ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Εφημερίδα Ακρόπολις. Φύλλο 1 Απριλίου 1935 Στις 31 Μαρτίου 1935, συνεχίστηκε στο Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης ( όπως και την προηγουμέν η)η δίκη των στασιαστών Αξιωματικών των Σερρών. Επίσης.  οι "υποδικοκατάδικοι" Σερρών με υπόμνημά τους αποκήρυξαν τους κινηματίες της 1ης Μαρτίου 1935. Ο ανταποκριτής της εφημερίδας  Ακρόπολις ανέφερε: Η δίκη του έκτακτου Στρατοδικείου Θεσσαλονίκης ξεκίνησε με την πρώτη ομάδα των κατηγορουμένων, που περιλαμβάνει δεκαπέντε άνδρες, καθώς και άλλους τόσους από το Τάγμα των Σερρών. Οι περισσότεροι φαίνεται να οδηγήθηκαν από ανώτερούς τους, εκτός από λίγους που φαίνεται να κινήθηκαν αυτόνομα εναντίον της νόμιμης κυβέρνησης. Δύο από τους κατηγορούμενους, οι υπαξιωματικοί Βολάνης και Γαλανάς, αντικατέστησαν τον διοικητή του συντάγματος Μαυροειδή, ο οποίος αρνήθηκε να συμμετάσχει στο κίνημα. Όπως αναφέρθηκε ήδη, η δίκη αυτή αναμένεται να διαρκέσει αρκετές ημέρες, καθώς θα περάσουν από το δικαστήριο αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και στρατιώτες από...

Στις 31 Μαρτίου 1908, σε έκθεσή του, ο Μητροπολίτης Μελενίκου Αιμιλιανός Δάγγουλας κατέγραψε 2 περιστατικά που  σημειώθηκαν μέσα στο μήνα, τα οποία  αφορούσαν τις βιαιότητες του Βουλγαρικού κομιτάτου. Ο Μητροπολίτης ανέφερε : 1ο Περιστατικό :Πενταμελής βουλγαρική συμμορία, υπό την αρχηγία του Στόικου από το Κολεσόβο, συγχωριανού και συγγενούς του σχισματικού ιερέα "Δεμίρ Χισσάρ", δολοφόνησε, μέρα μεσημέρι, τον ορθόδοξο Νικόλαο από το Ράδοβο, την ώρα που εργαζόταν στο χωράφι του, μόλις δεκαπέντε λεπτά από τον σιδηροδρομικό σταθμό του "Δεμίρ Χισσάρ". Αυτούσιο το κείμενο «...πενταμελής βουλγαρική συμμορία υπό την αρχηγίαν του εκ Κολεσόβου Στόϊκου, συνεχωρίου και συγγενούς του σχισματικού ιερέως Δεμίρ Χισσάρ, εφόνευσεν, εν πλήρει ημέρα, τον εκ Ραδόβου ορθόδοξον Νικόλαον, καταλαβούσα αυτόν εργαζόμενον εν τω αγρώ αυτού, εις δεκαπεντάλεπτον μόλις απόστασιν από του σιδηροδρομικού σταθμού Δεμίρ Χισσάρ».   2ο Περιστατικό : Από πολυάριθμη βουλγαρική συμμορία δολοφονήθηκαν δύ...

Ο καπετάν Δούκας (Ζέρβας) με τους τρεις υπαρχηγούς του (από αριστ.): Θεόδωρο Μπουλασίκη, Βασίλη Τσιουβαλτζή και Γιάννη Μάρτζιο. Στις 31 Μαρτίου 1907, ο Πρόξενος Σερρών Αντώνιος Σακτούρης συνέταξε προς το Υπουργείο Εξωτερικών έκθεση και αναφέρονταν μεταξύ άλλων στην κατάσταση του καζά Ζίχνης και στον Αρχηγό των Ανταρτικών Σωμάτων της Περιφέρειας, καπετάν Δούκα. Σέρρες, 31 Μαρτίου 1907 Προτού υποβάλω γενική έκθεση για την κατάσταση σε ολόκληρη την περιφέρειά μου, θεωρώ απαραίτητο να ενημερώσω το Υπουργείο για το πού βρίσκονται τα πράγματα στον καζά της Ζίχνης, όπου αυτή τη στιγμή ο αγώνας διεξάγεται με μεγαλύτερη ένταση. Με μία λέξη, η συνολική κατάσταση είναι ευχάριστη, πολύ ευχάριστη μάλιστα. Η οργάνωσή μας προχωρά αργά, αλλά με σιγουριά. Παρόλο που τα μέσα για τον εξοπλισμό μας είναι ελλιπή, η άμυνα διεξάγεται σε ικανοποιητικό βαθμό. Αντί για ένα, έχουμε πλέον δύο σώματα που δρουν στη Ζίχνη. Οι δικοί μας όχι μόνο απαλλάχθηκαν από τον βουλγαρικό τρόμο, αλλά, αναθαρρημένοι πλήρως, επ...

Κτείνει γυνὴ βαλοῦσα καιρίαν λίθῳ, Τὸν Ὑπάτιον· φεῦ γυναικὶ ἀθλίᾳ! Πρώτῃ Ὑπατίῳ βιότου πέρας ἐν τριακοστῇ. Ο Άγιος Υπάτιος ήταν μορφή από εκείνες που δόξασαν την Εκκλησία στους πρώτους αιώνες της και αγωνίσθηκαν για το θρίαμβο του χριστιανισμού και της Ορθοδοξίας. Ήταν επίσκοπος Γαγγρών στα χρόνια του Μεγάλου. Κωνσταντίνου και συμμετείχε στην Α' Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια (325 μ.Χ.), κατά της πλάνης του Αρείου. Στο ποιμαντικό του έργο, εξακολούθησε να διδάσκει και να καθοδηγεί το ποίμνιο του, αλλά κυρίως αντιμαχόταν τις αιρέσεις, και ιδιαίτερα την αίρεση των Ναυτιανών. Η επιτυχία με την οποία καταπολεμούσε τους Ναυτιανούς, ξεσήκωσε τα άγρια πάθη τους και ζητούσαν την εξόντωση του. Έτσι, το έτος 326 μ.Χ. πλήρωσαν κάποιους ειδωλολάτρες, οι οποίοι σε κρημνώδη περιοχή επιτέθηκαν κατά του Αγίου με ξύλα και πέτρες και τον άφησαν μισοπεθαμένο. Πριν ξεψυχήσει, μία εκ των φανατικών αιρετικών γυναικών τον θανάτωσε διά λίθου Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον  Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε. Ὁσίως...

Kαρπούς Bλάσιε αρετών εκβλαστάνεις, Oύς περ τρυγάς νυν εν πόλω μετ’ Aγγέλων. Ο Όσιος Βλάσιος καταγόταν από το Αμόριο της Μικράς Ασίας, από το χωριό Απλατιανή, και το κοσμικό του όνομα ήταν Βασίλειος. Στις αρχές του 9ου αιώνα μ.Χ. εγκαταλείπει την πατρίδα του και πηγαίνει στην Κωνσταντινούπολη, όπου χειροτονήθηκε διάκονος της Αγίας Σοφίας από τον άγιο πατριάρχη Ιγνάτιο (βλέπε 23 Οκτωβρίου). Στον ίδιο ναό είχε τον αδελφό του ιερέα. Μετά από μια περιπετειώδη φυγή στη Βουλγαρία και τη θαυματουργή σωτηρία του, ταξιδεύει για τη Ρώμη. Εκεί έμεινε περίπου μια δωδεκαετία, χειροτονήθηκε ιερεύς, έζησε υπερθαύμαστη ζωή σε κοινόβιο του αγίου Καισαρίου επιτελώντας θαύματα και δυο φορές τον επισκέφθηκε σε όραμα η Θεοτόκος. Επιστρέφει και μονάζει στην περιβόητη μονή του Στουδίου επί τετραετία, όπου συνδέεται με ισχυρούς άρχοντες, τον αυτοκράτορα Λέοντα ΣΤ΄ τον Σοφό και τον άγιο πατριάρχη Αντώνιο (βλέπε 12 Φεβρουαρίου). Περί το 896 μ.Χ., «την καταμόνας μαρτυρικήν παλαίστραν διεξελθείν εφιέμενος», έρχετ...

Γνωστός στη ρωσική Εκκλησία, άγνωστος στους Συναξαριστές. Είναι για τους Ρώσους ό,τι είναι για μας ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός (1375 - 1461 μ.Χ.). Την ακολουθία του συνέταξε ο Ιεροδιάκονος Θεόφιλος Πασχαλίδης και την εξέδωσε στην Πετρούπολη το 1897 μ.Χ. Η μνήμη του Αγίου Ιωνά επαναλαμβάνεται στις 15 Ιουνίου.

Ο Άγιος Ιννοκέντιος γεννήθηκε στις 26 Αυγούστου 1797 στο χωριό Ανζίσκογιε της Σιβηρίας της επαρχίας Ιρκούτσκ, από πτωχούς και ευσεβείς γονείς, τον Ευσέβειο και τη Θέκλα. Το κατά κόσμον όνομά του ήταν Ιωάννης, προς τιμήν του Αγίου Ιωάννου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως του Νηστευτού. Σπουδάζει στο εκκλησιαστικό σεμινάριο του Ιρκούτσκ και ένα χρόνο πριν τελειώσει τις σπουδές του, το 1817, νυμφεύεται την Αικατερίνα, θυγατέρα ιερέως. Στις 13 Μαΐου του ιδίου έτους χειροτονείται διάκονος και διορίζεται στο ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Ιρκούτσκ. Στις 28 Μαΐου 1821 ο Άγιος χειροτονείται πρεσβύτερος. Μετά από λίγο, το 1823, αναχωρεί με την οικογένειά του για την Αμερική. Φθάνει στο νησί Ουναλάσκα, στην Αλάσκα, και αρχίζει το ιεραποστολικό του έργο. Μαθαίνει την γλώσσα των Αλλεούτιων σε σύντομο χρονικό διάστημα και χωρίς αργοπορία μεταφράζει λειτουργικά κείμενα και περικοπές της Αγίας Γραφής. Στην συνέχεια συντάσσει την πρώτη γραμματική της γλώσσας των ιθαγενών και συνεχίζει το ιεραποστολικ...