ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Ἀκτησίας καὶ εὐχῆς εὐῶδες ἴον, Σίναιον ηὔφρανας, Ἰγνάτιε ὄρος. Νίκανδρον κατεῖδες δεδικαιομένον, Σὸν ὑποτακτικὸν Ἰγνάτιε ξένως. Ο Όσιος και Θεοφόρος Ιγνάτιος καταγόταν από την πόλη του Ρεθύμνου της Κρήτης και ασκήτεψε στο όρος Σινά. Τηρώντας τους όρους της μοναστικής πολιτείας, παρθενία, υπακοή και ακτημοσύνη, έφθασε σε ύψη πνευματικής τελειότητας και καθοδήγησε πνευματικά πολλούς ασκητές. Ο Όσιος Ιγνάτιος αξιώθηκε να βρει το άφθαρτο και μυροβλύζον λείψανο του υποτακτικού του Νικάνδρου, το οποίο αφού εναγκαλίσθηκε και ασπάσθηκε, ευχαρίστησε τον Θεό που τον πληροφόρησε για την δικαίωση του αγώνος του πνευματικού του τέκνου. Ο Όσιος Ιγνάτιος κοιμήθηκε με ειρήνη. Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον. Ἐκ Ῥεθύμνης ὡς ἄστρον τὸν ἀνατείλαντα, πνευματοφόρον πατέρα, τῆς ἀρετῆς ἐραστήν, ἀκτησίας καὶ εὐχῆς φωστῆρα μέλψωμεν, ὅτι ἐφώτισεν αὐγαῖς, ἀπαθείας Ἀσκητάς, Σιναίου βοῶντες· ζόφον, τῆς ἁμαρτιας εὐχαῖς σου, ἡμῶν ἐκδίωξον Ἰγνάτιε. Κοντάκιον Ἦχος δ΄. Τῇ Ὑπερμάχῳ. Τὸν...

Θεσσαλονίκη, ουκ έτισοι μόνη κλέος έσται. Δημήτριος Μάρτυς, και γαρ έχει και Χίος. Άλλον, ον είνεκα χριστοίο κτάνον άνδρες απηνείς. Ο Άγιος Δημήτριος γεννήθηκε το 1780 μ.Χ. στο χωριό Παλιόκαστρο της Χίου από ενάρετους γονείς, τον Αποστόλη και την Μαρουλού. Σε νεαρή ηλικία έφθασε στην Κωνσταντινούπολη και εργαζόταν κοντά στον αδελφό του Ζαννή, ο οποίος ήταν έμπορος. Όταν χωρίς την άδεια του αδελφού του αρραβωνιάστηκε κάποια νέα, ο Ζαννής τον έδιωξε από το κατάστημά του. Ευρισκόμενος σε μεγάλη φτώχεια θυμήθηκε ότι ο Σείχ - ουλ - Ιμαλήλ όφειλε στον αδελφό του κάποιο ποσό από αγορές υφασμάτων και πήγε στο σπίτι του για να το εισπράξει και να το χρησιμοποιήσει ο ίδιος. Εκεί γνώρισε μία νεαρή μουσουλμάνα η οποία τον αγάπησε και του δήλωσε ότι για να τον παντρευτεί έπρεπε να αλλαξοπιστήσει. Ο Δημήτριος δέχθηκε την πρόταση και παρέμεινε στο σπίτι των Τούρκων για δύο μήνες. Γρήγορα όμως συνήλθε, δραπέτευσε και κρύφθηκε προσωρινά σε μία χριστιανική οικογένεια στην περιοχή του Σταυροδρομίου. Εκεί...

  Χάρις λέουσιν Ἰγνάτιε παμβόροις, Σοῦ σώματος λιποῦσι καὶ πιστοῖς μέρος. Τῇ ἐνάτῃ ἐπάνοδος Ἰγνατίῳ εἰκάδι τύχθη. Ο Άγιος Ιερομάρτυς Ιγνάτιος (τιμάται 20 Δεκεμβρίου) ήταν διάδοχος των Αποστόλων και χρημάτισε δεύτερος Επίσκοπος Αντιοχείας. Υπήρξε, μαζί με τον Επίσκοπο της Εκκλησίας της Σμύρνης Πολύκαρπο, μαθητής του Ευαγγελιστή Ιωάννη του Θεολόγου. Μαρτύρησε επί αυτοκράτορα Τραϊανού (98 - 117 μ.Χ.) στη Ρώμη, κατασπαραχθείς από τα θηρία. Μετά το φρικτό μαρτύριο του Αγίου, κάποιοι Χριστιανοί μάζεψαν από τον ιππόδρομο τα εναπομείναντα άγια λείψανά του και τα μετέφεραν στην Αντιόχεια. Η Σύναξη αυτού ετελείτο στην Μεγάλη Εκκλησία. Η ιερή του κεφαλή φυλάσσεται σήμερα στην Ιερά Μητρόπολη Βεροίας. Ένα χέρι φυλάσσεται στη Μονή Ξεροποτάμου στο Άγιον Όρος. Άλλα μέρη των λειψάνων του βρίσκονται στη Μεγίστη Λαύρα στο Άγιον Όρος, στη Μονή Παναγίας Βαρνακόβας στη Ναύπακτο, στη Μονή Ντάου Πεντέλης στην Αθήνα, στην Ιερά Μονή Αγίου Αλεξάνδρου Νέφσκυ στην Αγία Πετρούπολη και στην Εκκλησία του Αγίου Γε...

Aκεψιμάς την σάρκα χαίρων εξέδυ, H νεκρικώς σταλείσα την γην εισέδυ. Ο Όσιος Ακεψιμάς έζησε ασκητικά και απεβίωσε ειρηνικά. Ο Όμηρος Ευστρατιάδης φρονεί ότι πρόκειται για τον Μάρτυρα Ακεψιμά που συνεορτάζει μετά των Μαρτύρων Ισηδώρου και Λέοντος στις 7 Δεκεμβρίου.

 Ὑπὲρ προσηλωθέντος ἐν Σταυρῷ Λόγου, Ἑπτὰ προσηλώθησαν Ἀθλητῶν κάραι. Οι Άγιοι επτά Μάρτυρες Φιλόθεος, Υπερέχιος, Άβιβος, Ιουλιανός, Ρωμανός, Ιάκωβος και Παρηγόριος μόλις έγιναν στρατιώτες του Χριστού, με παρρησία και θάρρος στηλίτευσαν την πλάνη της ειδωλολατρείας. Για τον λόγο αυτό συνελήφθησαν από τους ειδωλολάτρες και υποβλήθηκαν σε φρικώδη βασανιστήρια. Τέλος, τους κρέμασαν και διατρύπησαν τις τίμιες κεφαλές αυτών με σιδερένια καρφιά, ενώ οι Άγιοι σε κάθε νέο κτύπημα ομολογούσαν «είμαι Χριστιανός». Έτσι οι Άγιοι επτά Μάρτυρες παρέδωσαν τις ψυχές τους στον Θεό και έλαβαν το στέφανο του μαρτυρίου. Οι Μάρτυρες της Σαμοσάτης, γνωστοί και ως οι Επτά Μάρτυρες της Σαμοσάτης, ήταν μια ομάδα Χριστιανών που αντιμετώπισαν τραγική μοίρα το 297 στην πόλη Σαμοσάτη, που βρίσκεται στην περιοχή που σήμερα είναι η Τουρκία. Αυτοί οι πιστοί άντρες αντιμετώπισαν με θάρρος το μαρτύριο λόγω της άρνησής τους να συμμετάσχουν σε μια ειδωλολατρική τελετή που γιορτάζε τη νίκη του αυτοκράτορα Μαξιμιανού ε...

Σιλουανὸς Λουκᾶς τε σὺν Μωκίῳ, Ἤμβλυναν ὁρμὰς καὶ λεόντων ἀγρίων. Και οι τρεις Άγιοι κατάγονταν από την πόλη των Εμεσηνών της Κοίλης Συρίας, στα χρόνια του αυτοκράτορα Νουμεριανοϋ (284 μ.Χ.).΄Οταν λοιπόν τους είπαν να αρνηθούν τον Χριστό, αυτοί μεγαλόφωνα επανέλαβαν την ομολογία τους, με αποτέλεσμα να τους μαστιγώσουν σκληρά και να τους φυλακίσουν. Όταν μετά από μέρες, εξαντλημένους, τους έβγαλαν από τη φυλακή και τους εξέτασαν για να δουν αν έχει καμφθεί το φρόνημα τους, αποδείχθηκε ότι οι τρεις Αγιοι παρέμειναν ακλόνητοι και αλύγιστοι. Τότε τα ίδια μαρτύρια επαναλήφθηκαν, αλλά και πάλι χωρίς αποτέλεσμα. Τότε τους έφεραν στο αμφιθέατρο, όπου γίνονταν θηριομαχίες, για να βρουν εκεί τρομερό θάνατο από τα πεινασμένα θηρία. Τα λείψανα τους τα παρέλαβαν οι χριστιανοί και τα έθαψαν με πολλή ευλάβεια και αγάπη.

Λιπών Σάρβηλος τας μυσαράς θυσίας, Χριστώ προσήχθη συν αδελφή θυσία. Οι Άγιοι Μάρτυρες Σάρβηλος και Βεβαία (ή Βαρβαία) έζησαν κατά την εποχή του αυτοκράτορα Τραϊανού (98 - 117 μ.Χ.). Ο Άγιος Σάρβηλος ήταν προηγουμένως ιερέας των ειδώλων και προσήλθε στην πίστη του Χριστού κατηχηθείς και βαπτισθείς από τον Επίσκοπο της Εδέσσης Βαρσιμαίο (βλέπε ίδια ημέρα). Μαζί δε με εκείνον ασπάσθηκε την αληθινή πίστη και η αδελφή του, η οποία ονομαζόταν Βεβαία. Μόλις ο τοπικός άρχοντας Λυσίας πληροφορήθηκε την μεταστροφή των Αγίων στην πίστη του Χριστού, τους συνέλαβε και τους υπέβαλε σε φοβερά βασανιστήρια. Τους ράβδισαν ανηλεώς, έπειτα τους κτύπησαν με σπαθιά, τους ξέσκισαν το πρόσωπο με αιχμηρά όργανα. Τέλος, οι δήμιοι του έκοψαν τις τίμιες κεφαλές των Αγίων το έτος 110 μ.Χ. Έτσι οι Άγιοι εισήλθαν στη βασιλεία του Θεού και τη χαρά του Κυρίου τους. Λειτουργικά κείμενα Τροπάριο — Ήχος Δ΄ Οι άγιοι σου μάρτυρες, Κύριε, / δια των παθημάτων αυτών αμαράντους στέφανοι παρ’ Υμίν εδέξατο, Θεέ ημών. / Εν τη δ...

Δοὺς τὴν βαρεῖαν σάρκα γῇ Βαρσιμαῖος, Σύνεστι βαστάσασιν ἡμέρας βάρος. Ο Άγιος Ιερομάρτυς Βαρσιμαίος ήταν εκείνος που κατήχησε και βάπτισε τον Άγιο Σάρβηλο και την αδελφή του Αγία Βεβαία (βλέπε ίδια ημέρα). Για τον λόγο αυτό καταγγέλθηκε στον ηγεμόνα Λυσία. Ενώπιον του ηγεμόνα ομολόγησε με παρρησία την πίστη του στον Χριστό. Για την ομολογία του αυτή ο ηγεμόνας έδωσε εντολή στους στρατιώτες να χτυπήσουν ανηλεώς τον Άγιο και να τον φυλακίσουν. Λίγο αργότερα, με την προσωρινή κατάπαυση των διωγμών, ο Άγιος απελευθερώθηκε και επανήλθε στην Εκκλησία του δοξολογώντας το Όνομα του Αγίου Θεού. Ο Άγιος Βαρσιμαίος, αφού έζησε θεοφιλώς το υπόλοιπο του βίου του, κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 114 μ.Χ. Βιογραφία Ο Άγιος Βαρσιμαίος (ή Βαρσιμέος, Βαρσής, Βαρσαμυάς, λέγεται ότι πέθανε το 114 μ.Χ.) (Συριακά: ܒܪܣܡܝܐ, πιθανώς «γιός του τυφλού» ή «γιός του θεϊκού σημείου») ήταν επίσκοπος της Έδεσσας και τιμάται ως μάρτυρας. Η εορτή του είναι στις 30 Ιανουαρίου. Στην πραγματικότητα, η ιστορία του προέρχεται ...

Ὁ σάρκα καὶ ζῶν νεκρὸς ὢν Ἀφραάτης, Αἰωνίως ζῇ, καὶ νεκρὸς φανεἰς ἄπνους. Ο Όσιος Αφραάτης καταγόταν από την Περσία και ήταν ειδωλολάτρης. Έγινε Χριστιανός στην Έδεσσα, από την οποία έφυγε, για να μονάσει σε ένα από τα ερημητήρια που ήταν έξω από την Αντιόχεια. Όταν, επί του Αρειανού αυτοκράτορα Ουάλη (364 - 378 μ.Χ.), εξορίσθηκε ο ορθόδοξος κλήρος της Αντιόχειας και με πολλές πιέσεις ανάγκαζαν τους Χριστιανούς να ασπάζονται τον Αρειανισμό, ο Όσιος άφησε το ερημητήριό του και ήλθε στην πόλη, όπου άφοβα και με ζήλο ενθάρρυνε και παρηγορούσε τα πλήθη και στήριζε αυτά στην Ορθόδοξη πίστη. Κατάπληξε μάλιστα τον ίδιο τον Ουάλη, τον οποίο συνάντησε στην αγορά της πόλεως, με τις εύστοχες απαντήσεις του σε θεολογικά ζητήματα. Αφιέρωσε την ζωή του στη διακονία του Ευαγγελίου και αφού επιτέλεσε πολλά θαύματα, κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη. Βιογραφια Ο Αφραάτης (στα συριακά Αφραάτ) υπήρξε ο θεμελιωτής της συριακής χριστιανικής γραμματείας γι' αυτό και του αποδόθηκε ο τίτλος «ο σοφός Πέρσης». Ήταν...

Ο Άγιος  Γκίλντας (Gildas) γεννήθηκε περί το 500 μ.Χ. στην Ουαλία και μαθήτευσε κοντά στον Άγιο Iltud (βλέπε 6 Νοεμβρίου). Ακολούθησε κατ’ αρχήν τον έγγαμο βίο και όταν πέθανε η σύζυγός του έγινε μοναχός. Ήταν από τους πολύ μορφωμένους άνδρες της εποχής του, γι’ αυτό και αποκαλείται «σοφός». Άγαλμα του Αγίου Γκίλντα στη Βρετάνη Θεωρείται ότι συνέγραψε έργο στο οποίο κατηγορεί τους άρχοντες της εποχής του, τον κλήρο και τον λαό, για την ασέβεια και την παρανομία τους. Κατά τα τελευταία έτη της ζωής του έζησε στη Βρετάνη. Κοιμήθηκε οσίως περί το 570 μ.Χ. Βιογραφία Ο Γκίλντας (πιθανώς γύρω στο 500 -† 570), επίσης Γκίλντας ο Σοφός ήταν Βρετανός μοναχός του 6ου αιώνα, εξέχων εκπρόσωπος της χριστιανικής εκκλησίας στις Βρετανικές Νήσους στην ύστερη αρχαιότητα, κατά την περίοδο μετά τη Ρωμαϊκή Βρετανία, και διάσημος για την εκπαίδευσή του και το λογοτεχνικό του ύφος. Το σημαντικότερο έργο του είναι η καυστική θρησκευτική πολεμική De excidio et conquestu Britanniae (Σχετικά με την καταστροφ...

Ο Όσιος Λαυρέντιος γεννήθηκε στη Ρωσία και εκάρη μοναχός στη μονή του Αγίου Δημητρίου. Αργότερα μόνασε στη Λαύρα του Κιέβου. Στον ασκητικό του βίο ακολούθησε και τον οσιακό τρόπο βίου των ασκητών Ισαάκ και Νικήτα. Το 1182 μ.Χ. ο Θεός τον αξίωσε να γίνει Επίσκοπος της πόλεως του Τουρώφ της περιοχής Μινσκ. Έτσι ασκητικά ζούσε και ως ποιμένας στην επαρχία του. Ο Άγιος Λαυρέντιος έζησε αρχικά ως μοναχός στη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου, αλλά επιθυμώντας να αποσυρθεί στην ησυχία, του απαγορεύτηκε να το πράξει από τους αγίους πατέρες. Για τον λόγο αυτό, ο Λαυρέντιος πήγε στη Μονή του Μεγαλομάρτυρα Δημητρίου, που είχε χτίσει ο Μέγας Πρίγκιπας Ιζιασλάβος στο Κίεβο, κοντά στη Λαύρα των Σπηλαίων, όπου έζησε ως αναχωρητής. Λόγω της αυστηρής ασκητικής του ζωής, ο Κύριος τού χάρισε το χάρισμα της θεραπείας. Στο Πατερικό των Σπηλαίων του Κιέβου, διαβάζουμε για ένα περιστατικό όπου ένας δαιμονισμένος άνδρας μεταφέρθηκε στον Άγιο από το Κίεβο για να θεραπευτεί, αλλά ο Άγιος δεν μπόρεσε να εκβάλει το ...

Οι Άγιοι Γεράσιμος (κοιμήθηκε το 1441 μ.Χ.), Πιτιρίμ (κοιμήθηκε το 1455 μ.Χ.) και Ιωνάς (κοιμήθηκε το 1471 μ.Χ.) κατάγονταν από τη Ρωσία και έζησαν τον 15ο αιώνα μ.Χ. Και οι τρεις διετέλεσαν Επίσκοποι της Μεγάλης Περμ και κοιμήθηκαν οσίως με ειρήνη. Οι κόποι του Αγίου Στεφάνου του Περμ, ο οποίος ξεκίνησε το έργο του φωτισμού της περιοχής του Περμ, έχουν χαραχθεί για πάντα στην ιστορία της. Αυτός, φίλος και σύντροφος του Αγίου Σεργίου του Ραντονέζ, έθεσε τα θεμέλια της Ορθόδοξης ιεραποστολής στο Περμ. Πλέοντας στους βόρειους ποταμούς, ο Στέφανος κήρυττε στις όχθες τους, βάπτιζε και ενίσχυε τους ντόπιους στην Ορθόδοξη πίστη. Ένας άσημος μοναχός, κατάφερε να ντροπιάσει τον παγανιστή αρχιερέα, να στρέψει τις καρδιές του απλού λαού προς τον ίδιο και σύντομα να γίνει ο πρώτος επίσκοπος της νέας επισκοπής... Όμως, η ανθρώπινη ζωή είναι σύντομη, και ο άγιος ιεράρχης εκοιμήθη πολύ πριν ολοκληρώσει το έργο της ζωής του. Παρόλο που οι ακτίνες του φωτός του Χριστού κατάφεραν να εισχωρήσουν στα βάθ...

Ο Αντρέι Ρουμπλιόβ γεννήθηκε περί το 1360 - 1370 μ.Χ. και θεωρείται ο κορυφαίος Ρώσος αγιογράφος του Μεσαίωνα. Λίγα είναι γνωστά για τη ζωή του. Δεν ξέρουμε ούτε πού γεννήθηκε, ούτε ποιο ήταν το κοσμικό του όνομα, καθώς το όνομα «Ανδρέας» του δόθηκε όταν εκάρη μοναχός στη Μονή της Αγίας Τριάδας. Η πρώτη αναφορά στο όνομά του γίνεται το 1405 μ.Χ. σε ένα έγγραφο, το οποίο αναφέρει ότι ανέλαβε την εικονογράφηση του Ναού του Ευαγγελισμού στο Κρεμλίνο μαζί με το Θεοφάνη τον Έλληνα και κάποιον μαΐστορα Πρόχορο. Αναφερόταν εκεί τελευταίος, και λόγω ηλικίας και λόγω αρχαιότητας. Λέγεται ότι το 1408 μ.Χ. ανέλαβε, μαζί με το συνεργάτη του Δανιήλ, την αγιογράφηση του Ναού της Αναλήψεως στο Βλαντίμιρ και από το 1425 μ.Χ. ως το 1427 μ.Χ. του καθολικού της Μονής του, της Αγίας Τριάδας ή Αγίου Σεργίου. Τέλος, μετά το θάνατο του συνεργάτη του Δανιήλ ήρθε στη Μονή Ανδρόνικωφ στη Μόσχα, όπου ανέλαβε την αγιογράφηση του καθολικού. Θεωρείται ότι πέθανε κατά τη διάρκεια αυτής της εργασίας σε ηλικία περίπου...