Ανεμογεννήτριες: Μικρό όφελος, μεγάλη καταστροφή λένε τώρα οι επιστήμονες

Η Σιντική, ένας δήμος που προσφέρει εκτεταμένα αγροτικά τοπία και φυσική ομορφιά, πλέον βρίσκεται στο επίκεντρο μιας συζήτησης που πυροδοτεί τις προβληματισμούς για τις επιπτώσεις των ανεμογεννητριών.

Οι ανεμογεννήτριες, που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή, προκαλούν αντιδράσεις σε μέρος του πληθυσμού και των τοπικών αρχών. Αρχικά, η ιδέα της ανάπτυξης αυτών των εγκαταστάσεων θεωρήθηκε ως ένα βήμα προς την ενεργειακή αυτάρκεια και τη μείωση των εκπομπών άνθρακα.

Ωστόσο, η πραγματικότητα δεν είναι τόσο απλή. Οι κάτοικοι της Σιντικής έχουν αρχίσει να αντιμετωπίζουν τις συνέπειες της παρουσίας αυτών των εγκαταστάσεων. Η συνεχής και ανελέητη λειτουργία των ανεμογεννητριών επηρεάζει την ποιότητα ζωής και οδηγεί στον θάνατο πολλών πτηνών. Επιπλέον, οι ανεμογεννήτριες έχουν αλλάξει το τοπίο της περιοχής, εκθέτοντας την όμορφη φύση σε μια εικόνα βιομηχανικού τοπίου.

Το ζήτημα του περιβαλλοντικού αποτυπώματος είναι επίσης σημαντικό. Η κατασκευή και η λειτουργία των ανεμογεννητριών έχουν προκαλέσει ζημίες στην τοπική οικολογία, με την αποψίλωση μεγάλων εκτάσεων δασών και την επιδρομή στον βιότοπο πολλών ειδών που κατοικούν στην περιοχή.

Εν κατακλείδι, η κατάσταση στη Σιντική αποδεικνύει ότι η υιοθέτηση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας δεν πρέπει να γίνεται χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι συνέπειές τους στο περιβάλλον και την κοινότητα. Αν και οι ανεμογεννητριες φαίνονται ως μια πράσινη λύση, οι αρνητικές επιπτώσεις τους πρέπει να εκτιμηθούν με προσοχή πριν από την υλοποίηση τους. Μόνον έτσι μπορούμε να εξασφαλίσουμε μια πράγματι βιώσιμη προσέγγιση στην ενέργεια, που να σέβεται τόσο το περιβάλλον όσο και τις κοινότητες που επηρεάζονται.

Η διαδικασία της απόσυρσης των ανεμογεννητριών είναι ένα σημαντικό θέμα που πρέπει να διαχειριστούν προσεκτικά οι κοινότητες και οι εμπλεκόμενοι φορείς. Όταν οι ανεμογεννήτριες φθάσουν στο τέλος του κύκλου ζωής τους ή όταν θεωρηθεί ότι δεν είναι πλέον αποδοτικές ή κατάλληλες για τη συνέχιση της λειτουργίας τους, η απόσυρσή τους γίνεται αναπόφευκτη.

Η διαδικασία απόσυρσης των ανεμογεννητριών περιλαμβάνει διάφορα στάδια και πρέπει να γίνει με προσοχή για να αντιμετωπιστούν πιθανά περιβαλλοντικά και κοινωνικά προβλήματα. Μερικά από τα βήματα που μπορούν να ληφθούν κατά τη διαδικασία απόσυρσης είναι τα εξής:

Αξιολόγηση της κατάστασης: Πριν από την απόσυρση, πρέπει να πραγματοποιηθεί μια λεπτομερής αξιολόγηση της κατάστασης των ανεμογεννητριών και του περιβάλλοντος όπου βρίσκονται.

Αποσύνδεση και αποκατάσταση: Οι ανεμογεννήτριες πρέπει να αποσυνδεθούν από το δίκτυο και να αποσυρθούν από την περιοχή. Επίσης, πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στην αποκατάσταση του περιβάλλοντος στην αρχική του κατάσταση.

Διαχείριση των αποβλήτων: Οι υλικοί πόροι των ανεμογεννητριών πρέπει να διαχειριστούν σωστά. Τα μέρη των ανεμογεννητριών που μπορούν να ανακυκλωθούν ή να επαναχρησιμοποιηθούν πρέπει να διαχωριστούν από τα απόβλητα που απαιτούν ειδική μεταχείριση.

Κοινωνική αντιμετώπιση: Η διαδικασία απόσυρσης πρέπει να συμπεριλάβει τη συμμετοχή των τοπικών κοινοτήτων και των ενδιαφερομένων φορέων, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι οι ανησυχίες τους λαμβάνονται υπόψη.

Οικονομική διαχείριση: Πρέπει να γίνει μια σχολαστική οικονομική ανάλυση για το κόστος της απόσυρσης και της αποκατάστασης του περιβάλλοντος, και πώς θα καλυφθεί αυτό το κόστος.

Η διαδικασία απόσυρσης των ανεμογεννητριών είναι μια σημαντική πρόκληση που πρέπει να διαχειριστούμε με προσοχή και συνετά, προκειμένου να εξασφαλίσουμε μια βιώσιμη μετάβαση προς μια πιο καθαρή ενεργειακή παραγωγή.

Ανεμογεννήτριες: Μικρό όφελος, μεγάλη καταστροφή λένε τώρα οι επιστήμονες

Έντονα αμφισβητείται πλέον η κατασκευή και η λειτουργία ανεμογεννητριών, ως εναλλακτική λύση παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Τα συμπεράσματα που έχουν προκύψει από τη χρονική στιγμή που άρχισαν να λειτουργούν οι πρώτες ανεμογεννήτριες είναι απογοητευτικά και ταυτόχρονα αποκαλυπτικά:

Σύμφωνα με στοιχεία της οργάνωσης GREEN PLANET:

«Η παραγόμενη ηλεκτρική ενέργεια από τη λειτουργία ανεμογεννητριών είναι απίστευτα ασήμαντη ενώ η καταστροφή στο φυσικό περιβάλλον είναι πρωτοφανής και ανεπανόρθωτη!»

Από τα γεγονότα που σχετίζονται με την εγκατάσταση των ανεμογεννητριών προκύπτει ότι μια ανεξέλεγκτη καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος βρίσκεται σε εξέλιξη, με μοναδικό κίνητρο το οικονομικό όφελος επιχειρηματιών, που εκμεταλλευόμενοι τις μεγάλες επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης επωφελούνται της ευνοϊκής γι’ αυτούς νομοθεσίας.

Μερικές από τις επιπτώσεις είναι σύμφωνα με τους επιστήμονες οι εξής:

– Η χλωρίδα, η πανίδα, οι ανεξερεύνητες αρχαιολογικές θέσεις, τα παραδοσιακά μονοπάτια, θα χαθούν κάτω από το βάρος των βίαιων επεμβάσεων.

– Οι εκατοντάδες ανεμογεννήτριες, οι υποσταθμοί, οι γραμμές μεταφοράς θα εξαφανίσουν το κάλλος των φυσικών τοπίων που θα μετατραπούν σε βιομηχανικές ζώνες παραγωγής αιολικής ενέργειας. Επίσης θα φέρουν καίριο πλήγμα στον τουρισμό (στη Δανία ο τουρισμός έπεσε 40%), την κτηνοτροφία και σε όλους αυτούς που εργάζονται και ζουν από το δάσος.

– Το μεγαλύτερο αιολικό «πάρκο» στην Ευρώπη έχει τρεις μόνιμους υπαλλήλους. Επομένως το πρόσχημα για την καταπολέμηση της ανεργίας είναι ψευδές.

– Καταστρέφεται το δάσος από διαμορφώσεις και διανοίξεις δρόμων.

– Οι εγκαταστάσεις εξυπηρετούν τα ευκαιριακά συμφέροντα των επιχειρηματιών της αιολικής ενέργειας που σπεύδουν να αξιοποιήσουν τα Ευρωπαϊκά κονδύλια ως νέοι αποικιοκράτες.

– Αυτοί που επιζητούν την ηρεμία της φύσης και της υπαίθρου, παύουν να επισκέπτονται περιοχές με ανεμογεννήτριες εξαιτίας της οπτικής και ηχητικής ρύπανσης. Αυτό το διαπιστώνει όποιος προσπαθήσει να ζήσει έστω και μια μέρα σε περιοχή δίπλα σε ανεμογεννήτριες.

– Ο ήχος μιας ανεμογεννήτριας είναι ένας θόρυβος διαπεραστικός, χαμηλής συχνότητας γδούπος, κάθε φορά που η έλικα περνά από τον πύργο της. Θυμίζει την αντήχηση του ελικοπτέρου από μακριά.

– Οπτικά μια ανεμογεννήτρια διακρίνεται από απόσταση 40 χιλιομέτρων μιας και το ύψος της ξεκινά από 65 μέτρα και μπορεί να φτάσει έως και τα 185 μέτρα. Το συνολικό βάρος της κάθε ανεμογεννήτριας είναι ανάλογο με το μέγεθός της και ξεκινάει από 223 τόνους, 264 τόνους, 313 τόνους και φτάνει στους 383 τόνους.

Κάθε ανεμογεννήτρια χρειάζεται 100 τ.μ. τσιμέντο και σε βάθος τουλάχιστον 3 μέτρων και για κάθε πυλώνα χρειάζεται να πέσουν 500 περίπου κυβικά μέτρα μπετόν.

– Αρκετές φορές έχει τύχει να σπάσουν έλικες, που ο καθένας τους ζυγίζει 1,5 τόνο και να εκσφενδονιστούν έως και 400 μέτρα μακριά.

– Επηρεάζουν ψυχολογικά τον άνθρωπο ακόμη και σε απόσταση 1,5 χιλιομέτρου.

– Ακόμα και αν τοποθετηθούν 25.000 ανεμογεννήτριες οι ρύποι σε διοξείδιο του άνθρακα και διοξείδιο του θείου θα παραμείνουν κατά 99,93%.

– Η τιμή του ρεύματος που παράγεται από την αιολική ενέργεια, και που φτάνει στο τελικό αποδέκτη, δηλαδή τον καταναλωτή, όχι μόνο δεν είναι μειωμένη, αλλά αυξάνεται από 130% έως 400%, σε σχέση με τις τιμές της συμβατικής ενέργειας.

– Το ζωικό βασίλειο θα υποφέρει. Οι ανεμογεννήτριες μόνο στην περιοχή της Καλιφόρνιας σκοτώνουν κατά μέσο όρο 200-300 γεράκια, και 40-60 χρυσαετούς ετησίως, ενώ έχει εκτιμηθεί ότι 7.000 αποδημητικά πουλιά το χρόνο σκοτώνονται από αιολικούς στροβιλοκινητήρες στη νότια Καλιφόρνια.

– Το μανιφέστο 100 Γερμανών καθηγητών και διανοουμένων σχετικά με την αιολική ενέργεια αναφέρει:

η ικανότητα παραγωγής ενέργειας από τον άνεμο είναι συγκριτικά χαμηλή. Οι ανεμογεννήτριες με επιφάνεια πτερυγίων ίσων με το μέγεθος ενός γηπέδου ποδοσφαίρου, παράγουν μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό της ενέργειας που παράγει ένας συμβατός σταθμός. Έτσι με περισσότερες από 5.000 ανεμογεννήτριες στη Γερμανία, παράγεται λιγότερο από το 1% του απαιτούμενου ηλεκτρισμού. Στη Μ. Βρετανία, θα χρειαζόντουσαν 14.400 ανεμογεννήτριες για να παραχθεί το 4,4% του ηλεκτρικού ρεύματος και 32.700 για να παράγουμε το 10%.

Οι δείκτες μόλυνσης είναι παρόμοιοι για τον ίδιο λόγο. Η συνεισφορά της αιολικής ενέργειας προς αποφυγή του φαινομένου του θερμοκηπίου είναι περίπου 1 έως 2 τοις χιλίοις!

Λίγη ενέργεια – Πολλά «σκουπίδια»

Στατιστικά η αιολική ενέργεια είναι απολύτως ασήμαντη όσον αφορά την συνεισφορά της στη συλλογική παραγωγή ενέργειας και ως εκ τούτου στη μόλυνση του περιβάλλοντος και στο φαινόμενο του θερμοκηπίου.

– Ενώ η τεχνολογία αυτή ήταν γνωστή από πολλά χρόνια, εν τούτοις χρησιμοποιήθηκε τα τελευταία χρόνια που άρχισαν οι επιδοτήσεις των αιολικών πάρκων.

Όπου σταμάτησαν οι επιδοτήσεις έπαυσαν να τις συντηρούν.

Αυτό συνέβη στη Σουηδία, Ολλανδία, Γερμανία, Νορβηγία και Καλιφόρνια των ΗΠΑ. Το όριο ζωής των ανεμογεννητριών δεν ξεπερνά τα 20-25 χρόνια.

Αν συνεχιστεί η κατασκευή τους (που στην ουσία είναι συνέχιση των επιδοτήσεων αφού εκεί αποβλέπουν οι «επενδύσεις»), αυτό που θα κληροδοτηθεί στις επόμενες γενιές, θα είναι ένα απέραντο νεκροταφείο παλιοσιδηρικών και βουνά φορτωμένα με χιλιάδες τόνους μπετόν και χιλιάδες μέτρα υπόγειων και υπέργειων καλωδιώσεων.