ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Φωνὴ βοῶντος γῆς μυχῷ κεκρυμμένη, Τῆς γῆς ῥαγείσης, πᾶσιν ἤχησε ξένως. Εἰκάδι δὲ Προδρόμοιο Κάρην εὗρον κατὰ πέμπτην. Η τιμία κεφαλή του Βαπτιστή Ιωάννη, ενώ ήταν κρυμμένη για πολλά χρόνια, φάνηκε μέσα από τη γη και έλαμψε ως χρυσός. Και ενώ στην αρχή ευρίσκετο τοποθετημένη σε ειδική στάμνα, βρέθηκε μέσα σε αργυρό αγγείο και σε ιερό τόπο. Η εύρεση εγένετο κατόπιν πληροφορίας, την οποία έδωσε κάποιος ιερέας από τα Κόμανα της Καππαδοκίας, ο οποίος είδε το ακριβές σημείο σε ιερό εφύπνιο. Από εκεί η ιερά κεφαλή μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη (στη Μονή του Στουδίου), όπου εγένετο μεγαλειώδης υποδοχή, παρουσία του αυτοκράτορα του Πατριάρχου και του πιστού και φιλαγίου λαού της Βασιλεύουσας. Για την Α' και Β' εύρεση της τιμίας κεφαλής του προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου βλέπε στις 24 Φεβρουαρίου. Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε. Ὡς θεῖον θησαύρισμα, ἐγκεκρυμμένον τῇ γῇ, Χριστὸς ἀπεκάλυψε, τὴν Κεφαλήν σου ἡμῖν, Προφῆτα καὶ Πρόδρομε, πάντες οὖν συνε...

Ο Άγιος Ιννοκέντιος, κατά κόσμον Ιωάννης Αλεξέεβιτς Μπορίσωφ, γεννήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 1800 μ.Χ. στο χωριό Έλετς της επαρχίας Ορέλ της Ρωσίας και καταγόταν από ιερατική οικογένεια. Οι γονείς του ονομάζονταν Αλέξιος και Ακυλίνα και ανέθρεψαν τον μικρό Ιωάννη με παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Το 1819 μ.Χ. τελείωσε με επιτυχία τις σπουδές του στο σεμινάριο του Ορέλ και εισήχθη στη θεολογική ακαδημία του Κιέβου, από την οποία αποφοίτησε το 1823 μ.Χ. Ημέρες και νύχτες ο Ιωάννης τις αφιέρωνε στην μελέτη των ιερών κειμένων και των Πατέρων και ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την συγγραφή κηρυγμάτων του θείου λόγου. Η αγάπη του προς τον μοναχικό βίο οδηγεί τα βήματά του στο μοναστήρι, όπου κείρεται μοναχός και λαμβάνει το όνομα Ιννοκέντιος. Λίγο αργότερα καλείται να διδάξει στη θεολογική ακαδημία της Αγίας Πετρουπόλεως και το 1826 μ.Χ. χειροθετείται αρχιμανδρίτης. Στις 21 Νοεμβρίου 1836 μ.Χ., κατά την ημέρα της εορτής των Εισοδίων της Θεοτόκου, χειροτονείται Επίσκοπος του Ζιγκιρίνσκ, στην περιοχή του...

Ο Άγιος Άλντχελμ (Aldhelm, παλαιοαγγλικά: Ealdhelm, λατινικά: Aldhelmus Malmesberiensis, περ. 639 – 25 Μαΐου 709)) έζησε τον 6ο αιώνα μ.Χ. και ήταν επίσκοπος της πόλης Sherborne. Ηγούμενος της Μονής του Μάλμσμπερι, Επίσκοπος του Σέρμπορν και λόγιος ποιητής της λατινικής γραμματείας, γεννήθηκε πριν από τα μέσα του 7ου αιώνα. Κατά μία εκδοχή υπήρξε υιός του Κέντεν, μέλους της βασιλικής οικογένειας του βασιλείου του Ουέσσεξ. Κατά τον πρώτο βιογράφο του Φαρίτιο, ισχυρισμό που θεωρείται ανακριβής, φερόταν ως αδελφός του βασιλέως Ίνε. Μετά την κοίμησή του τιμήθηκε ως άγιος, με ημερομηνία μνήμης την 25η Μαΐου, ημέρα της κοιμήσεώς του. Νεανικά χρόνια και παιδεία Ο Άλντχελμ έλαβε την πρώτη του εκπαίδευση από τον Ιρλανδό λόγιο και μοναχό Μαέλντουβ (γνωστός και ως Μέιλνταμπ, Μέιλντουλφ ή Μέλντουν), ο οποίος είχε εγκατασταθεί σε βρετανικό οχυρό στην τοποθεσία Μπλέιντον (ή Μπλάντοου), όπου μετέπειτα ανεπτύχθη η πόλη που φέρει το όνομά του: Μαλντουμπέρι, Μαλντούμπεσμπουργκ, Μέλντουνσμπουργκ κ.λπ., κ...

Η Κυριακή του τυφλού είναι αφιερωμένη, μεταξύ των άλλων, και στους Αγίους της Αιτωλοακαρνανίας. Αυτοί είναι: 1) Όσιος Βάρβαρος ο Πενταπολίτης (βλέπε 15 Μαΐου και 23 Ιουνίου) 2) Άγιος Ιερομάρτυρας Βλάσιος, ο εν Σκλαβαίνοις ((βλέπε 11 Φεβρουαρίου) 3) Ο Όσιος Ανδρέας, ο Ερημίτης 15 Μαΐου) 4) Ο Όσιος Δαυίδ (βλέπε 1 Νοεμβρίου) 5) Οι Άγιοι αδελφοί Συμεών και Θεόδωρος, κτήτορες της ιστορικής Μονής του Μεγάλου Σπηλαίου (βλέπε 18 Οκτωβρίου) 6) Ο Όσιος Ευγένιος ο Αιτωλός (βλέπε 5 Αυγούστου) 7) Ο Άγιος Ιωάννης ο εξ Οθωμανών (βλέπε 23 Σεπτεμβρίου) 8) Όσιος Ιάκωβος ο Νεομάρτυς και οι τρεις μαθητές του, Ιάκωβος, Διονύσιος και Θεωνάς (βλέπε 1 Νοεμβρίου) 9) Οι Άγιοι Νεομάρτυρες Λάμπρος, Θεόδωρος και έτερος ανώνυμος 10) Ο Άγιος Εθνοϊερομάρτυρας Κοσμάς ο Αιτωλός (βλέπε 24 Αυγούστου) Να σημειώσουμε τέλος ότι η ασματική ακολουθία της συνάξεως των Αγίων είναι ποίημα του Αποστόλου Παπαχρήστου.

 Πτέρνας σιδήροις εμπαρείς Kελεστίνος, Tον πτερνοτήρην συντρίβει πατών όφιν. Ο Άγιος Κελεστίνος, άνηκε στην ηρωική φάλαγγα της σταυρικής πορείας του Ιησού προς τον Γολγοθά. Βάδισε και ο ίδιος με θαυμαστή καρτερία το δρόμο του μαρτυρίου. Διακαής του πόθος, ήταν η γρηγορότερη επικράτηση της αληθινής θρησκείας. Ο πόθος του αυτός τον ώθησε να κηρύττει με παρρησία το Ευαγγέλιο της σωτηρίας και να αγρεύει ψυχές. Οι διαρκείς αγώνες του ενάντια στο ψεύδος στις αιρέσεις και τα μιαρά είδωλα εξόργισαν τούς ιερείς των ειδώλων. Ομολόγησε με νεανικό σθένος την πίστη του στον αρχηγό της ζωής και του θανάτου και με θαυμαστή καρτερία υπέμεινε τα διάφορα βασανιστήρια, ευχαριστώντας και δοξολογώντας το Θεό πού τον αξίωσε και εκείνον του μαρτυρίου. Εξοργισμένοι οι σκληροί βασανιστές, καθώς δεν μπόρεσαν να ξεριζώσουν από την ψυχή του το Χριστό, τον θανάτωσαν με πυρακτωμένο σίδερο.

 Tον Oλβιανόν ου πανόλβιος βίος, Πανολβίαν λαχόντα και λήξιν γράφω. Ο Όσιος Ολβιανός, αφού ασκήτεψε θεοφιλώς, κοιμήθηκε με ειρήνη.

 Η Εκκλησία μας, μαζί με τον μάρτυρα Άγιο Κελεστίνο μνημονεύει και τον Άγιο Παγχάριο. Δεν έχουμε όμως πληροφορίες για τον βίο του.

Ο Άγιος Διονύσιος έζησε τον 4ο αιώνα μ.Χ. και ήταν Επίσκοπος του Μιλάνου της Ιταλίας. Κατά το 355 μ.Χ. εξορίσθηκε από τον φιλαρειανό αυτοκράτορα Κωνστάντιο (337-361 μ.Χ.) στην Καππαδοκία, λόγω της σθεναρής στάσεώς του έναντι των αιρετικών, και κοιμήθηκε εκεί το 359 μ.Χ. Βιογραφία Σχεδόν τίποτε δεν είναι γνωστό για τη ζωή του Διονυσίου προτού εκλεγεί Επίσκοπος Μιλάνου, γεγονός που έλαβε χώρα το έτος 349. Ο Διονύσιος ήταν πιθανώς ελληνικής καταγωγής. Πριν από την εκλογή του, διατηρούσε φιλικές σχέσεις με τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Κωνστάντιο Βʹ. Η ιστορική περίοδος κατά την οποία έζησε ο Διονύσιος χαρακτηριζόταν από σφοδρές συγκρούσεις μεταξύ Αρειανών και Ορθοδόξων, υποστηρικτών της πίστεως που είχε διατυπωθεί στη Σύνοδο της Νικαίας. Ο ίδιος ο Αυτοκράτορας Κωνστάντιος Βʹ έτεινε προς τις Σεμιαρειανικές δοξασίες. Το έτος 355, ο Πάπας Λιβέριος ζήτησε από τον Αυτοκράτορα να συγκαλέσει Σύνοδο στο Μιλάνο, η οποία και πραγματοποιήθηκε στη νεόδμητη Βασιλική Νόβα (γνωστή και ως Βασιλική Μαΐορ ή Αγία ...

Η Οσία Θέκλα έζησε στη Ρωσία κατά τον 15ο και 16ο αιώνα μ.Χ. και ήταν μητέρα του  Οσίου ασκητού Δανιήλ του Περεγιασλάβλ (15ος–16ος αι., τιμάται στις 7 Απριλίου), σύμφωνα με την πληροφορία που διασώζεται στον βίο του Αγίου Δανιήλ του Περεγιασλάβλ  (τιμάται 7 Απριλίου).: Επιζητώντας να διαφύγει τους πειρασμούς της εξουσίας ή μιμούμενος το παράδειγμα του πνευματικού του πατρός Λεύκιου και άλλων ενδόξων μοναχών, ο Δανιήλ εγκατέλειψε τη μονή του Παφνουτίου και περιηγήθηκε πολλά μοναστήρια, προκειμένου να γνωρίσει τα αγαθά τους έθη και να ωφεληθεί από τις πνευματικές συνομιλίες με γνωστούς γέροντες-ασκητές. Τελικώς κατέληξε στην πατρίδα του, το Περεγιασλάβλ, όταν πλέον ο πατέρας του είχε πεθάνει και η μητέρα του είχε ασπασθεί το μοναχικό σχήμα… όχι αργότερα από το έτος 1507».  Κοιμήθηκε με ειρήνη.

 Οι Άγιοι αυτοί είναι: Ισαπόστολοι Κύριλλος και Μεθόδιος, Όλγα πριγκίπισσα του Βλαδιμίρ, Ιερομάρτυς Αθανάσιος του Μπρέστ, Όσιος Ιώβ του Ποτσάεφ, Στέφανος και Αμφιλόχιος Επίσκοποι Βλαδιμίρ, Ιερομάρτυς Μακάριος Αρχιμανδρίτης του Κάνεφ, Γιαροπόλκ ηγεμόνας του Βλαδιμίρ, Όσιος Θεοδόσιος (ηγεμόνας Θεόδωρος του Οστρόβου), Άγιος Πέτρος Μόσχας, Άγιος Φώτιος Μόσχας, Άγιος Θεόγνωστος Μόσχας, Άγιος Κυπριανός Μόσχας, Άγιος Ιννοκέντιος του Ιρκούτσκ, Όσιος Βαρλαάμ, Όσιος Νέστωρ της Κρονίστα, Όσιος Νικόλαος του Σαντονέ, Όσιος Ιώβ του Ποτσάεβ, Όσιος Μεθόδιος του Ποτσάεβ, Άγιος Όλεγκ του Μπρυάνσκ, Αγία Ιουλιανή Οσλάνσκαγια, Άγιος Γιαροπόλκ του Βλαδιμίρ, Άγιος Ίγκορ. Η Εκκλησία τιμά, επίσης, την ιερή μνήμη αυτών στις 10 Οκτωβρίου.

Η εύρεση της ιεράς εικόνας του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλήτου έγινε στην Ερμούπολη της Σύρου το 1936 μ.Χ. και εορτάζει την τελευταία Κυριακή του μηνός Μαΐου. Ο Άγιος Δημήτριος είναι μικρός οικισμός που βρίσκεται στο ανατολικό τμήμα της Σύρου και σε πολύ κοντινή απόσταση από την πρωτεύουσα Ερμούπολη. Στις 25 Μαΐου του 1936, ο Μανούσος Πελέκης, κάτοικος Ερμούπολης, είχε ένα όραμα που τον οδήγησε στην τοποθεσία που βρισκόταν η εικόνα του Αγίου Δημητρίου. Σε αυτό το σημείο και ύστερα από εντολή του τότε Μητροπολίτη Σύρου Φιλάρετου, χτίστηκε ένας πέτρινος μεγαλοπρεπής ναός βυζαντινού ρυθμού με τρούλο. Ο ναός ξεχωρίζει για το εσωτερικό του και την επένδυση από πέτρα και είναι ένα από τα πιο δημοφιλή αξιοθέατα του νησιού. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως τα πλοία που έρχονται ή φεύγουν από τη Σύρο δεν σφυρίζουν κατά την είσοδο ή έξοδό τους στο λιμάνι της Ερμούπολης, αλλά όταν περνούν από τον συγκεκριμένο ναό. Ως ανταπόδοση, ο παπάς του Αγίου Δημητρίου ανταποκρίνεται χτυπώντα...

Ο Άγιος Ζηνόβιος καταγόταν από την Ελλάδα. Ήταν σοφιστής και δίδασκε ρητορική στην Φλωρεντία. Ασπάσθηκε τη Χριστιανική πίστη, παρά την σθεναρή αντίδραση των γονέων του, και εξελέγη Επίσκοπος της Φλωρεντίας της Ιταλίας. Σύντομα και οι γονείς του βαπτίσθηκαν Χριστιανοί και έγιναν μέλη της Εκκλησίας του Χριστού. Συνδέθηκε με πνευματική φιλία με τον Άγιο Αμβρόσιο, Επίσκοπο Μεδιολάνων και τον Επίσκοπο της Ρώμης Δάμασο (366 - 384 μ.Χ.), ο οποίος τον απέστειλε στην Κωνσταντινούπολη λόγω του Αρειανισμού και των ταραχών που προκαλούσαν στην Εκκλησία οι αιρετικοί.  Αξιώθηκε από τον Τριαδικό Θεό του χαρίσματος της θαυματουργίας και κοιμήθηκε με ειρήνη το 390 μ.Χ. επί του αυτοκράτορα της Δύσεως Ονωρίου. Βιογραφία Καταγόμενος από αριστοκρατική οικογένεια της Φλωρεντίας (ονομαζόταν Γερόνιμος), ανατράφηκε από τους ειδωλολάτρες γονείς του. Από νεαρή ηλικία βρέθηκε υπό την πνευματική επίδραση του αγίου επισκόπου Θεοδώρου, υπό του οποίου και εβαπτίσθη. Κατόρθωσε, έπειτα από πολλή αντίσταση, να οδηγή...

Οι Άγιοι Μάρτυρες Μάξιμος και Βικτωρίνος γεννήθηκαν στην πόλη Βρεσκία της Ιταλίας και μαρτύρησαν στην πόλη Εβρέ της Γαλλίας κατά το 384 μ.Χ. Από τον Επίσκοπο Ρώμης Δάμασο Α' (366 - 384 μ.Χ.) απεστάλησαν, για να κηρύξουν το Ευαγγέλιο πιο ειδωλολάτρες. Σύμφωνα με την παράδοση ο Άγιος Μάξιμος ήταν Επίσκοπος και ο Άγιος Βικτωρίνος διάκονος. Συνελήφθησαν από τους ειδωλολάτρες και αποκεφαλίσθηκαν. Έτσι έλαβαν τον αμαράντινο στέφανο της δόξας και του μαρτυρίου.

Η εύρεση της ιεράς εικόνας του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλήτου έγινε στην Ερμούπολη της Σύρου το 1936 μ.Χ. και εορτάζει την τελευταία Κυριακή του μηνός Μαΐου. Ο Άγιος Δημήτριος είναι μικρός οικισμός που βρίσκεται στο ανατολικό τμήμα της Σύρου και σε πολύ κοντινή απόσταση από την πρωτεύουσα Ερμούπολη. Στις 25 Μαΐου του 1936, ο Μανούσος Πελέκης, κάτοικος Ερμούπολης, είχε ένα όραμα που τον οδήγησε στην τοποθεσία που βρισκόταν η εικόνα του Αγίου Δημητρίου. Σε αυτό το σημείο και ύστερα από εντολή του τότε Μητροπολίτη Σύρου Φιλάρετου, χτίστηκε ένας πέτρινος μεγαλοπρεπής ναός βυζαντινού ρυθμού με τρούλο. Ο ναός ξεχωρίζει για το εσωτερικό του και την επένδυση από πέτρα και είναι ένα από τα πιο δημοφιλή αξιοθέατα του νησιού. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως τα πλοία που έρχονται ή φεύγουν από τη Σύρο δεν σφυρίζουν κατά την είσοδο ή έξοδό τους στο λιμάνι της Ερμούπολης, αλλά όταν περνούν από τον συγκεκριμένο ναό. Ως ανταπόδοση, ο παπάς του Αγίου Δημητρίου ανταποκρίνεται χτυπώντα...