ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Καὶ γῆν λιπόντας, τοὺς περὶ Ξενοφῶντα, Ἁβρᾷ ξενίζω τοῦ λόγου πανδαισίᾳ. Παισὶν ἅμ' ἠδ' ἀλόχῳ Ξενοφῶν θάνεν εἰκάδι ἕκτῃ. Ο Όσιος Ξενοφών κατοικούσε στην Κωνσταντινούπολη κατά τους χρόνους των αυτοκρατόρων Ιουστίνου Α’ (518 - 527 μ.Χ.) και Ιουστινιανού (527 - 565 μ.Χ.). Ήταν πλούσιος συγκλητικός και διακρινόταν για την βαθιά ευσέβειά του προς τον Θεό. Είχε δύο παιδιά, τον Αρκάδιο και τον Ιωάννη. Μόλις αυτά τελείωσαν τα εγκύκλια γράμματα, τα έστειλε στη Βηρυτό της Φοινίκης, για να μελετήσουν και να σπουδάσουν τη νομική επιστήμη. Καθ’ οδόν το πλοίο με το οποίο ταξίδευαν ναυάγησε. Διασώθηκαν όμως και μετέβησαν στα Ιεροσόλυμα όπου έγιναν μοναχοί. Οι γονείς τους, Ξενοφών και Μαρία, τους αναζήτησαν και πληροφορήθηκαν ότι διάγουν στην έρημο ασκητικό βίο, δόξασαν τον Θεό και αποταξάμενοι τον κόσμο, ακολούθησαν και αυτοί το μοναχικό βίο. Ο Ξενοφών, η γυναίκα του και τα παιδιά τους πρόκοψαν τόσο πολύ στην αρετή και στη φιλανθρωπία, ώστε τους αξίωσε ο Θεός να επιτελούν και θαύματα. Έτσι η θ...

 Ζωῆς Ἀμωνᾶς νῆμα πληρώσας ἅπαν, Ζωὴν ἐφεῦρεν, οὔποτε πληρουμένην. Ο Όσιος Αμμωνάς έζησε κατά τους χρόνους του Μεγάλου Αντωνίου (βλέπε 17 Ιανουαρίου), τον 4ο αιώνα μ.Χ., ο οποίος έτρεφε προς αυτόν μεγάλη αγάπη και υπόληψη, και υπήρξε διάδοχός του στην πνευματική καθοδήγηση των μοναχών του μοναστικού κέντρου Πισπίρ , που βρισκόταν στην αριστερή όχθη του Νείλου. Σπάνια άνθρωπος έγινε τόσο κύριος του εαυτού του, ώστε να είναι ανώτερος από ύβρεις, ευλογώντας και ευεργετώντας τους υβριστές του. Ιδιαίτερο δε πνευματικό αγώνα κατέβαλε ο Αγιος για τον φωτισμό και την επιστροφή στην αρετή δυστυχών γυναικών, που είχαν ακολουθήσει το δρόμο της αμαρτίας. Κι ενώ ο κόσμος των κακολογούσε, αυτός συμβούλευε, παρακαλούσε και προσευχόταν. Έτσι πολλές από αυτές ήλθαν σε μετάνοια και έζησαν με ευσέβεια και σωφροσύνη. Ο Όσιος Αμμωνάς κοιμήθηκε με ειρήνη προ του έτους 403 μ.Χ. Το συγγραφικό του έργο φανερώνει ασκητή πολύ πεπειραμένο περί τις μυστικές αναβάσεις προς τον Θεό. Ρώτησαν κάποτε τον Αγιο Αμμων...

 Κλήμης ὁ θεῖος, ἐν μετάρσιῳ στύλῳ, ἀρθεὶς ἀνέπτει, πρὸς μονὰς οὐρανίους. Κλήμης Ἰανουαρίου θάνεν εἰκοστῇ ἒκτῃ γέρας ἀρετῶν, Γερμανός γεγαιρέσθω, ὡς τῶν γεηρῶν, λελοιπῶς πᾶσαν τέρψιν. Ο Όσιος Κλήμης υπήρξε γόνος ευσεβών Χριστιανών που κατάγονταν από την Αθήνα. Ανατράφηκε με παιδεία και νουθεσία Κυρίου και από μικρή ηλικία εκκλησιαζόταν και μαθήτευε στο λόγο του Θεού και τις ψαλμωδίες. Όσιος Κλήμης ο εν τω Όρει Σαγματίω άσκησας Σε ηλικία τριάντα ετών εγκατέλειψε την ματαιότητα του κόσμου αυτού και ακολούθησε την οδό της μοναχικής πολιτείας, ασκητεύοντας στην Ιερά Μονή των Ασωμάτων ή του Συμβούλου στον Κιθαιρώνα, κοντά στον ξακουστό για την αρετή και την αγιότητα του γέροντα Μελέτιο (βλέπε 1 Σεπτεμβρίου) και εκεί εκάρη απ’ αυτόν μοναχός. Εκεί διέλαμψε στη σιωπή, την υπακοή, την άσκηση και την προσευχή. Έλεγε την καρδιακή προσευχή, το «Κύριε ᾿Ιησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με» και η καρδία του γέμιζε από παρηγοριά και χάρη. Μέσα στις λίγες αυτές λέξεις συμπύκνωσε ολόκληρη τη θεώρηση του μυστηρ...

Κατά την ημέρα αυτή η Εκκλησία εορτάζει την ανακομιδή των ιερών λειψάνων του Οσίου Θεοδώρου του Στουδίτου (τιμάται 11 Νοεμβρίου) από τη νήσο Πρίγκηπο στη μονή Στουδίου, που έγινε κατά το έτος 844 μ.Χ., επί Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Μεθοδίου Α’ (842 - 846 μ.Χ.). Το ιερό λείψανο είχε διαφυλαχθεί σώο, ακέραιο και αδιάλυτο σε τέτοιο βαθμό, ώστε ούτε το δέρμα να μην πάθει την παραμικρή αλλοίωση. Μαζί με το ιερό λείψανο του Οσίου Θεοδώρου μετακομίσθηκε στην Κωνσταντινούπολη και το ιερό λείψανο του εξορισθέντος αδελφού του, Ιωσήφ του Θεσσαλονίκης (τιμάται ). Και τα δύο ιερά σκηνώματα τα απέθεσαν δίπλα στη σωρό του μακαρίου Πλάτωνος, του ηγουμένου του Οσίου Θεοδώρου.

Ο Όσιος Γερμανός ο εν Σαγματά που έζησε στους σκοτεινούς χρόνους της δουλείας (1480 - 1540 μ.Χ.) είναι άλλη μια ασκητική μορφή που σαν φωτεινό αστέρι φωτίζει την Εκκλησία της Βοιωτίας. Ο βιογράφος του τον ονομάζει «πνευματοφόρο» αφού η προσωπικότητά του έλαμπε από τα πνευματικά χαρίσματα και τις δωρεές του Αγίου Πνεύματος, ώστε έφθασε σε ύψη ηθικής και πνευματικής τελειότητος, γενόμενος διδάσκαλος και καθοδηγητής των συνασκητών του. Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε. Χριστῷ ἠκολούθησας, καταλιπών τά τῆς γῆς καὶ βίου ἰσάγγελου, ἐπιπληθεῦσω σαφῶς, ὡς ἰσαρκος Ὅσιε σύ γάρ ἐν Σαγματίῳ προσχωρῶν Θείῳ πόθῳ, σμίλλη πικρᾶ τὴν πάλαι πικράν γεῦσιν ἄπώσω. Διό Γ ερμανέ’ Θεοφόρε, ἀξίως δεδόξασαι.

  Άγιος Δαυίδ καταγόταν από τη χώρα της Γεωργίας και βασίλευσε κατά τα έτη 1089 - 1130 μ.Χ. Ήταν υιός του βασιλιά της Γεωργίας, Γεωργίου του Β’ και επονομαζόταν Ισχυρός ή Επανορθωτής. Επί της βασιλείας του η χώρα του είχε κατακλυσθεί από τους Σελτζούκους Τούρκους. Ο Άγιος, επωφελούμενος από τις εσωτερικές τους έριδες και διχόνοιες, κάλεσε τον λαό στα όπλα και μετά πολλές μάχες κατέλαβε την Τυφλίδα. Αγωνίσθηκε για την Ορθόδοξη πίστη, ανήγειρε πολλούς ναούς και ανακαίνισε τους παλαιούς και διακρίθηκε για την ευσέβειά του. Στο τέλος του 11ου αιώνα, η γεωργιανή Εκκλησία υπέστη μία δοκιμασία καταστροφικών διαστάσεων, τόσο σωματικών όσο και πνευματικών. Ο σουλτάνος των Σελτζούκων, Τζαλάλ αλ-Νταουλάχ Μαλίκ Σαχ (1073-1092), κατέλαβε το χωριό Σαμσβίλντε, φυλάκισε τον ηγέτη του, Ιωάννη Ορμπελιανί, γιο του Λιπαρίτη, κατέστρεψε την Κβέμο (Κάτω) Κάρτλι και τελικά κατέλαβε ολόκληρη τη Γεωργία, παρά τις απομονωμένες νίκες του βασιλιά Γεωργίου Β' (1072-1089). Οι φοβισμένοι Γεωργιανοί εγκατέλειψαν ...

Τὸν χοῦν παλαιὲ Συμεὼν ἀπεξύσω, Ἐχθροῦ παλαιοῦ λεπτύνας εἰς χοῦν κάραν. Ο Όσιος Συμεών, από την παιδική του ηλικία είχε έφεση προς την άσκηση και γι' αυτό αποσύρθηκε στο ορός Αμανόν και ζούσε μέσα σε μια σπηλιά. Η ζωή του εκεί ήταν πολύ ασκητική και δεν έτρωγε ούτε καν λίγο ψωμί. Τρεφόταν με χορτάρια της ερήμου. Από την έρημο πήγε στο όρος Σινά, για να προσκυνήσει τους τόπους όπου κατέβηκε ο Θεός. Εκεί κλείστηκε σε μια σπηλιά, όπου κρύφτηκε ο Μωυσής, και έμεινε μπρούμυτα επτά μέρες, νηστικός και προσευχόμενος. Σηκώθηκε μόνο όταν άκουσε φωνή να του λέει να σηκωθεί και να φάει τρία μήλα, που ήλθαν μπροστά του με θαυματουργικό τρόπο. Όταν επέστρεψε στο Σινά, έκτισε δύο μοναστήρια και απεβίωσε ειρηνικά. Τη βιογραφία του Οσίου Συμεών έγραψε ο Κύρου Θεοδώρητος (βλ. Φιλόθεος Ιστορία αριθμ. 6). Από τον Επίσκοπο Θεοδώρητο της Κύρου στη Συρία Εάν κάποιος παραλείψει σκόπιμα τον Αρχαίο Συμεών* και αφήσει τη μνήμη της φιλοσοφίας του να χαθεί, χωρίς αμφιβολία θα κατηγορηθεί για αδικία και κακεντ...

Έσεισας αλλ’ έστησας αύθις γην Λόγε. Της σης γαρ οργής οίκτός εστι το πλέον. Ο σεισμός αυτός έγινε στην Κωνσταντινούπολη κατά τα τέλη της βασιλείας του αυτοκράτορα Θεοδοσίου του Β’ του Μικρού (408 - 450 μ.Χ.), υιού του αυτοκράτορα Αρκαδίου (395 - 408 μ.Χ.) και της Ευδοξίας. Ο σεισμός συνέβη ημέρα Κυριακή, τη δεύτερη ώρα της ημέρας. Εξαιτίας δε του σεισμού αυτού, κατέπεσαν τα τείχη της πόλεως και ένα μεγάλο μέρος των οικημάτων και κατ’ εξαίρεση από την περιοχή των Τρωαδησίων Εμβόλων μέχρι του Χαλκού Τετραπύλου. Οι μετασεισμικές δονήσεις συνεχίσθηκαν επί τρεις ολόκληρους μήνες, μέχρι και της 25ης του μηνός Απριλίου, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Όσιος Νεόφυτος ο Έγκλειστος. Κατά την περίοδο εκείνη ο βασιλέας έκανε πάνδημες λιτανείες και με δάκρυα στα μάτια προσευχόταν στον Θεό λέγοντας: «Κύριε, μετανοούμε, λύτρωσέ μας από τη δίκαιη οργή Σου και από τα παραπτώματά μας. Έσεισες πράγματι τη γη και την συντάραξες εξαιτίας των αμαρτιών μας, με σκοπό να μας κάνεις να συναισθανθούμε τα παραπτώ...

Πέτρος σὺν ἑπτὰ τὴν θάλασσαν εἰσέδυ, Οἷς Ἀνανίας ἡδέως συνεισέδυ. Οι Άγιοι αυτοί έζησαν στα χρόνια του βασιλιά Διοκλητιανού και Μαξίμου ηγεμόνα της Φοινίκης (295 μ.Χ.). Όταν λοιπόν συνελήφθη ο Ιερέας Ανανίας, και επειδή ομολόγησε τον Χριστό και γκρέμισε δια της προσευχής τα είδωλα, ο Μάξιμος διέταξε και τον μαστίγωσαν ανελέητα και έκαψαν τις πλευρές του με πυρωμένα σουβλιά. Έπειτα επάνω στα κομμένα μέλη του, έριξαν ξύδι και αλάτι. Μετά από αυτά τον έβαλαν στη φυλακή, όπου δια θαύματος, μέρες ολόκληρες, τρεφόταν από τον Θεό. Το θαύμα αυτό είλκυσε στην πίστη του Χριστού, τον δεσμοφύλακα Πέτρο και άλλους επτά στρατιώτες, τους οποίους, μαζί με τον Ανανία, ο ηγεμόνας έπνιξε στη θάλασσα. Έτσι όλοι μαζί πήραν από τον στεφανοδότη Κύριο, τα στεφάνια της αθλήσεως.

Σὺν τῷ Γαβριὴλ τῷ Νόων πρωτοστάτῃ, Καὶ Γαβριὴλ ἵστησι Χριστὸς τὸν νέον. Ο Όσιος Γαβριήλ ήταν μοναχός και ηγούμενος της μονής Αγίου Στεφάνου Ιεροσολύμων. Κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη.

 Βάκλοις ἀθληταὶ τραυματισθέντες δύω, Στεφθέντες εὗρον τὴν συνούλωσιν τάχει. Οι δύο Άγιοι Μάρτυρες, μαρτύρησαν στη Φρυγία μετά από βασάνους και άγρια χτυπήματα. ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Βάκλα είναι τα ξύλα με τα οποία χτυπούν τα τύμπανα.

Ο Όσιος Αρκάδιος του Βγιαζνικόφσκϊυ έζησε τον 16ο αιώνα μ.Χ. στη Ρωσία. Μόνασε στη μονή του Αγίου Γερασίμου της πόλεως Βγιαζνίκι της Ρωσίας και κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1592 μ.Χ.

Ο Αρχιεπίσκοπος Γαβριήλ, 1774 Ο Άγιος Γαβριήλ, (Μητροπολίτης Γαβριήλ Πέτροβ) του Νοβγορόντ και της Αγίας Πετρούπολης ηγήθηκε της Επαρχίας της Αγίας Πετρούπολης και του Νοβγορόντ στη Ρωσία από το 1770 έως το 1799. Αυτή ήταν μια περίοδος αλλαγών τόσο στην Αγία Πετρούπολη όσο και στην επαρχία, που περιλάμβανε την ίδρυση της Θεολογικής Ακαδημίας Αγίας Πετρούπολης, την ανύψωση της Μονής του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι σε Λαύρα, την κατασκευή του Καθεδρικού Ναού της Αγίας Τριάδας στο συγκρότημα της Λαύρας, καθώς και την αναδιάρθρωση της διοικητικής δομής της επαρχίας. Η Εκκλησία τιμά τη μνήμη του στις 26 Ιανουαρίου, ημέρα της κοίμησής του. Ο Πέτρος Πετρόβιτς Πετρόβ-Σαπόσνικοφ γεννήθηκε το 1730. Φοίτησε στη Σλαβο-Ελληνο-Λατινική Ακαδημία στη Μόσχα, από όπου αποφοίτησε το 1754. Το 1758 εκάρη μοναχός με το όνομα Γαβριήλ και διορίστηκε διευθυντής της Θεολογικής Σχολής της Αγίας Τριάδας και βοηθός ηγούμενος της Λαύρας Αγίας Τριάδας-Αγίου Σεργίου. Το 1761, ο π. Γαβριήλ διορίστηκε διευθυντής της Σλαβο...

Ο Άγιος Κύριλλος μαρτύρησε το έτος 1937 μ.Χ. o κατά κόσμον Κωνσταντίνος Ιλαριώνοβιτς Σμυρνώφ γεννήθηκε στην Κρονστάνδη του Κυβερνείου Αγίας Πετρουπόλεως στις 26 Απριλίου 1863. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Ακαδημία Αγίας Πετρουπόλεως το 1887.  Διάκονος χειροτονήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 1887 και Πρεσβύτερος στις 21 Νοεμβρίου 1887 από τον Επίσκοπο Βιμπόργου Αντώνιο. Υπηρέτησε στην Επισκοπή Αγίας Πετρουπόλεως. Ήταν έγγαμος αλλά πολύ σύντομα χήρεψε. Στις 10 Μαΐου 1902 εκάρη μοναχός και διορίστηκε επικεφαλής της Πνευματικής Αποστολής της Εκκλησίας της Ρωσίας στην Ούρμια του Περσικού Αζερμπαϊτζάν. Το ίδιο έτος έλαβε και το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη.  Στις 6 Αυγούστου 1904 χειροτονήθηκε Επίσκοπος Γκντώβου, Βικάριος της Επισκοπής Αγίας Πετρουπόλεως. Τη χειροτονία τέλεσε ο Μητροπολίτης Αγίας Πετρουπόλεως και Λαδόγκας Αντώνιος, συμπαραστατούμενος από τον Αρχιεπίσκοπο Φινλανδίας και Βιμπόργου Νικόλαο και τους Επισκόπους Βλαδικαυκάσου και Μοζντόκ Βλαδίμηρο και Βόλογδα και Τότμας Αλέξιο. Στ...

Καὶ γῆν λιπόντας, τοὺς περὶ Ξενοφῶντα, Ἁβρᾷ ξενίζω τοῦ λόγου πανδαισίᾳ. Παισὶν ἅμ' ἠδ' ἀλόχῳ Ξενοφῶν θάνεν εἰκάδι ἕκτῃ. Ο Όσιος Ξενοφών γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη κατά τα τέλη του 5ου μ.Χ. αιώνα από πλούσια οικογένεια. Έγινε συγκλητικός και παντρεύτηκε μια επίσης πλούσια Κωνσταντινουπολίτισσα, τη Μαρία, με την οποία απέκτησε δύο γιους, τον Αρκάδιο και τον Ιωάννη. Οταν οι γιοι του μεγάλωσαν αρκετά ώστε να σπουδάσουν, ο Ξενοφών τους έστειλε στη Βηρυτό της Φοινίκης, που ήταν τότε πόλη με σημαντικά εκπαιδευτικά ιδρύματα ειδικά για τη νομοδιδασκαλία που ενδιέφερε τον Ξενοφώντα για τα παιδιά του. Όμως το καράβι με το οποίο ταξίδευαν προς το σημερινό Λίβανο ναυάγησε. Ο Αρκάδιος και ο Ιωάννης κατάφεραν να σωθούν και να φτάσουν στα Ιεροσόλυμα όπου αποφάσισαν αντί να σπουδάσουν τα νομικά, να γίνουν μοναχοί. Οι γονείς τους πληροφορήθηκαν τη βύθιση του πλοίου και αναχώρησαν από την Κωνσταντινούπολη (επί Ιουστιανιανού) για να αναζητήσουν τα παιδιά τους. Όταν τα βρήκαν ζωντανά, αποφάσισ...