Άγιος Γεννάδιος ο Αρχιεπίσκοπος του Μεγάλου Νόβγκοροντ, 4 Δεκεμβρίου

Ο Άγιος Γεννάδιος (Gennady, ρωσικά: Геннадий· πέθανε στις 4 Δεκεμβρίου 1505) ήταν Αρχιεπίσκοπος του Μεγάλου Νόβγκοροντ και του Πσκόβ από το 1484 έως το 1504.

Διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην καταπολέμηση της Αίρεσης των Ιουδαϊζόντων και είναι γνωστός για τη σύνταξη του πρώτου πλήρους κώδικα της Βίβλου στη σλαβονική γλώσσα το 1499, η οποία είναι γνωστή ως Βίβλος του Γενναδίου. Ο Γεννάδιος αναγνωρίζεται ως άγιος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και η μνήμη του τιμάται στις 4 Δεκεμβρίου (παλαιό ημερολόγιο) / 17 Δεκεμβρίου σύμφωνα με το Γρηγοριανό ημερολόγιο.

Γεννάδιος (Αρχιεπίσκοπος Νόβγκοροντ)

Βιογραφία

Ο Γεννάδιος καταγόταν από τη βογιάρικη οικογένεια Γκόνζοφ της Μόσχας και πριν γίνει αρχιεπίσκοπος υπηρέτησε ως ηγούμενος της Μονής Τσούντοφ μέσα στο Κρεμλίνο της Μόσχας. Ο προκάτοχός του στη μητρόπολη του Νόβγκοροντ, ο Σεργκέι, υπηρέτησε λιγότερο από έναν χρόνο. Ο Σεργκέι ανακλήθηκε και περιορίστηκε στη Μονή Τσούντοφ, πιθανότατα λόγω ψυχικής ασθένειας.

Ο Γεννάδιος ορίστηκε Αρχιεπίσκοπος του Νόβγκοροντ στη Μόσχα και ανέλαβε καθήκοντα στις 12 Δεκεμβρίου 1484, ο πρώτος αρχιερέας της πόλης που δεν εκλέχθηκε με κλήρωση από το 1359.[1] Έφτασε στο Νόβγκοροντ τον Ιανουάριο του 1485 με σκοπό —όπως και ο προκάτοχός του— να προσαρμόσει την εκκλησία του Νόβγκοροντ, η οποία είχε πρόσφατα υποταχθεί στη Μόσχα (η πόλη πέρασε υπό άμεσο μoσχοβίτικο έλεγχο μόλις το 1478 και ο τελευταίος τοπικά εκλεγμένος αρχιεπίσκοπος, ο Θεόφιλος, είχε απομακρυνθεί το 1480), στα εκκλησιαστικά πρότυπα της Μόσχας. Αντιμετώπισε αντίδραση από τον τοπικό κλήρο επειδή μνημόνευε πολλούς μoσχοβίτες αγίους, όμως αντιμετώπισε την αντίσταση εντάσσοντας και τοπικούς αγίους στη μνημόνευσή του.

Η μεγαλύτερη δυσκολία της αρχιερατείας του ήταν η καταστολή της αίρεσης των Ιουδαϊζόντων στο Νόβγκοροντ και στη Μόσχα, όπου η αίρεση είχε εξαπλωθεί μετά τη μετακίνηση κληρικών από το Νόβγκοροντ στην πρωτεύουσα. Λέγεται ότι δανείστηκε μεθόδους από την Ισπανική Ιερά Εξέταση, εκφράζοντας τον θαυμασμό του για τον τρόπο με τον οποίο ο βασιλιάς της Ισπανίας αντιμετώπισε την ετεροδοξία στο βασίλειό του, και με την υποστήριξη του μεγάλου δούκα και του μητροπολίτη έκαψε αρκετούς αιρετικούς.[2]

Το Τέταρτο Χρονικό του Νόβγκοροντ αναφέρει επίσης ότι ο Γεννάδιος συνέβαλε οικονομικά κατά ένα τρίτο στην ανακατασκευή των τειχών του σημερινού Ντέτινετς ή Κρεμλίνου μεταξύ 1484 και 1490,[3] και το 1492 υπολόγισε το Πάσχα για τα επόμενα χίλια χρόνια. Πολλοί Ρώσοι πίστευαν ότι το έτος 7000 από τη δημιουργία του κόσμου (σύμφωνα με το Βυζαντινό ημερολόγιο), που αντιστοιχεί στο 1492 μ.Χ., θα σήμαινε το τέλος του κόσμου, και έτσι δεν υπολόγιζαν το Πάσχα πέρα από εκείνη τη χρονιά [αναφορά απαιτείται]. Αυτό θα μπορούσε να είχε σοβαρές επιπτώσεις, όχι μόνο για την τέλεση των θρησκευτικών τελετών αλλά και για τον καθορισμό του χρόνου σποράς και συγκομιδής, γεγονός που πιθανότατα θα οδηγούσε σε λιμό. Η συμβολή του Γενναδίου, συνεπώς, ήταν σημαντική και πρακτική, πέρα από τον απλό καθορισμό της ημερομηνίας του Πάσχα.