Άγιος Αντώνιος Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, 12 Φεβρουαρίου
Οὐδὲν τι προσχὼν Ἀντώνιος τοῖς κάτω,
Καλῶν δικαίως ἠξιώθη τῶν ἄνω.
Ο Άγιος Αντώνιος Β' ο Καυλέας, γεννήθηκε προ του 830 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη. Σε μικρή ηλικία έγινε μοναχός και αναδείχθηκε «ανήρ όσιος, εστεμμένος με αρετές και ναός οίκτου». Χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος και μη θέλοντας να εγκαταλείψει τον μοναχικό βίο ίδρυσε τη μονή του Καλλίου ή Καλλέως. Ο Άγιος εργάσθηκε πολύ για την ενότητα της Εκκλησίας και την κατασίγαση των παθών μεταξύ των οπαδών των Πατριαρχών Ιγνατίου και Φωτίου και έγινε περιλάλητος για την φιλανθρωπία και την ελεημοσύνη του. Το έτος 893 μ.Χ. εξελέγη Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως και εξακολούθησε να αυξάνει στην πνευματική προκοπή, την ευσέβεια και τη φιλαδελφία.
Κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 901 μ.Χ. Η Σύναξή του ετελείτο στη μονή, στην οποία ανήκε ως μοναχός.
Βιογραφία
Ο Αντώνιος Β΄ ο Καυλέας (829 - 12 Φεβρουαρίου 901) ήταν Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως από το 893 έως το 901.
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη[1] το 829 και ανήκε σε επιφανή οικογένεια[2] με φρυγική καταγωγή[3]. Ο πατέρας του, μετά τον γάμο του, χειροτονήθηκε ιερέας[4]. Ο Αντώνιος έλαβε την βασική εκπαίδευση στην Κωνσταντινούπολη και, μετά τον θάνατο της μητέρας του[5], σε ηλικία 12 ετών, εκάρη μοναχός και μπήκε σε μοναστήρι της Κωνσταντινούπολης[6]. Εκεί ακολούθησε θεολογικές σπουδές και, αφού χειροτονήθηκε από τον Πατριάρχη Μεθόδιο ή τον Ιγνάτιο[7], έφτασε να γίνει ηγούμενος[3].
Ήταν άνθρωπος πράος και ευσεβής και διακρίθηκε για την οσιότητα της ζωής του. Υπέπεσε στην προσοχή του Στυλιανού Ζαούτζης, του πανίσχυρου υπουργού του Αυτοκράτορα Λέοντα του Σοφού. Υποστήριξε τον Αυτοκράτορα Λέοντα έναντι του Πατριάρχη Φωτίου, αλλά συνέβαλε και στην ειρήνευση της Εκκλησίας, εργαζόμενος για τη συμφιλίωση των οπαδών των Πατριαρχών Φωτίου και Ιγνατίου. Για τους λόγους αυτούς, μόλις πέθανε ο Πατριάρχης Στέφανος Α΄, αδελφός του Λέοντα του Σοφού, ο τελευταίος τον προώθησε στον Οικουμενικό Θρόνο. Εξελέγη στις 3 Αυγούστου του 893.
Ως Πατριάρχης, συνεκάλεσε Σύνοδο, την οποία παρακολούθησαν και απεσταλμένοι της Ρώμης, η οποία θεώρησε ότι το σχίσμα που προκλήθηκε από τον Φώτιο και τον Ιγνάτιο είχε λήξει, χωρίς όμως να καταδικαστεί κανείς εκ των πρωταγωνιστών του. Όταν ο Αυτοκράτορας Λέων ο Σοφός αποφάσισε να παντρευτεί την Ζωή Ζαούτζαινα, ο Πατριάρχης Αντώνιος αρνήθηκε να ευλογήσει τον νέο γάμο και μάλιστα καθαίρεσε τον ιερέα που τέλεσε το μυστήριο. Το έτος 900 όμως τέλεσε ο ίδιος τον τρίτο γάμο του Αυτοκράτορα. Υποστήριξε τον μοναχισμό και θεμελίωσε (ή ανακαίνισε) τη Μονή Καυλέα ή Καλλέως ή Καλλίου.
Πέθανε στις 12 Φεβρουαρίου 901 και ετάφη στη Μονή αυτή. Θεωρείται ότι είχε το χάρισμα της προφητείας και ότι ήταν θαυματουργός μετά θάνατον. Ανακηρύχθηκε άγιος και η μνήμη του τιμάται στις 12 Φεβρουαρίου και από την Καθολική και από την Ορθόδοξη Εκκλησία.
Βιογραφία του συνέγραψε ο Νικηφόρος Γρηγοράς το 1347
Για μια πλήρη βιογραφία πάτε στο λινκ ΕΔΩ (Διπλωματική εργασία υποβληθείσα στο τμήμα Θεολογίαςγια την κτήση του μεταπτυχιακού τίτλου Σύμβουλος καθηγητής: Αμοιρίδου Ν. Ευαγγελία Θεσσαλονίκη 2013)
