ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Ο Άγιος Ευστάθιος της Μτσχέτα (της Γεωργίας, στα γεωργιανά: ევსტათი მცხეთელი, Ευστατίι Μτσχετέλι) ήταν Πέρσης στην καταγωγή και μαρτύρησε περίπου το 550 μ.Χ. για την αποκήρυξη του Ζωροαστρισμού, όταν ασπάστηκε τον Χριστιανισμό. Οι περσικές στρατιωτικές αρχές στη Γεωργία τον εκτέλεσαν για την «αποστασία» του από την κρατική θρησκεία. Η ζωή και το μαρτύριό του περιγράφονται στο ανώνυμο γεωργιανό αγιολογικό έργο του 6ου αιώνα Το Πάθος του Ευσταθίου της Μτσχέτα . Το έργο αυτό ( Martvilobai da Motminebai Tsmidisa Evstati Mtskhetelisa ) είναι από τα αρχαιότερα σωζόμενα κείμενα της γεωργιανής λογοτεχνίας και γράφτηκε εντός 30 ετών από τον θάνατο του Ευσταθίου, δηλαδή στα τέλη του 6ου αιώνα. Αν και το παλαιότερο σωζόμενο χειρόγραφο χρονολογείται γύρω στο 1000 (Γεωργιανό Εθνικό Κέντρο Χειρογράφων, MSS H-341), η γλωσσική και θεολογική του ανάλυση στηρίζει τη νωρίτερη χρονολόγηση. Το έργο περιέχει την πρώτη γεωργιανή διατύπωση των Δέκα Εντολών, μια σύνοψη της ζωής του Ιησού με επιρροές από το Di...

Ο Άγιος Λούπος (γνωστός στα γαλλικά ως Loup ή Leu) γεννήθηκε γύρω στο 383 στην πόλη Τουλ και ήταν γιος ενός πλούσιου αριστοκράτη, του Επίροκου της Τουλ. Όταν ήταν ακόμα βρέφος, έχασε τους γονείς του και μεγάλωσε υπό την προστασία του θείου του, Αλιστόκου. Ήταν μορφωμένος και εύγλωττος και εργάστηκε ως νομικός για κάποια χρόνια, αποκτώντας μεγάλη φήμη. Κατείχε επίσης εκτάσεις στη ρωμαϊκή επαρχία Maxima Sequanorum. Ήταν γαμπρός του Αγίου Ιλαρίωνα της Αρλ, καθώς είχε παντρευτεί την αδελφή του Ιλαρίωνα, την Πιμενιόλα. Μετά από έξι χρόνια γάμου, το ζευγάρι χώρισε με κοινή συναίνεση και έδωσαν αμοιβαίους όρκους αγνότητας και εγκράτειας. Ο Λούπος πούλησε την περιουσία του και διέθεσε τα χρήματα στους φτωχούς. Εντάχθηκε στη Μονή του Λερέν υπό την καθοδήγηση του Αγίου Ονοράτου, όπου παρέμεινε περίπου ένα χρόνο. Το 427, ο Ονοράτος ονομάστηκε επίσκοπος της Αρλ και τον ακολούθησε εκεί και ο Ιλαρίωνας. Ο Λούπος αποσύρθηκε στη Μασόν, όπου έγινε γνωστός στον Γερμανό της Οσέρ, ο οποίος και τον διόρισε...

Η Αγία Παρθένος και Μάρτυς Σεραφίμα, γηγενούς καταγωγής εκ Αντιόχειας, έζησε στη Ρώμη κατά τη βασιλεία του Αυτοκράτορα Αδριανού (117–138 μ.Χ.), με τη σεβαστή Ρωμαία Σαβίνα, την οποία η Αγία μετέστρεψε στον Χριστιανισμό. Κατά τη διάρκεια των διωγμών εναντίον των Χριστιανών, που άρχισαν με διαταγή του αυτοκράτορα, ο διοικητής Βεριλλός διέταξε να οδηγηθεί η Αγία Σεραφίμα σε δίκη. Επιδιώκοντας το στεφάνι του μαρτυρίου από τον Κύριο, πήγε με θάρρος μπροστά στον δημιοφύλακα μόλις την κάλεσαν. Μαζί της ήταν η αφοσιωμένη Σαβίνα. Όταν ο διοικητής είδε την επιφανή κυρία, αρχικά άφησε την Αγία ελεύθερη. Όμως, μετά από λίγες ημέρες, ξανά την κάλεσε και ξεκίνησε την εξέταση. Της ζήτησε να τιμήσει τους παγανιστικούς θεούς και να θυσιάσει, αλλά εκείνη με τόλμη εξομολογήθηκε την πίστη της στον αληθινό Θεό – τον Ιησού Χριστό. Ο Βεριλλός παρέδωσε τότε την Αγία σε δύο άτιμους νεαρούς αιγυπτιακής καταγωγής, ώστε να τη βεβηλώσουν. Η Αγία Σεραφίμα επικαλέστηκε τον Κύριο να την προστατεύσει. Ξαφνικά, σημειώθ...

  H βασιλεία εμποδών ουχ’ ωράθη, Σοι ω Θεοδόσιε προς σωτηρίαν. Ο Βασιλιάς Θεοδόσιος Β' βασίλευσε το έτος 408 σε ηλικία μόλις επτά χρονών, διάδοχος του πατέρα του Αρκαδίου. Ονομάστηκε Μικρός για να διακρίνεται από τον παππού του τον Μεγάλο. Του μετέδωσε τη χριστιανική ευσέβεια η αδελφή του Πουλχερία και έτσι έτρεφε μεγάλη ευλάβεια και αφοσίωση στην ορθόδοξη πίστη. Όταν ο Θεοδόσιος ο Μικρός ανέλαβε το βασιλικό σκήπτρο, με τη βοήθεια της αδελφής του Πουλχερίας, υποστήριξε θερμά την αλήθεια της Ορθόδοξης Πίστης και την ασφάλεια του συμβόλου της. Έτσι, με βασιλικό θέσπισμα της 19ής Νοεμβρίου του 430, συνήλθε την 22α Ιουνίου του 431 στην Έφεσο η Γ' Οικουμενική Σύνοδος, που καταδίκασε τις αιρετικές δοξασίες του Νεστορίου. Η Εκκλησία, για τη θερμή ευσέβεια και την σπουδαία αυτή υπηρεσία του Θεοδοσίου Β' προς την Ορθοδοξία, τον κατάταξε στον χορό των Αγίων της.

 Ως οία μύστης των αλιέων Mάμας, Tολμά θαλάσσης εξερευνάν τα βάθη. Ο Άγιος Μάμας μαρτύρησε δια πνιγμού, αφού τον έριξαν μέσα στη θάλασσα.

 Nαι Bασιλίσκε ψαλμικώς επ’ ασπίδα, Kαι βασιλίσκον βαίνε την τομήν φέρων. Ο Άγιος Βασιλίσκος ο γέρων μαρτύρησε δια ξίφους.

 Πατήρ εκαύθη και τεκούσα και τέκνα, Tο πατρομητρότεκνον αθλητών γένος. Οι Άγιοι Πατέρας, Μητέρα και τα δύο τους Παιδιά μαρτύρησαν δια πυρός.