Όσιος Αντώνιος ο Νέος και θαυματουργός «ἐν Σιήσκῳ», 6 Δεκεμβρίου

Ο Άγιος Αντώνιος  ο κατα κόσμον Ανδρέας, γεννήθηκε σε οικογένεια πλούσιων αγροτών στο χωριό Κέχτα, κοντά στον ποταμό Βόρειο Ντβίνα. Από μικρός πήρε καλή μόρφωση, διάβαζε πολύ και έμαθε αγιογραφία. Μετά τον θάνατο των γονιών του, ο Ανδρέας πήγε στο Νόβγκοροντ όπου εργάστηκε για πέντε χρόνια στην υπηρεσία ενός βογιάρου (ευγενή). Αργότερα παντρεύτηκε, αλλά η σύζυγός του πέθανε έναν χρόνο μετά.

Τότε ο Ανδρέας αποφάσισε να αφιερωθεί στον μοναχισμό. Μοίρασε την περιουσία του στους φτωχούς και περιπλανώμενος έφτασε στη μονή Παχώμιου στην ερημική περιοχή του ποταμού Κένα. Ο Άγιος Παχώμιος τον έκανε μοναχό και του έδωσε το όνομα Αντώνιος. Σύντομα χειροτονήθηκε ιερομόναχος και με την άδεια του ηγουμένου τελούσε μόνος του τις ακολουθίες.

Μαζί με τους άλλους μοναχούς δούλευε για τις ανάγκες του μοναστηριού. Όμως, επειδή αγαπούσε την ησυχία, ο Αντώνιος αποφάσισε να φύγει. Διάλεξε δύο μοναχούς ως συνοδοιπόρους και εγκαταστάθηκαν στο νησί Μιχαήλωφ, το οποίο βρέχεται από τον ποταμό Σηία από τη μία πλευρά και από λίμνες από την άλλη.

Μέσα στο πυκνό δάσος, το 1520, ο Αντώνιος έχτισε ένα μικρό εκκλησάκι. Η εκχέρσωση του δάσους όμως ήταν πολύ δύσκολη, και οι συνοδοί του άρχισαν να παραπονιούνται. Τότε, απρόσμενα, ένας άγνωστος τους έδωσε τρόφιμα και χρήματα για τις ανάγκες τους. Η μονή της Σηίας έγινε γνωστή και την επισκέπτονταν συχνά οι κάτοικοι των γύρω χωριών.

Κι όμως ο Αντώνιος, θέλοντας ακόμη περισσότερη ησυχία, έφυγε ξανά με έναν μαθητή του και πήγε στη λίμνη Παλούν. Εκεί ζούσε σε μια μικρή καλύβα για τρία χρόνια. Όταν ο ηγούμενος Θεόκτιστος αρνήθηκε να συνεχίσει να διοικεί τη μονή Σηίας, οι μοναχοί παρακάλεσαν τον Αντώνιο να επιστρέψει. Τελικά δέχτηκε, έγινε πάλι ηγούμενος και διοίκησε το μοναστήρι με ευλάβεια μέχρι τον θάνατό του, το 1556, σε ηλικία 79 ετών.

Η μνημη του στην Ελλάδα τιμάται στις 6 Δεκεμβρίου αν και η κανονική εορτή είναι στις 7 Δεκεμβρίου, όπως τιμάται στο εξωτερικό.