ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Aνιπτόσαρκοι και χαμαιεύναι δύω, Ψυχάς πλύναντες, ύψος ώκησαν πόλου. Οι Άγιοι Δύο Ασκητές απεβίωσαν ειρηνικά στην έρημο. Δεν είναι γνωστό με βεβαιότητα ποιοι ήταν αυτοί οι δύο αναχωρητές, καθώς υπάρχουν διάφορες πιθανότητες. Ωστόσο, παραθέτουμε την εξής ωφέλιμη διήγηση για δύο ανώνυμους ασκητές, όπως καταγράφεται από τον Παλλάδιο στο έργο του Λαυσιακή Ιστορία (κεφ. 36), οι οποίοι ενδεχομένως να ταυτίζονται, ίσως και όχι, με τους σημερινούς τιμώμενους ασκητές: Ο Αββάς Μακάριος ο Αιγύπτιος κάποτε ανέβηκε από τη Σκήτη στο όρος της Νιτρίας, για την προσφορά του Αββά Πάμβου. Και του είπαν τότε οι πατέρες: — Μίλησέ μας, πάτερ, για να ωφεληθούμε. Και τους αποκρίθηκε: — Δεν είμαι ακόμη μοναχός· αλλά έχω δει μοναχούς. Γιατί μια φορά, ενώ καθόμουν στο κελί μου στη Σκήτη, ήρθε λογισμός και μου είπε: «Σήκω, πήγαινε στην έρημο, και παρατήρησε με προσοχή όσα θα δεις εκεί». Πέντε χρόνια πάλεψα με τη σκέψη αυτή, τη δοκίμασα ξανά και ξανά, μήπως προερχόταν από τον πονηρό. Μα επειδή ο λογισμός δεν με άφ...

Ο Όσιος Αθανάσιος ο οποίος έκανε πολλά θαύματα. είναι τοπικός άγιος της επαρχίας Λάρνακας. Καταγόταν από το χωριό Πεντάσχοινο, το οποίο, σύμφωνα με τον Ν. Γ. Κυριαζή, εξαφανίστηκε κατά τον 18ο αιώνα.  Για τη ζωή του οσίου Αθανασίου δε γνωρίζουμε πολλά. Τα λίγα όμως, αλλά πολύ σημαντικά βιογραφικά στοιχεία για εκείνον, μας τα διέσωσε ένας άλλος μεγάλος άγιος της Κύπρου, ο όσιος Αναστάσιος ο Σιναΐτης, που καταγόταν από την Αμαθούντα. Έζησε τον 7ο αιώνα και κοιμήθηκε στις αρχές του 8ου. Ήταν ένας από τους πιο σπουδαίους Πατέρες της Μονής του Σινά και διακρίθηκε για τον αυστηρό του βίο, τη βαθιά του μόρφωση και την αυθεντικά ορθόδοξη πίστη του. Ανάμεσα στα σημαντικότερα πνευματικά του έργα είναι ο «Οδηγός», οι «Ερωταποκρίσεις» και τα «Ψυχωφελή και στηρικτικά διηγήματα». Στο τελευταίο αυτό έργο είναι που αναφέρεται στον όσιο Αθανάσιο, του οποίου προσκύνησε ο ίδιος το λείψανο και άκουσε γι’ αυτόν από τους γέροντες του Πεντασχοίνου. Ο όσιος Αναστάσιος εορτάζεται στις 21 Απριλίου. Σύμφωνα...

Εισαγωγή Η Μάχη του Καλίνοβου (Κιλκίς–Λαχάνας) ξεκίνησε στις 19 Ιουνίου 1913 (π.η., 2 Ιουλίου νέου ημ.) στη Βόρεια Ελλάδα, μεταξύ των ελληνικών και βουλγαρικών δυνάμεων, αποτελώντας κρίσιμο σημείο του Β’ Βαλκανικού Πολέμου. Η ελληνική νίκη σήμανε την αποτυχημένη προσπάθεια των Βουλγάρων να προελάσουν προς τη Θεσσαλονίκη  Κεφάλαιο 1: Ιστορικό Πλαίσιο και Πολιτική Ατμόσφαιρα Μετά την ήττα των Οθωμανών στον Α’ Βαλκανικό Πόλεμο, η σύμπραξη Βουλγαρίας–Σερβίας–Ελλάδας άρχισε να διαλύεται, λόγω συμφερόντων όσον αφορά τη Μακεδονία . Στις 16–17 Ιουνίου, οι Βούλγαροι αιφνιδίασαν προχωρώντας προς Γευγελή και σπάζοντας τις ελληνικές–σερβικές γραμμές . Οι Έλληνες υπό τον βασιλιά Κωνσταντίνο συγκέντρωσαν 8 μεραρχίες και μία ταξιαρχία ιππικού (περίπου 118.000 άνδρες, με 176 πυροβόλα), ενώ ο Γενικός Ιβάνοφ θεωρεί πως διέθετε 75.000 άνδρες με 175 πυροβόλα. Κεφάλαιο 2 Υπόβαθρο Πεδίο & Τακτικές Θέσεις Η γεωγραφική διαμόρφωση του μετώπου Καλίνοβου–Κιλκίς–Λαχανά αποτέλεσε κρίσιμο παράγοντα για την ...

Οι Άγιοι Γερβάσιος, Προτάσιος και Ουρσίκινος οι Μάρτυρες. Οι Άγιοι Μάρτυρες Γερβάσιος και Προτάσιος ήταν αδέλφια και κατάγονταν από το Μιλάνο της Ιταλίας και ήταν οι γιοι των Αγίων Μαρτύρων Βιταλίου και Βαλερίας († 29 Απριλίου). Οι Άγιοι Μάρτυρες μαρτύρησαν το 62 μ.Χ. επί αυτοκράτορος Νέρωνα (54 – 68 μ.Χ.). Σύμφωνα με την πιο διαδεδομένη ιστορία, ο Βιτάλε ήταν ένας αξιωματικός που είχε συνοδεύσει τον κριτή Παυλίνο από το Μιλάνο στη Ραβέννα. Όταν ξεκίνησε ο διωγμός κατά των Χριστιανών, συνόδευσε τον Ουρσικίνο, καταδικασμένο σε θάνατο, δίνοντάς του θάρρος, ο οποίος στο δρόμο για τον τόπο της εκτέλεσης τρομοκρατήθηκε στην προοπτική ενός βίαιου θανάτου. Ο Ουρσικίνος αποκεφαλίστηκε και θάφτηκε με τιμές στη Ραβέννα από τον ίδιο τον Βιτάλε. Έτσι, ο ίδιος ο Βιτάλε φυλακίστηκε και, αφού τον υπέβαλε σε διάφορα βασανιστήρια για να αποστατήσει, ο κριτής Παυλίνος διέταξε να ριχτεί σε ένα βαθύ λάκκο και να καλυφθεί με πέτρες και χώμα. Έτσι, κι αυτός μαρτύρησε στη Ραβέννα, και ο τάφος του στην άκρη τ...

Ο Όσιος Παΐσιος ο Χιλανδαρινός γεννήθηκε στην πόλη Μπάνσκο της Βουλγαρίας, στην περιοχή του Σαμοκόβου, περίπου το 1722. Όταν ήταν νέος, πήγε στη Μονή Χιλανδαρίου στο Άγιο Όρος και έγινε μοναχός κοντά στον μεγαλύτερο αδερφό του, τον ηγούμενο Λαυρέντιο. Πρόσφερε πολλά στην αφύπνιση του εθνικού φρονήματος των Βουλγάρων και στη διαμόρφωση της εθνικής τους συνείδησης. Ταξίδεψε ως τη Μόσχα για να διευρύνει τις γνώσεις του και να βρει βιβλία, κυρίως ιστορικά έργα για τους σλαβικούς λαούς — είτε πρωτότυπα είτε μεταφρασμένα στα ρωσικά — και με βάση αυτά έγραψε το δικό του έργο, το οποίο έχει μικρή ιστορική αξία. Δυστυχώς, δεν γνωρίζουμε πότε κοιμήθηκε εν ειρήνη, και γι' αυτό τον λόγο γιορτάζεται την ίδια ημέρα με τον συνώνυμό του Όσιο Παΐσιο τον Μέγα. Η επίσημη αναγνώριση της αγιότητάς του έγινε από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Βουλγαρίας. Βιογραφία Ο Άγιος Παΐσιος του Χιλανδαρίου (βουλγαρικά: Свети Паисий Хилендарски‎‎, 1722–1773) ήταν Βούλγαρος μοναχός της Μονής Χιλανδαρίου, του Αγίο...

Ψυχὴν ὑπὲρ σοῦ Ζώσιμος θεὶς φιλτάτην, Ξίφει θανών, ζῇ ψυχικὴν ζωήν, Λόγε. Ἐννεακαιδεκάτη ξίφεσι Ζώσιμος θνῄσκει. Εὕρατο ζωὴν Ζώσιμος αἰωνίαν, Τῆς αὐτοζωῆς ἕνεκεν θανὼν ξίφει. Ανήκε στις στρατιωτικές τάξεις (καταγόταν από την Απολλωνιάδα της Σωζόπολης), όταν βασιλιάς της Ρώμης ήταν ο Τραϊανός (89 - 117 μ.Χ.). Δέχτηκε τη χριστιανική διδασκαλία, βαπτίστηκε και έγινε από τους πιο ένθερμους χριστιανούς. Αλλά το 98 μ.Χ. ο έπαρχος στην Αντιόχεια της Πισιδίας Δομιτιανός, σκληρός πολέμιος της Εκκλησίας, διέταξε το θάνατο του, αφού είδε ότι καμία απειλή δεν ίσχυσε στο να τον σύρει και πάλι στη λατρεία των ειδώλων. Στην αρχή τον έδειραν και του έσχισαν τις πλευρές, που κατόπιν έκαψαν με σίδερο πυρακτωμένο. Όταν όμως και αυτά δεν έφεραν αποτέλεσμα, τότε τον αποκεφάλισαν και έτσι πήρε το αθάνατο στεφάνι του μαρτυρίου. Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε. Στολαῖς ταῖς ἐξ αἵματος ὠραϊζόμενος, Κυρίῳ παρίστασαι τῷ Βασιλεῖ οὐρανῶν, ἀοίδιμε Ζώσιμε· ὅθεν σὺν ἀσωμάτων καὶ μαρτύρων χορ...

Ζήνων τι κοινόν, σοι τε και θνητώ βίω; Προς Aγγέλους άπελθε τους υπέρ βίον. Ο Όσιος Ζήνων, εγκατέλειψε τον κόσμο και έγινε μαθητής του μεγάλου γέροντος Σιλουανού  στο Σινά. . Όπως και άλλοι μοναχοί εκείνης της εποχής στην Αίγυπτο, ταξίδευε πολύ, περνώντας από την Αίγυπτο, τη Συρία και την Παλαιστίνη. Στο τέλος της ζωής του εγκαταστάθηκε κοντά στη Γάζα και το 451 κλείστηκε μόνος του, χωρίς να δέχεται κανέναν, μέχρι που πέθανε ειρηνικά σε ηλικία 62 ετών. Το Συναξάρι της Κωνσταντινούπολης αναφέρει πως, χάρη στην υπακοή του, την αυστηρή άσκηση και την ακραία φτώχεια του, έγινε θαυματουργός και σημειοφόρος, διώχνοντας δαίμονες από ανθρώπους. Ρήσεις του γέροντα Ζήνωνος 1. Ο Ζήνων, μαθητής του μακαριστού Συλβάνου, έλεγε: «Μην κατοικείς σε διάσημο τόπο, μην εγκαθίστασαι κοντά σε κάποιον με μεγάλο όνομα και μην αρχίζεις να χτίζεις κελί για τον εαυτό σου.» 2. Λεγόταν πως από την αρχή, ο γέροντας Ζήνων δεν ήθελε να δέχεται τίποτα από κανέναν. Όσοι του έφερναν κάτι, έφευγαν πικραμένο...