ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Ὑπηρέτης θὴρ τῷ Γερασίμῳ γέρας, Θῆρας παθῶν κτείναντι πρὶν λῆξαι βίου. Τῇ δὲ τετάρτῃ Γεράσιμος βιότοιο ἀπέπτη. Ο Όσιος Γεράσιμος ο Ιορδανίτης γεννήθηκε στη Λυκία τον 5ο αιώνα μ.Χ. από ευσεβείς και ταπεινούς γονείς και εκ βρέφους αφιερώθηκε στον Θεό. Σε νεαρή ηλικία ασπάσθηκε την αίρεση των Μονοφυσιτών παρασυρόμενος από τους οπαδούς του αιρετικού ψευδοπατριάρχη Θεοδοσίου, φανατικού μονοφυσίτου Αιγύπτιου μοναχού, ο οποίος κατά την απουσία του Πατριάρχη Ιουβεναλίου (422 - 458 μ.Χ.), βοηθούμενος και υπό της βασιλίσσης Ευδοκίας (βλέπε 13 Αυγούστου) - προ της μεταστροφής της στα ορθόδοξα δόγματα, κατόρθωσε να καταλάβει τον πατριαρχικό θρόνο των Ιεροσολύμων και να προβεί σε ανεκδιήγητες σκληρότητες επί είκοσι μήνες (451 - 453 μ.Χ.). Ακόμη κι αυτός ο πανίερος ναός της Αναστάσεως έγινε θέατρο απερίγραπτων σκηνών και επιπλέον η ταραχή εξαπλώθηκε ανά την Παλαιστίνη. Οι Μονοφυσίτες δεν παραδέχονται ότι στο πρόσωπο του Χριστού έχουν ενωθεί η θεία και η ανθρώπινη φύση «ἀτρέπτως, ἀσυγχύτως, ἀχωρίστως...

Eκ του τάφου σου Γρηγόριε εκρέει, Ύδωρ γλύκιστον δόξαν εις Θεού μάκαρ. Ο Άγιος Γρηγόριος γεννήθηκε στο χωριό Ακόρνη της Λέσβου από ευσεβείς και πιστούς γονείς, τον Γεώργιο και την Μαρία, οι οποίοι για χρόνια παρακαλούσαν θερμά τον Θεό να τους χαρίσει ένα παιδί. Ο Θεός εισάκουσε τις προσευχές τους και τους χάρισε υιό, που τον ονόμασαν Γεώργιο, τον οποίο μεγάλωσαν με τα νάματα της ορθοδόξου πίστεως και αλήθειας. Όταν ο Γεώργιος επισκέφθηκε την Βασιλεύουσα για να συμπληρώσει τις σπουδές του, γνώρισε τον Ιερομόναχο Αγάθωνα, τον οποίο ακολούθησε σε κάποιο μοναστήρι της Ανατολής, όπου ήταν ηγούμενος και παρέμεινε εκεί για τρία χρόνια. Αργότερα, επισκέφθηκε για προσκύνημα τα Ιεροσόλυμα, όπου σε κάποιο ησυχαστήριο του Ιορδάνη ποταμού εκάρη μοναχός και χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος με το όνομα Γρηγόριος. Κατόπιν συστάσεως του Αγάθωνος, εξελέγη Επίσκοπος Άσσου της Μυσίας. Η Γρηγόριος ανέλαβε τα καθήκοντα του Επισκόπου με πολύ ζήλο και επιτέλεσε σπουδαίο έργο, ως πολίτης άνω Σιών. Κατέληξε στο όρος Π...

Ο Όσιος Γεράσιμος της Βολογκντά γεννήθηκε στην Ρωσία τον 12ο αιώνα μ.Χ. Στην αρχή ασκήτεψε στη μονή του Γκλουσέν και αργότερα στη μονή του Γκλινέκ, κοντά στο Κίεβο. Στις 19 Αυγούστου 1147 μ.Χ. ήλθε στην περιοχή της Βολογκντά, όπου συνέχισε το θεοφιλή και ασκητικό του βίο. Ο Όσιος Γεράσιμος, κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1178 μ.Χ.

Ο Άγιος Δανιήλ γεννήθηκε στην πόλη του Βλαντιμίρ της Ρωσίας το έτος 1261 μ.Χ. και ήταν ο τέταρτος υιός του Αγίου Αλεξάνδρου Νέφσκυ (βλέπε 23 Νοεμβρίου) και της Βάσσης. Δύο χρόνια μετά την γέννησή του ο πατέρας του πέθανε. Όταν αργότερα κοιμήθηκε η μητέρα του Βάσσα, ενταφιάσθηκε στο ναό της Γεννήσεως του Χριστού της μονής του Γενεθλίου της Θεοτόκου Βλαντιμίρ και οι πιστοί την αποκαλούσαν «δίκαιη». Ο Άγιος έφθασε στη Μόσχα το έτος 1272 και αμέσως οικοδόμησε ναό και μονή προς τιμήν του προστάτου του Αγίου Δανιήλ του Στυλίτου (βλέπε 11 Δεκεμβρίου). Μετά από μάχες κατά των Τατάρων και εσωτερικές συγκρούσεις ο Άγιος Δανιήλ, άρρωστος πλέον, εκάρη μοναχός και έλαβε το αγγελικό σχήμα στη μονή του Δανιήλ. Κοιμήθηκε το έτος 1303 μ.Χ.

Εις τον Παύλον και την Ιουλιανήν Ὁ κείμενος μὲν Παῦλος, ἡ δὲ κειμένη Ἰουλιανή, σύγγονοι τετμημένοι. Εις τον Κοδράτον, Ακάκιον και Στρατόνικον Τρεῖς ἐκχέαντες αἷμα πολλῶν ὡς ὕδωρ, Σοφῶν αἷμα, Χριστὲ σοὶ χέουσιν ἐκ ξίφους. Ο Άγιος Παύλος και η Αγία Ιουλιανή ήταν αδέλφια μεταξύ τους, και έζησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Αυρηλιανού (270 - 275 μ.Χ.). Οι γονείς των τους ανέθρεψαν με όλη τη ζωή της χριστιανικής πίστης, ικανούς δηλαδή όχι μόνο για να πιστεύουν και να στολίζονται από τη χρηστότητα της ζωής, αλλά και για να φέρουν επ' ώμου το σταυρό τους, και να είναι έτοιμοι και πρόθυμοι για όλες τις θυσίες της κατά Χριστόν αυταπάρνησης. Και όταν ο πατέρας και η μητέρα τους έφυγαν απ' αυτή τη ζωή, ο Παύλος και η Ιουλιανή έμειναν στο θεοχάρακτο δρόμο τους. Ο Παύλος διέπρεπε μεταξύ των νέων, στους όποιους πολλές φορές γινόταν δάσκαλος με τις φωτεινές γνώσεις του και με την καθαρή ζωή του. Το ίδιο βέβαια και η Ιουλιανή μεταξύ των νεαρών κοριτσιών. Έτσι, αδελφός και αδελφή έγιναν από τα λα...

 Εις τον Γρηγόριον Ἐλαφος ὥσπερ ἐκ βρόχου ῥυσθεὶς βίου, Ἄνεισι Γρηγόριος, ἔνθα ζῶν ὕδωρ. Η μνήμη του Αγίου Γρηγορίου αναφέρεται στον Πατμιακό Κώδικα 266 ως εξής: «Τῶν Ὁσίων Πατέρων ἠμῶν Γρηγορίου Κωνσταντίας τῆς Κύπρου [καί] Ἀδριανοῦ». Ίσως ο Άγιος Αδριανός να ήταν και αυτός Επίσκοπος στην Κύπρο.

Ο Άγιος Βασίλειος γεννήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 1209 μ.Χ. και ήταν υιός του μεγάλου πρίγκιπα του Ροστώβ Κωνσταντίνου Βσεβολόντοβιτς και της πριγκίπισσας Αγάθης - Άννας Μστισλάβοβνα. Μετά το θάνατο του πατέρα του, η μητέρα του εισήλθε σε μονή και έγινε μοναχή. Στη μονή αυτή κοιμήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 1221 μ.Χ. Όταν το έτος 1216 μ.Χ. ο πατέρας του, Κωνσταντίνος Βσεβολόντοβιτς, έγινε μεγάλος πρίγκιπας του Βλαδιμίρ, ανέθεσε τα καθήκοντα διακυβερνήσεως του Ροστώβ στο μικρό πρίγκιπα Βασίλειο, ο οποίος ανέλαβε τα καθήκοντά του με αισθήματα δικαιοσύνης και αγάπης έναντι του λαού του Ροστώβ. Όταν, στις 2 Φεβρουαρίου 1218 μ.Χ., πέθανε ο πατέρας του Αγίου, οδηγός και σύμβουλος του νεαρού πρίγκιπα ανέλαβε ο θείος του Άγιος Γεώργιος, πρίγκιπας του Βλαντιμίρ (τιμάται 4 Φεβρουαρίου). Κατά το έτος 1219 μ.Χ. έλαβε μέρος στη μάχη που έδωσαν οι κάτοικοι του Βλαντιμίρ και της Σουζδαλίας κατά των Βουλγάρων και στις 16 Ιουνίου 1223 μ.Χ. στη μάχη κατά των Μογγόλων στον ποταμό Κάλκα, όπου οι Ρώσοι νικήθηκαν. ...

Οι Άγιοι Οσιομάρτυρες Βασίλειος και Ιωάσαφ έζησαν κατά τον 13ο αιώνα μ.Χ. στην περιοχή του Πσκωφ της Ρωσίας. Ο Άγιος Βασίλειος ήταν ηγούμενος της μονής της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος του Μιρώζ ενώ ο Άγιος Ιωάσαφ ήταν ηγούμενος στη μονή του Γενεθλίου της Θεοτόκου του όρους Σνάτνα. Οι Άγιοι μαρτύρησαν κατά το έτος 1299 μ.Χ., όταν οι Γερμανοί επιτέθηκαν εναντίων του Πσκωφ και των μοναστηριών της περιοχής.

Ο Άγιος Βιασεσλάβος τιμάται στις 28 Σεπτεμβρίου. Τα ιερά λείψανα του Αγίου Βιασεσλάβου, πρίγκιπα της Τσεχίας, μετακομίσθηκαν από τον ναό του Αγίου Βίτου (τιμάται 15 Ιουνίου) στον τόπο του μαρτυρίου αυτού.

Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο του Ρώσου Αγίου.

Στις 3 Μαρτίου 1993, ημέρα Σάββατο, το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Σερρών έδωσε την πρεμιέρα του θεατρικού έργου "Απιστίες καθώς πρέπει", έργο του Ζ. Φεϋντό σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Ιωάννου. Δημήτρης Ιωάννου (Σιδηρόκαστρο Σερρών). Σκηνοθέτης. Το 1967 μετανάστευσε στη Δυτική Γερμανία, όπου έμεινε μέχρι το 1984. Σπούδασε στην Ανώτατη Ακαδημία του Έσλινγκεν διαπαιδαγώγηση μέσω της τέχνης και γερμανική φιλολογία, παιδαγωγική θεάτρου, ιστορία και κοινωνιολογία θεάτρου, σκηνοθεσία, δραματολογία και θεατρικό αυτοσχεδιασμό. Επίσης παρακολούθησε μαθήματα σκηνοθεσίας στην Κρατική Δραματική Σχολή του κρατιδίου της Βάδης Βιτεμβέργης. Φέρει τον ακαδημαϊκό τίτλο «Διπλωματούχος παιδαγωγός θεάτρου». Με δική του πρωτοβουλία δημιουργείται η Θεατρική Σκηνή Νέων, όπου σκηνοθέτησε σειρά ελληνικών θεατρικών έργων (1970 – 1975). Υπήρξε Καλλιτεχνικός Διευθυντής της Ελληνικής Θεατρικής Σκηνής που δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων (1980 – 1984). Επιστρέφοντας στην Ελλ...

Στις 3 Μαρτίου 1990, ημέρα Σάββατο, το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Σερρών έδωσε την πρεμιέρα του θεατρικού έργου "Φιλουμένα Μαρτουράνο". Φιλουμένα Μαρτουράνο Κεντρική Σκηνή Πρώτη Παράσταση: Σάββατο 3/3/1990 Θεατρική Περίοδος: Χειμώνας 1990-1991 Είδος Θεάματος: Δράμα Συγγραφέας: Εντουάρντο Ντε Φίλιππο Μετάφραση: Μπούμη – Παππά Ρίτα Σκηνοθεσία: Παπαϊωάννου Πάνος Σκηνικά – Κοστούμια: Δημητριάδης Κώστας Μουσική Επιμέλεια: Παπαϊωάννου Πάνος Βοηθός Σκηνοθέτη: Βεργίδης Νίκος Ηθοποιοί: Παναγιώτου Χάρης, Μωραΐτης Χρήστος, Οικονόμου Έφη, Καριώρη Χρυσούλα, Κουμίδου Νάνα, Κώφου Βάγια, Κουτσελίνης Αντώνης, Λίβανoς Γιώργος, Παπαγιάννης Γιάννης, Βεργίδης Νίκος, Τζανάκη Εύη Φωτογραφίες  ΔΗΠΕΘΕ Σερρών

Φωτό αρχείου :  Παναγιώτης Γύφτουλας Στις 3 Μαρτίου 1982, απεχώρησε από τη θέση του Νομάρχη Σερρών ο Παναγιώτης Γύφτουλας, ενώ την θέση πήρε ο Ηλίας Μάμαλης. Ο Παναγιώτης Γύφτουλας ήταν Γενικός Γραμματέας Εμπορίου πριν διοριστεί στη θέση του Νομάρχη Σερρών στις 22 Απριλίου 1978. Ενώ διατέλεσε και Νομάρχης Αρκαδίας και Χίου.  Το 1990 διορίστηκε Νομάρχης Πειραιά και ήταν ο τελευταίος διορισμένος νομάρχης της Νομαρχίας. 

Εφημερίδα Σερραϊκόν Βήμα Στις 3 Μαρτίου 1964, Ολλανδοί δημοσιογράφοι Βάσσελ και Κιουρί μοίρασαν σε άπορες οικογένειες Αρμενίων και άλλους Σερραίους δέματα που περιείχαν ρούχα και είδη υπόδησης. Η εφημερίδα "Ελληνικός Βορράς" έγραψε ότι  το πρωί οι Ολλανδοί δημοσιογράφοι Βάσσελ και Κιουρί, οι οποίοι έφτασαν χθες συνοδευόμενοι από την κυρία Σαντά, υπάλληλο του Εμποροβιομηχανικού Επιμελητηρίου, ως διερμηνέα, μοίρασαν σε άπορες οικογένειες Αρμενίων και άλλους Σερραίους δέματα που περιείχαν ρούχα και είδη υπόδησης. Το μεσημέρι οι φιλοξενούμενοι επισκέφθηκαν τον Δήμαρχο κ. Ν. Μουταφτσή. Ο Δήμαρχος Σερρών τους έδωσε μια αναμνηστική φωτογραφία και 5 κιλά ακανέ, προϊόν των Σερρών! : «Σήμερον την πρωίαν οι Ολλανδοί δημοσιογράφοι κ.κ. Βάσσελ και Κιουρί, οι οποίοι αφίχθησαν χθες συνοδευόμενοι υπό της κυρίας Σαντά, υπαλλήλου του Εμποροβιομηχανικού Επιμελητηρίου, ως διερμηνέως, διένεμον εις απόρους οικογενείας Αρμενίων και άλλων Σερραίων δέματα περιέχοντα ρουχισμόν και είδη υποδήσεως. Την ...

Στις 3 Μαρτίου 1943, τα βουλγαρικά στρατεύματα κατοχής συνέλαβαν τους Εβραίους των Σερρών και της Ζίχνης. Συγκεκριμένα, 476 άτομα από τις Σέρρες και 19 από τη Ζίχνη, συνολικά 116 οικογένειες, συνελήφθησαν και, μαζί με τους Εβραίους της Δράμας, μεταφέρθηκαν με φορτηγά τρένα στα κρεματόρια της Γερμανίας. Οι συλλήψεις συνεχίστηκαν και την επόμενη μέρα, στις 4 Μαρτίου, ολοκληρώνοντας τη μαζική εκτόπιση της εβραϊκής κοινότητας της περιοχής.

Das Recht zu lieben,  1894 Στις 3 Μαρτίου 1927, ο θίασος Πέρσας Στρατή και Δημητρίου Δράμαλη παρουσίασαν την παράσταση "Δικαίωμα ο έρως;" στο θέατρο Πάνθεον των Σερρών, η οποία βασιζόταν στο έργο "Das Recht zu lieben" του Ούγγροεβραίου συγγραφέα Max Nordau. Μαξ Σάιμον Νορντάου (γεννημένος ως Σίμον Μαξιμιλιάν Ζύτφελντ, 29 Ιουλίου 1849 – 23 Ιανουαρίου 1923) ήταν ηγέτης του σιωνισμού, γιατρός, συγγραφέας και κοινωνικός κριτικός.  Ήταν συνιδρυτής της Σιωνιστικής Οργάνωσης μαζί με τον Θεόδωρο Χερτσλ και υπηρέτησε ως πρόεδρος ή αντιπρόεδρος σε διάφορα σιωνιστικά συνέδρια. Στα νεανικά του χρόνια έγινε γνωστός ως κοινωνικός κριτικός, γράφοντας τα έργα Τα κατά συνθήκη ψεύδη του πολιτισμού μας (1883), Εκφυλισμός (1892) και Παράδοξα (1896). Μέχρι το 1913, ο Νορντάου είχε καθιερωθεί ως ο πρώτος μεγάλος κριτικός του μοντερνισμού. Παρόλο που δεν ήταν το πιο δημοφιλές ή επιτυχημένο έργο του όσο ζούσε, το Εκφυλισμός είναι το βιβλίο που θυμάται και αναφέρεται περισσότερο σήμερα. Βιο...

Η Τράπεζα της Ανατολής ιδρύθηκε το 1904, με την 122747/6.12.1904 συμβ. πράξη του συμβολαιογράφου Αθηνών Ηλία Γλυκοφρύδη (ΦΕΚ αρ. 277-7-12-1904).  Την πράξη υπέγραψαν, ως εκπρόσωποι της Εθνικής Τράπεζας, ο διοικητής της Στέφανος Στρέιτ και ο Σιγισμούνδος Μοζέβιους, διευθυντής και πληρεξούσιος της Nationalbank für Deutschland, και οι δύο τράπεζες μοιράστηκαν εξίσου το μετοχικό κεφάλαιο. Μέχρι τα τέλη του 1905 λειτούργησαν καταστήματα στην Αθήνα, το Κάιρο, την Αλεξάνδρεια, τη Σμύρνη, τη Θεσσαλονίκη, την Μυτιλήνη, το Αμβούργο, την Κωνσταντινούπολη. Στις 3 Μαρτίου 1906, ομάδα Σερραίων εμπόρων με επιστολή τους στο διευθυντή του υποκαταστήματος της Τράπεζας της Ανατολής στη Θεσσαλονίκη, ζήτησαν την ίδρυση  υποκαταστήματος στις Σέρρες.  Η επιστολή υπεγράφη από τους εξής: Ναούμ Β. Σχοινάς,  Αναστάσιος Ηλίας,  Χρ. Γ. Καραγκιόζης,  Ιωάν. Αθανασίου,  Πέτρος Αθ. Καράμπελιας,  Νούσκας Χ" Κώτσιος,  Δαν. Ζαγκαρόλας, Π. Πανταζής,  Μ. Κ. Σχοινάς,  Ιω...

Η νερόβραστη φασολάδα την Καθαρά Δευτέρα έχει τις ρίζες της στην παράδοση της Σαρακοστής και τη νηστεία της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Την ημέρα αυτή ξεκινά η Μεγάλη Σαρακοστή, μια περίοδος αυστηρής νηστείας, όπου αποφεύγονται ζωικά προϊόντα, λάδι και κρασί σε συγκεκριμένες ημέρες. Η φασολάδα χωρίς λάδι (νερόβραστη) είναι ένα λιτό και νηστίσιμο φαγητό που συμβολίζει την εγκράτεια και την προετοιμασία για την πνευματική κάθαρση της Σαρακοστής. Οι πρόγονοί μας, ιδιαίτερα στις αγροτικές περιοχές, έφτιαχναν αυτό το φαγητό γιατί ήταν χορταστικό, θρεπτικό και εύκολο να παρασκευαστεί σε μεγάλες ποσότητες για όλη την οικογένεια. Μαζί με τη φασολάδα, την Καθαρά Δευτέρα καταναλώνουμε επίσης λαγάνα, ταραμά, ελιές και άλλα νηστίσιμα εδέσματα, τηρώντας την παράδοση που σηματοδοτεί την έναρξη της περιόδου νηστείας. Ιστορικές και λαογραφικές πηγές για το έθιμο: Ορθόδοξη Εκκλησία και νηστεία Η Καθαρά Δευτέρα σηματοδοτεί την αρχή της Μεγάλης Σαρακοστής, μιας περιόδου αυστηρής νηστείας που προετοιμάζει τους π...

Με την Καθαρά Δευτέρα ξεκινά η Σαρακοστή για την Ορθόδοξη εκκλησία, ενώ ταυτόχρονα σημάνει το τέλος των Απόκρεω. Η Καθαρά Δευτέρα ονομάστηκε έτσι γιατί οι Χριστιανοί «καθαρίζονταν» πνευματικά και σωματικά. Είναι μέρα νηστείας αλλά και μέρα αργίας για τους Χριστιανούς. Η νηστεία διαρκεί για 40 μέρες, όσες ήταν και οι μέρες νηστείας του Χριστού στην έρημο. Την Καθαρά Δευτέρα συνηθίζεται να τρώγεται λαγάνα (άζυμο ψωμί που παρασκευάζεται μόνο εκείνη τη μέρα), και άλλα νηστίσιμα φαγώσιμα, κυρίως λαχανικά, όπως και φασολάδα χωρίς λάδι. Επίσης συνηθίζεται το πέταγμα χαρταετού. Η Καθαρά Δευτέρα εορτάζεται 48 ημέρες πριν την Κυριακή του Πάσχα. Η κυρά Σαρακοστή Ένα έθιμο που έχει σχεδόν χαθεί είναι αυτό της Κυρά Σαρακοστής. Πρόκειται για ένα ιδιόμορφο ημερολόγιο με το οποίο μετρούσαν τις εβδομάδες της νηστείας (Σαρακοστής). Η κυρά Σαρακοστή στις περισσότερες περιοχές ήταν μια χάρτινη ζωγραφιά. Απεικόνιζε μια γυναίκα με σταυρωμένα χέρια, λόγω προσευχής, σαν καλόγρια, χωρίς στόμα, λόγω νηστείας, κ...

Eις τον Eυτρόπιον. Ὁ χρηστὸς ἡμῖν Εὐτρόπιος τοὺς τρόπους, Ἐφεῦρε Χριστὸν καὶ τέλους διὰ ξίφους. Eις τον Kλεόνικον. Καὶ Κλεόνικος εὐκλεᾶ νίκην ἔχει, Σταυρῷ κρεμασθείς, ὡς Χριστός μου πάλαι. Eις τον Bασιλίσκον. Εἱρκτὴν τὸ σῶμα καὶ πρὸ τῆς εἱρκτῆς ἔχων, Εἱρκτῶν λυτροῦται Βασιλίσκος ἐκ δύο. Ἐν ξύλῳ Εὐτρόπιος σταυροῖο τρίτῃ προσεπήχθη. Οι Άγιοι Μάρτυρες Βασιλίσκος, Ευτρόπιος και Κλεόνικος κατάγονταν από την Αμάσεια του Πόντου και έζησαν κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Μαξιμιανού (286-305 μ.Χ.). Ήταν στρατιώτες και συγγενείς του Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος. Ως Χριστιανοί διαβλήθηκαν στον ηγεμόνα Ασκληπιόδοτο, ο οποίος τους συνέλαβε και τους βασάνισε σκληρά. Όμως οι Μάρτυρες, αφού παρουσιάσθηκε σε αυτούς ο Κύριος και ο Άγιος Μεγαλομάρτυρας Θεόδωρος, έγιναν υγιείς. Ευτρόπιος Μέσα στη φυλακή οι τρεις νέοι δεν έχασαν ούτε το θάρρος ούτε την πίστη τους. Αντιθέτως εξακολούθησαν να λατρεύουν τον Ένα και Αληθινό Θεό. Με το κήρυγμά τους και το παράδειγμα που προσέφερε το ήθος, η αντοχή και το θάρρος...

Χωρεῖν ἔχει που τῆς Ἐδὲμ τὸ χωρίον, Καὶ τὸν Θεοδώρητον ἔνδον τὸν μέγαν. O Άγιος Θεοδώρητος, ήταν πρεσβύτερος της εκκλησίας της Αντιόχειας, στα δύσκολα χρόνια του αυτοκράτορα Ιουλιανού του Παραβάτη (360 - 363 μ.Χ.), ο οποίος προσπάθησε να επαναφέρει την θρησκεία των ειδώλων. Οι διωγμοί των Χριστιανών επί Ιουλιανού έφθασαν ως την Αντιόχεια. Μεταξύ των κληρικών που παρέμειναν ακλόνητοι στην πίστη τους, ήταν και ο Θεοδώρητος, γι' αυτό και συνελήφθη από τον έπαρχο της πόλης (Ιουλιανό ονομαζόμενο, που κατά τον Σ. Εύστρατιάδη ήταν θείος του Ιουλιανού του Παραβάτη και ήταν προηγουμένως Χριστιανός και αναγνώστης της Εκκλησίας της Αντιόχειας), ο οποίος στην αρχή τον κολάκευσε επαινώντας την παιδεία του και τις αρετές του. Όταν όμως απέτυχε να τον πείσει να θυσιάσει και να προσκυνήσει τα είδωλα, διέταξε τον αποκεφαλισμό του, κατατάσσοντάς τον έτσι στην ιερώνυμη φάλαγγα των Μαρτύρων της Εκκλησίας.

Η εικόνα της Θεοτόκου του Βολοκολάμσκ είναι αντίγραφο της εικόνας της Παναγίας του Βλαντίμιρ, που φυλασσόταν στον Καθεδρικό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στη Μόσχα. Η εικόνα μεταφέρθηκε από το Ζβενιγκορόντ στη Μονή της Κοιμήσεως του Αγίου Ιωσήφ του Βολοκολάμσκ στις 2 Μαρτίου 1572, κατά τη δεύτερη εβδομάδα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, και έγινε δεκτή με μεγαλοπρέπεια από τον ηγούμενο Λεονίδα (1563-1566, 1568-1573) και όλη τη μοναστική αδελφότητα. Οι ιστορικοί της τέχνης συμφωνούν ομόφωνα ότι η εικόνα ζωγραφίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1570 από καλλιτέχνη του κύκλου των τσαρικών μαστόρων και θεωρείται ένα από τα καλύτερα έργα της εκκλησιαστικής τέχνης της Μόσχας εκείνης της εποχής. Από καλλιτεχνικής άποψης, το αντίγραφο δεν υστερούσε σε τίποτα από το πρωτότυπο και ήταν διακοσμημένο με πολύτιμους λίθους, χρυσό, ασήμι και χάντρες. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της εικόνας είναι η απεικόνιση στα περιθώρια των Αγίων Κυπριανού (δεξιά) και Γεροντίου (αριστερά), μητροπολιτών Μόσχας. Το όνομα τ...

Ο Άγιος Ιωάννης έζησε κατά τον 9ο αιώνα μ.Χ. και πατριάρχευσε στη Γεωργία από το 1033 μ.Χ. μέχρι το 1048 μ.Χ. Πριν την εκλογή του, ως Πατριάρχου, είχε μονάσει στη μονή του Καλίπου, στην Αντιόχεια της Συρίας, όπου μόναζαν πολλοί Γεωργιανοί μοναχοί. Ο Άγιος Ιωάννης κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1048 μ.Χ.

 Ζωῆς λύσις Ζήνωνι καὶ τῷ Ζωΐλω Ζωῆς ὑπῆρξε κρείττονος παραιτία. Είναι άγνωστο που και πότε τέλεσαν τον δρόμο της ασκήσεως οι Όσιοι Ζήνων και Ζωίλος, οι οποίοι κοιμήθηκαν με ειρήνη.

Κροσσωτὰ χρυσᾶ Πιαμοῦν μελαμφόρος, Τὰς ἀρετὰς ἄπεισιν ἠμφιεσμένη. Η Οσία Πιαμούν, καταγόταν από την Αίγυπτο όπου έζησε τον 4ο μ.Χ. αιώνα. Σε νεαρή ηλικία έμεινε ορφανή από τον πατέρα της, αλλά η χριστιανή μητέρα της την ανέθρεψε με παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Όταν δε μεγάλωσε, επιδόθηκε μαζί με τη μητέρα της σε έργα ελεημοσύνης και ευσπλαχνίας. Δεν ήταν βέβαια πλούσιες, αλλά από το φτωχικό τους εισόδημα, συνέδραμαν τους πτωχούς και τους αδύνατους αδελφούς τους. Όταν η μητέρα της εκοιμήθη, η Οσία μόνη της πλέον, επιδόθηκε στη διακονία των πασχόντων αδελφών της. Επισκέπτονταν τα σπίτια τους, τους παρηγορούσε και τους στήριζε την πίστη. Τόση φήμη απέκτησε η Πιαμούν, ώστε όταν οι εχθροί πολιορκούσαν την γενέτειρά της, ακούγοντας το όνομα της έλυσαν την πολιορκία και έφυγαν. Εκοιμήθη οσιακά και κηδεύτηκε μέσα σε γενικό πένθος.

Η Οσία Αλεξάνδρα ασκήτεψε στην Αλεξάνδρεια και κοιμήθηκε με ειρήνη τον 4ο μ.Χ. αιώνα. Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες για τον βίο της Οσίας.

Οι εννέα αυτοί Άγιοι Μάρτυρες μαρτύρησαν στο χωριό Μαραμπντά της ανατολικής Γεωργίας, στην περιοχή της Καχέτης, κατά το έτος 1625 μ.Χ.