Άγιος Έλφρικ ο Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπερι, 16 Νοεμβρίου
Ο Άγιος Έλφρικ του Άμπινγκντον (πέθανε στις 16 Νοεμβρίου 1005) ήταν αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπερι στα τέλη του 10ου αιώνα. Προηγουμένως κατείχε τα αξιώματα του ηγουμένου της Μονής του Αγίου Αλβάνου και του Επισκόπου του Ράμσμπερι, ενώ πιθανότατα διετέλεσε και ηγούμενος της Μονής του Άμπινγκντον. Μετά την εκλογή του στο Καντέρμπερι, συνέχισε να κατέχει την επισκοπή του Ράμσμπερι παράλληλα με την αρχιεπισκοπή του Καντέρμπερι μέχρι τον θάνατό του το 1005. Ο Έλφρικ ενδέχεται να άλλαξε τη σύνθεση του καθεδρικού κλήρου, αντικαθιστώντας τους λαϊκούς κληρικούς με μοναχούς. Στη διαθήκη του άφησε ένα πλοίο στον βασιλιά Έθελρεντ Β΄ της Αγγλίας, καθώς και περισσότερα πλοία σε άλλους κληρονόμους.
Ο Έλφρικ ήταν γιος ενός κόμη του Κεντ και έγινε μοναχός της Μονής του Άμπινγκντον στο Μπέρκσαϊρ (σήμερα Οξφορντσάιρ). Είναι πολύ πιθανό να διετέλεσε ηγούμενος της Μονής του Άμπινγκντον πριν γίνει ηγούμενος της Μονής του Αγίου Αλβάνου γύρω στο 975, αν και ορισμένοι ιστορικοί δεν πιστεύουν ότι κατείχε το αξίωμα αυτό. Παρόλο που η Historia Ecclesie Abbendonensis (Ιστορία της Εκκλησίας του Άμπινγκντον) τον αναφέρει ως ηγούμενο, οι επίσημοι κατάλογοι των ηγουμένων δεν τον καταγράφουν. Έμμεση επιβεβαίωση της ιδιότητάς του προέρχεται από μια δωρεά γης που του αποδόθηκε προσωπικά ως αρχιεπίσκοπος, γη που είχε προηγουμένως αφαιρεθεί άδικα από τη Μονή του Άμπινγκντον και θα επέστρεφε στη μονή μετά τον θάνατό του.
Ο αδελφός του Έλφρικ, Λέοφρικ, τον διαδέχθηκε ως ηγούμενος του Αγίου Αλβάνου. Μεταξύ 991 και 993 ο Έλφρικ έγινε Επίσκοπος του Ράμσμπερι, και ενδέχεται να συνέχισε να είναι και ηγούμενος του Αγίου Αλβάνου. Το 995 ανυψώθηκε στον αρχιεπισκοπικό θρόνο του Καντέρμπερι. Η μετάθεσή του έγινε στις 21 Απριλίου 995 κατά τη διάρκεια ενός witenagemot στο Έιμσμπερι, όπου έλαβε την άδεια του βασιλιά Έθελρεντ και των witan να αναλάβει την έδρα του Καντέρμπερι. Συνέχισε να κατέχει το Ράμσμπερι μαζί με το Καντέρμπερι μέχρι τον θάνατό του.
Ο διορισμός του στο Καντέρμπερι προκάλεσε αναστάτωση στους κληρικούς του καθεδρικού. Σε ένδειξη αντίδρασης, έστειλαν δύο μέλη τους στη Ρώμη πριν από τον Έλφρικ, προσπαθώντας να εξασφαλίσουν το αξίωμα για κάποιον από αυτούς, αλλά ο Πάπας Γρηγόριος Ε΄ αρνήθηκε να ορίσει υποψήφιο χωρίς βασιλική έγκριση. Όταν ο Έλφρικ έφτασε στη Ρώμη το 997, χειροτονήθηκε και έλαβε το παλλάδιο, σύμβολο της αρχιεπισκοπικής εξουσίας.
Επίσης έγινε μάρτυρας θαυμάτων στον τάφο του Έντουαρντ του Μάρτυρα στη Μονή του Σάφτσμπερι, συμβάλλοντας έτσι στην αγιοποίησή του.
Υπάρχει παράδοση ότι ο Έλφρικ εισήγαγε μοναχούς στον καθεδρικό ναό του Χριστού στο Καντέρμπερι, αντικαθιστώντας τους λαϊκούς κληρικούς που υπηρετούσαν εκεί από τον 9ο αιώνα, υποτίθεται κατόπιν εντολής του πάπα. Η ιστορία αυτή, που προέρχεται από μεταγενέστερους μοναχικούς χρονικογράφους, θεωρείται αβέβαιης ακρίβειας.
Πιθανότατα τέλεσε τον γάμο του βασιλιά Έθελρεντ του Απροετοίμαστου με την Έμμα της Νορμανδίας το 1002. Μια μεταγενέστερη παράδοση τον θέλει επίσης να χειροτονεί επισκόπους στην Ουαλία, πράγμα που θα σήμαινε την επέκταση της δικαιοδοσίας του Καντέρμπερι.
Είτε ο Έλφρικ είτε ο προκάτοχός του Σιγκερίκ συνέταξε επιστολή προς τον Βούλφσιγκε, Επίσκοπο του Σέρμπορν, σχετικά με τα καθήκοντα των επισκόπων να προστατεύουν τις εκκλησίες από λεηλασίες και να ενθαρρύνουν το λαϊκό ποίμνιο να επιδιώκει δικαιοσύνη, να βοηθά χήρες και ορφανά και να αποφεύγει τις συγκρούσεις. Ο Έλφρικ διέταξε επίσης τη σύνταξη του πρώτου Βίου του Ντάνσταν, αγιολογικού έργου για τον προκάτοχό του.
Ενίοτε ενήργησε ως βασιλικός δικαστής, έχοντας διαταχθεί από τον βασιλιά Έθελρεντ να επιλύσει μια διαφορά μεταξύ τοπικών ευγενών.
Ο Έλφρικ πέθανε στις 16 Νοεμβρίου 1005 και τάφηκε στη Μονή του Άμπινγκντον, πριν αργότερα μεταφερθεί στον Καθεδρικό του Καντέρμπερι. Η διαθήκη του σώζεται και αναφέρει ότι άφησε πλοία στους κατοίκους του Γουίλτσιρ και του Κεντ, με το καλύτερο πλοίο του —οπλισμένο για εξήντα άνδρες— να αποδίδεται στον βασιλιά Έθελρεντ. Ο Βίος του Ντάνσταν αφιερώθηκε σε αυτόν στα τέλη του 10ου αιώνα. Μετά τον θάνατό του θεωρήθηκε άγιος και η μνήμη του τιμάται στις 16 Νοεμβρίου.
