ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Στις 9 Ιουνίου 1989 διεξήχθησαν οι ετήσιες αρχαιρεσίες στον Σύλλογο Φίλων Γραμμάτων και Τεχνών Σερρών, κατά τις οποίες αναδείχτηκε πρόεδρος η λογοτέχνης Μαρία Τσίκουλα-Γαϊταντζή . Η Τσίκουλα-Γαϊταντζή, ήδη διακεκριμένη για το πλούσιο συγγραφικό της έργο και την αδιάλειπτη προσφορά της στην προώθηση των γραμμάτων και των τεχνών στην ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας, ανέλαβε τα καθήκοντά της με την υπευθυνότητα και το ήθος που διακρίνουν την πορεία της, σηματοδοτώντας νέα ώθηση στον ιστορικό αυτό πολιτιστικό φορέα.

Ο Όσιος Αλέξανδρος της Κούστας (περ. 1371 – 9 Ιουνίου 1439), ιερομόναχος και ιδρυτής της Ιεράς Μονής Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην εκβολή του ποταμού Κούστα στη Ρωσία (περί τα 40 χλμ. από το Βολογκντά), τιμάται στις 9 Ιουνίου (κατά το Ιουλιανό ημερολόγιο· στις 22 Ιουνίου κατά το Γρηγοριανό, για τον 20ό–21ο αιώνα). Βιογραφία Ο Αλέξιος, όπως λεγόταν προ της κουράς του, σε νεαρή ηλικία εισήλθε ως δόκιμος στη Μονή του Σωτήρος επί του Λιθώδους Νησιού (Σπάσο-Καμένι), υπό την καθοδήγηση του ηγουμένου Διονυσίου του Αθωνίτη, ο οποίος καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη. Ο ηγούμενος, διακρίνοντας την πνευματική κλίση του νέου, επιτάχυνε την περίοδο της δοκιμασίας και τον εκάρη μοναχός με το όνομα Αλέξανδρος. Ο Όσιος Αλέξανδρος παρέμεινε επί πολλά έτη στη νήσο Κάμενι, αναλαμβάνοντας και το ιερατικό αξίωμα. Κατόπιν αποσύρθηκε σε ησυχία προς τον βόρειο όχθη της λίμνης και κατευθύνθηκε ανατολικά. Στον ποταμό Σιάνζεμα, ανάμεσα σε δάση και έλη, έκτισε μικρό κελί. Όταν άρχισαν να προσέρχονται εκε...

Ο Άγιος Columba γεννήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου του 521 μ.Χ. στην Ιρλανδία και κοιμήθηκε στις 9 Ιουνίου του 597 μ.Χ. στην Σκωτία. Άγιος Κολούμπα – Ο Απόστολος των Πίκτων Ποιητής, προφήτης και μοναχός με βασιλική ιρλανδική καταγωγή, ο άγιος Κολούμπα (Columba), γνωστός και ως Κολούμκιλλ (Columcille), μετέβη στη Σκωτία για να ευαγγελίσει τους ειδωλολάτρες Πίκτες. Μαθητής του Φιννιανού του Κλονάριντ, το όνομά του σημαίνει «Περιστερά της Εκκλησίας». Ο Κολούμπα γεννήθηκε στο Ντόνεγκαλ της Ιρλανδίας, μέσα σε βασιλική γενεά. Ο ίδιος αποκαλούσε τον Χριστό «δρυΐδη του» — δηλαδή διδάσκαλό του. Ίδρυσε τα μοναστήρια του Ντέρι και του Ντάροου στην πατρίδα του Ιρλανδία, και αργότερα το περίφημο μοναστήρι της Ίονα (Iona), σε ένα νησί της δυτικής Σκωτίας. Η Ίονα έγινε το κέντρο του εκχριστιανισμού των Σκώτων και των Πίκτων, και ανέδειξε το σημαντικότερο μοναστικό σύμπλεγμα της Σκωτίας. Εκεί ο Κολούμπα βάπτισε τον βασιλιά των Πίκτων, Μπρουντ (Brude), ενώ αργότερα και βασιλείς των Σκώτων κατέφυγαν σε αυτόν γ...

Εορτάζει 50 ημέρες μετά  το Άγιον Πάσχα. Ο Ναϊσκος βρίσκεται κτισμένος ο ναϊσκος σε ρομαντική τοποθεσία.  Το 1895 έζησε εκεί ο αγιορείτης μοναχός Νικόδημος. Ανήκει στις οικογένειες Βαλσαμάκη, Βικάτου, Ποδηματά. 

Λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Λευκάδα, σ’ ένα μαγευτικό τοπίο, πάνω σ’ ένα καταπράσινο λόφο, βρίσκεται κτισμένο το μοναστήρι της Παναγίας της Φανερωμένης. Σύμφωνα με την παράδοση, στο μέρος αυτό παλαιότερα ήταν χτισμένος ο ναός της θεάς Αρτέμιδος, στον οποίο ο μαθητής του Αποστόλου Παύλου Ηρωδίωνας (βλέπε 28 Μαρτίου), γονατιστός, προσευχήθηκε με πίστη στο Θεό και το είδωλο της Αρτέμιδας έπεσε κάτω και έγινε θρύψαλα. Στη θέση αυτή οι χριστιανοί έχτισαν ένα μικρό ναό αφιερωμένο στην Παναγία. Το 332 μ.Χ. ο τότε επίσκοπος Λευκάδος Αγάθαρχος και δύο πατέρες εγκαθίστανται στο ναό, τον επεκτείνουν και χτίζουν τα πρώτα κελιά θέτοντας έτσι τις βάσεις του μοναχισμού στο νησί. Μετα από λίγα χρόνια το Μοναστήρι καταστράφηκε από μεγάλη πυρκαγιά, αλλά οι χριστιανοί της Λευκάδας το ξανάχτισαν. Μάλιστα παράγγειλαν την εικόνα της Παναγίας στην Κωνσταντινούπολη (5ος μ.Χ. αιώνας), στον αγιογράφο Κάλλιστο, πού ήταν ιερέας στην Αγιά Σοφιά. Εκείνος, ύστερα από προσευχή και νηστεία, άρχισε να ζωγραφίζει την εικ...

Σε πευκόφυτη χαράδρα και σε σημείο «ακατόπτευτον», κοντά στο χωριό Πολιτικά, υπάρχει η μονή της Παναγίας, που επανιδρύθηκε το 1969 μ.Χ. Οι αρχές της όμως, ανάγονται στη βυζαντινή περίοδο, αφού τόσο το χωρίον Πολιτικά, όσο και η Μονή, σχετίζονται προς τη βυζαντινή Εύβοια. Το όνομα Πολιτικά, πιθανώς ετυμολογείται εκ συνοικισμού τινος Κωνσταντινουπολιτών και ονομασία της Μονής ως Περιβλέπτου, μαρτυρούν τον σύνδεσμον της περιοχής αυτής μετά της Κωνσταντινουπόλεως. Από την εποχή εκείνη διασώθηκε μόνο το καθολικό, στον τύπο του σταυροειδούς εγγεγραμμένου με τρούλλο, που ακουμπά σε τέσσερα στηρίγματα, και ένα μέρος από τον παλαιό περίβολο. Από τα υπάρχοντα στοιχεία τεκμαίρεται ότι η Μονή ανοικοδομήθηκε τον 11ο ή 12ο αιώνα μ.Χ. Σε σιγίλιο πατριαρχικό του 1582 μ.Χ. ο ναός μνημονεύεται ως «μονύδριον» και ως «εκκλησία του χωρίου εκ χρόνων αμνημονεύτων». Μετά από μακρότατη σιωπή και εγκατάλειψη, το 1969 μ.Χ. αναβίωσε το ιστορικό αυτό Μοναστήρι, όταν εγκαταστάθηκε γυναικεία αδελφότητα. Με υπομονή κ...

Tας Kανονικάς διά φιλαργυρίαν, Έκτεινε θύτης· ω θύτου ταλαντάτου! Στα χρόνια του βασιλιά των Περσών Σαθωρίου (330 μ.Χ.), ζούσε κάποιος Ιερέας, Παύλος ονομαζόμενος, κοντά σ' ένα χωριό που ονομαζόταν Αζά. Ήταν πλούσιος και φιλοχρήματος, και είχε μαζί του και πέντε κανονικές, δηλαδή παρθένες μοναχές, που ήταν στολισμένες με την λαμπρότητα των αρετών. Αυτός λοιπόν, Ιερουργούσε και συνέψαλλε μ' αυτές, και όσα χρήματα έδιναν σ' αυτόν οι κανονικές, αυτός τα θησαύριζε για τον εαυτό του. Όταν όμως έγινε γνωστό, ότι ο πρεσβύτερος Παύλος ήταν πλουσιότατος, οι Πέρσες ζήτησαν, με την απειλή ότι θα τον θανατώσουν, ή να αρνηθεί αυτός και οι μαζί μ' αυτόν παρθένες τη θρησκεία του, ή να παραδώσει τους θησαυρούς του. Αυτός τότε, προτίμησε τον πλούτο και δέχτηκε τη θρησκεία των Περσών. Τις δε παρθένες, που αρνήθηκαν ν' ακολουθήσουν το προδοτικό παράδειγμά του και ν' αρνηθούν το Χριστό, έσφαξε ο ίδιος με τα χέρια του. Άλλα και αυτός δεν πρόλαβε να χαρεί τον πλούτο του. Οι Πέρσες πρ...

Tην γλώσσαν είχεν ως σπάθην κατά πλάνης, Aνανίας ο Mάρτυς, ον κτείνει σπάθη. Ο Όσιομάρτυρας Ανανίας της Προύσης ήταν χριστιανός επίσκοπος της πόλης τον 4ο αιώνα, ο οποίος κατά τη διάρκεια των διωγμών των Χριστιανών υπό τον αυτοκράτορα Ιουλιανό τον Παραβάτη. Ήταν γνωστός για την ακλόνητη πίστη του και τιμήθηκε για τα θαύματα και τις ασκητικές του πρακτικές. Κατά τη βασιλεία του Ιουλιανού του Παραβάτη, ο οποίος ήταν ειδωλολάτρης αυτοκράτορας που προσπάθησε να επαναφέρει την ειδωλολατρία, ο Ανανίας συνελήφθη για την χριστιανική του πίστη. Βασανίστηκε και τελικά σκοτώθηκε επειδή αρνήθηκε να αρνηθεί τις πεποιθήσεις του, γίνοντας έτσι μάρτυρας. Οι λεπτομέρειες του μαρτυρίου του Ανανία δεν είναι πλήρως καταγεγραμμένες στα ιστορικά αρχεία. Λατρεία ως Άγιος: Ο Ανανίας τιμάται ως άγιος μάρτυρας στην Ορθόδοξη και Καθολική Εκκλησία. Σε κάποιες λαϊκές παραδόσεις, ο Ανανίας συνδέεται με τη θεραπεία και το όνομά του χρησιμοποιείται σε προσευχές και ευλογίες για σωματική και πνευματική υγεία. Ο Ανανία...

Πανευπρεπής σοι κόσμος ιερωσύνης, O λαμπρός άθλος Aλέξανδρε του ξίφους. Ο Άγιος Ιερομάρτυς Αλέξανδρος έζησε πιθανότατα προ του 4ου αιώνος). Ήταν Επίσκοπος Προύσης, μαρτύρησε δια αποκεφαλισμού με ξίφος.. Μνημονεύεται στο Συναξάριον της Κωνσταντινουπόλεως. Η μνήμη του μεταφράστηκε στη σλαβονική γλώσσα τον 12ο αιώνα, στο πλαίσιο του Προλόγου του Κωνσταντίνου του Μοκισιώτου. Κατά το α΄ μισό του 14ου αιώνα, η μνήμη του μεταφράστηκε εκ νέου και ενσωματώθηκε στον Έμμετρο Πρόλογο καθώς και στα Λειτουργικά Μηναία. Τον 16ο αιώνα, καταχωρίστηκε εκ νέου στις Μεγάλες Μηναίες του Τσετΐι, υπό την ημερομηνία 9 Ιουνίου. Ο Άγιος τιμάται στην Ελλάδα στις 9 Ιουνίου ενώ στην Ρωσία στις 22 Ιουνίου (νέο ημερολόγιο)

Mη την νοητήν εικόνα χράνας Kύρε, Θεώ παρέστης, ούπερ εί κατ’ εικόνα. Ο Όσιος Κύρος απεβίωσε ειρηνικά. Ο Αββάς Κύρος ο Αλεξανδρεύς ρωτήθηκε για τον πειρασμό της πορνείας και απάντησε: «Αν δεν το σκέφτεσαι, δεν έχεις ελπίδα, γιατί αν δεν το σκέφτεσαι, το κάνεις. Δηλαδή, όποιος δεν αγωνίζεται ενάντια στην αμαρτία και δεν αντιστέκεται μέσα στο πνεύμα του, θα την κάνει και στο σώμα του. Είναι αλήθεια πως αυτός που πορνεύει στην πράξη δεν τον απασχολεί καν να το σκέφτεται.» Ο γέροντας ρώτησε τον αδελφό: «Μήπως συνήθως μιλάς με γυναίκες;» Ο αδελφός είπε: «Όχι. Οι σκέψεις μου είναι για παλιές και νέες εικόνες τους· η ανάμνησή τους με καταβάλλει.» Και ο γέροντας του είπε: «Μην φοβάσαι τους νεκρούς, αλλά φύγε από τους ζωντανούς, και πάνω απ’ όλα επιμένεις στην προσευχή.»

 Eστιμμίσαντο τη χρόα των αιμάτων, Nύμφαι Θεού τρεις, ας ανείλε το ξίφος. Οι Αγίες τρεις Παρθενομάρτυρες από τη Χίο μαρτύρησαν δια ξίφους.

Οι Άγιοι Ορέστης, Διομήδης και Ροδίων ή Ρόδων είναι άγνωστοι στον Συναξαριστή του Αγίου Νικόδημου. Αναφέρονται στον Συναξαριστή του Delehaye χωρίς βιογραφικό σημείωμα. Σε δύο δε Κώδικες, τον 1575 φ. 112 της Παρισινής Βιβλιοθήκης και τον Δ 10 φ. 15 της Λαύρας, υπάρχει κοινή Ακολουθία τους από τον Υμνογράφο Ιωσήφ. Τη μνήμη τους αναγράφει και ο υπ' αριθ. 53 Κώδικας των Βλατέων. Οι Άγιοι μαρτύρησαν στην Νίκαια στις 9/22 Ιουνίου