Το Kırkpınar (Πάλη με κιουσπέτια) με τους λαδωμένους παλαιστές, το τούρκικο έθιμο που ακόμη δεν αποβάλλαμε
Στην περιοχή μας συνηθιζόταν σε πανηγύρια να γίνονται αγώνες πάλης. Οι παλαιστές πριν τον αγώνα αλείφονταν με λάδι πριν μπουν στον αγωνιστικό χώρο. Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε το έθιμο να αναθερμαίνετε και στην περιοχή μας αλλά γενικά στο άλλοτε βιλαέτι της Θεσσαλονίκης (οθωμανικά τουρκικά: ولايت سلانيك, Vilâyet-i Selânik, Βιλαγέτ-ι Σελανίκ). Επίσης το έθιμο προωθείτε σε όλο τον κόσμο.
Πολλά από τα έθιμα μας είναι επηρεασμένα από τους Οθωμανούς αλλά έχουν μετατραπεί σε ελληνικά μέσα στα χρόνια και έχουν πλέον άλλο νόημα, συμβολισμό και σημασία. Κάποια άλλα όμως όχι, είναι καθαρά τούρκικα κατάλοιπα τα οποία είχαν οι Τούρκοι της περιοχής μας. Πολλές φορές κάποια από αυτά υπάρχουν και συμβολίζουν την υποτιθέμενη δύναμη και ανωτερότητα των Οθωμανών.
Πρόσφατα ξαναείδαμε στην πανήγυρη της Σκοτούσσας τέτοιου είδος αγώνες πάλης. Ενώ η προσπάθεια κάποιων να συνδέσουν τους αγώνες της Ηράκλειας με τον χριστιανισμό απευθύνετε στους "αγράμματους".
Στην ιστορία το συγκεκριμένο είδος πάλης πάει πολύ πίσω και είναι άρρητα συνδεδεμένο με την Τουρκία. Ο θρύλος λέει ότι οι στρατιώτες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οι οποίοι κινούνταν σε εκείνα τα εδάφη, οργάνωσαν αγώνες μεταξύ τους με σκοπό την ψυχαχωγία τους. Στον τελικό έφτασαν δύο πολύ δυνατοί στρατιώτες, οι οποίοι ξεκίνησαν τον αγώνα τους το μεσημέρι. Όταν έπεσε το σκοτάδι, οι στρατιώτες δεν μπορούσαν πλέον να παρακολουθούν τον αγώνα και πήγαν να κοιμηθούν. Όταν ξημέρωσε η επόμενη μέρα, βρήκαν τους δύο πεχλιβάνηδες νεκρούς, πιασμένους σε λαβές εώς και την τελευταία στιγμή. Τους έθαψαν κάτω από κοντινή συκιά, όμως η πάλη των πεχλιβάνηδων τότε άρχισε να ανθίζει.
Στις αρχές του μήνα Ιούλη, ξένοι επισκέπτες πλημμυρίζουν την πόλη Εντίρνε (Ανδριανούπολη) της Τουρκίας, παρασυρμένοι από την επιθυμία να γίνουν μάρτυρες της ιστορίας. Η πόλη, η οποία κάποτε, για κάποιο διάστημα ήταν και πρωτεύουσα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ακόμη και σήμερα έχει γεγονός το οποίο προσελκύει μεγάλη προσοχή. Ξεκινώντας από το 1362, σ΄αυτήν τη μικρή πόλη του βορειοδυτικού τμήματος της χώρας, πραγματοποιείται το παραδοσιακό τουρνουά πάλης των Πεχλιβάνων. Η όλη εκδήλωση αποτελεί σημαντικό γεγονός για τον τοπικό πληθυσμό, επειδή αυτοί οι αγώνες θεωρούνται ως το παιότερο αθλητικό τουρνουά στον κόσμο, το οποίο πραγματοποιείται χωρίς διακοπή, κάθε χρόνο, εδώ και 650 έτη.
Σύμφωνα με μια θεωρία ο όρος Πεχλιβάνης χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά την περίοδο των Πάρθων του Ιράν (238 π.Χ. - 224 μ.Χ.). Η ιστορία των αγώνων πάλης με λάδι ανάγεται επίσης στην Περσική εποχή μετά το 1065 μ.Χ. Την εποχή εκείνη ο Ροστάμ, ένας παλαιστής, έσωζε την χώρα του από τις δυνάμεις του κακού. Η διείσδυση του αθλήματος στα Βαλκάνια και στην Μικρά Ασία έγινε κατά την διάρκεια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Κατά την κατάληψη της Θράκης το πρωτάθλημα πάλης με λάδι -Κιρκπινάρ - καθιερώθηκε.
Στην Κομοτηνή θεωρούν αυτά τα "εκτουρκισμένα" πανηγύρια ως Τούρκικη πολιτιστική "εισβολή" στα πομακοχώρια. Το 2006 την ίδια περίοδο με τον πανηγύρι στα Χίλια αναβιώθηκε το πανηγύρι "Γιαλά" των Μπεκτασίδων Πομάκων στο Μ. Δέρειο στο ύψωμα Σιλό ως αντίδραση στο "εκτουρκισμένο" πανηγύρι των Χιλίων.
Όπως και να έχει τα χρόνια σκλαβιάς στην περιοχή μας υπό των Τούρκων είναι πολλά περισσότερα από 400 και θα μας πάρει πολλά περισσότερα για να αποβάλουμε πολλά πράγματα αν και αρκετά τα έχουμε αφομοιώσει όπως είναι φυσικό και δεν θα φύγουν ποτέ.
