Αγία Μελιτίνη, 29 Οκτωβρίου
Η Αγία Μεγαλομάρτυς Μελιτινή (ή Μελίσσα ) έζησε στην πόλη Μαρκιανούπολη της Θράκης κατά την εποχή του αυτοκράτορα Αντωνίνου του Ευσεβούς (138–161 μ.Χ.). Εκείνο τον καιρό ηγεμόνας της Θράκης ήταν ο Αντίοχος, σκληρός διώκτης των χριστιανών. Κατ’ εντολήν του συνελήφθη η Μελιτινή, επειδή ήταν ευσεβής χριστιανή και με το φλογερό της κήρυγμα είχε οδηγήσει πολλούς ειδωλολάτρες στον Χριστό. Ο Κύριος την ευλόγησε με το χάρισμα της θαυματουργίας, και με τη δύναμη των προσευχών της συνέτριψε τα είδωλα του Απόλλωνα και του Ηρακλέους. Ο Αντίοχος προσπάθησε να την αναγκάσει να προσκυνήσει τους ψεύτικους θεούς, αλλά όλες του οι προσπάθειες απέβησαν μάταιες.
Επειδή η Αγία δεν πείσθηκε να αρνηθεί τον Χριστό, την παρέδωσε στη σύζυγό του και σε μερικές πανούργες γυναίκες, ώστε να την πείσουν με κολακείες και καλοπιάσματα. Όμως η Αγία Μελιτινή όχι μόνο δεν εξαπατήθηκε ούτε πείσθηκε, αλλά αντιθέτως μετέστρεψε τη γυναίκα του ηγεμόνα στον Χριστιανισμό. Αυτή που προσπάθησε να νικήσει τη Μελιτινή, ηττήθηκε· ήθελε να την κάνει ειδωλολάτρισσα, αλλά η ίδια έγινε χριστιανή. Οι δύο γυναίκες, κρύβοντας αυτό από τον Αντίοχο, συνεργάστηκαν και οδήγησαν πολλούς ειδωλολάτρες στην πίστη του Χριστού.
Όταν ο παράφρων Αντίοχος έμαθε την αλήθεια, εξαγριώθηκε και διέταξε να αποκεφαλιστούν και οι δύο γυναίκες. Η Αγία Μελιτινή πορεύτηκε γενναία προς τον θάνατο και εισήλθε στην αιώνια δόξα.
Ένας χριστιανός από τη Μακεδονία, ονόματι Ακάκιος, περνούσε τότε από τη Μαρκιανούπολη, επιστρέφοντας στην πατρίδα του. Επειδή τα άγια λείψανα της Αγίας Μελιτινής είχαν μείνει άταφα, ζήτησε από τον ηγεμόνα να του τα παραδώσει, με σκοπό να τα ενταφιάσει στη Μακεδονία. Ο Αντίοχος, μη υποψιαζόμενος την ευσεβή του πρόθεση, του έδωσε το σώμα της Αγίας. Ο Ακάκιος τα έβαλε σε κιβώτιο και αναχώρησε βιαστικά για την πατρίδα του. Καθώς ταξίδευε στη θάλασσα, αρρώστησε και πέθανε. Το πλοίο προσάραξε τότε σε ένα ακρωτήριο του νησιού Λήμνου, όπου ενταφίασαν τα ιερά λείψανα της Αγίας Μελιτινής. Ο Ακάκιος, ο οποίος αγαπούσε τους μάρτυρες, ετάφη και αυτός κοντά στον τάφο της Αγίας.
Βιογραφία
Η Μελίσσα (ή Μελιτίνη ή Μελιτίνα· 28 Φεβρουαρίου 126 – 16 Σεπτεμβρίου 157) ήταν παρθένα και μάρτυρας του 2ου αιώνα σύμφωνα με τη χριστιανική παράδοση, και τιμάται ως αγία.
Σύμφωνα με τον θρύλο, ήταν ιεραπόστολος από την Ιταλική χερσόνησο και έζησε στη Μαρκιανούπολη με σκοπό να διαδώσει τη χριστιανική πίστη. Την εποχή εκείνη, η Θράκη —όπου βρισκόταν η πόλη— διοικούνταν από τον κυβερνήτη Αντίοχο. Εκείνος τη βασάνισε και τη σκότωσε κατά τους διωγμούς του αυτοκράτορα Αντωνίνου του Ευσεβούς.
Η γιορτή της Αγίας Μελίσσας τιμάται στις 16 Σεπτεμβρίου.
Η Μελίσσα, πιστή χριστιανή από την περιοχή της Μπρέσια στην Ιταλία, στάλθηκε ως ιεραπόστολος στη Θράκη την εποχή του αυτοκράτορα Αντωνίνου. Εκεί, υπό την εξουσία του διώκτη Αντίοχου, το κήρυγμά της οδήγησε πολλούς ειδωλολάτρες να πιστέψουν στον Χριστό, με αποτέλεσμα να συλληφθεί. Ήταν προικισμένη με θαυματουργές ικανότητες και, με τη δύναμη της πίστης της, κατέστρεψε τα αγάλματα του Απόλλωνα και του Ηρακλή, προκαλώντας αναστάτωση στους ειδωλολάτρες και οργή στις αρχές. Όταν αρνήθηκε να απαρνηθεί τον Χριστό, την παρέδωσαν στη γυναίκα του Αντίοχου και σε κάποιες άλλες ισχυρές γυναίκες, για να την πείσουν να αλλάξει γνώμη — αλλά απέτυχαν.
Η Μελίσσα όχι μόνο δεν πείστηκε, αλλά κατάφερε να μεταστρέψει τη γυναίκα του Αντίοχου και άλλες γυναίκες της αυλής. Η ίδια που υποτίθεται θα την έκανε ειδωλολάτρισσα, έγινε χριστιανή. Από τότε, οι γυναίκες αυτές άρχισαν να μιλούν κρυφά για την πίστη, παρότι κινδύνευαν.
Όταν ο Αντίοχος ανακάλυψε ότι η γυναίκα του είχε γίνει χριστιανή, εξαγριώθηκε και διέταξε να εκτελεστούν αμέσως. Η Μελίσσα και η σύζυγός του αποκεφαλίστηκαν, μένοντας σταθερές στην πίστη τους μέχρι το τέλος. Η Μελίσσα αντιμετώπισε τον θάνατο με θάρρος, σαν να πορευόταν προς τη δόξα, και κέρδισε το στεφάνι της αιώνιας ζωής.
Μετά τον θάνατό της
Λίγο αργότερα, ένας Μακεδόνας χριστιανός ονόματι Ακάκιος, περνώντας από τη Μαρκιανούπολη καθ’ οδόν προς την πατρίδα του, έμαθε ότι τα λείψανα της Αγίας Μελίσσας έμεναν άταφα. Με σεβασμό και πίστη, ζήτησε από τον Αντίοχο να του επιτρέψει να πάρει το σώμα της για να το θάψει στη Μακεδονία. Ο Αντίοχος, που δεν κατάλαβε τις προθέσεις του, του έδωσε άδεια.
Ο Ακάκιος έβαλε τα λείψανα σε ένα κιβώτιο και αναχώρησε με πλοίο, αλλά κατά το ταξίδι αρρώστησε βαριά και πέθανε. Το πλοίο σταμάτησε σε ένα ακρωτήριο της Λήμνου, όπου οι σύντροφοί του έθαψαν τα λείψανα της Αγίας. Ο ίδιος ο Ακάκιος θάφτηκε κοντά στον τάφο της.
Μνήμη
Η μνήμη των Αγίων Μελίσσας και Ακάκιου παραμένει ζωντανή στη χριστιανική παράδοση ως παράδειγμα πίστης, θάρρους και αφοσίωσης. Η ιστορία τους δείχνει τη νίκη της πίστης απέναντι στους διωγμούς και τη δύναμη του Ευαγγελίου να μεταμορφώνει ανθρώπους, ακόμη και μέσα στους κύκλους της ρωμαϊκής εξουσίας.
