ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Μαρτινιανός, σαρκικὴν σβέσας φλόγα, Φεύγει τελευτῶν μὴ τελευτῶσαν φλόγα. Ἐν τριτάτῃ δεκάτῃ δέμας ἐξέδυ Μαρτινιανός. O Όσιος Μαρτινιανός καταγόταν από την Καισάρεια της Παλαιστίνης και έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Θεοδοσίου του Μικρού στις αρχές του 5ου μ.Χ. αιώνα. Από μικρός ποθούσε τον βίο της άσκησης και της αφοσίωσης. Σε ηλικία 18 ετών αποσύρθηκε στο όρος του Κιβωτού και ζούσε εκεί ασκούμενος στην προσευχή και την νηστεία. Κάποια γυναίκα αμαρτωλή εμφανίστηκε με δολιότητα στη θύρα του κελιού του Αγίου και παρακαλούσε να την δεχθεί για διανυκτέρευση μέσα στο κελί, διότι έχασε, όπως έλεγε, το δρόμο και κινδύνευε να κατασπαραχθεί από τα θηρία κατά την διάρκεια της νύχτας. Ο Άγιος ενεργώντας με φιλανθρωπία την φιλοξένησε στο εξωτερικό μέρος του ερημητηρίου του. Η γυναίκα αυτή όμως απέβαλε το προσωπείο και ποικιλοτρόπως προκαλούσε τον Άγιο. Ο γενναίος τους Χριστού αθλητής προς κατανίκηση της εμπαθούς επιθυμίας, άναψε φωτιά και έριξε τον εαυτό του εντός αυτής. Μόλις η γυναίκα είδε αυτό...

Τμηθὲν γύναιον, Ἀκύλας φησί, βλέπων, Οὐκ ἀνδριοῦμαι πρὸς τομὴν ἀνὴρ κάρας; Οι Άγιοι Απόστολοι Ακύλας και Πρίσκιλλα ήταν ζευγάρι Ιουδαίων και καταγόταν από τον Πόντο. Κατοικούσαν στην Κόρινθο και εξασκούσαν το επάγγελμα του σκηνοποιού. Ήσαν δε άνθρωποι ενάρετοι και ευσεβείς. Όταν ο απόστολος Παύλος, επισκέφθηκε την Κόρινθο, για να διδάξει την ορθόδοξη πίστη, το ζεύγος του προσέφερε θερμή φιλοξενία καθώς είχε εντυπωσιαστεί με το κήρυγμά του. Τόσο τους άγγιξε ο φλογερός και σωτήριος λόγος του απόστολου, ώστε αφού κατηχήθηκαν και βαπτίσθηκαν από αυτόν, αποφάσισαν να τον ακολουθήσουν στις περιοδείες του ως βοηθοί του. O απόστολος εντυπωσιάσθηκε τόσο από τις αρετές και τη χριστιανική τους δράση ώστε τους μνημονεύει στις επιστολές του γράφοντας ότι για τις προσφερθείσες υπηρεσίες τους και το θάρρος είναι ευγνώμων όχι μόνον εκείνος, αλλά και όλες οι εκκλησίες των εθνών. Αργότερα οι διώκτες του χριστιανισμού τούς συνέλαβαν και αποκεφάλισαν τούς Αγίους χαρίζοντάς τους μαζί με τον τίτλο των Αποστ...

Ψυχὴν δίδωσιν Εὐλόγιος Κυρίῳ Βοῶν πρὸς αὐτήν, Κύριον σὸν εὐλόγει. Ο Άγιος Ευλόγιος καταγόταν από την Συρία και διακόνησε ως Πρεσβύτερος στην Αντιόχεια. Έζησε στα χρόνια της βασιλείας των αυτοκρατόρων Τιβερίου Α' του Θρακός (578-582 μ.Χ.), Μαυρικίου (582-602 μ.Χ.) και Φωκά (602-610 μ.Χ.) και έκανε Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας προ του Αγίου Ιωάννου του Ελεήμονος, στα χρόνια 579 - 607 μ.Χ. Έζησε ζωή αγία, έκανε και πολλά θαύματα, ένα από τα όποια είναι και αυτό. Όταν ο Άγιος Λέων, επίσκοπος Ρώμης (βλέπε 18 Φεβρουαρίου), έγραψε την πολυθρύλητη εκείνη επιστολή της Ορθοδοξίας και την έστειλε στην Δ' Οικουμενική Σύνοδο, που έγινε στη Χαλκηδόνα, τη διάβασε ο Όσιος αυτός Εύλόγιος και όχι μόνο την επαίνεσε αλλά και σ' όλους τη διακήρυξε. Ο Θεός θέλοντας να χαροποιήσει και τους δύο Αγίους άνδρες, έστειλε Άγγελο στον Ευλόγιο, με σχήμα Αρχιδιακόνου του Λέοντα, που τον ευχαριστούσε διότι αποδέχτηκε την επιστολή του Λέοντα. Ο Ευλόγιος συνομιλούσε με τον Άγγελο, νομίζοντας ότι συνομιλούσε με...

Tίς ουκ επαινέσειε, Συμεών πάτερ, Σε τον βλύσαντα, μύρον εκ του σου τάφου; Ο Όσιος Συμεών ήταν βασιλιάς των Σέρβων με το όνομα Στέφανος Α' Νεμάνια (στις Βυζαντινές πηγές Νεεμάν) και πατέρας του Οσίου Σάββα, πρώτου Αρχιεπισκόπου Σερβίας (14 Ιανουαρίου). Το 1196 μ.Χ. παραιτήθηκε από τον θρόνο και αναχώρησε στο Άγιον Όρος, όπου μαζί με τον γιο του έκτισε τη Μονή Χιλιανταρίου. Ο Όσιος Συμεών κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1200 και ενταφιάσθηκε στη νότια πλευρά του καθολικού της Ιεράς Μονής Χιλανδαρίου. Κατά το έτος 1208, ο όσιος Σάββας αποφασίζει να προβεί στην ανακομιδή των ιερών λειψάνων του πατέρα του και τη μετακομιδή αυτών στην πατρίδα του. Την ημέρα της ανακομιδής εκχύθηκε από τα ιερά λείψανα άφθονο και ευώδες μύρο, συνέχισε δε να ρέει και για λίγες ακόμη ημέρες μετά την ανακομιδή, από τον κενό πλέον τάφο. Ήταν και αυτό τρανό δείγμα της αγιότητας του Οσίου Συμεών, ο οποίος έκτοτε επονομάζεται «Μυροβλήτης». Ο Άγιος Σάββας εναπέθεσε τα ιερά λείψανα στη μονή της μετανοίας του πατρός το...

  Πατὴρ σὺν Υἱῷ σταυρικὸν πάσχει πάθος, Ὑπὲρ Πατρός, τοῦ δόντος Υἱὸν εἰς πάθος. Οι Άγιοι αυτοί μαρτύρησαν με σταυρικό θάνατο. Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες για τον βίο τους.

Ο Άγιος Γεώργιος, κατά κόσμο Γρηγόριος Ιωσήφοβιτς Κονίσκιυ, καταγόταν από επιφανή οικογένεια και γεννήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 1717 στην πόλη Νεζίν. Σπούδασε στη θεολογική ακαδημία του Κιέβου και έγινε μοναχός στη Μεγάλη Λαύρα του Κιέβου. Εξελέγη Αρχιεπίσκοπος της Λευκορωσίας και κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1795. Βιογραφία  Ο Άγιος Γεώργιος, στον κόσμο γνωστός ως Γρηγόριος Ιωσηφόβιτς Κονίσσκι, γεννήθηκε σε μια εξέχουσα οικογένεια στις 20 Νοεμβρίου 1717, στην πόλη Νιζίν της Ουκρανίας. Σπούδασε στην Θεολογική Ακαδημία του Κιέβου από το 1728 έως το 1743, όπου κατέκτησε άριστα τις λατινικές, πολωνικές, ελληνικές, εβραϊκές και γερμανικές γλώσσες. Στις 11 Αυγούστου 1744 εκάρη μοναχός στη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου. Το 1745 έγινε διδάσκαλος ποιητικής (θεωρίας στιχουργίας) στη Θεολογική Ακαδημία του Κιέβου. Το 1750 συνέταξε μια οδηγία με τίτλο «Περί της Τάξης της Διδασκαλίας των Μαθημάτων σε Όλες τις Τάξεις». Ενθάρρυνε τη διδασκαλία της μουσικής και της ζωγραφικής και ανέπτυξε προγράμματα...

Η Οσία Σεραφείμα, κατά κόσμο Ευθυμία Εφίμοβα Μοργκατσέβα, γεννήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 1806 στο χωριό Νίνζε-Λομώφ της επαρχίας Ριαζάν και ασκήτεψε σε μονή του Σεζένοβο της Ρωσίας. Κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1877. Η Αγία Σεραφείμα, με το βαπτιστικό όνομα Ευφημία Μοργκάτσεβα, γεννήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 1806 στο χωριό Νίζνε-Λόμοφ της επισκοπής Ριαζάν, σε μια πολυμελή αγροτική οικογένεια. Αρνήθηκε να παντρευτεί, και οι γονείς της δεν επενέβησαν, βλέποντας τη φυσική της ροπή προς τη μοναχικότητα. Όταν ήταν δεκαοκτώ ετών, ξεκίνησε ένα προσκύνημα στο Κίεβο, και στον δρόμο έλαβε την ευλογία του διορατικού ερημίτη Ιωάννη του Σεζένοβο. Εκείνος τη συμβούλεψε να μην παραμείνει στο Κίεβο, λέγοντάς της ότι οι κότες και τα κοτόπουλα σύντομα θα χρειαστούν την επίβλεψή της. Με αυτόν τον τρόπο προφήτευσε το μέλλον της ως ηγουμένη της Μονής Σεζένοβσκι. Με την επιστροφή της στο σπίτι, έμαθε να διαβάζει και να γράφει και άρχισε να μελετά τις Άγιες Γραφές στον ελεύθερο χρόνο της. Ο εφημέριος του χωριού...