ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Ο Άγιος Γεώργιος καταγόταν από τη Σόφια της Βουλγαρίας και κάποτε ευρέθη στην Αδριανούπολη της Θράκης. Εκεί επισκέφθηκε κάποιο τούρκο τοξοποιό για να διορθώσει το τόξο του. Όταν κάποια στιγμή ο τούρκος εξύβρισε το Χριστό, ο Γεώργιος αντέδρασε και ομολόγησε τη πίστη του. Τότε οι παριστάμενοι τούρκοι τον συνέλαβαν και αφού τον έδειραν αλύπητα, τον οδήγησαν στον ηγεμόνα. Και εκεί ο Γεώργιος ομολόγησε με θάρρος ότι πιστεύει στο Χριστό. Ακολούθησε μία σειρά φρικτών βασανιστηρίων και απομόνωσης. Τελικά τη Μεγάλη Τρίτη στις 26 Μαρτίου 1437 μ.Χ., τον έκαψαν ζωντανό σε ηλικία 30 ετών. Βιογραφία  Ο Γεώργιος, ένας Ορθόδοξος Χριστιανός στρατιώτης από τη Σόφια, Βουλγαρία, έζησε σε μια εποχή (1402-1437) όταν οι Οθωμανοί Τούρκοι είχαν εδραιωθεί στην Ευρώπη και είχαν καταστήσει την πρώην Βυζαντινή πόλη της Αδριανούπολης, την οποία ονόμασαν Έντιρνε, ως πρωτεύουσα τους. Σήμερα, αυτή η περιοχή, η οποία περιλαμβάνει και την πόλη της Κωνσταντινούπολης, δηλαδή την σύγχρονη Κωνσταντινούπολη (Ισταμπούλ), ...

 Ο Άγιος Ιερομάρτυς Θεόδωρος μαρτύρησε το έτος 304 μ.Χ. στην Πεντάπολη της Λιβύης μετά του Διακόνου του Ειρηναίου και των αναγνωστών Σεραπίωνος και Αμμωνίου.

Οι Άγιοι αυτοί Μάρτυρες Μαρτύρησαν στην Ρώμη. Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες για τον βίο και το μαρτύριο των Αγίων.

Άγιος Ευτύχιος ο Υποδιάκονος (Εορτή – 26 Μαρτίου); η εικόνα απεικονίζει την αρχαία Αλεξάνδρεια. Ο Άγιος Μάρτυς Ευτύχιος ήταν υποδιάκονος στην Εκκλησία των Αλεξανδρέων και υπέρμαχος των δογμάτων της Α' εν Νικαία Οικουμενικής Συνόδου. Ετιμάτο πολύ υπό του Μεγάλου Αθανασίου και μαρτύρησε από τους αιρετικούς Αρειανούς και τον αιρετικό Επίσκοπο Γεώγιο το έτος 356 μ.Χ. Από τον Άγιο Αθανάσιο Αλεξανδρείας (Ιστορία των Αρειανών, 7.59 & 60) Διότι [οι Αρειανοί] έκαναν τον εαυτό τους φοβερό σε όλους τους ανθρώπους και συμπεριφέρονταν με μεγάλη αλαζονεία, χρησιμοποιώντας το όνομα του Αυτοκράτορα [Κωνστάντιου] και απειλώντας [τους Χριστιανούς] με τη δυσαρέσκειά του. Είχαν ως βοηθούς στην κακία τους τον Δούκα Σεβαστιανό, έναν Μανιχαίο και ακόλαστο νέο, καθώς και τον Έπαρχο, τον Κόμη και τον Γενικό Εισπράκτορα, ο οποίος ήταν υποκριτής. Πολλές Παρθένες, που καταδίκασαν την ασέβειά τους και ομολογούσαν την αλήθεια, τις έβγαλαν από τα σπίτια· άλλες τις πρόσβαλαν καθώς περπατούσαν στους δρόμους κα...

Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο του Αγίου.

  Ε φημερίδα Ελευθερία.  Φύλλο: 26/3/1957, Σελίδα: 6 Στις 25 Μαρτίου 1957, τραυματίστηκε σοβαρά από έκρηξη καψυλίου βλήματος πυροβόλου 14χρονος στην Καστανούσσα. Η εφημερίδα ανέφερε Ελευθερία ανέφερε: Στο χωριό Καστανούσσα της περιοχής Σερρών τραυματίστηκε σοβαρά από έκρηξη καψυλίου βλήματος πυροβόλου, το οποίο περιεργαζόταν, ο Γ. Φούντογλου, 14 ετών. 

  Εφημερίδα Εμπρός. Φύλλο: 26/3/1948, Σελίδα: 6 Στις 25 Μαρτίου 1948, το Γενικό Επιτελείο εξέδωσε το εξής ανακοινωθέν: Προσπάθειες συμμοριτών δι' ανατινάξεις σιδηροδρομικών γραμμών στην περιοχή Σερρών και Δράμας απέτυχαν. Πυροβολικό συμμοριτών έβαλε εναντίον του χωρίου Παπάδων άνευ αποτελέσματος."

Στις 25 Μαρτίου 1944, συνεπεία τραυμάτων προξενηθέντων υπό των Βουλγάρων, άφησε την τελευταία του πνοή ο Κωνσταντίνος Κουρουλής του Γεωργίου, ηλικίας 37 ετών, μικροπωλητής στο επάγγελμα, κάτοικος Σερρών. Είχε γεννηθεί στα Κιουπλιά Μ. Ασίας.

Στις 25 Μαρτίου 1944, στο ορεινό συγκρότημα «Αλή Μπαμπά» στον Λαϊλιά, βόρεια των Σερρών, πραγματοποιήθηκε η Πανσερραϊκή Συνδιάσκεψη του ΕΑΜ. Την παραμονή της συνδιάσκεψης, συνεργάτες των Βουλγάρων κατήγγειλαν τη συγκέντρωση, με αποτέλεσμα η βουλγαρική μεραρχία να κινητοποιήσει σύνταγμα άνω των χιλίων στρατιωτών για την περικύκλωση και εξόντωση των ανταρτών. Ανήμερα της 25ης Μαρτίου, το τμήμα του ΕΛΑΣ στο Λαϊλιά Σερρών δέχτηκε επίθεση από βουλγαρικές δυνάμεις. Οι αντάρτες, που αιφνιδιάστηκαν, είχαν ετοιμάσει γιορτή για την επέτειο της Ελληνικής Επανάστασης και είχαν προσκαλέσει αντιπροσώπους από τις οργανώσεις του ΕΑΜ και της ΕΠΟΝ της περιοχής. Περίπου εξήντα πολίτες δέχτηκαν επίθεση στον οικισμό Βλάχικα Καλύβια, όπου είχαν διανυκτερεύσει. Οι βουλγαρικές δυνάμεις κατέλαβαν τον οικισμό και τον πυρπόλησαν, ενώ πυροβολούσαν τους πολίτες που προσπαθούσαν να διαφύγουν καταδιωκόμενοι. Οι αντάρτες συμπτύχθηκαν και οχυρώθηκαν σε πιο απρόσιτες θέσεις, απ’ όπου προσπάθησαν να αντισταθούν, αλλά μά...

Η πολιτιστική κίνηση και διασκέδαση θα φτάσουν σε μηδενικό σημείο. Ο κινηματογράφος «Κρόνιον» θα παραχωρηθεί σε έναν νεοϊδρυμένο βουλγάρικο φιλανθρωπικό-πολιτιστικό σύλλογο, που έχει την ονομασία «Ντίμτσιο Ντεμπελιάνωφ», ονομασία που δανείζεται και στον κινηματογράφο. Ταυτόχρονα ιδρύεται ομώνυμη βιβλιοθήκη, αναγνωστήριο, βουλγάρικη αστική λέσχη και σύλλογοι επαγγελματιών που θα παίρνουν μέρος σε γιορτές και παρελάσεις. Μέσα απ’ όλα αυτά οι Βούλγαροι θα προσπαθήσουν να διοργανώσουν ορισμένες πολιτιστικές εκδηλώσεις. Είναι μια προσπάθεια ενταγμένη στο γενικότερο πρόγραμμα κάποιας εσωτερικής προπαγάνδας «παραπολιτισμού», μιας και το πρόγραμμα αποικισμού που πάνω του οι βούλγαροι κατακτητές είχαν στηρίξει πολλά από τα όνειρά τους για άλωση του χώρου και της ψυχής των Ελλήνων δεν είχε φέρει τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Μια ευκαιρία, θα λέγαμε, να παρουσιαστούν μέσα από αυτές στα μάτια των Ελλήνων η δήθεν ψυχική και πνευματική καλλιέργεια των βουλγαρικών κοινωνικών τάξεων. Από το πρόγραμμα τ...

  Εφημερίδα Μακεδονία. Φύλλο 26 Μαρτίου 1939 Στις 25 Μαρτίου 1939, όπως ανέφερε η εφημερίδα Μακεδονία, στον κινηματογράφο του Σιδηροκάστρου προβλήθηκαν  οι κινηματογραφικές ταινίες του Υπουργείου Τύπου και Τουρισμού για το έργο της Κυβέρνησης. Την προβολή παρακολούθησε όλος ο κόσμος με ακραίο ενθουσιασμό. Η έναρξη έγινε στις 10 το πρωί και έληξε αργά τη νύχτα. Καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας η αίθουσα ήταν γεμάτη και το κλίμα ήταν γεμάτο από χειροκροτήματα, κυρίως κατά τις εμφανίσεις της Α.Μ. του Βασιλιά, των μελών της βασιλικής οικογένειας και του κ. Πρωθυπουργού. Οι ύμνοι της 4ης Αυγούστου και της Νεολαίας παρακολουθήθηκαν με μεγάλο ενδιαφέρον από τους θεατές. Γενικά, η προβολή ανέδειξε την εμπιστοσύνη του κοινού προς το εθνικό έργο της Κυβέρνησης.

  Στις 25 Μαρτίου 1939, η εφημερίδα Μακεδονία, ανέφερε ότι μαθητές του χωριού Άνω Μητρούσι Σερρών, μέλη του Ερυθρού Σταυρού, μεταφέρουν λίθους και άλλα υλικά για την κατασκευή του σχολείου τους.

 Στις 25 Μαρτίου 1939, πραγματοποιήθηκε λαϊκή συναυλία του Ωδείου Σερρών Ορφεύς στο Κρόνιο των Σερρών, για τον εορτασμό της Εθνικής Εορτής. Την προηγούμενη ημέρα τὸ ἀπόγευμα ἐγένετο ὑπὸ τῶν μαθητῶν καὶ μαθητριών της Μ. Ἐκπαιδεύσεως τῶν Δη μοτικών Σχολείων καὶ τῆς ΕΟΝ παρουσία τῶν ἀρχῶν καὶ πλή θούς λαοῦ ἡ στέψις τοῦ ἡρώου τοῦ Μακεδόνος, ἀρχιστρατήγου Εμμ. Παππά καὶ τοῦ ἡρώου τῆς Μεραρχίας.  Τὴν 6 μ. μ. ιἰς -τὴν «Αἴθουσαν Κυριών» ἐγένετο ἡ ἑορτὴ τοῦ Γυμνασίου.

Παρέλαση στις Σέρρες για την 25η Μαρτίου, 1914. Επεξεργασμένη φωτογραφία. Παρέλαση στις Σέρρες για την 25η Μαρτίου, 1914 Σχετικά άρθρα Mε λαμπρότητα γιορτάστηκε η εθνική επέτειος στις Σέρρες, 25 Μαρτίου 1914

Ευθαλία Αδάμ Στις 25 Μαρτίου 1938, η παιδαγωγός και εκπαιδευτικός Ευθαλία Αδάμ με επιστολή συνεχάρη την Άννα Τριανταφυλλίδου για την απονομή επιβράβευση με το "Αργυρούν Μετάλιον" της Ακαδημίας Αθηνών, Στην επιστολή της, έγραφε στην Άννα Τριανταφυλλίδου:  «Σας απευθύνω, μαζί με την ανηψιά μου, τα πιο εγκάρδια συγχαρητήρια για την δίκαιη αναγνώριση και επιβράβευση από την Ακαδημία του πολυετούς εθνικού και μορφωτικού σας έργου...». Η Ευθαλία Αδάμ (1860 - 1954[1]) ήταν Ελληνίδα παιδαγωγός και εκπαιδευτικός από τις Σέρρες, τότε τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Βιογραφία Η Ευθαλία Αδάμ γεννήθηκε στις Σέρρες το 1860. Υπήρξε μαθήτρια της Καλλιόπης Κεχαγιά. Τελείωσε με άριστα το Παρθεναγωγείο Σερρών και το Ζάππειο Παρθεναγωγείο της Κωνσταντινούπολης και με υποτροφία του Κωνσταντίνου Ζάππα στάλθηκε για ανώτερες σπουδές στη Γαλλία και στην Ελβετία. Επέστρεψε και εργάστηκε ως υποδιευθύντρια και μετά την αποχώρηση της Κεχαγιά το 1888 ως διευθύντρια του Ζαππείου Παρθεναγωγείου με μεγάλ...

  Στις 25 Μαρτίου του 1937, το Κοινοτικό Συμβούλιο Νιγρίτας αποφάσισε την καθιέρωση της 21ης Φεβρουαρίου ως «Τοπικής Εθνικής Εορτής», για να συμβολίζει την απελευθέρωση της πόλης από τον τουρκικό ζυγό και τη βουλγαρική επιβουλή. Από τότε, η επέτειος εορτάζεται κάθε χρόνο χωρίς διακοπή. Παράλληλα, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το Κοινοτικό Συμβούλιο Τερπνής αποφάσισε να εορτάζεται και η 17η Φεβρουαρίου ως επέτειος της Μάχης στα Πλατανούδια Τερπνής.

Στις 25 Μαρτίου 1932, διοργανώθηκε μουσική και θεατρική εκδήλωση από το Διδασκαλείο Θηλέων στο Κρόνιο των Σερρών, με τη συμμετοχή χορωδίας πενήντα και πλέον μελών, συνοδευόμενης από μια εξαιρετική ορχήστρα. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε μπροστά σε χιλιάδες θεατές και εντυπωσίασε με την ποιότητα της παράστασης.

Εφημερίδα Μακεδονία. Φύλλο: 27/3/1929, Σελίδα: 2 Στις 25 Μαρτίου 1929, γιορτάστηκε με μεγαλοπρέπεια αλλά φτωχικά η εθνική εορτή στις Σέρρες Εφημερίδα Μακεδονία. Φύλλο: 25/3/1929, Σελίδα: 4 Η εφημερίδα Μακεδονία ανέφερε : Στις 11 π.μ., στον Μητροπολιτικό ναό εψάλη δοξολογία για την επέτειο της Εθνικής Παλιγγενεσίας, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη. Στην τελετή παρέστησαν όλες οι Αρχές και πλήθος κόσμου. Μετά το πέρας της δοξολογίας, μίλησαν για αρκετή ώρα οι κ.κ. Γαλδένμης, καθηγητής, και Παπαθανασίου, ταγματάρχης του Πυρικού, εξυμνώντας τους αγώνες της ελληνικής φυλής υπέρ της ανεξαρτησίας. Στις 12 πραγματοποιήθηκε παρέλαση του στρατού, που καταχειροκροτήθηκε από τον λαό. Το βράδυ, έγινε λαμπαδηφορία από τους στρατιώτες της φρουράς. Ο εορτασμός της 25ης Μαρτίου θα ήταν πολύ πιο μεγαλοπρεπής αν ο Δήμος διέθετε χρηματικό ποσό για τη διακόσμηση της πόλης, κάτι που φέτος δεν συνέβη, και αυτό ήταν εξαιρετικά απογοητευτικό.

Εφημερίδα Μακεδονία, Φύλλο: 31/3/1929, Σελίδα: 6 Στις 25 Μαρτίου 1929, σύμφωνα με την εφημερίδα Μακεδονία, οι κομμουνιστές του Νομού Σκοπού, οι οποίοι δημιούργησαν αναστάτωση στις σκηνές πήγαν σε ομάδα στο σχολείο και απείλησαν τον δάσκαλο ότι θα τον κακοποιήσουν αν δεν σταματήσει να δημοσιεύει στον τύπο τα γεγονότα των σκηνών. Ακολουθώντας το συμβάν αυτό, ο εμπορικός σύλλογος Σερρών συνήλθε και, με αφορμή τη συζήτηση του νομοσχεδίου για το "ιδιώνυμο αδίκημα", απέστειλε το εξής ψήφισμα: «Εκφράζοντας την γενική αγανάκτηση του εμπορικού και επαγγελματικού κόσμου του νομού Σερρών, κατόπιν της αποθράσυνσης ορισμένων κομμουνιστών από την κωμόπολη Ν. Σκοπού, οι οποίοι, την ημέρα της εθνικής εορτής, καταπάτησαν και ξέσχισαν την εθνική μας σημαία, ζητούμε από εσάς να λάβετε αυστηρά και άμεσα μέτρα, προκειμένου να τεθεί τέλος μια για πάντα στις πράξεις αυτών των επικίνδυνων και ασταθών στοιχείων. Στους κύκλους του εμπορικού και επαγγελματικού κόσμου της πόλης μας κυριαρχεί η σκέψη να ...

Στις 25 Μαρτίου 1916, παρά την αγωνία που επικρατούσε λόγω της επικείμενης προέλασης των Γερμανοβουλγάρων, η εθνική εορτή γιορτάστηκε με μεγαλοπρέπεια στο Σιδηρόκαστρο, χάρη στη συνεργασία των στρατιωτικών και πολιτικών αρχών της πόλης. Στον Μητροπολιτικό Ναό τελέστηκε δοξολογία, στην οποία παρέστησαν εξέχουσες προσωπικότητες, όπως ο φρούραρχος, συνταγματάρχης Ν. Χριστοδούλου, ο ταγματάρχης Τράκας, ο υποδιοικητής Ζουλούμης, ο αστυνόμος Τσιτούδης, καθώς και ο δήμαρχος Πούγγουρας με το δημοτικό συμβούλιο, ντυμένοι επίσημα. Παρόντες ήταν επίσης ο βουλευτής Δέλιος, οι δικαστές Μπέης και Χαλκιάς, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Παρθένιος, ο πρόεδρος της κοινότητας Πλαταρίδης, οι μαθητές των σχολείων με τις σημαίες τους, ο Σύνδεσμος των Ευελπίδων Μελενίκου κρατώντας το λάβαρό του, ο Πολιτικός Σύλλογος Μεμίρ Ισσάρ, ο οικονομικός έφορος Μαρούδας και πολλοί άλλοι. Παρά τη βαριά ατμόσφαιρα των ημερών, η πόλη τίμησε την εθνική επέτειο με λαμπρότητα και σεβασμό.

Στις 25 Μαρτίου 1914, η εθνική εορτή γιορτάστηκε στις Σέρρες με ιδιαίτερη λαμπρότητα. Τα καταστήματα και τα σπίτια ήταν στολισμένα με σημαίες, ενώ από νωρίς το πρωί πραγματοποιήθηκε η παράταξη του στρατού. Η δοξολογία τελέστηκε στον ναό των Ταξιαρχών και μετά την ολοκλήρωσή της ο Μητροπολίτης εκφώνησε λόγο. Ακολούθησε επίσημη τελετή στο Διοικητήριο, όπου μίλησαν ο γιατρός κ. Κρασάνος και ο δημοσιογράφος κ. Τσιάθας. Στον εορτασμό συμμετείχαν επίσης η Φιλαρμονική της Ελληνικής Κοινότητας και οι μαθητές και μαθήτριες του Γυμνασίου και της Κεντρικής Αστικής Σχολής, που απέδωσαν μελωδικά πατριωτικά άσματα, δημιουργώντας μια συγκινητική ατμόσφαιρα. Το απόγευμα, η πόλη φωτίστηκε από μια μεγαλοπρεπή λαμπαδηφορία, ενώ στη δεξίωση που ακολούθησε στο Διοικητήριο εκφώνησε λόγο ο δικηγόρος κ. Γ. Λεφάκης. Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με παραδοσιακούς ελληνικούς χορούς. Ο ενθουσιασμός των Σερραίων ήταν απερίγραπτος, καθώς η πόλη διακατεχόταν από αισθήματα εθνικής υπερηφάνειας. Εφημερίδα Μακεδονία. ...

Στις 25 Μαρτίου 1885, ημέρα του Ευαγγελισμού, όπως ανέφερε ο Φάρος της Μακεδονίας (20 Απριλίου 1885) πραγματοποιήθηκαν στις Σέρρες οι αρραβώνες του Λεωνίδα Γ. Ευαγγελίδη  από την Καβάλα, με την Μαρίκα Κοντού από τις Σέρρες. Ο δε γάμος τους τελέστηκε στις 7 Δεκεμβρίου 1885 στην Καβάλα Η εφημερίδα Φάρος της Μακεδονίας έγραψε στις 20 Απριλίου 1885 "Ετελέσθησαν εν Σέρραις τη 25 Μαρτίου ημέραν του Ευαγγελισμού οι αρραβώνες του εκ Καβάλλας αξιολόγου νέου κ. Λ(εωνίδα) Γ. Ευαγγελίδου, μετά της υπόπολλών χαρίτων πεπροικισμένης δεσποινίδος Μαρίκας, θυγατρός του αρχαίου ημών καλού φίλου κ. Αθανασίου Κοντού. Τους μνηστευθείσι ευχόμεθα ταχείαν την στέψιν"

Στις 25 Μαρτίου 1880, εξήντα Βούλγαροι ληστές απήγαγαν πέντε κατοίκους της Τοπόλιανης (σήμερα Χρυσό) και τους μετέφεραν στα βουνά, όπου τους κράτησαν επί δώδεκα ημέρες, απαιτώντας τετρακόσιες λίρες ως λύτρα για την απελευθέρωσή τους.

Στις 25 Μαρτίου 1875, ο Μητροπολίτης Μελενίκου και Σιδηροκάστρου Διονύσιος (κατα κόσμον Ιωάννης Ταπεινός) υπέβαλε την παραίτησή του λόγω προχωρημένης ηλικίας και ασθένειας και εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη, όπου απεβίωσε στις 25 Νοεμβρίου 1881. Ετάφη στη Μονή της Ζωοδόχου Πηγής στο Μπαλουκλί (Βαλουκλή). Τη μεγάλη του βιβλιοθήκη κληρονόμησε ο ανιψιός του, Ελευθέριος Ταπινός. Πηγή Επισκοπικοί κατάλογοι κατά τους κώδικας των υπομνημάτων του αρχειοφυλακείου του Οικουμενικού πατριαρχείου. Συγγραφέας:  Τσακόπουλος, Αιμιλιανός, Ο κατά κόσμον Ιωάννης Ταπεινός γεννήθηκε στο Διπλοκιόνιο (Beşiktaş) του Βοσπόρου στις 6 Αυγούστου 1799. Ήταν ανιψιός του Μητροπολίτη Πισιδίας Διονυσίου (Ιανουάριος 1814-Ιούλιος 1814). Σπούδασε στην Πατριαρχική Ακαδημία στην Ξηροκρήνη (Kuruçeşme) της Κωνσταντινουπόλεως. Υπηρέτησε ως Γραμματέας του Μητροπολίτη Σηλυβρίας και κατόπιν Φιλιππουπόλεως Παϊσίου (1816-1822). Στις 25 Δεκεμβρίου 1824 χειροτονήθηκε Διάκονος από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Χρύσανθο. Υπη...

Στις 25 Μαρτίου 1859, ημέρα της επετείου της Επανάστασης ο υποπρόξενος της Ελλάδας στις Σέρρες Γ. Δ. Κανακάρης ύψωσε την ελληνική σημαία «επί της υποπροξενικής οικίας», πράξη που ακολούθησαν και όλοι οι υποπρόξενοι. Τον επισκέφτηκαν για να τον συγχαρούν και να εκφράσουν την επιθυμία τους να δουν την εορτή να τελείται δημοσίως, δείχνοντας έτσι τη διάθεση για δημόσια αναγνώριση της επετείου. ΙΑΥΕ 1859, ΕΜΣ, Αρχείο Υποπροξενείου Σερρών

Παρέλαση 28ης Οκτωβρίου 1977 στις Σέρρες

Παρέλαση στις Σέρρες στις 25 Μαρτίου 1936(;). Επεξεργασμένη φωτογραφία. Παρέλαση στις Σέρρες στη λεωφόρο Μεραρχίας στις 25 Μαρτίου 1936(;). Διακρίνετε μπροστά τμήμα  της Αθλητικής Ομάδας του Ορφέα Σερρών με σημαιοφόρο τον Θανάση Μπεκιάρη και οι αθλητές Ν. Σταθερόπουλος, Κ. Κουμπαρούδης, Δ. Χατζηπαζαρλής κ.ά. Πίσω διακρίνετε η ομάδα του Απόλλωνα με σημαιοφόρο το Γιώργο Καμπουσκώρα.

Εορτασμός και παρέλαση της 25ης Μαρτίου 1935 στις Σέρρες Φωτογραφία Πέννα & Δαϊρετζόπουλου, διαστ. 13,7 x 8,7.

Η 25η Μαρτίου είναι μια από τις σημαντικότερες εθνικές εορτές της Ελλάδας, καθώς σηματοδοτεί την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η επανάσταση αυτή υπήρξε ορόσημο για τη σύγχρονη ελληνική ιστορία και οδήγησε στην ανεξαρτησία του ελληνικού κράτους. Η ημερομηνία αυτή συνδέεται επίσης με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, γεγονός που προσδίδει στην ημέρα διπλή σημασία, εθνική και θρησκευτική. Ο εορτασμός σε αυτή την ημέρα καθιερώθηκε το 1838 με το Βασιλικό Διάταγμα 980 / 15(27)-3-1838 από την Κυβέρνηση του Όθωνα. Η Επανάσταση του 1821 προετοιμάστηκε από τη Φιλική Εταιρεία, μια μυστική οργάνωση που ιδρύθηκε το 1814 στην Οδησσό. Στις 25 Μαρτίου 1821, σύμφωνα με την παράδοση, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ύψωσε το λάβαρο της επανάστασης στη Μονή της Αγίας Λαύρας, κηρύσσοντας την έναρξη του αγώνα για ελευθερία. Παρόλο που νεότερες ιστορικές έρευνες αμφισβητούν τη συγκεκριμένη ημερομηνία ως την πραγματική έναρξη της επανάστασης, η 25η Μαρτίου έχει καθιερωθε...

Ἤγγειλεν Υἱὸν Ἄγγελος τῇ Παρθένῳ, Πατρὸς μεγίστης Βουλῆς μέγαν. Γήθεο τῇ Μαρίῃ ἔφατ' Ἄγγελος εἰκάδι πέμπτῃ. Σήμερα η εκκλησία μας γιορτάζει το χαρμόσυνο μήνυμα της θείας ενσάρκωσης, που με τόσο σαφή τρόπο μας το παρουσιάζει ο ευαγγελιστής Λουκάς στο Ευαγγέλιο του (κεφ. Α' στίχ. 26-38). Την ήμερα αυτή, ο θεόσταλτος αρχάγγελος Γαβριήλ παρουσιάζεται στην Παρθένο Μαρία, στη Ναζαρέτ και της ανήγγειλε ότι θα γεννήσει το Σωτήρα του κόσμου, τον Ιησού Χριστό. Και Όταν η Παρθένος αναρωτήθηκε πώς ήταν δυνατό να συλλάβει χωρίς άνδρα, ο αρχάγγελος της απάντησε ότι «το Άγιο Πνεύμα θα έλθει σε σένα και η δύναμη του Υψίστου θα σε επισκιάσει» Τότε η σεμνή κόρη, η Παρθένος Μαρία, του απάντησε ταπεινά. «Ιδού λοιπόν, η δούλη του Κυρίου. Ας γίνει το θέλημα Εκείνου». και καθώς ο Γαβριήλ εξαφανίστηκε από μπροστά της, συντελέστηκε το μεγαλύτερο μυστήριο της ανθρωπότητας. με τρόπο υπερφυσικό, η Παρθένος συνέλαβε στην άχραντη κοιλιά της, τον Υιό και Λόγο του Θεού. Εκείνον πού με την εκούσια θυσία του επ...

Ο Ιερομάρτυρας Ευφρόσυνος (Σινοζέρσκιυ), κατά κόσμο Εφραίμ, γεννήθηκε σε ένα χωριό της Καρελίας, κοντά στην λίμνη Λάντοζσκοε, κατά το δεύτερο ήμισυ του 16ου αιώνα μ.Χ. Αρχικά μόνασε στη μονή του Βάλαμο της Φιλανδίας, έπειτα στην περιοχή Ντολόκ της επαρχίας Νόβγκοροντ της Ρωσίας και στην συνέχεια κοντά στην λίμνη Σινίτσε. Χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος στη μονή Ουσπένσκι της πόλεως Τιχβίν και το έτος 1600 μ.Χ. άρχισε την ερημική ζωή στους άγριους βάλτους της λίμνης Σινίτσε. Ο Όσιος έσκαψε ένα σπήλαιο, τοποθέτησε ένα Σταυρό και έζησε εκεί δύο χρόνια. Τρεφόταν μόνο με άγρια χόρτα. Όταν οι χωρικοί αντιλήφθηκαν την παρουσία του, άρχισαν να τον επισκέπτονται και να τον συμβουλεύονται για πνευματικά θέματα. Το έτος 1612 μ.Χ. τα Πολωνικά στρατεύματα λεηλατούσαν την Ρωσία. Πολύς κόσμος βρήκε καταφύγιο στη μονή του Οσίου, ο οποίος προέβλεψε την επίθεση των Πολωνών στη μονή του και προέτρεψε τους ανθρώπους να φύγουν. Και όταν τον ρώτησαν: «Εσύ, γιατί δεν φεύγεις;» ο Γέροντας απάντησε: «Εγώ ήλθα εδώ να...

Tο σήμα κρύπτει σώμα του Σεννουφίου, Σημεία του δείξαντος εν βίω ξένα. Ίσως ο Όσιος Σεννούφιος να είναι ο ασκητής εκείνος της Νιτρίας, ο οποίος είδε την οπτασία εκείνη της εικόνος του Θεανδρικού Προσώπου του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, για την οποία μας ομιλεί ο ηγούμενος της μονής του Ακαπνίου της Θεσσαλονίκης Ιγνάτιος. Κατά την διήγηση αυτή, ο Όσιος Σεννούφιος αξιώθηκε να δει οπτασία και να ακούσει φωνή, η οποία του έλεγε: «Έξελθε από της γης και του κελλίου σου και πήγαινε στο μοναστήρι της μονής των Λατόμων, στη Θεσσαλονίκη. Εκεί θα σε δω». Μετέβη εκεί ο Όσιος, ρώτησε τους μοναχούς των Λατόμων, αλλά τέτοια εικόνα του Χριστού δεν αξιώθηκε να δει. Έτσι επέστρεψε στη Νιτρία. Και πάλι, όμως, η φωνή του έδωσε εντολή να μεταβεί στη Θεσσαλονίκη, όπου θα έβλεπε την εικόνα του Θεανθρώπου και θα πέθαινε εκεί. Ο Όσιος έφθασε στη Θεσσαλονίκη και ξαναπήγε στη μονή, όταν ξαφνικά, κάποια ημέρα, έγινε σεισμός και έπεσαν τα ασβεστώματα. Τότε αναφάνηκε η θαυμαστή εικόνα του Κυρίου.

 Θεοδοσία και Πελαγία ξίφει, Πέλαγος εύρον δωρεών Θεού Λόγου. Οι Αγίες Μάρτυρες Πελαγία και Θεοδοσία, μαρτύρησαν στην Καισάρεια της Παλαιστίνης το έτος 361 μ.Χ. και τελειώθηκαν διά ξίφους.

 Eιρκτήν σκοτεινήν δήμιος κατεκρίθη, Γνους Xριστόν εξάγοντα φως από σκότους. Ο Άγιος αυτός Μάρτυς, που δεν γνωρίζουμε το όνομά του, ήταν στο πρότερό του βίο δήμιος. Γνώρισε τον Χριστό, ομολόγησε το Όνομά Του και τελειώθηκε μαρτυρικά αφού τον έκλεισαν σε βρωμερή απομόνωση, και πέθανε μάλλον από ασφυξία. Η μνήμη του Αγίου Δημίου του μάρτυρα επαναλαμβάνεται στις 30 Οκτωβρίου.

 Ο Όσιος Τίμων έζησε και ασκήτεψε κατά τον 10ο αιώνα μ.Χ. Κοιμήθηκε με ειρήνη.

Ο Όσιος Παρθένιος, κατά κόσμο Πέτρος Ιβάνοβιτς Κρασνοπέβκεφ, γεννήθηκε στις 24 Αυγούστου 1790 μ.Χ. στο χωριό Σόμοβο, που υπαγόταν στο κυβερνείο της Τούλα. Ασκήτεψε στη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου και έγινε μεγαλόσχημος μοναχός το έτος 1838 μ.Χ. Κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1855 μ.Χ. Βιογραφία Ο Όσιος Παρθένιος, με το κοσμικό όνομα Πέτρος Ιβάνοβιτς Κρασνοπέφτσεφ, γεννήθηκε στις 24 Αυγούστου 1792 σε μια φτωχή οικογένεια και ήταν εξοικειωμένος με τις δυσκολίες από την παιδική του ηλικία, καθώς από νεαρή ηλικία έπρεπε να εργάζεται σκληρά. Ο μεγαλύτερος αδελφός του, Βασίλειος, ήταν μοναχός. Σε νεαρή ηλικία, ο Πέτρος είχε ένα όραμα του Αγίου Πνεύματος με τη μορφή ενός κατάλευκου περιστεριού που αιωρούταν στον ουρανό. Αυτό το όραμα φύτεψε βαθιά στην ψυχή του τη δίψα για κάτι ανώτερο, και έτσι απομακρύνθηκε από όλα τα γήινα πράγματα για τον εαυτό του. Σπούδασε στο Ιεροδιδασκαλείο της Τούλα, αλλά δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του. Αντίθετα, πήγε στη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου. Για δώδεκα χρό...

Η θαυματουργή εικόνα της Μεγαλόχαρης Παναγίας της Τήνου, έργο του Ευαγγελιστού Λουκά, βρέθηκε με υπόδειξη και παρακίνηση της ίδιας της Παναγίας, η οποία παρουσιάστηκε λίγες ημέρες πριν την Επανάσταση του 1821 μ.Χ., στον Μιχαήλ Πολυζώη και του είπε για το θέλημά της να χτιστεί Εκκλησία «όπως άλλοτε» στο χωράφι του Δοξαρά. Κατόπιν, την επόμενη χρονιά, τον Ιούλιο του 1822 μ.Χ., στη βράση του Εθνικού Ξεσηκωμού, παρουσιάστηκε σε όραμα στην Αγία μοναχή Πελαγία της Τήνου (βλέπε 23 Ιουλίου), τρεις φορές, ζητώντας να σκάψουν στο ίδιο εκείνο χωράφι, «να ανακαλύψουν το σπίτι» της και να κτίσουν ένα νέο! Ρωτώντας την τρίτη φορά η Αγία Πελαγία «και ποια είσαι, Κυρία, που με διατάζεις όλα αυτά;» εκείνη είπε με μια κίνηση δείχνοντας όλο τον κόσμο: «Ευαγγελίζου γη χαράν μεγάλην»! Αντίγραφο Και πράγματι, στις 30 Ιανουαρίου 1823 μ.Χ., ανήμερα των Τριών Ιεραρχών, βρέθηκε η μικρή, παμπάλαιη εικόνα της Παναγίας, που ιστορούσε ακριβώς τον Ευαγγελισμό της. Μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους, ο ναός της ...

Το κατεχόμενο χωριό Μάνδρες Αμμοχώστου είναι ένα ελληνικό χωριό της επαρχίας Αμμοχώστου στους νότιους πρόποδες του Πενταδακτύλου. Ανατολικά του χωριού βρίσκεται το σημαντικότερο εκκλησιαστικό μνημείο της περιοχής, το μοναστήρι της Παναγίας του Τοχνίου, η Δεχνιού, είχε δύο εικόνες της Παναγίας που φέραν η μεν παλαιότερη την επιγραφή «Παναγία η Τοχνιώτισσα» η δε νεότερη την επιγραφή «Παναγία η Τεχνιώτισσα». Το μοναστήρι που είναι του 12ου αιώνα μ.Χ. ανήκει στην Αρχιεπισκοπή και στο τέμπλο του υπήρχε επιγραφή με τα ονόματα «Διονυσίου ηγουμένου και Πέτρου ιερομονάχου». Στα βόρεια του μοναστηριού υπάρχει ένα γιγάντιο Κυπαρίσσι με ύψος εικοσιεπτά (27) μέτρα και περιφέρια τέσσερα (4) μέτρα. Το κυπαρίσσι αυτό είναι γνωστό στους κατοίκους του χωριού Μάνδρες με το όνομα «Τεπάρισσος». Σχετική παράδοση αναφέρει ότι κάποτε ξυλοκόποι επιχείρησαν να κόψουν το κυπαρίσσι και στο σημείο που κάρφωσαν το τσεκούρι έτρεξε άφθονο αίμα, γι' αυτό έντρομοι εγκατέλειψαν το εγχείρημα τους. Επίσης ακούστηκε έν...