Τα ψίχουλα δεν είναι βοήθεια. Οι εργασίες με ανθρώπινες αποδοχές είναι!
Κάθε φορά που είναι να παρουσιάσουμε μια είδηση που αφορά βοήθεια σε άπορους, βρισκόμαστε απέναντι σε διαφορετικά συναισθήματα. Αντικρουόμενα μεταξύ τους μας βάζουν σε διλήμματα. Η καταγραφή και η διάδοση μιας είδησης είναι ο κύριος σκοπός μας, οπότε τις περισσότερες φορές μεταφέρουμε και καταγράφουμε την είδηση. Κάποιες φορές όμως δεν μπορούμε να μένουμε απλοί παρατηρητές. Όπως σε αυτήν την περίπτωση, που πρέπει να πούμε τουλάχιστον δυο λόγια.
Ακούμε διανομή διατακτικών για τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης από τον Δήμους και άλλους κρατικούς φορείς και σκεφτόμαστε καλή και αναγκαία κίνηση για του πολίτες. Πραγματικά αυτήν την βοήθεια την έχουν ανάγκη κάποιοι άνθρωποι. Θα λέγαμε μπράβο και να την πάρουν όσο περισσότεροι άνθρωποι είναι δικαιούχοι.
Αλλά τα πράγματα έχουν και μια άλλη όψη στο σκεπτικό. Αυτά τα ψίχουλα που κάποιοι τα έχουν ανάγκη δεν είναι η λύση. Δεν είναι θέμα μόνο του Νομού μας, αλλά όλης της χώρας. Η λύση είναι να βρεθούν δουλειές για τον κόσμο, δουλειές που θα του εξασφαλίζουν τα βασικά και πάνω. Συντάξεις που πραγματικά θα εξασφαλίζουν τις ανάγκες των ανθρώπων που πλέον δεν μπορούν να εργαστούν.
Όχι δεν είναι λύση και ούτε μπορούμε να πούμε "κάτι είναι και αυτό" (διανομή διατακτικών). Έχει καθιερωθεί πλέον τέτοιες κινήσεις να θεωρούνται βοήθειες, ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ! Όταν καθημερινά βλέπουμε να δίνονται τεράστιά ποσά από την χώρα ή από τους Δήμους για πράγματα που δεν είναι βασικά, που αφορούν την διαβίωση, την στιγμή που υπάρχουν άνθρωποι που παλεύουν για την επιβίωση, τότε αυτό δεν είναι λύση.
Αν θέλουμε να μιλάμε για ζούγκλα στην οποία ο ισχυρός τρώει τον αδύναμο τότε όλα καλά. Αλλά αν θέλουμε να μιλάμε για πολιτισμό τότε είμαστε πολύ μακριά από αυτήν την λέξη.
Τα ψίχουλα δεν είναι βοήθεια. Οι εργασίες με ανθρώπινες αποδοχές είναι!
