Αγίες Διονυσία, Δατίβα, Λεοντία και οι Άγιοι Τέρτιος, Αιμιλιανός, Βονιφάτιος, Μαγιορίκος και Σέρβος, 6 Δεκεμβρίου
Οι Αγίες Διονυσία, Δατίβα, Λεοντία και οι Άγιοι Τέρτιος, Αιμιλιανός, Βονιφάτιος, Μαγιορίκος και Σέρβος σκοτώθηκαν στα τέλη του 5ου αιώνα κατά τη διάρκεια του διωγμού των Τριαδικών Χριστιανών στην Ανθυπάκουη Αφρική από τους Αρειανούς Βάνδαλους, σύμφωνα με τον Βίκτωρ της Βίτα. Αυτοί οι μάρτυρες σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Αρειανού βασιλιά Ουννέριχου.
Σύμφωνα με τον Βίκτωρ, η Ντενίζ ήταν μια όμορφη και χήρα ευγενής, η οποία σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια αυτού του διωγμού. Ο γιος της Ντενίζ Μαγιορίκος σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια του ίδιου διωγμού, καθώς και η αδερφή της Ντενίζ, Ντατίβα.[1] Η Ντενίζ μαστιγώθηκε βάναυσα από τις αρχές και στη συνέχεια πέθανε στην πυρά με το μικρό της παιδί, τον Μαγιορίκο, και την αδερφή της Ντατίβα.
Επίσης σκοτώθηκαν η Λεοντία, κόρη του επισκόπου Γερμανού της Πέραδας (Παραδάνα), ένας γιατρός ονόματι Αιμίλιος ή Εμέλιος («Αιμιλιανός» κατά τον Ουσουάρντ), κουνιάδος του Ντάτιβα, ο Τέρτιος, μοναχός από τη Βυζακήνη, και ο Βονιφάτιος, με το επώνυμο Σιβιντένσε, ο οποίος έχει ταυτοποιηθεί ως Βονιφάτιος, επίσκοπος της Σικελίας στην Ανθυπάκουο Αφρική. Ο Αιμίλιος και ο Τέρτιος γδάρθηκαν ζωντανοί.
Δύο άλλες μορφές που σχετίζονταν με τον ίδιο διωγμό τιμήθηκαν την ίδια ημέρα εορτής: ο Σέρβος ή Σέρβιος, ο οποίος μαρτύρησε στο Τουβούρβιο, και η Βικτώρια ή Βίκτριξ, η οποία βασανίστηκε στην Κούκουσα (Κολουσιτάνα, Κουλτσιτάνα).
Ο Σέρβος κρεμάστηκε και έπεσε από σχοινιά και στη συνέχεια σύρθηκε στους δρόμους, ενώ η Βικτώρια κρεμάστηκε από τους καρπούς πάνω από μια φωτιά. Ο σύζυγος της Βικτώριας την παρακάλεσε να απαρνηθεί την πίστη της και να σκεφτεί τα μικρά παιδιά της, αλλά εκείνη αρνήθηκε. Νομίζοντας ότι ήταν νεκρή, οι αρχές την άφησαν στο έδαφος. Σύμφωνα με τον θρύλο, η Βικτώρια αργότερα ανάρρωσε και δήλωσε ότι είχε θεραπευτεί θαυματουργά από μια νεαρή κοπέλα.
Η λατρεία τους αναφέρεται στα μαρτυρολόγια διαφόρων αρχαίων εκκλησιών και στα μαρτυρολόγια που σχετίζονται με τους Άντο, Φλόρο και Ουσουάρντ. Το Legendarium που σχετίζεται με το μοναστήρι των τακτικών κανόνων στο Μπέντεκεν καταγράφει τον θρύλο τους σε έναν κώδικα που χρονολογείται από τον 15ο αιώνα (Biblioteca Teodoriana, Paderborn). Το Ρωμαϊκό Μαρτυρολόγιο τιμά την εορτή τους στις 6 Δεκεμβρίου, αν και το όνομα του Σέρβιου καταγράφεται στις 7 Δεκεμβρίου και το όνομα της Βικτώριας παραλείπεται εντελώς. Υπήρχε μια λατρεία στα τέλη του Μεσαίωνα αφιερωμένη μόνο στον Αιμιλιανό, η οποία ήταν δημοφιλής ιδιαίτερα στη Νάπολη, και στα τέλη του 14ου αιώνα, επιλέχθηκε ως προστάτης μιας τοπικής εταιρείας φαρμακοποιών μαζί με τον Πεγκρίνο της Ωξέρ. Μια εκκλησία χτίστηκε προς τιμήν του Αιμιλιανού στη Νάπολη.
