Ο Μανουήλ Παλαιολόγος, ο τρίτος προτελευταίος αυτοκράτορας των Ρωμαίων (Βυζαντινών), γεννήθηκε στις 27 Ιουνίου 1350 και ήταν ο δεύτερος γιος του αυτοκράτορα Ιωάννη Ε' Παλαιολόγου και της συζύγου του, Ελένης Καντακουζηνής. Παππούδες του από τη μητέρα του ήταν ο αυτοκράτορας Ιωάννης ΣΤ' Καντακουζηνός (1347–1354) και η Ειρήνη Ασανίνα. Ο πατέρας του του απένειμε τον τίτλο του δεσπότη, και ο Μανουήλ ταξίδεψε δύο φορές στη Δύση, το 1365 και το 1370, αναζητώντας βοήθεια για την παραπαίουσα Ρωμαϊκή (Βυζαντινή) Αυτοκρατορία. Το 1369 διορίστηκε διοικητής της Θεσσαλονίκης. Όταν ο μεγαλύτερος αδελφός του, Ανδρόνικος Δ’, αποπειράθηκε να σφετεριστεί τον θρόνο το 1373, ο Μανουήλ ανακηρύχθηκε διάδοχος και συναυτοκράτορας. Ωστόσο, το 1376–1379 και ξανά το 1390, εκτοπίστηκαν προσωρινά από τον Ανδρόνικο Δ’ και κατόπιν από τον γιο του, Ιωάννη Ζ’. Ο Μανουήλ κατάφερε να νικήσει τον ανιψιό του το 1390 με τη βοήθεια της Βενετίας. Παρόλο που ο πατέρας του αποκαταστάθηκε στον θρόνο, ο Μανουήλ αναγκάστηκ...