ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Η παράδοση θεωρεί ότι η ιερά εικόνα της Θεομήτορος είναι έργο του Ευαγγελιστή Λουκά και μεταφέρθηκε από την Κωνσταντινούπολη στη Ρωσία, το έτος 1472 μ.Χ., ως δώρο της Σοφίας Παλαιολογίνας, συζύγου του μεγάλου πρίγκιπα της Μόσχας Ιβάν Γ' (1462 - 1505 μ.Χ.). Το έτος 1495 μ.Χ., ο μεγάλος πρίγκιπας ευλόγησε με αυτή την εικόνα την θυγατέρα του Ελένη, πριν εκείνη νυμφευθεί τον βασιλέα της Λιθουανίας Αλέξανδρο. Αργότερα η ιερά εικόνα τοποθετήθηκε στο ναό του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, στον οποίο ενταφιάσθηκε η πριγκίπισσα Ελένη. Σήμερα φυλάσσεται στη μονή Αγίας Τριάδος του Βιλένσκ. Η εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου εν Βιλένσκ εικονίζει την Υπεραγία Θεοτόκο με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος της. Στο κεφάλι φοράει κορώνα και το φωτοστέφανο είναι σχεδιασμένο με αστέρια. Το γεγονός αυτό εορτάζεται και στις 15 Φεβρουαρίου.

Γεννημένος το 1886, υπήρξε ενεργό και ηγετικό μέλος της τοπικής κοινωνίας για πολλές δεκαετίες. Μετά την επιστροφή του από την ομηρία στη Βουλγαρία το 1919, ανέλαβε με δική του πρωτοβουλία την αναστήλωση του αγιάσματος της Αγίας Παρασκευής, το οποίο είχε καταστραφεί από τη μεγάλη πυρκαγιά του 1913. Την ίδια χρονιά ίδρυσε τον Εμπορικό Σύλλογο Σερρών, στον οποίο συμμετείχε ενεργά επί είκοσι συναπτά έτη ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου. Το 1920 εξελέγη μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του μουσικοφιλολογικού συλλόγου «Ορφεύς», ενώ παράλληλα ανέλαβε τη θέση του προέδρου του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου του Μητροπολιτικού Ναού των Μεγάλων Ταξιαρχών. Εν συνεχεία, εντάχθηκε και στο Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου των Φιλελευθέρων. Το 1923 εκλέχθηκε πρόεδρος της συντεχνίας των υφασματεμπόρων και νεωτερισμών, και το 1924 ίδρυσε την Ομοσπονδία των Επαγγελματιών, της οποίας διετέλεσε πρόεδρος επί τετραετία. Ιδιαίτερα σημαντική υπήρξε η δράση του στον τομέα του θρησκευτικού και εθνικού εθελοντισμ...

Στις 13 Απριλίου 1977 απεβίωσε ο Σερραίος έμπορος Κύρος Ι. Κύρου , προσωπικότητα με μακρόχρονη και πολυσχιδή κοινωνική και θρησκευτική προσφορά στην πόλη των Σερρών.

Στις 13 Απριλίου 1947, ημέρα Κυριακή, εκδόθηκε το πρώτο φύλλο της εφημερίδας "Σιδηροκαστρινόν Βήμα", από τον Δημήτριο Τολούδη , ο οποίος υπήρξε ταυτόχρονα ιδρυτής και διευθυντής της. Επρόκειτο για εβδομαδιαία εφημερίδα τοπικών συμφερόντων, με σαφή στόχευση στην ενημέρωση και την ανάδειξη θεμάτων που αφορούσαν την περιοχή του Σιδηροκάστρου και της ευρύτερης επαρχίας. Το έντυπο αποτελούνταν αρχικά από δύο σελίδες, γεγονός που αποτυπώνει τόσο την οικονομική και τεχνική δυσκολία της εποχής όσο και την εστίαση σε περιεκτική, επιλεγμένη αρθρογραφία. Στην αρχή, η εκτύπωση γινόταν στο τυπογραφείο της γνωστής Σερραϊκής εφημερίδας «Η Πρόοδος», ενώ στη συνέχεια ο Τολούδης προχώρησε στην ίδρυση ιδιόκτητου τυπογραφείου στο Σιδηρόκαστρο, ενισχύοντας έτσι την τοπική παραγωγή εντύπου λόγου και δίνοντας μεγαλύτερη αυτονομία στην έκδοση. Το «Σιδηροκαστρινό Βήμα» αποτέλεσε σημαντικό μέσο έκφρασης για τους κατοίκους της περιοχής, καταγράφοντας γεγονότα, αναδεικνύοντας τοπικά προβλήματα και συμμε...

Ο  Βασίλειος Χατζηιακώβου, 1929 Στις 13 Απριλίου 1945 διορίστηκε Δήμαρχος Σερρών ο Βασίλειος Χατζηιακώβου, διαδεχόμενος τον Αθανάσιο Μητακίδη , ο οποίος είχε υπηρετήσει για πολύ σύντομο διάστημα, από τις 23 Μαρτίου έως τις 5 Απριλίου 1945.  Ο  Αθανάσιος Μητακίδης Ο Χατζηιακώβου, σημαίνουσα πολιτική φυσιογνωμία της εποχής, ορκίστηκε... όχι στις Σέρρες αλλά στη Δράμα, ένδειξη του ρευστού και τεταμένου πολιτικού και διοικητικού κλίματος που επικρατούσε στην περιοχή κατά την περίοδο αμέσως μετά την Απελευθέρωση. Η απόφαση για τον διορισμό του υπογράφηκε από τον τότε υπουργό και Γενικό Διοικητή Μακεδονίας Ν. Κωνσταντόπουλο, στο πλαίσιο της προσπάθειας επανασύστασης της δημοτικής εξουσίας με πρόσωπα θεωρούμενα ως σταθερά και έμπιστα.

Ο Μίλτος Κουντουράς γεννήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 1889 στο Ηράκλειο της Κρήτης. Ήταν μέλος μιας πνευματικής οικογένειας και μεγάλωσε σε περιβάλλον που ενίσχυε την αγάπη για τη μόρφωση και την πρόοδο. Από νεαρή ηλικία έδειξε έντονη φιλομάθεια και ανθρωπιστικό ενδιαφέρον. Σπούδασε Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και αργότερα ταξίδεψε στην Ευρώπη για μετεκπαίδευση, κυρίως στη Γερμανία, όπου ήρθε σε επαφή με τις νέες παιδαγωγικές αντιλήψεις της εποχής: το σχολείο εργασίας, τον πειραματισμό στην εκπαίδευση και τις ιδέες του John Dewey, του Pestalozzi και του Fröbel. Εκπαιδευτική και πνευματική πορεία Ο Κουντουράς υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής της δημοτικής γλώσσας, της ενεργητικής μάθησης και της ελεύθερης έκφρασης των παιδιών μέσα από τη δημιουργικότητα. Εντάχθηκε στο εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας σε μια εποχή μεγάλων κοινωνικών και πολιτικών αλλαγών, και ανέλαβε ρόλο μεταρρυθμιστή, επιδιώκοντας να φέρει σε επαφή τα ελληνικά σχολεία με τις πιο πρωτοποριακές παιδαγ...

Στις στις 13 Απριλίου απεβίωσε στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» ο Μίλτος Κουντουράς (28 Φεβρουαρίου 1889 - 13 Απριλίου 1940) ο οποίος ήταν Έλληνας παιδαγωγός, εισηγητής των εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων στα ελληνικά σχολεία την περίοδο 1929-1932.

Εφημερίδα "Η Πρόοδος" των Σερρών. Φύλλο 15 Απριλίου 1934 Στις 13 Απριλίου 1934, συνεχίστηκαν οι ίδιες προβολές στις Σέρρες.  Εφημερίδα "Η Πρόοδος" των Σερρών. Φύλλο 15 Απριλίου 1934 Στο Πάνθον η ταινία "Μια γυναίκα στη Ζούγλα", ενώ στο Κρόνιον η ταινία "Γαλάζιος Ουρανός" με την Μάρθα Εγκέρθ.

Εφημερίδα "Η Πρόοδος" των Σερρών. Φύλλο 15 Απριλίου 1934, σελ. 4 Στις 13 Απριλίου 1934, το απόγευμα, τα μέλη του νέου Δημοτικού Συμβουλίου, τα οποία είχαν αναδειχθεί μέσα από δύο διαδοχικές εκλογικές διαδικασίες —στις 11 Φεβρουαρίου και στις 18 Μαρτίου— εξέλεξαν τη νέα Δημαρχιακή Επιτροπή. Το προεδρείο αποτελούσαν οι Αθανάσιος Παπαπαναγιώτου και Κ. Χατζηδήμος, ενώ η Δημαρχιακή Επιτροπή συγκροτήθηκε με μέλη τους Τζιάκα και Μέρτζο από την πλειοψηφούσα παράταξη και τον Φιλιππίδη από την ομάδα του Β. Χατζηϊακώβου. Εφημερίδα "Η Πρόοδος" των Σερρών. Φύλλο 15 Απριλίου 1934, σελ. 1

Στις 13 Απριλίου 1931, στο κινηματοθέατρο Διονύσια των Σερρών παρουσιάστηκε η παράσταση "Ταφή του Έκτορος", με πρωταγωνιστή τον Γιώργο Μπούρλο, τον γνωστό ηθοποιό και βασικό συντελεστή των Δελφικών Εορτών που είχαν οργανώσει η Εύα και ο Άγγελος Σικελιανός. Η παράσταση αυτή εντάσσεται στο πνεύμα του ανανεωμένου ενδιαφέροντος για το αρχαίο δράμα και την αρχαιοελληνική παράδοση που χαρακτήριζε τις Δελφικές Εορτές και άλλες σχετικές εκδηλώσεις εκείνης της εποχής. Η μουσική υπόκρουση της παράστασης είχε συντεθεί από τον Γερμανό συνθέτη Σίγκμουντ φον Χάουζεγκερ (πιθανόν να πρόκειται για παρανόηση του ονόματος Sigfrid Karg-Elert ή Siegmund von Hausegger – χρειάζεται διασταύρωση), γεγονός που υποδηλώνει μια προσπάθεια σύζευξης ελληνικής δραματικής παράδοσης με ευρωπαϊκή μουσική δημιουργία. Η παρουσία ξένων μουσικών δημιουργών σε παραστάσεις αρχαίας τραγωδίας ήταν σύνηθες φαινόμενο την περίοδο του Μεσοπολέμου, καθώς συνδεόταν με την προσπάθεια «εξευγενισμού» και διεθνοποίησης της ελλη...

Στις 13 Απριλίου 1801, ημέρα Σαββάτο, στις 10 π.μ. γεννήθηκε η Νεραντζή (Νεραντζώ) Παπά, μία από τις θυγατέρες του ήρωα της Ελληνικής Επανάστασης Εμμανουήλ Παπά.  Η Νεραντζή, κόρη του ήρωα, μετά την αποφυλάκιση της στα 1826 από τους Τούρκους, όπου εκρατείτο μαζί με όλα τα ανήλικα αδέλφια της και τη μητέρα της, για να αποφύγει τις καταπιέσεις των Τούρκων φυγαδεύτηκε στη Ρουμανία όπως και άλλα μικρότερα αδέλφια της που έφυγαν για άλλα μέρη εκτός των Σερρών, πλην του μικρότερου Κωνσταντίνου.  Παντρεύτηκε και απόκτησε μία κόρη τη Σοφία που ζούσε στη Βραΐλα σε άθλια οικονομική κατάσταση, όπως μας περιγράφει αργότερα ο αδελφός της Κωνσταντίνος σε μια επιστολή του προς την τότε Κυβέρνηση (1865).

Η θριαμβευτική είσοδος του Ιησού στα Ιεροσόλυμα είναι ένα επεισόδιο που περιγράφεται και στα τέσσερα κανονικά Ευαγγέλια, και αφορά την άφιξή Του στην Ιερουσαλήμ λίγες ημέρες πριν από τη Σταύρωσή Του. Το γεγονός αυτό γιορτάζεται κάθε χρόνο από τους Χριστιανούς την Κυριακή των Βαΐων. Σύμφωνα με τα Ευαγγέλια, ο Ιησούς έφτασε στην Ιερουσαλήμ για να γιορτάσει το Πάσχα, εισερχόμενος στην πόλη καβάλα σε ένα γαϊδουράκι. Τον υποδέχτηκε πλήθος κόσμου που Τον επευφημούσε κουνώντας βάγια και στρώνοντας τα ρούχα τους στο δρόμο προς τιμή Του. Αυτό το επεισόδιο σηματοδοτεί την έναρξη των γεγονότων του Πάθους του Χριστού, τα οποία καταλήγουν στη Σταύρωση και την Ανάσταση. Το γεγονός περιγράφεται στα: Ματθαίος 21:1–11 Μάρκος 11:1–11 Λουκάς 19:28–44 Ιωάννης 12:12–19 Περιλήψεις των Ευαγγελικών Διηγήσεων Η αποστολή των μαθητών Ματθαίος 21:1–5 Ο Ιησούς και οι μαθητές Του πλησιάζουν στη Βηθφαγή από την Ιεριχώ. Ο Ιησούς ζητά από δύο μαθητές να φέρουν μια γαϊδουρίτσα και το πουλάρι της, λέγοντας: «Ο Κύριος τα...

Πώλῳ καθίσας, ὁ λόγῳ τείνας πόλον, Βροτοὺς ἐκζητεῖ λῦσαι τῆς ἀλογίας. Την ημέρα αυτή γιορτάζουμε την πανηγυρική είσοδο του Κυρίου Ιησού Χριστού στην Ιερουσαλήμ. Τότε, ερχόμενος ο Ιησούς από τη Βηθανία στα Ιεροσόλυμα, έστειλε δύο από τους Μαθητές του και του έφεραν ένα γαϊδουράκι. Και κάθισε πάνω του για να μπει στην πόλη. Ο δε λαός, ακούγοντας ότι ο Ιησούς έρχεται, πήραν αμέσως στα χέρια τους βάγια από φοίνικες και βγήκαν να τον υποδεχτούν. Και άλλοι μεν με τα ρούχα τους, άλλοι δε κόβοντας κλαδιά από τα δέντρα, έστρωναν το δρόμο απ’ όπου ο Ιησούς θα περνούσε. Και όλοι μαζί, ακόμα και τα μικρά παιδιά, φώναζαν: «Ωσαννά· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ο βασιλεύς του Ισραήλ». Ο Χριστός εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα «επί πώλον όνου». Πορεύεται και οι Ισραηλίτες τον υποδέχονται με τιμές ως Βασιλιά. Εκείνος δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία στις τιμές, δεν περιορίζεται στο πανηγύρι, στην πρόσκαιρη δόξα, αλλά προχωρεί στο σταυρό και την Ανάσταση. Η είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα είναι τε...

Εις τον Μαρτίνον Ὁ σὴν γεγηθὼς σάρκα Σῶτερ ἐσθίων, Ἀπεκδύσει γέγηθε σαρκὸς Μαρτῖνος. Ἀμφὶ τρίτῃ δεκάτῃ θάνε Μαρτῖνος περίπυστος. Εις τους Επισκόπους Oρθά φρονούντες άνδρες ιερωμένοι, Φυγήν κατεκρίθησαν ευθύμως μάλα. Ο Άγιος Μαρτίνος, Επίσκοπος Ρώμης, γεννήθηκε στην κεντρική Ιταλία, στο Τόδι της Ομβρικής. Έγινε Πάπας Ρώμης την εποχή που την Εκκλησία ταλαιπωρούσε η αίρεση των Μονοθελητών. Δυστυχώς, τότε και η Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης είχε πέσει στα δίχτυα αυτής της αίρεσης, διότι ο Πατριάρχης Παύλος ο Β' ήταν υπέρμαχος του Μονοθελητισμού, μαζί με τον αυτοκράτορα Κώνστα τον Β' . Ο Πάπας Μαρτίνος, υπέρμαχος της Ορθοδοξίας, προσπάθησε με επιστολή του, αλλά και με ειδικούς απεσταλμένους κληρικούς, να επαναφέρει τον Πατριάρχη Παύλο στο ορθόδοξο δόγμα. Μάταια, όμως. Ο Πατριάρχης, επηρεαζόμενος από τον αυτοκράτορα, επέμενε στο Μονοθελητισμό και εξόρισε τους απεσταλμένους του Μαρτίνου σε διάφορα νησιά. Μάλιστα, ο Κώνστας ο Β' έστειλε και συνέλαβαν με δόλο και τον ίδιο το Μαρτίν...

Ο Άγιος Αρσένιος γεννήθηκε στην Ευρυτανία, το έτος 1548 μ.Χ., από γονείς ευσεβείς και φιλόθεους, τον Θεόδωρο και την Χριστοδούλη. Το συγγραφικό του έργο, η γλωσσομάθειά του και η θητεία του ως διδασκάλου, δείχνουν ότι ήταν πολύ μορφωμένος. Που έμαθε τα γράμματα δεν μας είναι γνωστό. Το έτος 1574 μ.Χ. ο Άγιος Αρσένιος εξελέγη Επίσκοπος «Δημονίκου και Ελασσώνος» και διαδέχθηκε τον Δαμασκηνό Β' (1570 - 1574 μ.Χ.). Τον ίδιο χρόνο δέχθηκε την επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχου Ιερεμίου Β' του Τρανού, που πραγματοποιούσε περιοδεία στη Ρούμελη και την Πελοπόννησο. Ο Πατριάρχης Ιερεμίας φιλοξενήθηκε στο μοναστήρι της Ολυμπιώτισσας. Το γεγονός ότι περίπου από το έτος 1580 μ.Χ. λειτουργούσε στην Ολυμπιώτισσα κρυφό σχολειό, μας κάνει να θεωρούμε ότι ο Άγιος Αρσένιος ενδιαφέρθηκε ζωηρά και για την στοιχειώδη μόρφωση των νέων της Επισκοπής του. Γι' αυτό και σε συνεννόηση και συνεργασία με τον ηγούμενο και τους μοναχούς της Ολυμπιώτισσας οργάνωσε το σχολείο αυτό και παρακίνησε και ενθά...

 Τόξου βέλει, Ζώϊλε, πληγεὶς ἐν ξύλῳ, Πλήττεις τὸν εἰσάξαντα τὴν φθορὰν ξύλῳ. Ο Άγιος Ζωΐλος μαρτύρησε αφού τον κρέμασαν επάνω σε ξύλο.

Τίνες κεφαλῶν οἶδε κείμενοι δίχα; Κυντιλλιανός, Μάξιμός τε καὶ Δάδας. Οι Άγιοι αυτοί, έζησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Μαξιμιανού (285 - 305 μ.Χ.) και Διοκλητιανού (284 - 305 μ.Χ.) και των υπάτων Γαβιβίου και Ταρκυΐνου. Κατάγονταν από την Οζοβία και ήταν αναγνώστες της Εκκλησίας.  Οι Άγιοι Μάρτυρες Μάξιμος ο πρεσβύτερος και οι μαθητές του, ο Δάδας και ο Κουινκτιλιανός, μαρτύρησαν κατά την περίοδο του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284–305), ο οποίος είχε διατάξει όλοι να προσφέρουν θυσίες στους ειδωλολατρικούς θεούς κατά τη διάρκεια δημόσιων εορτών και να θανατώνονται οι Χριστιανοί που δεν υπάκουαν. Ο Ταρκύνιος και ο Γαβίνιος, εκπρόσωποι του αυτοκράτορα στην πόλη Δουρόστορον της Θράκης (σημερινή Σιλίστρα), οργάνωσαν ένα μεγάλο πανηγύρι, στο οποίο συμμετείχαν κάτοικοι της πόλης και των γύρω χωριών. Μετά την εορτή, κάποιος ανέφερε στον αυτοκράτορα ότι οι Δάδας, Μάξιμος και Κουινκτιλιανός δεν υπάκουσαν στο διάταγμα και είχαν αποσυρθεί στο δάσος Οζοβία. Έστειλαν στρατιώτες που τους συνέλ...

 Ἐλευθέριος οὐκ ἐδουλώθη πλάνῃ. Ἐλεύθερος δὲ πρὸς ξίφους ἔστη στόμα. Ο Άγιος αυτός ήταν χριστιανός από την Περσία και πήγε στον επίσκοπο Συμεών για να διδαχθεί τελειότερα τον λόγο της αληθείας. Όταν επέστρεφε στο σπίτι του, στο δρόμο, δίδασκε στους προσερχόμενους σ' αυτόν τα περί της οικονομίας του Χριστού. Έτσι κατόρθωσε να φέρει στη Χριστιανική πίστη πολλούς άπιστους και να τους βαπτίσει. Οι πυρολάτρες όμως Πέρσες τον κατάγγειλαν στον βασιλιά, ο όποιος τον συνέλαβε και αφού δεν μπόρεσε να τον μεταπείσει ο ίδιος, τον παρέδωσε στους αρχιμάγους για να τον πείσουν αυτοί ν' αρνηθεί τον Χριστό. Αφού και αυτοί, κατόπιν πολλών βασανιστηρίων, δεν μπόρεσαν να το κατορθώσουν, τελικά τον αποκεφάλισαν και έτσι πήρε το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου.

 Θεοῖς προσοίσειν μηδαμῶς πεισθεὶς δόσιν, Ἤχθη Θεοδόσιος τὴν ἐπὶ ξίφους. Ο Άγιος Θεοδόσιος μαρτύρησε δια ξίφους.

Ο Άγιος Νεομάρτυρας Γεώργιος καταγόταν αρχικά από την Κύπρο και αργότερα μετοίκησε για εργασία στην Πτολεμαΐδα της Παλαιστίνης, η οποία σήμερα είναι γνωστή ως Άκρα. Εκεί μαρτύρησε ως Χριστιανός από τους Τούρκους το 1752, δεχόμενος πυροβολισμούς και πολλαπλές μαχαιριές. Οι Χριστιανοί της πόλης αυτής ενταφίασαν το λείψανό του με τιμές και, για τρεις νύχτες, μια στήλη φωτός έλαμπε πάνω από τον τάφο του. Προς ανάμνηση αυτού του θαύματος, οι Χριστιανοί της Πτολεμαΐδας συνήθιζαν να συγκεντρώνονται κάθε Παρασκευή βράδυ στον τάφο του επί δεκαετίες, προσφέροντας προσευχές, κεριά και θυμίαμα. Σύμφωνα με τη βιογραφία του που συνέγραψε ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, αναφέρονται πολλά θαύματα που συνέβησαν εκεί. Η εορτή του καθιερώθηκε για τις 23 Απριλίου. Ο τάφος του Αγίου βρισκόταν ανάμεσα στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου του Μεγαλομάρτυρος και στη Μητρόπολη της Πτολεμαΐδας μέχρι το 1963. Τότε, έπειτα από συνεννόηση του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄ της Κύπρου και του Πατριάρχου Ιεροσολύμων Βενέδικτ...

Η μνήμη τους δεν φαίνεται πουθενά στους Συναξαριστές. Τους συναντάμε στο Λαυριωτικό Κώδικα Ι 70, όπου υπάρχει σχετικό υπόμνημα. Σύμφωνα με αυτό η Θεοδοσία ήταν κόρη του βασιλιά Αδριανού (117 - 138 μ.Χ.) και επειδή δεν ήθελε να έλθει σε γάμο κοινωνία, όπως ήθελαν οι γονείς της, εγκατέλειψε το παλάτι μαζί με τον υπηρέτη της Γερόντιο και έφυγε από την πόλη μεταμφιεσμένη σε ζητιάνα. Πήγε στην Ιερουσαλήμ, προσκύνησε τους Αγίους Τόπους και περιηγήθηκε όλα τα εκεί μοναστήρια, όπου γνώρισε όλες τις αρετές των Όσιων. Κατόπιν κλείστηκε σ' ένα κελί και έκανε αυστηρή άσκηση με αγρυπνίες, νηστείες και προσευχή. Τον δε υπηρέτη της τον έβαλε σε μοναστήρι, όπου έγινε μοναχός και αφού έφτασε σε μεγάλα ύψη αρετής απεβίωσε ειρηνικά. Η δε Άγια, αφού και αυτή έφτασε σε μεγάλα ύψη αρετής, απέκτησε προορατικό χάρισμα και προείδε το τέλος της. Έτσι, φώναξε τον εκεί επίσκοπο, κοινώνησε των αχράντων μυστηρίων και παρέδωσε το πνεύμα της στον Θεό. Το Συναξάρι όμως αυτό, μάλλον είναι φανταστικό και συγχέεται μ...

Ο Άγιος Οσιομάρτυρας Χριστόφορος, άσκησε στη μονή του Αγίου Σάββα. Ο Άγιος Στέφανος ο Μελωδός, ανιψιός του Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού, υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας και καταγραφέας της σφαγής των Αγίων Πατέρων της Μεγάλης Λαύρας του Αγίου Σάββα κατά τον 7ο αιώνα, τους οποίους τιμούμε στις 20 Μαρτίου. Στην αφήγησή του, ο Άγιος Στέφανος αναφέρει και έναν Όσιο Μάρτυρα ονόματι Χριστόφορο, ο οποίος, όπως μας πληροφορεί, είχε ασπαστεί λίγα χρόνια νωρίτερα την ευσεβή πίστη του Χριστού. «Από περσική και άκαρπη αγριελιά, εμβολιάστηκε και έγινε καρποφόρα ελιά». Αφού βαπτίστηκε και έλαβε το μοναχικό σχήμα στη Λαύρα του Αγίου Σάββα, ο Χριστόφορος συκοφαντήθηκε από τον αρχιδικαστή των Σαρακηνών και, τρεις ημέρες πριν τη Μεγάλη Παρασκευή, στις 14 Απριλίου, θανατώθηκε με ξίφος.

Ο Άγιος Ιερομάρτυς Στέφανος, κατά κόσμον Βαλέριος Στεπάνοβιτς Μπεκχ, γεννήθηκε το έτος 1872 μ.Χ. στο Ζιτομίρ, κοντά στην περιοχή Βολογκντά. Παρακολούθησε μαθήματα στο σεμινάριο της Αγίας Πετρουπόλεως και το έτος 1903 μ.Χ. εισήχθη στη θεολογική ακαδημία της Μόσχας. Στις 20 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους εκάρη μοναχός και έλαβε το όνομα Στέφανος. Όταν τελείωσε τις σπουδές του, διορίσθηκε σχολάρχης της θεολογικής σχολής του Σόλιγκαμ και αργότερα της Μενγκρελίας και του Μπεζχέτσκ. Στις 8 Οκτωβρίου του 1914 μ.Χ. εγκατέλειψε την διεύθυνση της θεολογικής σχολής και παρουσιάσθηκε στο στρατό, προκειμένου να διακονήσει τις θρησκευτικές ανάγκες των στρατιωτών. Από τα τέλη του έτους 1915 μ.Χ. μέχρι το 1918 μ.Χ. διηύθυνε τη θεολογική σχολή του Καργκοπόλ και διακόνησε ως Αρχιμανδρίτης στη Λαύρα του Αγίου Αλεξάνδρου Νέφσκυι. Στις 9 Οκτωβρίου του 1921 μ.Χ. εξελέγη Επίσκοπος του Ιζχέβσκ, που εκκλησιαστικά ανήκε στην δικαιοδοσία του Σαραπούλ. Η ιεραποστολική δράση του οδήγησε στη σύλληψή του. Έτσι το έτος 1...

Στην Κέρκυρα, το σκήνωμα του Αγίου Σπυρίδωνος λιτανεύεται την Κυριακή των Βαΐων σε ανάμνηση της απαλλαγής του νησιού από επιδημία πανώλης το 1629 μ.Χ. Θαύματα του Αγίου Σπυρίδωνα 1. Μια μέρα, ένας πτωχός με πολυμελή οικογένεια κτύπησε την πόρτα της επισκοπής του Αγίου Σπυρίδωνα. Πλησίασε τον άγιο και με δάκρυα του ζήτησε ένα δάνειο. Το ήθελε για να πληρώσει κάποιο χρέος του σ' ένα πλούσιο, που απειλούσε να του πωλήσει το σπίτι του. Πού να βρει όμως ο άγιος ένα τόσο μεγάλο ποσό; Στον πόνο που του δημιουργούσαν τα πικρά δάκρυα του πτωχού, που από τη θλίψη σπάραζε, ο στοργικός επίσκοπος καταστενοχωρημένος άρχισε να βηματίζει. Ξάφνου εκεί μπροστά του, πήρε το μάτι του ένα φίδι να σέρνεται μέσα στην πρασινάδα. Σαν αστραπή πέρασε από τον νου του το ραβδί του Ααρών, που στο παλάτι του Φαραώ τ' αφήκε να πέσει στη γη κι έγινε φίδι. «Ας ήταν, Κύριε, το φίδι αυτό να γινόταν χρυσάφι για τον πτωχό αυτόν οικογενειάρχη, είπε σιγανά. Ναί, Κύριε. Άς γινόταν χρυσάφι, για να βοηθηθεί το δυστυχισμ...