Άγιοι Στράτων, Φίλιππος, Ευτυχιανός και Κυπριανός, 17 Αυγούστου
Eις τον Στράτωνα.
Ἔθεντὸ με βδέλυγμα, φησὶν ὁ Στράτων,
Ἄνδρες βδελυκτοί, καὶ πυρὶ κτείνουσί με.
Eις τον Φίλιππον.
Φιλῶν Θεόν, Φίλιππε, καὶ ψυχῆς πλέον
Κατακριθεὶς πῦρ, οὐ φιλόψυχος γίνῃ.
Eις τον Eυτυχιανόν.
Εὐτυχιανὸς εἰς κάμινον ἡμμένην,
Ὡς ἵππος εἰς πεδίον ἦν, τὸ τοῦ λόγου.
Eις τον Kυπριανόν.
Πῦρ Κυπριανὸς καρτερήσας καμίνου
Ἐξώτερον πῦρ, ὃ Γραφὴ λέγει, φύγε.
Οι Άγιοι αυτοί ήταν κάτοικοι της Νικομήδειας και καθημερινά πήγαιναν στο αμφιθέατρο και συστηματικά δίδασκαν και κατηχούσαν ειδωλολάτρες. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, πολλοί ειδωλολάτρες να πιστέψουν στον Χριστό και το αμφιθέατρο σχεδόν άδειασε από θεατές άπρεπων θεαμάτων. Ο άρχοντας της Νικομήδειας παρατήρησε την αραίωση των θεατών, έμαθε την αιτία και διέταξε την άμεση σύλληψη των τεσσάρων Αγίων. Αυτοί δεν δίστασαν και μπροστά του να ομολογήσουν τον Χριστό και τα έργα που επιτελούσαν για την αγάπη Του. Εξοργισμένος ο άρχοντας διέταξε και τους βασάνισαν σκληρά. Κατόπιν τους έριξαν ζωντανούς στη φωτιά και έτσι ένδοξα έλαβαν όλοι το στεφάνι του μαρτυρίου.
