ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Ο Άγιος Έλφρικ του Άμπινγκντον (πέθανε στις 16 Νοεμβρίου 1005) ήταν αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπερι στα τέλη του 10ου αιώνα. Προηγουμένως κατείχε τα αξιώματα του ηγουμένου της Μονής του Αγίου Αλβάνου και του Επισκόπου του Ράμσμπερι, ενώ πιθανότατα διετέλεσε και ηγούμενος της Μονής του Άμπινγκντον. Μετά την εκλογή του στο Καντέρμπερι, συνέχισε να κατέχει την επισκοπή του Ράμσμπερι παράλληλα με την αρχιεπισκοπή του Καντέρμπερι μέχρι τον θάνατό του το 1005. Ο Έλφρικ ενδέχεται να άλλαξε τη σύνθεση του καθεδρικού κλήρου, αντικαθιστώντας τους λαϊκούς κληρικούς με μοναχούς. Στη διαθήκη του άφησε ένα πλοίο στον βασιλιά Έθελρεντ Β΄ της Αγγλίας, καθώς και περισσότερα πλοία σε άλλους κληρονόμους. Ο Έλφρικ ήταν γιος ενός κόμη του Κεντ και έγινε μοναχός της Μονής του Άμπινγκντον στο Μπέρκσαϊρ (σήμερα Οξφορντσάιρ). Είναι πολύ πιθανό να διετέλεσε ηγούμενος της Μονής του Άμπινγκντον πριν γίνει ηγούμενος της Μονής του Αγίου Αλβάνου γύρω στο 975, αν και ορισμένοι ιστορικοί δεν πιστεύουν ότι κατείχε το αξί...

Ο Άγιος Όθμαρ (Othmar, επίσης Audomar, περ. 689 – περ. 759) ήταν μεσαιωνικός μοναχός και ιερέας. Υπηρέτησε ως ο πρώτος ηγούμενος της Μονής του Αγίου Γάλλου, ενός βενεδικτινού μοναστηριού κοντά στο σημείο όπου αργότερα αναπτύχθηκε η πόλη Σανκτ Γκάλεν, στη σημερινή Ελβετία. Ο Όθμαρ ήταν αλεμανικής καταγωγής και έλαβε την εκπαίδευσή του στη σχολή του καθεδρικού ναού στο Τσουρ της Ραιτίας. Χειροτονήθηκε ιερέας και για κάποιο διάστημα υπηρέτησε σε μια εκκλησία του Αγίου Φλωρίνου στη Ραιτία. Αυτή η εκκλησία πιθανότατα ταυτίζεται με εκείνη του Αγίου Πέτρου στο Ρέμους, όπου ο Φλωρίνος είχε διακονήσει ως ιερέας και είχε θαφτεί. Το 720 ο Βάλτραμ του Θουργαού διόρισε τον Όθμαρ υπεύθυνο του κελιού του Αγίου Γάλλου και θεματοφύλακα των λειψάνων του Γάλλου. Ο Όθμαρ ένωσε τους μοναχούς που ζούσαν γύρω από το κελί του Αγίου Γάλλου σε μια οργανωμένη μονή, σύμφωνα με τον Κανόνα του Αγίου Κολουμπάνου, και έγινε ο πρώτος ηγούμενός τους. Πρόσθεσε επίσης ένα νοσοκομείο και μια σχολή, τα οποία αποτέλεσαν τη ...

Ο Άγιος Γκομπρέν (περ. 630 – 16 Νοεμβρίου 725) ήταν μοναχός στη Βρετάνη της Γαλλίας και Επίσκοπος της Βαν. Σε ηλικία 87 ετών αποσύρθηκε από τη θέση του για να ζήσει ως ερημίτης. Ο Γκομπρέν πέθανε από φυσικά αίτια το 725. Η μνήμη του τιμάται στις 16 Νοεμβρίου.

Ο Άγιος Άφρικος ήταν ένας Γάλλος Άγιος του 7ου αιώνα, για τον οποίο είναι γνωστά ελάχιστα πράγματα. Υπήρξε επίσκοπος της Κομίνζ στη νότια Γαλλία (Άνω Γαροννή) και ήταν γνωστός για τον ζήλο του υπέρ της Ορθοδοξίας. Το προσκύνημά του του 7ου αιώνα καταστράφηκε από τους Καλβινιστές. Η μνήμη του τιμάται στις 16 Νοεμβρίου . Ο τάφος του βρισκόταν στην πόλη Σεντ-Αφρικ (Saint-Affrique)

Ο Άγιος Άφαν του Μπιουλθ (ουαλικά: Sant Afan Buellt· λατινικά: Avanus) ήταν επίσκοπος, μάρτυρας και άγιος της Ουαλίας του πρώιμου 6ου αιώνα. Η ημέρα μνήμης του τοποθετείται συνήθως στις 17 Νοεμβρίου, αν και το Demetian Calendar, που χρησιμοποιούταν παλαιότερα στη νότια Ουαλία, την όριζε στις 16. Δεν τιμάται πλέον ούτε από την Αγγλικανική ούτε από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία στην Ουαλία. Το όνομα Afan ως ανδρικό όνομα στην Ουαλία είναι πιθανότατα δάνειο από το λατινικό Amandus. Στα ουαλικά απαντά και ως Esgob Afan («Επίσκοπος Άφαν») λόγω του τίτλου του, καθώς και ως Afan Buellt ή Buallt από τη διοικητική του περιφέρεια γύρω από το Μπιουλθ στο Μπρικχέϊνιoγκ. Ο Άφαν ήταν γιος του Κεντίγκ απ Κερέντιγκ, γιου του Κυνέντα Ουλέντιγκ, βασιλιά της Γκουινέντ. Μέσα από αυτή τη γενεαλογική γραμμή ήταν ξάδελφος του Αγίου Δαβίδ, πολιούχου της Ουαλίας. Η μητέρα του αναφέρεται ποικιλοτρόπως ως Ντουιγουάι, Δέγκφεδ («Δέκατη»), Τέγκφεδ ή Τέγκουεδ, όλες κόρες του Τέγκιντ του Φαλακρού, άρχοντα του Πενλυν...

Ο Άγιος Υπάτιος ήταν τιτουλάριος Επίσκοπος Γάγγρας στη Μικρά Ασία. Παρέστη στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο, όπου υποστήριξε τον Άγιο Αθανάσιο τον Μέγα ενάντια στην αίρεση του Αρείου. Η Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία τον τιμά στις 31 Μαρτίου και η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία στις 14 Νοεμβρίου. Δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες για τη ζωή του. Καθ’ οδόν από την Κωνσταντινούπολη προς τη Γάγγρα, το έτος 326, οπαδοί του Νοβάτου και του Φελισσίμου τον επιτέθηκαν σε μια ερημική τοποθεσία και τον έριξαν σε έναν λασπώδη βάλτο. Μια γυναίκα από τους επιτιθέμενους τον χτύπησε στο κεφάλι με μια πέτρα, καταφέροντάς του το θανατηφόρο πλήγμα. Αμέσως μετά, τρελάθηκε και άρχισε να χτυπά τον εαυτό της με την ίδια πέτρα. Θεραπεύτηκε μόνο όταν την έφεραν πίσω στο μέρος όπου είχε ταφεί ο άγιος. Το σώμα του βρέθηκε από χριστιανούς, οι οποίοι έτρεξαν στην πόλη της Γάγγρας, και οι κάτοικοι της πόλης ήρθαν και τον έθαψαν, τον αγαπημένο τους αρχιερέα. Μετά τον θάνατό του, τα λείψανα του αγίου έγιναν γνωστά για τα πολλά θαύμ...

Ο Άγιος Σέργιος της Μαλoπινιέγκα (στον κόσμο Συμεών) γεννήθηκε το 1493. Ο πατέρας του, Μαρκιανός Στεπάνοβιτς Νεκλιούντ, καταγόταν από ευγενείς του Νόβγκοροντ. Μαζί με άλλους συμπολίτες του εγκατέλειψαν την πατρίδα τους και ξεκίνησαν «προς την πλευρά της παγωμένης θάλασσας», όταν το Μεγάλο Νόβγκοροντ υποτάχθηκε οριστικά στην εξουσία της Μόσχας από τον Ιβάν Γ΄. Εκεί, στις βόρειες περιοχές, ο Μαρκιανός Στεπάνοβιτς νυμφεύτηκε την Απολλινάρια, κόρη πλούσιας και ευγενούς οικογένειας. Οι ευσεβείς σύζυγοι ανέθρεψαν τον γιο τους Συμεών «εν φόβω Θεού», του παρείχαν άριστη μόρφωση και του ενστάλαξαν την αγάπη για τη «μελέτη των βιβλίων». Όταν γέρασαν, ο Μαρκιανός και η Απολλινάρια με κοινή συμφωνία αποσύρθηκαν σε μοναστήρια. Ο Μαρκιανός, με το μοναχικό όνομα Ματθαίος, έγινε αργότερα ηγούμενος της Μονής Αναστάσεως στην πόλη Κεουρόλα. Η Απολλινάρια εκοιμήθη ως σχημονάστρια με το όνομα Πελαγία. Ο Συμεών χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στο κανονικό όριο της ηλικίας των τριάντα ετών για να υπηρετήσει τους ν...

Ο Άγιος Ευχέριος, Επίσκοπος Λυών, υπήρξε ευγενικής καταγωγής και υψηλόβαθμος εκκλησιαστικός άνδρας της Χριστιανικής Εκκλησίας της Γαλατίας. Είναι γνωστός για τις επιστολές του που προάγουν την ακραία αυτοκαταπόνηση. Ο Henry Wace τον κατέταξε ως «τον πιο διακεκριμένο κάτοχο εκείνης της έδρας, εκτός ίσως από τον Άγιο Ειρηναίο». Όπως ήταν σύνηθες κατά τον 5ο αιώνα, μετά τον θάνατο της συζύγου του Γαλίας (γενν. περ. 390), αποσύρθηκε για ένα διάστημα στην Μονή των Λερίνων, που είχε ιδρύσει ο Άγιος Ονοράτος στο μικρότερο από τα δύο νησιά ανοιχτά των Αντιβών, μαζί με τους γιους του, Βεράνιο και Σαλώνιο, για να ζήσει μια αυστηρά απλή ζωή μελέτης και να αφιερωθεί στην εκπαίδευσή τους. Λίγο αργότερα αποσύρθηκε ακόμη περισσότερο, στο γειτονικό νησί Λερώνα (σημερινή Σαίντ-Μαργκερίτ), όπου αφιερώθηκε στη μελέτη και στην άσκηση της σάρκας. Με την σκέψη ότι ίσως ενωθεί με τους αναχωρητές στις ερήμους της Ανατολής, συμβουλεύτηκε τον Ιωάννη Κασσιανό, τον περίφημο ερημίτη που είχε φθάσει από την Ανατολή...

Από μικρός ο Άγιος Φιλούμενος αγάπησε τον Χριστό. Σε ηλικία δέκα ετών μαζί με τον αδελφό του περίμεναν να αποκοιμηθεί ο μεγαλύτερος τους αδελφός και αυτοί σηκώνονταν και προσεύχονταν κρυφά για ώρες. Ο Άγιος, κατάγονταν από το χωριό Ορούντα της επαρχίας Μόρφου. Καλή παιδαγωγό και δασκάλα της ευσεβείας είχαν τη γιαγιά τους Λωξάντρα, η οποία τους ζητούσε να της διαβάζουν βίους αγίων. Διαβάζοντας ο Άγιος του Θεού Φιλούμενος, τον βίο του Αγίου Ιωάννου του Καυσοκαλυβίτου, ως άλλος μιμητής εκείνου, έκαυσε τις επιθυμίες του κόσμου τούτου. Τα δίδυμα τέκνα της Μαγδαληνής και Γεωργίου Ορουντιώτη, Φιλούμενος και Ελπίδιος φλεγόμενα από θείο έρωτα, ξεκίνησαν για την παλαίφατη Ιερά Μονή Σταυροβουνίου. Εκεί παρέμειναν για πέντε χρόνια και μετά ανεχωρήσαν από τη μαρτυρική γη της Κύπρου στην Αγία Γην των Ιεροσολύμων. Ο πατήρ Ελπίδιος μετά από δώδεκα έτη διακονίας στα Ιεροσόλυμα συνέχισε τον εκκλησιαστικό του βίο σε διάφορα μέρη της Ορθοδοξίας και εκοιμήθη στο Άγιο Όρός. Ο Φιλούμενος έμεινε στην αγία γη ...

Η μνήμη της Αγίας Ιφιγένειας αναφέρεται επιγραμματικά στο «Μικρόν Ευχολόγιον ή Αγιασματάριον» έκδοση Αποστολικής Διακονίας 1956 μ.Χ., χωρίς άλλες πληροφορίες. Πουθενά αλλού δεν αναφέρεται η μνήμη της.

  « Σῴζεις, Ἰησοῦ καὶ τελώνας· σοὶ χάρις». Οὕτω βοᾷ Ματθαῖος ἐκ πυρὸς μέσου. Ἀκάματον Ματθαῖον πῦρ δεκάτῃ κτάνεν ἕκτῃ . Ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Ματθαίος, πριν γίνει μαθητής του Κυρίου Ιησού Χριστού, ονομαζόταν Λευίς. Ο πατέρας του λεγόταν Αλφαίος και ήταν από τη Γαλιλαία. Ο Ματθαίος έκανε το επάγγελμα του τελώνη, και ο Ιησούς τον βρήκε να κάθεται στο τελωνείο έξω από την Καπερναούμ. Και είπε προς αυτόν: «Ἀκολούθει μοι». Ο Ματθαίος, χωρίς καμιά καθυστέρηση, αμέσως τον ακολούθησε. Και όχι μόνο εγκατέλειψε το αμαρτωλό - για την εποχή εκείνη - επάγγελμα του τελώνη, αλλά και με χαρά φιλοξένησε τον Κύριο στο σπίτι του. Εκεί, μάλιστα, ήλθαν και πολλοί τελώνες και άλλοι αμαρτωλοί άνθρωποι, με τους οποίους ο Ιησούς συνέφαγε και συζήτησε. Οι φαρισαίοι, όμως, που είχαν πωρωμένη συνείδηση, όταν είδαν αυτή την ενέργεια του Κυρίου, αμέσως τον κατηγόρησαν ότι συντρώγει με τελώνες και αμαρτωλούς. Ο Ιησούς το άκουσε και είπε εκείνα τα θαυμάσια λόγια: «Οὐ γὰρ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτω...