ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

  Εφημερίδα Μακεδονία, Φύλλο: 28/2/1960, Σελίδα: 3 Στις 27 Φεβρουαρίου 1960, ο ανταποκριτής της εφημερίδας Μακεδονία ανέφερε ότι "ο  θιασάρχης ενός τουρκικού θιάσου, ο οποίος έδινε παραστάσεις στην πόλη μας, καταδικάστηκε σε δεκάμηνη φυλάκιση από το μονομελές πλημμελειοδικείο Σερρών για παράβαση του νόμου σχετικά με την μη καταβολή δεδουλευμένων αποδοχών λόγω δυστροπίας. Ο συγκεκριμένος καταγγέλθηκε από δύο χορεύτριες του θιάσου του, στις οποίες δεν είχε καταβάλει τις αποδοχές τους. Εκτός από την ποινή φυλάκισης, το δικαστήριο επέβαλε στον Τούρκο θιασάρχη πρόστιμο 1000 δραχμών και διέταξε να πληρώσει 3.200 δραχμές σε κάθε χορεύτρια."

  Εφημερίδα Ελευθερία, Φύλλο: 1/3/1960, Σελίδα: 3 Ο καιρός την 1η Μαρτίου 1960, όπως ανέφερε η εφημερίδα  Ελευθερία .

  Εφημερίδα Μακεδονία, Φύλλο: 28/2/1959, Σελίδα: 3 Ο καιρός στις 28 Φεβρουαρίου 1959, όπως ανέφερε η εφημερίδα Μακεδονία.

Γεννήθηκε στην Προύσα της Μικράς Ασίας το 1888 και πέθανε στην Αθήνα το 1959 όπου είχε μετακομίσει τα τελευταία χρόνια. Οι φόνοι του πατέρα του και του αδελφού του από τους Τούρκους τον ανάγκασαν το 1912 να έλθει στην Ελεύθερη Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στις Σέρρες. Υπηρέτησε στην Χωροφυλακή και όταν αποστρατεύτηκε άνοιξε ένα μικρό καφενείο. Το 1920 παντρεύτηκε με την σύζυγό του Βασιλική.Κατά την διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου συνελήφθει από τους Βουλγάρους και εστάλη ως όμηρος στην Βουλγαρία από όπου κατόπιν περιπετειών το 1920 επέστρεψε στα Σέρρας. Ανέλαβε την εκμετάλλευση του λειτουργούντος τότε καφενείου Κρόνιο και το 1925 αγόρασε από την υπηρεσία Ανταλλαξίμων με δόσεις την έκταση που ευρίσκετο το καφενείο Κρόνιο όπου εν συνεχεία με δύο άλλους συνέταιρους ανήγειρε την κινηματογραφική αίθουσα Το Κρόνιο η οποία υπάρχει και σήμερα. Εν συνεχεία δημιούργησε τον θερινό κινηματογράφο Έσπερος. Με την κήρυξη της Βουλγαρικής κατοχής το 1941 εγκατέλειψε τα Σέρρας και εγκαταστάθηκε στην ...

Στις 28 Φεβρουαρίου 1959, απεβίωσε ο επιχειρηματίας  Περιστέρης Κωστόπουλος , ο οποίος είχε συμβάλει  στην ανάπτυξη της πόλης των Σερρών

Εφημερίδα "Εμπρός" των Σερρών, 3 Μαρτίου 1935 Στις 28 Φεβρουαρίου 1935, πραγματοποιήθηκε στις Σέρρες η τελευταία συνωμοτική σύσκεψη των κινηματιών που προετοίμαζαν το κίνημα της 1ης Μαρτίου 1935. Κατά τη διάρκεια της συνάντησης, διανεμήθηκαν σαφείς εντολές προς τα στελέχη, δόθηκε ο λόγος τιμής στους παρευρισκόμενους και συντάχθηκαν κατάλογοι ατόμων που θεωρούνταν αντίθετοι στο κίνημα και θα έπρεπε να συλληφθούν και να απομονωθούν. Την οργάνωση του κινήματος στις Σέρρες είχε αναλάβει το παράρτημα του «Δημοκρατικού Φρουρού», σε συνεργασία με την τοπική οργάνωση της «Δημοκρατικής Νεολαίας», της οποίας πρόεδρος ήταν ο δικηγόρος και πολιτευτής Γεώργιος Τζεμαΐλας, και το τοπικό παράρτημα της «ΕΕΕ» (Εθνική Ένωσις Ελλάς), επικεφαλής της οποίας ήταν ο Νικόλαος Μηνάς και ο Ορέστης Καπετάνιος. Αρκετές μέρες πριν, είχαν ανατεθεί οι εξής θέσεις: Επίλαρχος Βολάνης : Υπεύθυνος για το ιππικό. Ταγματάρχης Τσαγκαράκης : Υπεύθυνος για το πεζικό. Λοχαγοί Μερκουρίου και Καλαβρός : Υπεύθυνοι για τ...

  Εφημερίδα Μακεδονία, Φύλλο: 28/2/1932, Σελίδα: 8 Στις 28 Φεβρουαρίου 1932, το χιόνι έπεφτε αδιάκοπα σε όλη την Β. Ελλάδα. Στις Σέρρες "το έστρωσε" σε ύψος 30 εκατοστών, όπως αναφέρει η εφημερίδα Μακεδονία.

Στις 28 Φεβρουαρίου 1932, ο Ορφέας διοργάνωσε μεγάλη συναυλία στο Κρόνιο Σερρών. Στην εκδήλωση εμφανίστηκαν δύο χορωδίες υπό τη διεύθυνση του Γ. Βαΐου. Συμμετείχαν ο Μπαξεβάνης (τενόρος), η Χριστοδούλου, η Όλγα Κωνσταντινίδου και ο Σάκης Φιδετζής (φλάουτο). Στις 10:45 π.μ. δόθηκε μεγάλη συναυλία του «Ορφέως» στο Κρόνιο, στην οποία πήραν μέρος οι: Β. Κοριτσάνη, Δ. Π. Παπαδημητρίου, Όλγα Κωνσταντινίδου και Δ. Παπαδημητρίου σε κουαρτέτο του Μπετόβεν. Στη συνέχεια ο Σάκης Φιδετζής παρουσίασε το «Μενουέτο Ντ' Ορφέα» του Γκλουκ. Στη συναυλία πήραν μέρος ο τενόρος Μπαξεβάνης στην «Τόσκα» και η Όλγα Κωνσταντινίδου – «...μ' όλο το κρύο της σκηνής, έγραψαν οι εφημερίδες, επειδή ο κ. Περιστέρης δεν ηυδόκησε να θερμάνη την σκηνή και επάγωσε τους καλλιτέχνας...»- εκτέλεσε «μετ' εξαιρετικής επιτυχίας» την Legente Wienavski. «Επίσης η δεσποινίς Χριστοδιούλου ετραγούδησε με το γλυκήτερο αίσθημα και χρώμα της μεγάλης τέχνης του άσματος». Εμφανίστηκαν ακόμη δύο χορωδίες «χάρις εις τον ακούρα...

Στις 28 Φεβρουαρίου 1915 έγινε άρση του δικαιοστασίου, με το οποίο αναστέλλονταν η παραγραφή κάθε δικαιώματος ή αγωγής αστικού ή εμπορικού δικαίου των πολιτών, ανεξάρτητα από την υπηκοότητά τους. Η κατάργηση αυτού του ειδικού νόμου έφερε σε απόγνωση το σύνολο των εμπόρων των Σερρών, καθώς θεωρούσαν βέβαιο ότι πολλοί θα κατέληγαν στη φυλακή λόγω χρεών. Οι Σερραίοι έμποροι είχαν ήδη υποστεί διπλή καταστροφή μετά την πυρπόληση της πόλης από τους Βούλγαρους το 1913, χάνοντας τις οικίες, τα καταστήματα και τα εμπορεύματά τους.

Στις 28 Φεβρουαρίου 1908, σε έκθεσή του, ο Μητροπολίτης Μελενίκου Αιμιλιανός Δάγγουλας, αναφερόμενος στις βιαιότητες του Βουλγαρικού κομιτάτου κατά τον μήνα Φεβρουάριο 1908, ανέφερε ότι β ουλγάρικη συμμορία, αποτελούμενη από άγνωστο αριθμό κακοποιών, επιτέθηκε στο σχισματικό χωριό Βρέζνιτσα, στην περιφέρεια Πετριτσίου και σκότωσε δύο σχισματικούς, επειδή ανήκαν στην αντίθετη παράταξη και, παρά τις προτροπές, δεν πείθονταν να συμμορφωθούν με τις ιδέες τους. «Συμμορία βουλγαρική, υπό αγνώστου αριθμού κακούργων συγκειμένη, επετέθη εναντίον του σχισματικού χωρίου Βρέζνιτσα, της περιφέρειας Πετρίτσης, και εφόνευσε δύο σχισματικούς, επειδή ούτοι ανήκον εις την αντίθετον μερίδα και, παρ' όλας τας προτροπάς, δεν επείθοντο ίνα συμμορφωθώσι προς τας ιδέας αυτών».

Ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Πελαγωνείας κυρός Ιωακείμ. (1859-1909). Ο κατά κόσμον Αλκιβιάδης Φορόπουλος γεννήθηκε στην Χίο στις 3 Απριλίου 1859. Σε παιδική ηλικία επιβιβάστηκε κρυφά σε πλοίο και έφυγε στον Άγιον Όρος, για να μονάσει στη Μονή Ιβήρων. Ύστερα από παράκληση του πατέρα του επέστρεψε στη Χίου αφού ο πατέρας του υποσχέθηκε ότι θα τον στείλει στην Κωνσταντινούπολη. Το 1880 αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης αφού υπέβαλε διατριβή με τίτλο "Η Εικονομαχία μέχρι της Β΄ Οικουμενικής Συνόδου". Στις 14 Σεπτεμβρίου 1880 χειροτονήθηκε Διάκονος από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Ιωακείμ τον Γ΄. Μετά τη χειροτονία του μετέβη για ευρύτερες σπουδές στην Οξφόρδη της Αγγλίας (1881-1884) και κατόπιν στη Λειψία και την Ιέννα της Γερμανίας (1884-1887). Μετά την επιστροφή του από τη Δύση χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος και ανέλαβε τη Διεύθυνση της Ιερατικής Σχολής Καισαρείας (1888-1889). Από το 1889 μέχρι το 1891 ιδιώτευε στην Κωνσταντινούπολη. Από το 1892 μέχρι το 1894 υπηρέτησε στη Δι...

Στις 27 Φεβρουαρίου 1901 εξελέγη Μητροπολίτης Μελενίκου ο Ιωακείμ (κατά κόσμον Αλκιβιάδης Φορόπουλος)  με 7 ψήφους   έχοντας συνυποψηφίους τον Επίσκοπο Παμφίλου Μελισσηνό (5 ψήφοι) και τον Ιερατικώς προϊστάμενο Τζιβαλίου Αρχιμανδρίτη Αγαθάγγελο Παπαναστασιάδη.  Στις 11 Μαρτίου 1901 χειροτονήθηκε στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι της Κωνσταντινουπόλεως Μητροπολίτης Μελενίκου. Τη χειροτονία τέλεσε ο Μητροπολίτης Προύσης Ναθαναήλ, συμπαραστατούμενος από τους Μητροπολίτες Μηθύμνης Στέφανο, Βάρνης Πολύκαρπο, Χίου Κωνσταντίνο, Κορυτσάς Γερβάσιο, Γρεβενών Δωρόθεο και Λέρου Ιωάννη.  Στις 18 Οκτωβρίου 1903 εξελέγη Μητροπολίτης Πελαγωνείας

Ὁ Βασίλειος Χριστὸν ἐν ψυχῇ φέρων, Ψυχὴν σκιᾶς τίθησι τῆς αὐτοῦ χάριν. Κρύψαν ὑπὸ χθόνα εἰκόνα ὀγδοάτῃ Βασίλειον. Ο Όσιος Βασίλειος ο Ομολογητής, έζησε και έδρασε επί αυτοκρατορίας Λέοντα Γ' του Ισαύρου (717 - 741 μ.Χ.) του εικονομάχου. Από μικρή ηλικία ο Βασίλειος εγκατέλειψε τη κοσμική ζωή για να αφιερωθεί στη διδασκαλία του Ευαγγελίου και την άσκηση. Αρχικά ζούσε σε κάποιο ερημητήριο τρέφοντας το πνεύμα του και την ψυχή του με τα δώρα της πίστεως και της αγάπης. Έγινε μαθητής και υποτακτικός του Οσίου Προκοπίου του Δεκαπολίτου (τιμάται 27 Φεβρουαρίου). Όταν όμως οι περιστάσεις τον κάλεσαν, ανταποκρίθηκε με θαυμαστή προθυμία και υπερασπίσθηκε την Ορθοδοξία με θάρρος και παρρησία. Διώχθηκε σκληρά, για την άκαμπτη αντίστασή του και τη θαρραλέα συνηγορία υπέρ της ορθοδοξίας. Φυλακίστηκε και υπέστη πολλά βασανιστήρια. Όταν πέθανε ο τύραννος Λέων, ο Όσιος Βασίλειος αφέθηκε ελεύθερος και επανήλθε στο ασκητήριό του για να συνεχίσει τους μοναχικούς τους αγώνες. Μέγας αγωνιστής της Εκκλησ...

 Ἔνθεν μεταστὰς Κασσιανὸς πρὸς νόας, Θείας νοητῶς κασσίας ἀποπνέει. Εἰκάδα ἀμφ᾽ ἐνάτην θάνε Κασσιανὸς μεγαθύμων. Ο Όσιος Κασσιανός γεννήθηκε στην Ρώμη από γονείς ευσεβείς και επιφανείς, οι οποίοι φρόντισαν να τον αναθρέψουν με παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Η γνωριμία και η συναναστροφή του, από την παιδική του ηλικία, με Αγίους ανθρώπους επέδρασε ευεργετικά στη διαμόρφωση της προσωπικότητας και του όλου τρόπου ζωής του. Σπούδασε την επιστήμη της φιλοσοφίας και της αστρονομίας και μελέτησε ιδιαίτερα τα συγγράμματα των Πατέρων και την Αγία Γραφή. Ο Όσιος ακολούθησε το μοναχικό βίο, γενόμενος μοναχός σε μία σκήτη και επισκέφθηκε τα μοναστήρια της Αιγύπτου και της Θηβαΐδας, της Νιτρίας, της Ασίας και της Καππαδοκίας. Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης γράφει χαρακτηριστικά: «ὁ Ἅγιος μετέβη εἰς διαφόρους τόπους καὶ συνήντησε ἁγίους καὶ γνωστικωτάτους Ὁσίους καὶ τᾶς ἀρετᾶς ὅλων συναθροίζει εἰς τὸν ἐαυτόν του, ὡς ἄλλη φιλόπονος μέλισσα, ὥστε καὶ αὐτὸς ἔγινε εἰς τοὺς ἄλλους τύπος καὶ παράδειγμα...

Kυράννα παθών, και βασάνων κυρία, Φανείσ’ απήλθε προς Kύριον Kυρίων. Η Αγία νεομάρτυς Κυράννα γεννήθηκε στο χωριό Αβυσσώκα ή Βυρσόκα, στη σημερινή Όσσα της Θεσσαλονίκης, από γονείς ευσεβείς και φιλόθεους. Στο Μαρτύριό της αναφέρεται ότι ήταν εξαιρετικά όμορφη. Αυτή η εξωτερική ομορφιά της Κυράννας, που δεν ήταν τίποτε άλλο από το αντικατόπτρισμα της εσωτερικής της ωραιότητας, αποτέλεσε και την αφορμή να οδηγηθεί στο μαρτύριο, καθώς κάποιος γενίτσαρος, εισπράκτορας των φόρων στο χωριό της Κυράννας, που την ερωτεύθηκε, προσπάθησε επανειλημμένα με κολακείες και δώρα να την ελκύσει και να την πείσει να αλλαξοπιστήσει, για να τη νυμφευθεί. Επειδή όμως η Κυράννα δεν αποδεχόταν τις κολακείες, ούτε πολύ περισσότερο τα δώρα του Τούρκου, αυτός νομίζοντας πως θα την κάμψει με τον φόβο άρχισε να την απειλεί ότι θα την βασανίσει σκληρά και τέλος θα την θανατώσει, αν δεν υποχωρήσει και δεν αρνηθεί την πίστη της. Αλλά ούτε αυτά τα μέσα έφεραν το ποθητό αποτέλεσμα για το γενίτσαρο. Τότε την οδήγησε βί...

Καταξιοῦνται Μαράνα τε καὶ Κύρα, Σαρκὸς μαρασμῷ, κυριεύειν τοῦ πόλου. Τον βίο των Οσίων αυτών γυναικών, συνέγραψε ο Θεοδώρητος Κύρου στη Φιλόθεο Ιστορία του. Οι Οσίες Κύρα και Μαράνα κατάγονταν από τη Βέρροια (τωρινό Χαλέπιο) της Συρίας και έζησαν στις αρχές του 5ου αιώνα μ.Χ. Η καταγωγή τους ήταν επίσημη και ευγενική, ανάλογη δε και η μόρφωσή τους. Η αφοσίωσή τους ήταν στραμμένη στην πνευματική ζωή και τον ησυχαστικό βίο. Έτσι εγκατέλειψαν τον κόσμο και έκτισαν έξω από την πόλη περιτοίχισμα από πέτρες και επιδόθηκαν εκεί στον πνευματικό αγώνα. Τη θύρα του περιβόλου τους την έκλεισαν με πηλό, για να μην εισέρχεται κανένας σε αυτόν και άφησαν μόνο μια μικρή θυρίδα, για να επικοινωνούν με τους έξω και να λαμβάνουν την τροφή τους. Ασκήθηκαν στη σιωπή και έφεραν στα χέρια, τα πόδια, τον τράχηλο και τη μέση σίδερα, για να νεκρώσουν το σώμα και να νικήσουν τους πειρασμούς. Ο ευσεβής πόθος τους τις έφερε στους Αγίους Τόπους και στο ναό της Αγίας Θέκλας στην Ισαυρία, απ' όπου επέστρεψαν πν...

Από το «ΒΡΑΒΕΙΟΝ» της Ιεράς και Βασιλικής Μονής του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στην Πάτμο, διαπιστώνουμε ότι πολλοί Λεροί τους πέντε προηγούμενους αιώνες άφησαν τη Λέρο και πήγαν σττη Μονή της Πάτμου, δια να μονάσουν. Ενας από αυτούς ήταν και ο μοναχός Ιωνάς δια τον οποίον στο «ΒΡΑΒΕΙΟ» αναφέρονται: «αφξα (1561) Φεβρουαρίου κη (28) εφονεύθη εις την Λειψόν ο δούλος του Θεού Ιωνάς μοναχός ο Λέριος». Ατομικά για τον Οσιομάρτυρα αυτόν της Εκκλησίας δεν έχουμε συγκεκριμένες πληροφορίες. Οσα ακολουθούν προέρχονται από το βιβλίο του Αρχιμ. Νικηφόρου Κουμουνδούρου, εφημερίου των Λειψών «Μακαριστοί γέροντες και πέντε οσιομάρτυρες στη νήσο Λειψώ της Δωδεκανήσου». Οι Αγιες αυτές ψυχές ανεκυρήχθησαν οσιομάρτυρες από το Οικουμενικό Πατριαρχείο , εορτάζοντες και οι πέντε μαζί την Α’ Κυριακή μετά τη 10η Ιουλίου. Ο Οσιομάρτυς Ιωνάς μαζί με άλλους ασκητές - αναχωρητές έφυγαν από το μοναστήρι της Πάτμου και έφθασαν στη νήσο Λειψώ το 1550 μ.Χ. Ζητούσαν να βρούν ένα τόπο που δεν θα τους ενοχλούσε ο κόσμος...

Ο Όσιος Γερμανός της Ντομπρουζία γεννήθηκε περί το έτος 358 μ.Χ. Έγινε μοναχός και ασκήτεψε θεοφιλώς στη Ρουμανία. Κοιμήθηκε με ειρήνη μεταξύ των ετών 405-415 μ.Χ. Ο Όσιος Γερμανός έγινε πνευματικός πατέρας, φίλος και δάσκαλος του Αγίου Ιωάννη Κασσιανού, καθοδηγώντας τον στην μοναστική τελειότητα. Οι δύο άγιοι έζησαν για ένα σύντομο χρονικό διάστημα σε ένα από τα μοναστήρια της Δακίας Ποντικής και στη συνέχεια εργάστηκαν μαζί στη Βηθλεέμ από το 380 έως το 385. Αργότερα, ταξίδεψαν στην Αίγυπτο, όπου επισκέφθηκαν διάφορα κοινοβιακά μοναστήρια, καθώς και τους ερημίτες της Νιτρίας και του Όρους Σινά, αναζητώντας να ωφεληθούν από το άγιο παράδειγμα και τις σοφές συμβουλές τους. Το 399, ο Γερμανός και ο Ιωάννης πήγαν στην Κωνσταντινούπολη, για να βρίσκονται κοντά στον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, και περίπου εκείνη την περίοδο ο Γερμανός χειροτονήθηκε ιερέας. Όταν ο Χρυσόστομος καθαιρέθηκε και εξορίστηκε το 404, οι δύο άγιοι ταξίδεψαν στη Ρώμη για να υπερασπιστούν την υπόθεσή του ενώπιον ...

Ο Άγιος Νικόλαος καταγόταν από τη Ρωσία και ήταν διά Χριστόν σαλός. Έζησε στην πόλη Πσκωφ κατά τους χρόνους της βασιλείας του τσάρου Ιβάν του Τρομερού και κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1576 μ.Χ. Βιογραφία Ο Όσιος Νικόλαος του Πσκοφ έζησε ως διά Χριστόν σαλός για περισσότερες από τρεις δεκαετίες. Πολύ πριν από τον θάνατό του απέκτησε τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και έλαβε το χάρισμα της θαυματουργίας και της προφητείας. Οι κάτοικοι του Πσκοφ τον αποκαλούσαν Μικούλα [Μικόλα, Νικόλα] ο Σαλός. Ακόμη και όσο ζούσε, τον τιμούσαν ως άγιο και τον αποκαλούσαν Μικούλα ο Όσιος. Τον Φεβρουάριο του 1570, μετά από μια καταστροφική εκστρατεία εναντίον του Νόβγκοροντ, ο Τσάρος Ιβάν ο Τρομερός κινήθηκε προς το Πσκοφ, υποπτευόμενος τους κατοίκους για προδοσία. Όπως αναφέρει ο χρονικογράφος του Πσκοφ, «ο Τσάρος ήλθε... με μεγάλη αγριότητα, σαν ένα λιοντάρι που βρυχάται, για να κατασπαράξει αθώους ανθρώπους και να χύσει πολύ αίμα». Το πρώτο Σάββατο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, όλη η πόλη προσευχόταν να σωθεί α...

Ὁ Προτέριος σφάττεται τοῖς καλάμοις, Ὀξυγράφου κάλαμος ὢν κατὰ πλάνης. Ο Άγιος Προτέριος έζησε στα χρόνια των βασιλέων Μαρκιανού και Πουλχερίας. Ήταν πρεσβύτερος στην Εκκλησία της Αλεξανδρείας και έλαβε μέρος στην Δ' Οικουμενική Σύνοδο, που συνήλθε το έτος 451 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη, κατά τους χρόνους των βασιλέων Μαρκιανού και Πουλχερίας. Η Σύνοδος καταδίκασε τον μονοφυσίτη Πατριάρχη Αλεξανδρείας Διόσκουρο. Μετά την καθαίρεση του Διοσκούρου, εξελέγη Πατριάρχης ο Άγιος Προτέριος (452 - 457 μ.Χ.), ο οποίος διέπρεψε στη Σύνοδο και έφραξε τα στόματα των δυσσεβών αιρετικών. Όταν ο Άγιος επέστρεψε στην Αλεξάνδρεια οι οπαδοί του Ευτυχούς και του Διοσκούρου προκαλούσαν στάσεις και ρήξεις και εμπόδιζαν να κατέρχεται το σιτάρι στην Αλεξάνδρεια μέσω του Πηλουσίου, με σκοπό να πεινάσουν οι κάτοικοι της Αλεξάνδρειας και να στραφούν κατά του Αγίου. Όμως ο αυτοκράτορας Μαρκιανός, κατόπιν παρακλήσεως του Αγίου, διέταξε την διέλευση του σιταριού διά της Αλεξάνδρειας και έτσι σώθηκε η πόλη από ...

 Πανήγυριν ῥέοντος ἐκλιπὼν βίου, Σύνεστι Βάρσος Ἀγγέλων πανηγύρει. Ο Όσιος Βάρσος ήταν Επίσκοπος Δαμασκού και κοιμήθηκε με ειρήνη.

 Χριστοῦ λατρευτῆς αὐχένα τμηθεὶς ξίφει, Θεῶν λατρευτὰς Ἀβίρκιος αἰσχύνει. Ο Άγιος Μάρτυς Αβρίκιος (ή Αβίρκιος ή Αβέρκιος) τελειώθηκε διά ξίφους.

Οὐκ εἶχεν εἶδος, οὐδὲ κάλλος ἐν ξύλῳ, Νέστωρ ἁπλωθείς, τὸ προφητικὸν φάναι. Ο Άγιος Νέστωρ καταγόταν από την Πέργη της Παμφυλίας της Μικράς Ασίας και διέδιδε θερμά τη χριστιανική πίστη. Τόσο δε τολμηρός ήταν στο έργο του, που εξακολουθούσε άφοβα να το πράττει και μετά τα διατάγματα του αυτοκράτορα Διοκλητιανού κατά των χριστιανών. Ο Διοικητής της Πέργης Ειρήναρχος, τον συνέλαβε και τον έστειλε στον έπαρχο της Παμφυλίας Πόπλιο. Αυτός μάταια προσπάθησε να τον παρασύρει στην άρνηση του Χρίστου. Όταν δε έχασε κάθε ελπίδα, διέταξε τη σταύρωση του. Ο Νέστωρ υπέστη το μαρτύριο του με πολλή καρτερία. Και από το σταυρό, ενώ οι πόνοι τον κατακεντούσαν, αυτός υμνούσε το Χριστό. Τον Άγιο Νέστορα ο Πατμιακός Κώδικας 266 τον καλεί επίσκοπο.

 Ξίφει θανεῖν ἔγραψαν ἓξ Αἰγυπτίους, οἱ τοῦ χρόνου γράψαντες ἄθλους καὶ βίους. Οι Άγιοι αυτοί Μάρτυρες, τελειώθηκαν διά ξίφους στην Αίγυπτο.

Ο Άγιος Γεώργιος είναι άγνωστος στους Συναξαριστές. Αναφέρεται στο Λαυριωτικό Κώδικα Ε 152 φ. 367α. Αγωνίσθηκε ως Επίσκοπος της Εκκλησίας του Χριστού κατά των αιρετικών Μονοθελητών, τον 7ο αιώνα μ.Χ. και υπέμεινε πολλές δοκιμασίες από τους Σκύθες, για την προσήλωσή του στην ορθόδοξη πίστη και ευσέβεια.

Χριστοῦ φυτεία Χρισταπόστολοι δύο, Χριστῷ σύνεισιν Εὔβουλος Νυμφᾶς ἅμα. Οι Άγιοι Απόστολοι Νυμφάς και Εύβουλος ήταν μαθητές του Αποστόλου Παύλου, ο οποίος μνημονεύει τον μεν Απόστολο Νυμφά, που διέμενε στις Κολοσσές ή στη Λαοδικεία, στην προς Κολοσσαείς επιστολή (Kολ. δ΄, 15), τον δε Απόστολο Εύβουλο, που ήταν μετά του Παύλου, στην προς Τιμόθεον Β' Επιστολή (β΄ Tιμ. δ΄, 21). Και οι δύο απεβίωσαν ειρηνικά. Εορτάζουν και πάλι μαζί με του 70 Αποστόλους

 Οι Άγιοι αυτοί μαρτύρησαν στη Ρώμη το έτος 250 μ.Χ. επί αυτοκράτορα Δεκίου (249 - 251 μ.Χ)

 Οι Άγιοι αυτοί Μάρτυρες κάηκαν από τους Μαμελούκους Τούρκους τον 13ο αιώνα μ.Χ.

Βλέπε βιογραφία του την 12η Φεβρουαρίου.

 Ο Σεισμός έγινε στην Αντιόχεια το έτος 1092 μ.Χ. Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες για το γεγονός.

Ο Όσιος Αρσένιος (Ματσίεβιτς) γεννήθηκε στη Ρωσία, εξελέγη Μητροπολίτης της πόλεως Ροστώβ και κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1772 μ.Χ.