9 Δεκεμβρίου - Η σύναξις των Αγίων Ιωακείμ και Άννης

Ο Ιωακείμ ήταν γιος του Ελιακείμ από τη φυλή του Ιούδα και απόγονος του Δαβίδ. Έκπτωτος του θρόνου, ιδιώτευε στην Ιουδαία και το περισσότερο χρονικό διάστημα στην Ιερουσαλήμ, όπου είχε μέγαρο με βασιλικό κήπο. Παντρεύτηκε την Άννα, θυγατέρα του Ματθάν Ιερέως από τη φυλή του Λευΐ και της Μαρίας, γυναικός αυτού, από τη φυλή του Ιούδα. Επειδή οι φυλές, Βασιλική και Ιερατική, συγγένευαν μεταξύ τους, διότι η Βασιλεία εθεωρείτο ίση με την Ιεροσύνη, δεν έδιναν ούτε έπαιρναν θυγατέρες από άλλες φυλές που θεωρούνταν κοινές. 

Έτσι λοιπόν, αφού θεάρεστα πέρασε τη ζωή του το άγιο αυτό ζευγάρι, όπως μας πληροφορούν τα βιογραφικά σημειώματα των εορτών της 25ης Ιουλίου, 8ης Σεπτεμβρίου και 9ης Δεκεμβρίου, ο μεν Ιωακείμ πέθανε οκτώ χρόνια από τα Εισόδια της κόρης του Θεοτόκου σε ηλικία 92 ετών, η δε Άννα 11 μήνες μετά τον θάνατο του Ιωακείμ, σε ηλικία 83 ετών. (Την δε Θεοτόκο απέκτησαν θαυματουργικά, όπως σε προηγούμενο βιογραφικό σημείωμα αναφέραμε, σε ηλικία 80 ετών ο Ιωακείμ και 70 η Άννα).

Η Αγία Άννα 

Η Αγία Άννα ανήκει στα ιερά πρόσωπα που η Θεία Χάρη αξίωσε να συμμετάσχουν ενεργά στο σχέδιο της σωτηρίας των ανθρώπων. 

Καταγόταν από τη βασιλική γενιά του Δαβίδ και ο πατέρας της, Ματθάν, ανήκε στην τάξη των ιερέων. Παντρεύτηκε τον ευσεβή Ιωακείμ, που και αυτός με τη σειρά του, καταγόταν από τη γενιά του Δαβίδ. 

Η παράδοση αναφέρει ότι η οικία του ευσεβούς ζεύγους βρισκόταν κοντά στην κολυμβήθρα της Βηθεσδά και στο Ναό του Σολομώντος. Καθημερινά ανέβαιναν στο Ναό για να προσευχηθούν και να παρακαλέσουν το Θεό να χαρίσει σε αυτούς ‹‹καρπόν κοιλίας››. 

Η ατεκνία ήταν κάτι που τους πλήγωνε βαθιά, γιατί σύμφωνα με τον ιουδαϊκό νόμο, τα δώρα των ατέκνων δεν γίνονταν δεκτά στο Ναό.

Τα χρόνια περνούσαν και το πολυπόθητο τέκνο δεν ερχόταν.

Παρ’ όλα αυτά δεν έχαναν την πίστη τους και παρακαλούσαν θερμά το Θεό να τους χαρίσει ένα παιδί. Χρόνια ολόκληρα πολιορκούσαν με θερμές προσευχές το θρόνο του Θεού με αυτό το αίτημα. Υποσχέθηκαν, αν αποκτούσαν παιδί, να το αφιέρωναν στην υπηρεσία Του.

Τελικά ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, όταν το ζεύγος έφτασε σε πολύ προχωρημένη ηλικία.

Ο Θεός τόσα χρόνια δοκίμαζε την πίστη και την υπομονή των πιστών δούλων του, όπως ‹‹τον χρυσό εν χωνευτηρίω››, για να αναδειχθούν αντάξιοι της τιμής να γίνουν γονείς της Θεοτόκου.

Η παράδοση αναφέρει ότι για εντονότερη προσευχή ο Ιωακείμ πήγε στο όρος και η Άννα σε περιβόλι, για να παρακαλέσουν μαζί και οι δύο τον Θεό.

Η Άννα μάλιστα υποσχέθηκε, αν αποκτούσε τέκνο θα τον αφιέρωνε στο Θεό.

Εκεί της παρουσιάστηκε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ για να της αναγγείλει το χαρμόσυνο γεγονός της τεκνογονίας. Κατόπιν, ο Αρχάγγελος εμφανίστηκε και στον Ιωακείμ.

Το θαύμα της σύλληψης της Παναγίας από την Άννα που ξεπερνούσε τους νόμους της φύσης προετοίμαζε ένα ακόμα μεγαλύτερο.

Η Θεία Βούληση προετοίμαζε την ‹‹άσπορον σύλληψιν›› και ‹‹άφθορον γέννηση›› του Χριστού από την Παρθένο Μαρία.

Η ηλικιωμένη και στείρα για τον κόσμο Άννα απέκτησε με τη Θεία Χάρη κόρη, τη μητέρα του Σωτήρα.

Οι ηλικιωμένοι γονείς δέχτηκαν με δάκρυα χαράς το δώρο του Θεού και δοξολογούσαν το Θεό για την ασύγκριτη Χάρη και τη θεία τεκνογονία που αξιώθηκαν. Δεν ξέχασαν την υπόσχεσή τους και μόλις η Παναγία έγινε τριών ετών την αφιέρωσαν στο Ναό ενώπιον του Αρχιερέως Ζαχαρία.

Η Αγία Άννα πέρασε τα τελευταία χρόνια της επίγειας ζωής της προσευχόμενη και καθημερινά παρηγορούσε, ελεούσε και βοηθούσε τους φτωχούς.

Η παράδοση αναφέρει ότι παρέδωσε τη δίκαιη ψυχή της σε ηλικία 69 ετών.

Στο όνομά της είναι αφιερωμένη η μεγαλύτερη και αρχαιότερη σκήτη του Αγίου Όρους.

Η σκήτη βρίσκεται στο νοτιότερο άκρο του περιβολιού της Παναγίας.

Εκεί φυλάσσεται το αριστερό της πόδι, ενώ η Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου έχει την ευλογία να κατέχει την κνήμη του δεξιού ποδιού της.

Σήμερα, 9 Δεκεμβρίου, που η Εκκλησία μας εορτάζει τη σύλληψη της Παναγίας, ας μη χάνουμε ποτέ την πίστη και την ελπίδα μας στο Θεό, όπως οι ευσεβείς Θεοπροπάτορες Ιωακείμ και Άννα.

Ἀπολυτίκιον  

Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Ἡ Δυὰς ἡ ἁγία καὶ Θεοτίμητος, Ἰωακεὶμ καὶ ἡ Ἄννα ὡς τοῦ Θεοῦ ἀνχιστεῖς, ἀνυμνείσθωσαν φαιδρῶς ᾀσμάτων κάλλεσιν οὗτοι γὰρ ἔτεκον ἠμιν, τὴν τεκοῦσαν ὑπὲρ νοῦν, τὸν ἄσαρκον βροτωθέντα, εἰς σωτηρίαν τοῦ κόσμου, μεθ' ἧς πρεσβεύουσι σωθήναι ἠμᾶς.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον

Ἦχος β’.

Τῶν δικαίων Θεοπατόρων σου Κύριε, τὴν μνήμην ἑορτάζοντες, δι᾽ αὐτῶν σε δυσωποῦμεν, Σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον

Ἦχος δ’.

Ἡ γέννησίς σου Θεοτόκε, χαρὰν ἐμήνυσε πάσῃ τῇ οικουμένῃ, ἐκ σοῦ γὰρ ἀνέτειλεν ὁ Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ λύσας τὴν κατάραν, ἔδωκε τὴν εὐλογίαν, καὶ καταργήσας τὸν θάνατον, ἐδωρήσατο ἡμῖν ζωὴν τὴν αἰώνιον.

Κοντάκιον

Ἦχος β’. Τὰ ἄνω ζητῶν.

Εὐφραίνεται νῦν, ἡ Ἄννα τῆς στειρώσεως, λυθεῖσα δεσμῶν, καὶ τρέφει τὴν πανάχραντον, συγκαλοῦσα ἅπαντας ἀνυμνῆσαι τὸν δωρησάμενον, ἐκ νηδύος αὐτῆς τοῖς βροτοῖς, τὴν μόνην Μητέρα καὶ ἀπείρανδρον.

Κάθισμα

Ἦχος α’. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.

Τεχθεῖσα παραδόξως στειρωτικῶν ἐξ ὠδίνων, παρθενικῶν ἐκ λαγόνων ἐκύησας ὑπὲρ φύσιν· ὡραῖος φανεῖσα γὰρ βλαστός, ἐξήνθησας τῷ κόσμῳ τὴν ζωήν· διὰ τοῦτο αἱ Δυνάμεις τῶν οὐρανῶν, βοῶσί σοι Θεοτόκε· Δόξα τῇ νῦν προόδῳ σου σεμνή· δόξα τῇ παρθενίᾳ σου· δόξα τῇ κυοφορίᾳ σου, μόνη πανάχραντε.

Ἕτερον Κάθισμα

Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Τὰ οὐράνια πάντα νῦν ἐπαγάλλονται, τῶν ἀνθρώπων τὸ γένος συνεορτάζει αὐτοῖς, καὶ οἱ Προφῆται μυστικῶς συνευφραίνονται· ἣν γὰρ προεῖδον τυπικῶς, ἐν ταῖς ἀρχαίαις γενεαῖς, βάτον καὶ στάμνον καὶ ῥάβδον, νεφέλην πύλην καὶ θρόνον, καὶ μέγα ὄρος, γεννᾶται σήμερον.

Ὁ Οἶκος

Ἡ τῶν δεσμῶν τῆς πρὶν ἀτεκνίας δι᾿ εὐχῆς λυθεῖσα, προσκαλεῖται ἡμᾶς συνεορτάσαι τῷ θαύματι, καὶ δῶρα προσάξαι τῇ γεννηθείσῃ, λιτανεύοντας ἔμπροσθεν μετὰ πόθου, ἧς περ ποτὲ αἱ παρθένοι ἐν τάχει προέτρεχον, χορεύουσαι καὶ βοῶσαι· Ἰδοὺ ἦλθεν ἡ πάντων ἀνάκλησις, ἰδοὺ Ἀδὰμ ἠλευθέρωται, ὅτι Ἄννα καρπὸν ἀνεβλάστησε, τὴν μόνην Μητέρα καὶ ἀπείρανδρον.