ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Δια του φωτός των θαυμάτων τον σύμπαντα κόσμον εφώτισας!   Όσιος Πατήρ ημών Αρσένιε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών! Ο Όσιος Αρσένιος του Ικαλτοέλι έζησε μεταξύ του 11ου και 12ου αιώνα μ.Χ. στη Γεωργία. Σπούδασε στη θεολογική ακαδημία του Ικάλτο και γνώρισε τη βυζαντινή παράδοση από την παραμονή του στην Κωνσταντινούπολη. Ο Άγιος Αρσένιος του Ικάλτο λέγεται ότι γεννήθηκε στο Ικάλτο, στην επαρχία Καχέτι, ανατολικά της Τιφλίδας, της σύγχρονης πρωτεύουσας της Γεωργίας. Ήταν μεταφραστής, ερευνητής, συλλέκτης χειρογράφων, υμνογράφος, φιλόσοφος και μεγάλος υπερασπιστής της Ορθόδοξης Χριστιανικής πίστης της Γεωργίας. Ο πατέρας του ήταν ο Ιμπάντι Βαχνάντζε, ένας σοφός και μορφωμένος άνθρωπος, που μιλούσε άπταιστα την ελληνική γλώσσα. Διηύθυνε την ακαδημία της Μονής Ικάλτο και υπήρξε δάσκαλος του Αγίου Βασιλέως Δαβίδ Δ΄ του Οικοδόμου. Λίγες λεπτομέρειες για τη ζωή του Αγίου Αρσενίου έχουν διασωθεί, αλλά γνωρίζουμε ότι έζησε τον 11ο και 12ο αιώνα και ήταν νεότερος σύγχρο...

Tριών συνάθλων έν διά ξίφους τέλος, Oι τον Θεόν φρονούσιν έν τε και τρία. Σύμφωνα με την καταγραφή τους στο Συναξάριο της Κωνσταντινουπόλεως στις 25 Οκτωβρίου, οι τρεις Μάρτυρες ονομάζονται Φαύστος, Βασίλειος και Λουκιανός, και αναφέρεται ότι μαρτύρησαν δια ξίφους. Στην καταγραφή της 6ης Φεβρουαρίου, οι τρεις Μάρτυρες ονομάζονται Φαύστος, Βασίλειος και Σιλουανός. Προτείνεται επίσης ότι υπέστησαν το μαρτύριο μαζί με άλλους Αγίους Μάρτυρες στην περιοχή Δάριον της Κωνσταντινουπόλεως. Το Μηνολόγιο του Βασιλείου Β' περιέχει εικόνα του Αγίου Φαύστου για την 6η Φεβρουαρίου, χωρίς καμία άλλη πληροφορία, εκτός του ότι φέρει τίτλο και ένδυση Επισκόπου. Οι ιαμβικοί στίχοι για αμφότερες τις εορτές είναι οι ίδιοι, γεγονός που οδηγεί στην υπόθεση ότι αυτοί οι Μάρτυρες είναι τα ίδια πρόσωπα.

Tον εν Λυκώ δε πού Iωάννην θέμις, Tάττειν ότι μη, ώδ’ Iωάννη άμα; Ο Όσιος Ιωάννης ήταν στις αρετές περιβόητος και τόσο θαυμάσιος, ώστε αν και αγωνιζόταν μέσα σε μεγάλους Όσιους, τους ξεπέρασε με την αγγελική πολιτεία του. Έζησε κατά τον 4ο αιώνα μ.Χ. και κατοικούσε στα μέρη της Θηβαΐδας κοντά στην πόλη Λυκώ. Η Λυκώ ήταν πόλη της Θηβάίδας, περιοχή της Άνω Αιγύπτου, που είχε πρωτεύουσα την Θήβα. Ο Ιωάννης γνώρισε τις περισσότερες παγίδες του σατανά, αλλά με τη μεγάλη του αρετή, άσκηση και με τη χάρη του Θεού τις ξεπέρασε. Ο Ιωάννης είχε αξιωθεί από τον Θεό και το χάρισμα να θεραπεύει θαυματουργικά ασθένειες και απεβίωσε ειρηνικά. Από τον Επίσκοπο Παλλάδιο της Ελενόπολης (Λαυσιακή Ιστορία, Κεφ. 50) Ο Ιωάννης, ο οποίος ζούσε στην πόλη Λύκος (της Θηβαΐδας), και ο οποίος είχε μάθει στην παιδική του ηλικία την τέχνη του ξυλουργού, και του οποίου ο αδελφός ήταν βαφέας, αργότερα, όταν έφτασε περίπου στην ηλικία των είκοσι πέντε ετών, φόρεσε το μοναχικό ένδυμα· και αφού έζησε σε διάφορα μοναστήρ...

 Για τον Όσιο Ιάκωβο μας αναφέρει ο Θεοδώρητος Κύρου, που τον γνώρισε προσωπικά. Καταγόταν από την πόλη Κύρου και στην αρχή ασκήθηκε μέσα σ' ένα στενότατο κελί. Έπειτα ανέβηκε σ' ένα βουνό, κοντά στην πόλη Κύρου, όπου βάδισε τον ασκητικό δρόμο με αυστηρότητα. Στο όνομα της ακτημοσύνης δεν έκτισε ποτέ καλύβη. Προσευχόταν στο ύπαιθρο, όρθιος και με σιδερένια βάρη επάνω του. Η δε νηστεία του ήταν αυστηρότατη. Έτσι καλά αφού αγωνίστηκε, παρέδωσε ειρηνικά την ψυχή του στον Θεό.

Η μνήμη του Οσίου Μακαρίου αναφέρεται στο Βυζαντινό Εορτολόγιο του Γεδεών (σελ. 219) αλλά είναι άγνωστος στους Συναξαριστές. Λέγεται ότι καταγόταν από τη Σαμψούντα και μετά τον θάνατο της συζύγου του έφυγε στο Λάτρο όρος και στην εκεί Μονή εκάρη μοναχός. Κατόπιν πήγε στη Μονή του Κρίτζους και τελευταία στην Κωνσταντινούπολη, στη Μονή της Θεοτόκου του Καλλίου (στα μέσα του 14ου αιώνα μ.Χ.), όπου οσιακά αφού έζησε απεβίωσε ειρηνικά.

 Ο Άγιος Δαμασκηνός (Τζαγκάρης) ήταν αδελφός στη μονή Σινά και μαρτύρησε από τους Μεζένιδες το 1623 μ.Χ. έξω από τη μάνδρα της μονής.

Ο Άγιος Αρτέμιος ήταν αδελφός της μονής Σινά και διακονούσε στο μετόχι της μονής στην Αγία Τριάδα Ηρακλείου της Κρήτης. Ο Άγιος ήταν μέλος της συνοδείας του ιερομάρτυρα Νεοφύτου του Σιναΐτου (τιμάται 20 Δεκεμβρίου) και μαρτύρησε το έτος 1822 μ.Χ.