Όσιος Θεράπων του Μονζέσκιϋ, 12 Δεκεμβρίου
Ο Όσιος Θεραπών της Μόνζα άρχισε τα ασκητικά του έργα στη Μόσχα και κατόπιν μετέβη στην πόλη Κόστραμα, στη Μονή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, όπου και εκάρη μοναχός. Εκεί έζησε ασκητικά επί δεκατρία χρόνια.
Ο Άγιος Θεραπών εμφανίστηκε σε όνειρο στους ευσεβείς μοναχούς Αδριανό και Παφνούτιο, από τη Μονή του Αγίου Παύλου του Ομπνόρα, οι οποίοι, αναζητώντας ησυχία, μετακινήθηκαν στη Μόνζα και, κατ’ εντολήν του Αγίου, ίδρυσαν τη Μονή του Ευαγγελισμού, 25 βέρστια από το Γκάλιτς. Ο Άγιος Θεραπών μετέβη σε αυτή τη μονή, όπου και αγωνίστηκε ασκητικά έως το τέλος της ζωής του. Ο μοναχός Αδριανός ήταν ο πνευματικός του, και θαύμαζε την καθαρότητα του Αγίου. Κάθε μέρα, με την ευλογία του ηγουμένου, αποσυρόταν σε δασώδες μέρος και προσευχόταν. Τις νύχτες διάβαζε και αντέγραφε πνευματικά ωφέλιμα βιβλία.
Στη ζωή του μιμήθηκε τον Μακάριο Βασίλειο της Μόσχας, τον διά Χριστόν σαλό (2 Αυγούστου), τον οποίο αποκαλούσε φίλο του, αν και ποτέ δεν τον είχε δει προσωπικά. Ακόμη και εν ζωή ο Άγιος Θεραπών δοξάστηκε με το χάρισμα της θαυματουργίας. Πριν τον θάνατό του προείπε έτος λιμού (1601). Προβλέποντας την ημέρα της κοιμήσεώς του, αποχαιρέτησε τους αδελφούς και εκοιμήθη ειρηνικά στις 12 Δεκεμβρίου 1597. Πριν πεθάνει, ζήτησε να του δοθεί, όταν πλέον θα ήταν νεκρός, το Αγιασμένο Ύδωρ των Θεοφανείων της 6ης Ιανουαρίου. Εκπληρώνοντας το θέλημά του, του πρόσφεραν αγιασμό, και ο Άγιος τον κατάπιε, μολονότι ήταν ήδη νεκρός.
Είκοσι χρόνια μετά την κοίμησή του, βρέθηκαν τα άφθαρτα λείψανά του, και ακόμη και το ένδυμά του ήταν ακέραιο. Η Μονή του Ευαγγελισμού στον ποταμό Μόνζα ονομάστηκε προς τιμήν του «Θεραπόντος».
