Αγίοι Επτά Μάρτυρες οι εν Σαμοσάτοις τελειωθέντες, 29 Ιανουαρίου
Ἑπτὰ προσηλώθησαν Ἀθλητῶν κάραι.
Οι Άγιοι επτά Μάρτυρες Φιλόθεος, Υπερέχιος, Άβιβος, Ιουλιανός, Ρωμανός, Ιάκωβος και Παρηγόριος μόλις έγιναν στρατιώτες του Χριστού, με παρρησία και θάρρος στηλίτευσαν την πλάνη της ειδωλολατρείας. Για τον λόγο αυτό συνελήφθησαν από τους ειδωλολάτρες και υποβλήθηκαν σε φρικώδη βασανιστήρια. Τέλος, τους κρέμασαν και διατρύπησαν τις τίμιες κεφαλές αυτών με σιδερένια καρφιά, ενώ οι Άγιοι σε κάθε νέο κτύπημα ομολογούσαν «είμαι Χριστιανός». Έτσι οι Άγιοι επτά Μάρτυρες παρέδωσαν τις ψυχές τους στον Θεό και έλαβαν το στέφανο του μαρτυρίου.
Οι Μάρτυρες της Σαμοσάτης, γνωστοί και ως οι Επτά Μάρτυρες της Σαμοσάτης, ήταν μια ομάδα Χριστιανών που αντιμετώπισαν τραγική μοίρα το 297 στην πόλη Σαμοσάτη, που βρίσκεται στην περιοχή που σήμερα είναι η Τουρκία. Αυτοί οι πιστοί άντρες αντιμετώπισαν με θάρρος το μαρτύριο λόγω της άρνησής τους να συμμετάσχουν σε μια ειδωλολατρική τελετή που γιορτάζε τη νίκη του αυτοκράτορα Μαξιμιανού εναντίον των Περσών. Οι επτά άντρες που αποτελούσαν τους Μάρτυρες της Σαμοσάτης ήταν οι Αβίβος, Ιππάρχος, Ιάκωβος, Λόλλιαν, Παράγνος, Φιλόθεος και Ρωμαίος. Κάθε ένας από αυτούς έπαιξε σημαντικό ρόλο στην Χριστιανική κοινότητα της Σαμοσάτης και έδειξε αδιάκοπη αφοσίωση στην πίστη τους.
Αν και η αναπαράσταση αυτών των μαρτύρων δεν αναφέρεται συγκεκριμένα, είναι λογικό να υποθέσουμε πως συνήθως απεικονίζονται όλοι μαζί, δεδομένης της κοινής τους εμπειρίας και της τελικής τους θυσίας. Λίγα είναι γνωστά για το προσωπικό υπόβαθρο αυτών των ατόμων, αλλά η συλλογική τους ιστορία έχει διατηρηθεί στην ιστορία του Χριστιανισμού. Ζούσαν σε μια εποχή που η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία εξακολουθούσε να διώκει τους Χριστιανούς, και η πίστη τους συχνά συνάνταγε εχθρότητα και αντίσταση.
Το 297, ο αυτοκράτορας Μαξιμιανός πέτυχε νίκη εναντίον των Περσών και διέταξε να πραγματοποιηθεί μια ειδωλολατρική τελετή για να γιορτάσουν τη νίκη του. Ωστόσο, οι Μάρτυρες της Σαμοσάτης, πιστοί στις Χριστιανικές τους πεποιθήσεις, αρνήθηκαν να συμμετάσχουν ή να αναγνωρίσουν οποιονδήποτε θεό εκτός από τον έναν αληθινό Θεό. Η αμετακίνητη άρνησή τους να υπακούσουν στις εντολές του αυτοκράτορα οδήγησε στην καταδίκη τους και στην επακόλουθη σταύρωσή τους.
Αυτοί οι επτά γενναίοι άντρες υπήρξαν θύματα του φρικτού και ταπεινωτικού θανάτου της σταύρωσης, μιας ποινής που επιβαλλόταν για τα πιο σοβαρά αδικήματα. Παρά τον αβάσταχτο πόνο και ταλαιπωρία που υπέστησαν, οι Μάρτυρες της Σαμοσάτης παρέμειναν πιστοί στην πίστη τους μέχρι το τέλος. Το μαρτύριό τους αποτελεί ισχυρή υπενθύμιση για το πόσο μακριά ήταν διατεθειμένοι να πάνε οι άνθρωποι για να παραμείνουν πιστοί στις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις κατά τη διάρκεια των διωγμών.
Οι Μάρτυρες της Σαμοσάτης τιμήθηκαν για τη θυσία τους και αναγνωρίστηκαν ως άγιοι από την πρώιμη Χριστιανική κοινότητα. Αν και οι λεπτομέρειες της αγιοποίησής τους δεν αναφέρονται ρητά, είναι ασφαλές να πούμε ότι η αγιότητά τους μπορεί να θεωρηθεί προ-κανονική, δηλαδή αναγνωρίστηκαν πριν από τη θεσμοθέτηση της επίσημης διαδικασίας αγιοποίησης από την Καθολική Εκκλησία. Παρά το γεγονός ότι οι Μάρτυρες της Σαμοσάτης δεν έχουν συγκεκριμένες προστάτιδες εικόνες ή παρεμβάσεις που σχετίζονται μαζί τους, το παράδειγμα τους για την ακλόνητη πίστη και το θάρρος τους μπροστά σε διωγμούς μπορεί να λειτουργήσει ως πηγή έμπνευσης για άτομα που αντιμετωπίζουν προκλήσεις στη ζωή τους.
Η Εορτή τους τιμάται ως υπενθύμιση για την ύψιστη θυσία τους και ως ευκαιρία για τους πιστούς να τιμήσουν τη μνήμη τους και να ζητήσουν τη μεσιτεία τους. Οι Μάρτυρες της Σαμοσάτης στέκουν ως μνημείο της αντοχής της πίστης και της αδιάκοπης αφοσίωσης στην αλήθεια, ακόμα και μπροστά σε φαινομενικά αξεπέραστα εμπόδια. Η ιστορία τους λειτουργεί ως έμπνευση για τους πιστούς διαμέσου των αιώνων, υπενθυμίζοντας τους να παραμείνουν αμετακίνητοι στην πίστη τους προς τον Θεό, ανεξαρτήτως εξωτερικών πιέσεων ή διωγμών.
