ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Ο Άγιος Στέφανος έζησε στη Ρωσία κατά τον 11ο αιώνα μ.Χ. και ασκήτεψε στη Λαύρα του Κιέβου. Μετά την κοίμηση του Οσίου Θεοδοσίου (τιμάται 3 Μαΐου) έγινε ηγούμενος της ιεράς μονής των Σπηλαίων του Κιέβου.  Από τη νέα αυτή θέση ήταν πολύ δραστήριος και φρόντισε με επιμέλεια για την κτηριακή ολοκλήρωση της μονής. Παράλληλα όμως φρόντιζε και για την πνευματική αύξηση των μοναχών. Όρισε να τελείται καθημερινά στη μονή, η Θεία Λειτουργία υπέρ αναπαύσεως των μακαρίων κτητόρων και των κεκοιμημένων αδελφών, καθώς και για την σωτηρία των ζώντων αδελφών και όλων των Ορθοδόξων Χριστιανών. Ο επίβουλος διάβολος όμως φθόνησε τον ένθεο ζήλο του Αγίου Στεφάνου και ξεσήκωσε μερικούς αδελφούς εναντίον του Αγίου ηγουμένου τους και δημιούργησε έτσι μεγάλη αναταραχή στην αδελφότητα. Ο Άγιος αναχώρησε από την ηγουμενία και εκδιώχθηκε αναίτια από τη μονή. Ωστόσο τα υπέμεινε όλα αγόγγυστα, χωρίς παράπονο και μνησικακία. Ο Θεός όμως ευλόγησε τόσο τον πιστό δούλο Του, ώστε ο Άγιος Στέφανος αξιώθηκε να χτίσει...

Μετά την κατάλυση την επανάστασης των Ναουσαίων από τους Τούρκους (1822 μ.Χ.), ακολούθησαν πολλά φρικιαστικά μαρτύρια. Μεταξύ των άλλων, 1241 νεομάρτυρες αρνήθηκαν να εξομώσουν και δέχθηκαν τον δι’ αποκεφαλισμού θάνατο. Οι Τούρκοι θα είχαν σφάξει και άλλους Ναουσαίους, αν ένα ακέφαλο σώμα κάποιου νεομάρτυρα δεν είχε σηκωθεί όρθιο και δεν κατευθυνόταν απειλητικά προς τη σκηνή του Διοικητή του τούρκικου στρατού, σκορπώντας τον τρόμο στο στράτευμα. Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον Ἦχος α΄. Του αγίου Νεομάρτυρος Νίκου του ράφτη του Κοκοβίτη. Ἀπετμήθης τήν κάραν ἐν πλατάνῳ, τρισόλβιε, Νίκο, ἐν Ναούσῃ φοβίσας τῶν σφαγέων θρασύτητα. Καί γέγονας μαρτύρων ἡ σφραγίς τῶν νέων άθλητῶν τοῦ Ἰησοῦ΄ Ὅθεν πάντες, ἀθλοφόρε, ἐπί τῆ μνήμῃ σου χαίροντες ψάλλομεν: Δόξα τῆ καρτερίᾳ σου, σοφέ΄ δόξα τῶ θείῳ σθένει σου. Δόξα καί γάρ ὑπάρχεις τῆς κώμης Κοκόβης, ἥτις σέ ἤνεγκεν. Κοντάκιον Ἦχος δ΄. Ὡς στύλος ἀκλόνητος. Ἐστόμωσας φάσγανον δεινῶν σφαγέων ποτε, τήν κάραν τεμνόμενος μετά μαρτύρων πολλῶν, ἐν τέλει, μακά...

  Παθῶν καθαρθείς, ὦ Ἰωάννη Μάκαρ, Μονῆς προέστης τῶν Καθαρῶν εἰκότως. Ο Όσιος Ιωάννης γεννήθηκε περί το 778 μ.Χ. στην Ειρηνούπολη, που υπαγόταν στη Δεκάπολη της Κοίλης Συρίας. Οι γονείς του, ο Θεόδωρος και η Γρηγορία, διακρίνονταν για την ευσέβειά τους, την οποία και μετέδωσαν με κάθε φροντίδα στον ευπειθή υιό τους. Κατά την παιδική του ηλικία περνούσε τον χρόνο του μεταξύ της ανατροφής του αυτής, των σπουδών του και πολλών αγαθοεργιών, με τις οποίες οι γονείς του προσπάθησαν από νωρίς να τον εξοικειώσουν. Η ίδια ευσέβεια και η φιλάνθρωπη τάση τον διέκρινε και κατά τη νεότητά του, κατά την οποία με την τήρηση του θείου θελήματος διατηρήθηκε μακριά από κάθε ματαιότητα και ακαθαρσία. Αργότερα έγινε μοναχός. Και στη νέα αυτή ζωή δεν ευδοκίμησε λιγότερο. Ο ζήλος του και η παιδεία του τον έκαναν να ξεχωρίσει στην εκτίμηση των λοιπών αδελφών, τον παρέλαβε δε μαζί του ο ηγούμενος της μονής στη Νίκαια, το 787 μ.Χ., όπου τότε συγκαλείτο η Ζ' Οικουμενική Σύνοδος. Μετά από το τέλος της Συνόδ...

 Σφαγεὶς Ποπλίων, αἷμα σὸν Χριστῷ χέεις, 'Ὃς ἠγοράσθης αἵματι Χριστοῦ πάλαι. Ο Άγιος Ποπλίων μαρτύρησε αφού τον θανάτωσαν με μαχαίρι. Κάποια λιγοστά βιογραφικά στοιχεία πού υπάρχουν γι' αυτόν, δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

 Κονίεται τὸ σῶμα, Μάρτυς Λολλίων, Κόνιν φύρεσθαι τὴν ἀπ' αὐτοῦ δοὺς κόνιν. Ο Άγιος Λολλίων μαρτύρησε αφού βίαια τον έσυραν κατά γης.

Άγνωστοι στους Συναξαριστές και τα Μηναία. Η μνήμη τους φέρεται στον Ιεροσολυμιτικό Κώδικα βιβλ. Β' σελ. 372, όπου και η Ακολουθία τους (ποίημα του υμνογράφου Θεοφάνους), της οποίας ο Κανόνας φέρει την ακροστιχίδα: «τους αυταδέλφους ευλογώ θεηγόρους».

Ο Άγιος Θεόφιλος έζησε τον 5ο αιώνα μ.Χ. και χειροτονήθηκε Επίσκοπος της πόλεως Βρεσκίας της Λομβαρδίας.

Η εορτή των εγκαινίων του ναού της Αγίας Ειρήνης, αναφέρεται στον Πατμιακό Κώδικα 266. Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες για το γεγονός.

Στις 26 Απριλίου 1991, ημέρα Παρασκευή, το  Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Σερρών έδωσε την  πρεμιέρα του θεατρικού έργου "Αχ, αυτά τα φαντάσματα" του Ε. Ντε Φίλιππο. «Αχ! Αυτά τα φαντάσματα» Κεντρική σκηνή Πρώτη παράσταση: Παρασκευή 26/4/1991 Θεατρική περίοδος: Χειμώνας 1990-91 Είδος θεάματος: Δραματική κωμωδία Συγγραφέας: Ντε Φίλιππο Εντουάρντο Μετάφραση: Αναστασιάδης – Νοβάς Θωμάς Σκηνοθεσία: Εσπύριτου Θώδ Σκηνικά – Κοστούμια: Σταυρίδου Ιουλία Ηθοποιοί: Τσακίρης Αλέξανδρος, Παπιοπούλος Δημήτρης, Σαραφιανός Σπύρος, Βεργίδης Νίκος, Μωραΐτης Χρήστος, Γουσιού Μαρία, Στεφανάκη Μαρία, Κουτσελίνης Αντώνης, Οικονόμου Έφη, Κουμίδου Νανά. Πηγή ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Σερρών

Φωτο: Αρχείο Γ. Αγγειοπλάστη (Πηγή :  https://serrelib.gr ) Στις 26 Απριλίου 1983, η Μικτή Χορωδία Σερρών δίνει την πρώτη συναυλία στην αλειτούργητη παλιά μητρόπολη των Αγίων Θεοδώρων. Διευθυντής ο Χρήστος Σταματίου.  Τα περισσότερα μέλη του ανδρικού τμήματος εντάχθηκαν στη νέα Εκκλησιαστική Χορωδία Σερρών μετά την επανίδρυση του 1987.

Στις 26 Απριλίου 1934, στον κινηματογράφο Πάνθεον των Σερρών προβαλλόταν η ταινία "Αλήτης Φοιτητής" και στο Κρόνιον των Σερρών η ταινία "Μάρς Ρακότσκυ". 

Η εφημερίδα "Αμερόληπτος" των Σερρών ήταν εβδομαδιαία και κυκλοφόρησε από τις 28 Δεκεμβρίου 1930 έως τις 19 Απριλίου 1931, εκδίδοντας 17 φύλλα. Διευθυντής της ήταν ο Λάσκαρις Βόοζεμβεργκ. Η εφημερίδα αποτέλεσε το πρώτο αριστερό μέσο στις Σέρρες. Ο λόγος της εφημερίδας, ο οποίος συχνά χρησιμοποιούσε κομμουνιστική ρητορική, δημιουργούσε προβλήματα στη διακίνηση της. Φύλλα κατάσχονταν και η ταχυδρομική διανομή αντιμετώπιζε εμπόδια λόγω περιοριστικών μέτρων. Στο τελευταίο φύλλο, ο Βόοζεμβεργκ ανακοίνωσε την αλλαγή του τίτλου και της μορφής της εφημερίδας σε «100/100», η οποία θα συνέχιζε να εκδίδεται με τον ίδιο διευθυντή και το ίδιο ιδεολογικό στίγμα. Το πρώτο φύλλο της εφημερίδας 100/100 κυκλοφόρισε στις 26 Απριλίου 1931, ημέρα Κυριακή.  Η εφημερίδα ήταν δισέλιδη με σχήμα 37x53. Από το υπ' αριθμ. 6 (31 Μαΐου 1931) φύλλο της αναγράφει ως ιδιοκτήτη το Χρ. Μπαλτά, ενώ από τον ν αριθμό 14 γίνεται τετρασέλιδη. Τελευταίο φύλλο της εφημερίδας είναι το υπ' αριθμ. 16 της 2 Αυγ...

Στις 26 Απριλίου 1891, εξερράγη ανταρσία στον Μητροπολιτικό ναό των Αγίων Θεοδώρων κατά του Μητροπολίτη Σερρών Κωνσταντίνο Βαφείδη . Το πλήθος που γέμισε τον ναό αλλά και τον προαύλιό κατά τη διάρκεια της λειτουργίας κινήθηκε απειλητικά φωνάζοντας "ανάξιος" ενώ ο Μητροπολίτης μόλις κατόρθωσε να διαφύγει από την μικρή πίσω πόρτα. Το δε πλήθος διαλύθηκε μετά από επέμβαση της Τουρκικής αστυνομίας. Κατόπιν μετά από εντολή του Πατριαρχείου περιορίσθηκε από τότε στην Μονή του Τιμίου Προδρόμου. Η αποδοκιμασία του Μητροπολίτη πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο μιας γενικής κατάστασης διαφωνιών στα κοινοτικά, εκκλησιαστικά και εκπαιδευτικά ζητήματα της Ελληνικής Κοινότητας το του 1891.  Διαφωνίες οι οποίες κατέληξαν στο κλείσιμο των σχολείων και την αποπομπή του τελικά του μητροπολίτη Κωνσταντίνου Βαφείδη.

Τμηθείς, Βασιλεῦ, βασιλεὺς πόλου γίνῃ, Ἐξ αἱμάτων σῶν βάμμα κόκκινον φέρων. Εἰκάδα ἀμφ' ἕκτην Βασιλεὺς ξίφει αὐχένα κάρθη. Ο Άγιος Ιερομάρτυς Βασιλεύς έζησε κατά τους χρόνους του βασιλέως Λικινίου (307-323 μ.Χ.) και ήταν Επίσκοπος της Αμασείας του Πόντου. Ο Επίσκοπος Βασιλεύς διακρινόταν για τον ζήλο του υπέρ της πίστεως και την ακοίμητη δραστηριότητα στην επιτέλεση των καθηκόντων του. Επειδή παντού υπήρχαν και πλάνες και κίνδυνοι, έσπευδε παντού και ο ίδιος κηρύττοντας, συμβουλεύοντας, παρηγορώντας, ενισχύοντας, στηρίζοντας, ελκύοντας, πυκνώνοντας και εγκαρδιώνοντας τις Χριστιανικές τάξεις και αναδεικνύοντας αυτές όσο το δυνατόν ισχυρότερες πνευματικά έναντι του ειδωλολατρικού κόσμου. Γι' αυτόν τον λόγο οι ιερείς και οι άρχοντες των ειδωλολατρών, έτρεφαν εναντίον του σφοδρή έχθρα. Και όταν ο Λικίνιος, το έτος 322 μ.Χ., προέβη στα δυσμενή και διωκτικά μέτρα εναντίον των Χριστιανών, κατήγγειλαν προς αυτόν τον Επίσκοπο Αμασείας, Βασιλέα. Ένα ιδιαίτερο περιστατικό κορύφωσε την οργ...

Θεὸν Γλαφύρα ψυχικῶν δι' ὀμμάτων, Οὐ γλαφυρῶς νῦν, ἀλλὰ τηλαυγῶς βλέπει Η Αγία αυτή ήταν θεραπαινίδα της βασίλισσας Κωνστάντιας, συζύγου του Λικινίου ο οποίος φλεγόταν από πάθος για τη Γλαφύρα, Η Αγία παρθένος ενημέρωσε την αυτοκράτειρα και ζήτησε τη βοήθειά της. Η Κωνσταντία, ντύνοντάς την με ανδρικά ρούχα και δίνοντάς της χρήματα, την έστειλε στον Πόντο μαζί με έναν πιστό υπηρέτη. Στον αυτοκράτορα ανέφεραν ότι η Γλαφύρα είχε τρελαθεί και ήταν ετοιμοθάνατη. Η Αγία πήγε προς την Ανατολή, όπου περιπλανήθηκε σε πολλούς τόπους. Καθ' οδόν προς την Αρμενία, η Αγία Γλαφύρα σταμάτησε στην Αμάσεια, όπου ο τοπικός επίσκοπος, ο Άγιος Βασίλειος, της προσέφερε φιλοξενία. Εκείνη την εποχή, ο άγιος έχτιζε έναν ναό στην πόλη. Η Αγία Γλαφύρα δώρισε όλα τα χρήματα που είχε λάβει από την Κωνσταντία για την ανέγερση του ναού και σε επιστολή της προς την αυτοκράτειρα ζήτησε να της στείλει επιπλέον βοήθεια για την ολοκλήρωση των έργων. Η αυτοκράτειρα ικανοποίησε το αίτημά της. Ωστόσο, η επιστολή τη...

Τρόπον σελήνης πλησιφαοῦς, Ἰούσταν, Λάμψασαν ἔργοις, μνήματος κρύπτει νέφος. Η Οσία Ιούστα, αφού ασκήτεψε θεοφιλώς, κοιμήθηκε με ειρήνη.

Γέγηθε ὑμῖν ὁ Ἄθως Κολλυβάδες, Νύμφη δὲ Χριστοῦ, νῦν Ἐκκλησία χαίρει Σπείραντες Θεοῦ τήν γνῶσιν Κολλυβάδες, δράγματα ζωῆς ἐθέρισαν ἀφθόνως Ἡμέρα Λαμπρᾶς καταπαύσεως δεῦτε ἐργάτας φωτός στέψωμεν Κολλυβάδας. Στην ιστορία της Εκκλησίας μας το Πνεύμα το Άγιο αναδεικνύει κάποιες πνευματικές προσωπικότητες, οι οποίες όχι μόνο χαρακτηρίζουν την εποχή τους, αλλά και γίνονται φωτεινοί φάροι για τις επερχόμενες γενεές. Γι’ αυτό ατενίζοντας προς αυτούς μπορούμε και εμείς, οι «εις τους εσχάτους καιρούς καταντήσαντες», να διαπλεύσουμε ακίνδυνα, «αβρόχοις ποσί» την θάλασσα των πειρασμών, των παθών, των πλανών του διαβόλου και να φθάσουμε στο λιμάνι της «όντως ζωής», της απαθείας, του «σαββατισμού»· να επιτύχουμε την σωτηρία μας. Τέτοιοι ήταν οι Τρεις Ιεράρχες (βλέπε 30 Ιανουαρίου), ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής (βλέπε 21 Ιανουαρίου), ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος (βλέπε 12 Οκτωβρίου), ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς (βλέπε 14 Νοεμβρίου), οι Κολλυβάδες Πατέρες. Η εμφάνιση των Κολλυβάδων κατά τον 18ο μ.Χ....

Ο Άγιος Στέφανος, Φωτιστής της πόλεως Περμ και Απόστολος των Ζυριανών, γεννήθηκε το έτος 1345 στην πόλη Ούστιουγκ της επαρχίας Βολογκντά της Ρωσίας από την οικογένεια του ιερέα Συμεών και της Μαρίας. Στην διάπλαση του χαρακτήρα του, επηρεάστηκε πάρα πολύ από την ευσεβή μητέρα του. Προικισμένος με πολλές δυνατότητες είχε ήδη δείξει ένα ασυνήθιστο ζήλο για τον λειτουργικό βίο της Εκκλησίας. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα είχε μάθει να διαβάζει τα ιερά βιβλία και βοηθούσε τον πατέρα του στο ναό κατά την διάρκεια των Ακολουθιών, εκτελώντας χρέη κανονάρχου και αναγνώστου. Ο νεαρός Στέφανος εκάρη μοναχός στη μονή του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, στο Ροστώβ. Το μοναστήρι ήταν διάσημο για την περίφημη βιβλιοθήκη του. Επειδή ο Άγιος Στέφανος θέλησε να μελετήσει τους Πατέρες στην αυθεντική τους γλώσσα, σπούδασε τα Ελληνικά. Κατά την περίοδο της νεότητάς του, όταν βοηθούσε τον ιερέα πατέρα του στην εκκλησία, πολύ συχνά συνομιλούσε με τους Ζυριανούς. Τώρα πια, έχοντας εντρυφήσει στην πλούσια πα...

Στο χωριό Πάνω Αρόδες στην επαρχία της Πάφου βρίσκεται η μοναδική εκκλησία στον κόσμο η οποία είναι αφιερωμένη στον Άγιο Καλανδίωνα. Είναι η κεντρική εκκλησία του χωριού και κτίστηκε το 18ο μ.Χ. αιώνα. Ο Άγιος Καλανδίων είναι ένας από τους Αγίους της Πάφου που είναι άγνωστοι όχι μόνο στον ευρύτερο ελληνικό χώρο, αλλά και στις άλλες επαρχίες της Κύπρου. Σύμφωνα με τον Κύπριο χρονογράφο Λεόντιο Μαχαιρά, ο οποίος έζησε κατά την 15ο μ.Χ. αιώνα, ο Όσιος αυτός είναι ένας από τους «Τριακόσιους» Αλαμάνους Αγίους που ήρθαν στη Κύπρο κατά τον 7ο μ.Χ. αιώνα όταν οι Σαρακηνοί κυρίευσαν τη Παλαιστίνη και τη Συρία, χώρες που ήσαν τότε τα μεγάλα κέντρα του Μοναχίσμου. Ο Άγιος Καλαντίων ήταν επίσκοπος στην Αντιόχεια και αφού έχασε το ποίμνιό του, μετέβει στη Κύπρο μαζί με τον Άγιο Αγάπιο και τον Άγιο Βαρλαάμ, όπου αποφάσισαν να ζήσουν πλέον ως ασκητές. Σύμφωνα ξανά με τον χρονογράφο Μαχαιρά οι τρεις αυτοί Όσιοι ασκήτεψαν στο χωριό Αρόδες της Πάφου. «... εις την Αρόδαν ο Άγιος Καλάντιος, ο Άγιος Αγάπιο...

Ο Όσιος Ιωαννίκιος ήταν Σέρβος από τη περιοχή της Ζέτας (σημερινό Μαυροβούνιο) και έζησε τον 13ο αιώνα μ.Χ. Από μικρή ηλικία είχε την μεγάλη αγάπη προς τον Χριστό και νεαρός ακόμα, αποφάσισε να εγκαταλείψει τη κοσμική ζωή και το πατρικό του σπίτι και να ξεκινήσει το μοναχικό του βίο για τον οποίο είχε μεγάλο ζήλο. Πρώτα μόνασε σε ένα βουνό που ονομάζεται Crna Reka (Μαύρο Ποτάμι) όπου πριν απ΄ αυτόν μόνασε άλλος ένας γνωστός ασκητής, ο Όσιος Πέτρος του Κόρης (st. Petar Koriski). Αλλά όταν έγινε γνωστός για την μεγάλη άσκηση του στους ανθρώπους, ο Όσιος έφυγε στη Ντρένιτσα (Drenica) και κρύφτηκε στο πυκνό δάσος όπου πέρασε ολόκληρη τη ζωή του στην άσκηση και την προσευχή. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Δεσπότης της Σερβίας, Γεώργιος Μπράνκοβιτς (Đurađ Brankovic) έφερε την άρρωστη κόρη του στον Άγιο, την οποία ο Άγιος Ιωαννίκιος θεραπεύτηκε. Για να τον ευχαριστήσει, ο Δεσπότης έχτισε ένα μοναστήρι στην περιοχή εκείνη, που σήμερα είναι γνωστό ως μοναστήρι Ντέβιτς. Στο μοναστήρι αυτό, που βρίσκ...

 Τοὺς οὐρανοὺς ἱδρῶσι Νέστωρ ἐπρίω, Δι' οὓς φύσιν τύραννον ἠρνήσω θέσει. Ο Όσιος Νέστωρ αφού εγκατέλειψε τους γονείς του, έγινε μοναχός και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Άγιος Λέων έζησε κατά τον 9ο αιώνα μ.Χ. Όπως περιγράφεται στο Συναξάρι του ήταν απλούς, ευσεβής, ταπεινός, φιλάνθρωπος, υπερασπιστής της Ορθοδόξου πίστεως και παραδόσεως, διδάσκαλος της ευσέβειας. Γνωρίζουμε ότι αρχικά η μνήμη του εορταζόταν από λάθος στις 29 Απριλίου. Σήμερα όμως τιμάται από την τοπική Εκκλησία της Σάμου, της οποίας θεωρείται Επίσκοπος, στις 26 Απριλίου. Και σε αυτόν τον θαυματουργό Άγιο η διάκριση της μοναστικής μορφής του συνυπάρχει με την επισκοπική αγιότητα. Ο Άγιος Λέων κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη. Κάποιες φορές, η έλλειψη πληροφοριών οδηγεί σε σύγχυση και λανθασμένα συμπεράσματα. Όταν μάλιστα αυτή η σύγχυση ταξιδεύει μέσα σε εκατοντάδες χρόνια, γίνεται ακόμη πιο δύσκολο να ανακαλύψει κανείς την αλήθεια.  Στην προκειμένη με τον Άγιό Λέοντα υπάρχουν διάφορα θέματα. Ένα από τα προβλήματα σχετίζεται με την πιθανή ταύτιση του αγίου επισκόπου Λέοντα που εκοιμήθη στη Σάμο προς τον άγιο Λέοντα από την Καλαβρία, επίσκοπο Μεθώνης, του οποίου η μνήμη εορτάζεται στις 12...

Ο Όσιοw Ανατόλιος μαζί με τον Όσιο Ανδρέα έζησαν και ασκήτεψαν στην Εκκλησία των Ιεροσολύμων κατά τον 5ο αιώνα μ.Χ. Ήταν από τους πρώτους μαθητές του Αγίου Ευθυμίου του Μεγάλου (τιμάται 20 Ιανουαρίου). Ο Όσιος Ανδρέας καταγόταν από τη Ραϊθώ. Κοιμήθηκαν με ειρήνη. Η μνήμη τους επαναλαμβάνεται και στις 21 Φεβρουαρίου.

  Καλῆς τὶ καλῶν πρωτίστως ἐπαινέσω; Καλὰ γὰρ ἐν αὐτὴ πολλὰ συνέδραμον. Κάλλος εἰκάδι δεύτερη καλῶν Καλῆς θέμις ὑμνέειν. Εἰς τὸ λείψανον τῆς Ἁγίας Καλῆς, ὑπὸ Μανουὴλ Φιλῆ. Ὁ πῆχυς οὗτος τῆς Καλῆς τῆς ὀλβίας, ᾯ τοὺς μίτους ἔνηθε τῆς εὐποιΐας. Η Οσία Καλή έζησε πριν το 15ο αιώνα μ.Χ. και καταγόταν από την Ανατολή, δηλαδή τη Μικρά Ασία. Η ακροστιχίδα του Κανόνος της Αγίας μάς πληροφορεί ότι αυτός αποτελεί ποιήμα «τού Κρήτης», δηλαδή κάποιου Αρχιεπισκόπου της Κρήτης. και στα δύο χειρόγραφα που διασώζουν την Ακολουθία της Οσίας δεν αναγράφεται το ορθόν «Τού», αλλά η ερμηνεία του, δηλαδή το όνομα του συγκεκριμένου υμνογράφου «Ανδρέου Κρήτης». Άρα, σύμφωνα με τα χειρόγραφα, ποιητής είναι ο διάσημος για τον Μέγα Κανόνα του, Άγιος Ανδρέας, Αρχιεπίσκοπος Κρήτης. Αν ο υμνογράφος της Ακολουθίας είναι όντως ο Ανδρέας Κρήτης, τότε και η Οσία πρέπει να έζησε τουλάχιστον πριν την κοίμηση του Αγίου, δηλαδή πριν το 740 μ.Χ. Βέβαια, πίσω από την φράση «Τού Κρήτης» μπορεί να κρύβεται κάποιος άλλος Αρχ...