ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Οι Άγιοι Μάρτυρες Έρασμος (ή Έλμος) και Ονήσιμος μαρτύρησαν μαζί με άλλους δεκατέσσερις Μάρτυρες, επί αυτοκράτορα Δεκίου (249 - 251 μ.Χ.), μαζί με τους Άγιους Μάρτυρες Αλφειό, Κυπρίνο και Φιλάδελφο. Οι Άγιοι Μάρτυρες Φιλάδελφος, Κυπριανός, Ονήσιμος, Εράσμος και άλλοι δεκατέσσερις μαζί τους έζησαν κατά τον 3ο αιώνα και κατάγονταν από την Ιταλία. Ο Αλφαίος, ο Φιλάδελφος και ο Κυπριανός ήταν γιοι ενός Ρωμαίου διοικητή της Ιταλίας, ονόματι Βιτάλιου. Φωτίστηκαν από την πίστη στον Χριστό και βαπτίστηκαν από τον Άγιο Ονήσιμο. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο αυτοκράτορας Λικίνιος έδωσε εντολή να αναζητούνται οι χριστιανοί και να παραδίδονται για βασανισμό. Οι τρεις αδελφοί μετέβησαν στη Ρώμη μαζί με τον Ονήσιμο, τον Εράσμο και άλλους δεκατέσσερις χριστιανούς. Στη Ρώμη, οι διώκτες σύνθλιψαν το στήθος του Αγίου Ονήσιμου με μια βαριά πέτρα, σκοτώνοντάς τον. Ο Άγιος Εράσμος και οι δεκατέσσερις μάρτυρες αποκεφαλίστηκαν. Οι αδελφοί Αλφαίος, Φιλάδελφος και Κυπριανός μαρτύρησαν στη Σικελία, στη...

Ο Οσιος Πασσαρίων ήταν από τους πιο φημισμένους ασκητές της Παλαιστίνης. Ήταν σύγχρονος του Πατριάρχη Ιεροσολύμων Ιουβενάλιου (420 - 458 μ.Χ.) και χρημάτισε διδάσκαλος του Μεγάλου Ευθυμίου (βλέπε 20 Ιανουαρίου). Έγινε ιδρυτής γηροκομείου στα Ιεροσόλυμα, στο οποίο υπήρχε και ευκτήριος οίκος αφιερωμένος στο όνομά του και στον οποίο κατά τις 21 Νοεμβρίου ετελείτο η μνήμη του. Οι μετ' αυτού φερόμενοι Όσιοι Αγάπιος και Φιλήμων ήταν μαθητές του Οσίου Πασσαρίωνος και συνασκητές. Η μνήμη και των τριών αναφέρεται στο Ιεροσολυμιτικό Κανονάριο (σελ. 90, εκδ. Αρχιμανδρίτη Κάλλιστου). Ο Όσιος Πασσαρίων ίσως είναι ο ίδιος με αυτόν που εορτάζει στις 11 Αυγούστου Βιογραφία Ο Άγιος Πασσαρίων υπήρξε σημαντική μορφή της πρώιμης ιστορίας του παλαιστινιακού μοναχισμού. Στο έργο Περί του θανάτου των Θεοδοσίου και Ρωμανού του Ιωάννη Ρούφου, διαβάζουμε ότι υπήρξε μαθητής του Αγίου Ρωμανού, ο οποίος είχε ιδρύσει μοναστήρι δεκαπέντε μίλια νότια της Ιερουσαλήμ με 600 μοναχούς. Ο Κύριλλος της Σκυθουπόλεως, στ...

Ο Άγιος Σίμων, Επίσκοπος Βλαδιμίρ και Σουζδαλίας, ήταν ο συγγραφέας του βιβλίου «Πατερικόν των Σπηλαίων του Κιέβου» και έγινε μοναχός στη μονή των Σπηλαίων κατά το δεύτερο ήμισυ του 12ου αιώνα μ.Χ. Το 1206 μ.Χ. ανεδείχθη ηγούμενος της μονής Γεννήσεως της Θεοτόκου Βλαδιμίρ και το 1214 μ.Χ., με επιθυμία του πρίγκιπα Γεωργίου Βσεβολοντόβιτς (κοιμήθηκε το 1238 μ.Χ.), έγινε ο πρώτος Επίσκοπος Βλαδιμίρ και Σουζδαλίας. Στο αρχιερατικό του κατάλυμα αγωνιζόταν πνευματικά, όπως και στο μοναστήρι. Κάποτε μάλιστα, την ώρα που προσευχόταν, αξιώθηκε να δει σε όραμα την Υπεραγία Θεοτόκο, η οποία συνοδευόταν από πλήθος ακτινοβόλων Αγίων, ενώ στα δεξιά και στ' αριστερά της στέκονταν οι Όσιοι Αντώνιος και Θεοδόσιος. Ο Άγιος Σίμων, την παραμονή της κοιμήσεώς του, το 1226 μ.Χ., έλαβε το μέγα αγγελικό σχήμα. Αρχικά ενταφιάσθηκε στην πόλη του Βλαδιμίρ, αλλά αργότερα, σύμφωνα με την τελευταία επιθυμία του, το τίμιο λείψανό του μεταφέρθηκε στη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου.

Ο Όσιος Comgall (ή Comhghall) (Κομγάλλιος) καταγόταν από την Ιρλανδία και γεννήθηκε στην πόλη Ούλστερ το 517 μ.Χ. Ήταν υιός στρατιώτη. Σπούδασε στη σχολή του Αγίου Φινιανού και ίδρυσε την περίφημη μονή του Μπένγκορ, η οποία υπήρξε η πολυπληθέστερη και ενδοξότερη της Ιρλανδίας. Λέγεται ότι επί ημερών του εγκαταβιούσαν στη μονή γύρω στους τρεις χιλιάδες μοναχοί. Εφάρμοσε τους μοναχικούς κανόνες του Μεγάλου Βασιλείου και είχε ως πρότυπο τον Ανατολικό μοναχισμό. Ο Όσιος Κομγάλλιος κοιμήθηκε με ειρήνη περ. 510–520 – 597 ή 602 μ.Χ. Βιογραφία Ο Όσιος Κομγάλλιος (περ. 510–520 – 597 ή 602) ήταν ένας από τους πρώιμους αγίους της Ιρλανδίας και ιδρυτής και ηγούμενος του μεγάλου ιρλανδικού μοναστηριού του Μπανγκόρ στην Ιρλανδία. Ο Κομγάλλιος γεννήθηκε μεταξύ 510 και 520 στο Δαλ ν’Αράιντι, στο Όλστερ, σύμφωνα με τα ιρλανδικά χρονικά, κοντά στο σημερινό Μάχεραμορν, στην επαρχία Άντριμ. Ο πατέρας του λεγόταν Σέτνα και ήταν πολεμιστής Πικτός, ενώ η μητέρα του ονομαζόταν Μπρίγκα. Αφού υπηρ...

Ο Όσιος Ισίδωρος γεννήθηκε το 319 μ.Χ. και καταγόταν από την Αλεξάνδρεια. Υπήρξε μαθητής του Οσίου Αντωνίου του Μεγάλου και συνασκητής του Οσίου Μακαρίου. Μετέβη μετά του Αγίου Αθανασίου στη Ρώμη και από εκεί αναχώρησε με την Οσία Μελανία για την έρημο της Αιγύπτου. Ο Όσιος διακρινόταν για την πραότητά του και, εκτός του δώρου των δακρύων, για την ευκολία με την οποία περιέπιπτε σε έκσταση, ενώ έτρωγε. Με τους Πατέρες της ερήμου Μακάριο και Παμβώ έπληττε τον μη ακτήμονα μοναχό: «Το αργύριόν σου συν σοι είη εις απώλειαν». Υπέφερε πολλά από τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεόφιλο, ο οποίος αρχικά ήθελε να τον κάνει Επίσκοπο και κατόπιν τον απέλασε όχι μόνο από την Εκκλησία της Αλεξανδρείας, αλλά και από την έρημο που ασκήτευε. Ο Όσιος, με τους μοναχούς μαθητές του, ζήτησε τότε την προστασία του ιερού Χρυσοστόμου. Ο Όσιος Ισίδωρος κοιμήθηκε με ειρήνη το 404 μ.Χ. Σύμφωνα με τον Alban Butler*: Τον πήραν από το κελί του, όπου είχε περάσει πολλά χρόνια στην έρημο, τον χειροτόνησαν ιερέα και τον το...

Ο Αρχιμανδρίτης Συνέσιος [(Ιβάνοφ) (1689 , Πρίλουκι – 10 Μαΐου, 1787 )]  – Αρχιμανδρίτης της Μονής Αναλήψεως του Ιρκούτσκ , Άγιος της Ρωσικής Εκκλησίας [(τιμάται σύμφωνα με το Ιουλιανό ημερολόγιο στις 10 Μαΐου και 10 Ιουνίου ( Καθεδρικός Ναός των Σιβηρικών Αγίων )],  τιμάται σήμερα από την Ελληνική Εκκλησία.  Ο Συνέσιος γεννήθηκε το 1689 στην πόλη Πριλούκι , στο Σύνταγμα Πριλούτσκι , το κοσμικό του όνομα είναι άγνωστο. Εικάζεται ότι σπούδασε στο σεμινάριο που άνοιξε το 1738 στην επισκοπή Περεγιάσλαβ και Μπορίσπιλ και έλαβε μοναστικούς όρκους στη Μονή Κρασνογκόρσκ . Ήταν φίλος και συμπατριώτης του Αγίου Σωφρονίου (Κρισταλέφσκι) και κατά τη διάρκεια της θητείας του ως ηγούμενος της Μονής Αλεξάνδρου Νέφσκι, προσκλήθηκε στην Αγία Πετρούπολη , όπου διορίστηκε οικοδόμος του Σκηνοταφείου του Νοβο-Σεργίου. Το 1753, ο Σωφρόνιος (Κρισταλέφσκι) χειροτονήθηκε Επίσκοπος Ιρκούτσκ και Νερτσίνσκ και στις 23 Απριλίου 1754 διόρισε τον Συνέσιο ηγούμενο της Μονής Αναλήψεως του Ιρκούτσκ και α...

Στις 9 Μαΐου 1945, τελέσθηκε  πανηγυρική δοξολογία στον Μητροπολιτικό Ναό Σερρών  με αφορμή τη μεγάλη νίκη των Συμμάχων και την άνευ όρων παράδοση της Γερμανίας, σηματοδοτώντας το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη. Στην τελετή παρέστησαν ο Υπουργός Βορείου Ελλάδος Μερεντίτης, ο Νομάρχης Σερρών Ντίκογλου, ο Δήμαρχος Χατζηιακώβου, καθώς και Άγγλοι αξιωματικοί, εκπροσωπώντας τις συμμαχικές δυνάμεις. Για άλλη μια φορά η Βουλγαρία έμεινε στην άκρη σαν να μην ήταν κατοχική δύναμη και συνεργάτης της Γερμανίας.