Εμμανουήλ Φωτιάδης
Ο Εμμανουήλ Φωτιάδης, γεννήθηκε στις Σέρρες το 1805 και υπήρξε μαθητής του μεγάλου δασκάλου Παπαρίζου για τρία χρόνια. Συνέχισε τις σπουδές του στην Αίγινα και αργότερα εργάστηκε ως δάσκαλος στο Βελιγράδι.
Στη Βιέννη, το 1833, μετέφρασε και εξέδωσε το έργο του Σοαβίου «Συζητήσεις περί της φυσικής συστάσεως μιας κοινωνίας», με αφιέρωση στον δάσκαλό του Παπαρίζο.
Στο Μόναχο, όπου πήγε για ευρύτερες σπουδές ως υπότροφος των συμπατριωτών του, συνδέθηκε με τον μεγάλο φιλέλληνα Φρειδερίκο Thiersch και άλλες προσωπικότητες, ενώ δίδαξε ελληνικά στο Βασιλικό Λύκειο Ελληνοπαίδων (1836-1837).
Εκεί, μετέφρασε το σύγγραμμα του Ιταλού Cesare Bonesanno de Beccaria «Περί του εγκλήματος και της ποινής» και την «Μικράν Γραμματικήν» του Thiersch το 1836.
Το 1837, ο Εμμανουήλ Φωτιάδης ανέλαβε τη διεύθυνση της Σχολής Σερρών, όπου εργάστηκε με ζήλο για την ανάπτυξή της. Πλούτισε τη σχολική βιβλιοθήκη με νέα βιβλία και προμήθευσε τα σχολεία με διδακτικά όργανα και γεωγραφικούς χάρτες. Υποστήριξε την ανέγερση ξεχωριστής σχολής θηλέων.
Το χειμώνα του 1843 - 1844, ο Φωτιάδης προκάλεσε την οργή του μητροπολίτη Αθανασίου. Η Πύλη, μετά από τις καταγγελίες, τον καταδίκασε σε εξορία και τον Μάρτιο του 1844 τον έστειλαν στην Κομοτηνή, σιδηροδέσμιο και βαριά άρρωστο.
Το 1845, μετά την εξορία του, ανέλαβε τη διεύθυνση του Ελληνικού Σχολείου στη Θεσσαλονίκη.
Ο Εμμανουήλ Φωτιάδης πέθανε στις 15 Ιανουαρίου 1849, αφήνοντας πίσω του μια κληρονομιά παιδείας και αγώνα για την ελληνική εκπαίδευση.