαι στοχάζη ποίον έσται σοι στέφος. Eις τον Γάιον. Θείοις Γάιος θυρεοίς πεφραγμένος, Ψυχήν άτμητος τω ξίφει τμηθείς μένει. Eις την Λολλίαν. Xριστώ προσήλθες Λολλία διά ξίφους, Φύκει βαφείσα νυμφικώς σων αιμάτων. Eις την Πρόβην. Eξ αυχένος χέουσα κρουνούς αιμάτων, Xαίρουσά μοι πρόβαινε προς Θεόν Πρόβη. Eις τον Oυρβανόν. Tμηθείς τράχηλον Mάρτυς Oυρβανέ ξίφει, Aφυπτιάζεις ως σπαραχθέν αρνίον. Οι Άγιοι Ευστόχιος ο Πρεσβύτερος, Γάϊος (ή Γαϊανός) ο ανεψιός του, και τα παιδιά αυτού Λολλία (ή Λουλώ), Πρόβη και Ουρβανός (ή Ουρβάσιος) κατάγονταν από την πόλη των Οϋσάδων και υπήρξαν στα χρόνια των βασιλέων Μαξιμιανού και Αγρίππα κατά το έτος 300 μ.Χ. Ο Ευστόχιος στην αρχή ήταν ιερέας ειδώλων, αλλά όταν είδε το ανδρείο φρόνημα των χριστιανών μπροστά στα μαρτύρια, προσήλθε στον επίσκοπο Αντιοχείας Ευδόξιο, βαπτίστηκε χριστιανός και χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος. Κατόπιν πήγε στα Λύστρα της Λυκαονίας, όπου βρήκε τους συγγενείς του Γάϊο με τα τρία ...