Σὴν προσκυνοῦντα Πέτρε σειρὰν τιμίαν, Σειρὰς μακρᾶς λῦσόν με τῶν ἐγκλημάτων. Σειρὴν προσκυνέω Πέτρου δεκάτῃ ἑνὶ ἕκτῃ. Την ημέρα αυτή τελούμε την προσκύνηση της τιμίας αλυσίδας του Αγίου Αποστόλου Πέτρου, με την οποία τον έδεσε και τον έριξε στην φυλακή ο τετράρχης Ηρώδης, σύμφωνα με την εξιστόρηση του Ευαγγελιστή Λουκά στις Πράξεις των Αποστόλων (12ο κεφάλαιο των Πράξεων). Ο Ηρώδης έβαλε τους Ιουδαίους και συνέλαβαν τον Απόστολο Πέτρο κατά τις ημέρες της εορτής των αζύμων. Και όταν τον έπιασε, τον έβαλε στην φυλακή. Τη νύκτα, πριν την ημέρα κατά την οποία ο Ηρώδης έμελλε να τον παρουσιάσει στον λαό, ο Απόστολος Πέτρος κοιμόταν μεταξύ δύο στρατιωτών και φρουροί φύλαγαν μπροστά στο κελί του. Ξαφνικά ήλθε Άγγελος Κυρίου και έλαμψε φως στο κελί. Αφού κτύπησε την πλευρά του Πέτρου, τον ξύπνησε και του είπε: «Σήκω γρήγορα». Και έπεσαν οι αλυσίδες από τα χέρια του. Κάποιοι Χριστιανοί ευσεβείς διαφύλαξαν αυτή την αλυσίδα διαδοχικά από γενεά σε γενεά, μέχρι που την μετέφεραν στην Κωνσταντινούπο...

 Εις τον Πεύσιππον, Ελάσιππον και Μέσιππον. Κἂν ὧσιν ἱππεῖς, κλήσεων σημασίᾳ, Πεζοὶ τρέχουσι τρίδυμοι τρεῖς πρὸς φλόγα. Εις την Νεονίλλαν. Νεονίλλα γραῦς· ἀλλὰ πῦρ ἀνημμένον, Ὥς πὲρ τις ἀκμάζουσα καρτερεῖ νέα. Οι Άγιοι Μάρτυρες Σπεύσιππος, Ελάσιππος και Μέσιππος ήταν τρίδυμοι αδελφοί και κατάγονταν από την Καππαδοκία της Μικράς Ασίας. Είχαν ασκηθεί να ημερώνουν τους μικρούς και ατίθασους ίππους. Πατροπαράδοτη θρησκεία είχαν την ειδωλολατρική, αλλά ήταν Χριστιανή η γιαγιά τους Νεονίλλη, η οποία έφερε και τους τρεις εγγονούς της στην αλήθεια του Χριστού. Η αλλαγή της πίστεώς τους δεν άργησε να γίνει γνωστή. Τους συνέλαβαν και τους προκάλεσαν να αρνηθούν τον Χριστό. Εκείνοι όμως ομολόγησαν με γενναιότητα την πίστη τους στον Κύριο και κατέθεσαν την μαρτυρία της συνειδήσεώς τους. Οι ειδωλολάτρες εξοργισμένοι τους έριξαν στη φωτιά. Έτσι και οι τρεις ευλογημένοι αυτοί νέοι, έλαβαν το στέφανο του μαρτυρίου. Η γιαγιά τους, Νεονίλλη, έμαθε το μαρτύριο των τριών εγγονών της. Και ευχήθηκε να α...

Ἀφῃρέθης τὸ Δέλτα σὺν κάρᾳ Δάναξ. Τμηθεὶς γὰρ ὤφθης οὐρανοκράτωρ ἄναξ. Ο Άγιος μάρτυρας Δάναξ καταγόταν από την πόλη Αυλώνα του Ιλλυρικού (δηλαδή την Αλβανία) και ήταν αναγνώστης της Εκκλησίας εκείνης. Όταν κάποτε όρμησαν μέσα στην Εκκλησία οι ειδωλολάτρες, ο Άγιος πήρε τα ιερά εκκλησιαστικά σκεύη και κειμήλια, για να τα διασώσει και να μην πέσουν στα χέρια των απίστων και τα βεβηλώσουν και τα διαφύλαξε σε τόπο οχυρό πέντε μίλια από την πόλη προς τη θάλασσα. Οι άπιστοι όμως τον συνέλαβαν και τον πίεζαν με κάθε τρόπο να θυσιάσει στο θεό Διόνυσο. Ο Άγιος όμως δεν υποχωρούσε στις πιέσεις, αλλά έμενε ακλόνητος και σταθερός στην πίστη του Χριστού. Τότε οι ειδωλολάτρες απέκοψαν την τίμια αυτού κεφαλή, το δε τίμιο λείψανο αυτόύ το έριξαν στη θάλασσα. Λειτουργικά κείμενα Τροπάριον — Ήχος 4 Ο άγιος σου μάρτυς Δάναξ, Κύριε, / διά των παθημάτων αυτού, αμαράντινον στέφανον παρέλαβεν από Σου, Θεέ ημών. / Επειδή έχων την δύναμίν Σου, κατέβαλεν τους αντιπάλους αυτού, / και συνέτριψεν την αδύνατον θρα...

«Λέσβος χορεύει ὁμοῦ συνευφημοῦσα τοὺς ἐν αὐτῇ λάμψαντας φίλους Κυρίου. Ἤνεγκε Λέσβος ὁμήγυριν Χριστῷ Θεοειδῆ ἐτάρων» Ο νεομάρτυρας αυτός δεν αναφέρεται από τους Συναξαριστές. Για πρώτη φορά γίνεται λόγος για τον νεομάρτυρα αυτόν από τον Χρυσόστομο Παπαδόπουλο. Δυστυχώς ο ιστορικός αυτός δεν αναφέρει την πηγή, που πήρε την πληροφορία αυτή. Αναφέρει σχετικά: «Κατὰ τὸ αὐτὸ ἔτος μαρτυρικῶς ἐτελειώθη ὁ Νικόλαος ὁ Μυτιληναῖος, τὴν δὲ 16 Ἰανουαρίου 1771 ὁ Ἱερομάρτυς Δαμασκηνὸς (βλέπε 16 Ιανουαρίου), ἁγιορείτης μοναχός...». Έτσι ο αντιθετικός σύνδεσμος «δέ», ενισχύει την άποψη ότι την ημερομηνία του μαρτυρίου του αγίου αυτού πρέπει να αναζητήσουμε σε άλλη εκτός της 16ης Ιανουαρίου. Με την επιφύλαξη αυτή και επειδή αρκέτες σύχρονες πηγές αναφέρουν σαν ημέρα του μαρτυρίου την 16η Ιανουαρίου, καταχωρούμε τον νεομάρτυρα Νικόλαο, την ημέρα αυτή. Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον (Αγίου Νικολάου Νεομάρτυρος) Νεομάρτυς Κυρίου αξιοθαύμαστε, τους την μνήμην τελούντας του μαρτυρίου σου και αθροισθέντας τ...

Χαρίζεταί σοι διά συκοφαντίαν, Το μαρτύριον ω αθλητά Κυρίου. Ο Άγιος Δαμασκηνός καταγόταν από το χωριό Γάμπροβο της επαρχίας Τυρνόβου της Βουλγαρίας. Ήλθε στο Άγιον Όρος, όπου μόνασε στο Σέρβικο μοναστήρι του Χιλιανταρίου και εκεί έγινε Ιερομόναχος. Αργότερα οι Πατέρες του μοναστηρίου τον έστειλαν στην πόλη Σφιστόβι της Βουλγαρίας, όπου υπήρχε μετόχι της Μονής, με προοπτική να επιστρέψει σ' αυτή αφού τελειώσει την αποστολή του στη Βουλγαρία, που ήταν η απόδοση των οφειλών ενός Τούρκου σ' αυτόν για το μετόχι της Μονής. Αλλά ο κακόπιστος Τούρκος συκοφάντησε τον μάρτυρα, ότι είχε σχέσεις με μωαμεθανίδα γυναίκα. Και κοντά σ' αυτό, βρήκε την ευκαιρία και άρπαξε την περιουσία του μετοχίου και τον ίδιο τον Δαμασκηνό έσυρε βίαια στον κριτή. Παρά τις αντιρρήσεις του κριτή, οι παριστάμενοι ψευδομάρτυρες πέτυχαν την θανατική του καταδίκη με αγχόνη. Παρά τις επίμονες προτάσεις των Τούρκων, να ασπασθεί τον Ισλαμισμό, για να γλιτώσει τη ζωή του, ο Δαμασκηνός παρέμεινε σταθερός στην πίστη...

Ο Όσιος Ρωμύλος ο Ησυχαστής ήταν μαθητής του Αγίου Γρηγορίου του Σιναΐτη (8 Αυγούστου). Γεννήθηκε στη Βιδινή της Βουλγαρίας από Έλληνα πατέρα και Βουλγάρα μητέρα. Από μικρός έδειχνε μεγαλύτερη ωριμότητα από την ηλικία του και αποφεύγε τα παιδικά παιχνίδια και τις ανούσιες ασχολίες. Οι φίλοι του και οι δάσκαλοί του τον θαύμαζαν για τη μάθηση και την ευσέβειά του. Οι γονείς του ήθελαν να τον παντρέψουν, αλλά εκείνος ήθελε να αφιερωθεί στη μοναχική ζωή. Όταν έμαθε ότι ήθελαν να τον παντρέψουν με το ζόρι, έφυγε και πήγε στη Μονή της Οδηγήτριας στο Τύρνοβο. Ο ηγούμενος τον δέχτηκε και τον μονάζισε με το όνομα Ρωμανός. Από την αρχή της μοναχικής του ζωής, ο Ρωμανός ήταν γνωστός για την αρετή και την ταπεινοφροσύνη του. Ο Ρωμανός, ακούγοντας για τη Μονή που ίδρυσε ο Άγιος Γρηγόριος ο Σιναΐτης στην Παρωρία, ήθελε να πάει εκεί. Ο ηγούμενος, αν και δεν ήθελε να τον χάσει, τον ευλόγησε να φύγει, επειδή πίστευε ότι ήταν το θέλημα του Θεού. Ο Ρωμανός, μαζί με τον μοναχό Ιλαρίωνα, πήγαν στην Παρωρία...

Ἱεράρχα Πάτερ Ὀνωράτε, πρέσβευε τῷ Χριστῷ τῷ Θεῷ σῶσαι τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Ο Όσιος Ονωράτος γεννήθηκε στη Λωραίνη και οι ομοεθνείς του τον ονόμαζαν Ληρώνη ή Πλανασία. Οι γονείς του ήταν εθνικοί. Σε νεαρή ηλικία ασπάσθηκε την ορθόδοξη πίστη και ήλθε στην Ανατολή, για να διδαχθεί τα πράγματα της μοναχικής πολιτείας. Αργότερα ήλθε στα νησιά των Λερίνων της Γαλλίας, όπου έκτισε το 375 μ.Χ., την μονή των Λερίνων, η οποία συνέβαλε τα μέγιστα στον εκχριστιανισμό της Προβηγγίας και άλλων τμημάτων της Γαλατίας. Χειροτονήθηκε Επίσκοπος της πόλεως Αρλ (Αρελάτης ή Αρελάτου), που βρίσκεται κοντά στη Μασσαλία της Γαλλίας και ήταν επισκοπική έδρα από τα μέσα του τρίτου αιώνα, αρχιεπισκοπή δε, από το 400 μ.Χ. μέχρι το 1801 μ.Χ. Ο Όσιος Ονωράτος κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 429 μ.Χ., τη χρονιά που ο Αέτιος απέκρουσε στην πόλη της Αρελάτης τους Βησιγότθους. Βιογραφία Ο Όσιος Ονωράτος γεννήθηκε στη Γαλατία (σημερινή Γαλλία) γύρω στο 350 μ.Χ., προερχόμενος από εξέχουσα ρωμαϊκή οικογένεια. Μετά από προσκύνημα σ...

Ο Όσιος Μάξιμος γεννήθηκε το έτος 1565 μ.Χ. Ασκήτεψε στην Τότμα, στην περιοχή Βολογκντά της Ρωσίας και ήταν διά Χριστόν Σαλός. Κοιμήθηκε με ειρήνη το 1650 μ.Χ. Ο Όσιος Μάξιμος Μακάριεφ ήταν ιερέας στην πόλη Τότμα (Επισκοπή Βολογκντά) κατά το πρώτο μισό του 17ου αιώνα, γιος επίσης ιερέα. Ο ίδιος χειροτονήθηκε και υπηρέτησε ως ιερέας, αφιερώνοντας για 45 χρόνια τον εαυτό του στο δύσκολο πνευματικό έργο της «δια Χριστόν σαλότητας». Διήγε τη ζωή του σε αδιάκοπη προσευχή, νηστεία και γύμνια, παραμελώντας εντελώς τη φροντίδα του σώματός του. Κατά τη διάρκεια της ζωής του, ο Πατήρ Μάξιμος διακρίθηκε για τις χαρισματικές δωρεές που έλαβε από τον Θεό. Εκοιμήθη σε μεγάλη ηλικία στις 16 Ιανουαρίου 1650 και ετάφη κοντά στον ναό της Αναστάσεως του Χριστού στο Βαρνίτσα της πόλης Τότμα. Η επίπονη και άγια ζωή του, καθώς και οι θαυματουργικές θεραπείες που συνδέονταν με τον τάφο του, ώθησαν στη συγγραφή του βίου του, ο οποίος όμως καταστράφηκε σε πυρκαγιά στον ναό της Αναστάσεως το 1676. Ένας νέος...

Ο Όσιος Φουρσάς (γνωστός επίσης ως Fursa, Fursy, Forseus και Furseus· απεβίωσε το 650) ήταν Ιρλανδός μοναχός που συνέβαλε σημαντικά στη διάδοση του Χριστιανισμού στη Βρετανία, και ιδιαίτερα στην Ανατολική Αγγλία. Σύμφωνα με τις πηγές, είχε αγγελικές οράσεις για τη μεταθανάτια ζωή. Ο Φουρσάς είναι ένας από τους Τέσσερις Καλοσχήμονες Αγίους. Πρώιμα χρόνια Γεννήθηκε στην περιοχή του σημερινού Κόναχτ και φέρεται να ήταν γιος του Φίνταν και εγγονός του Φινλογκ, ενός ειδωλολάτρη βασιλιά της περιοχής. Η μητέρα του, Γκέλγκε, ήταν Χριστιανή και κόρη του Άεντ-Φινν, βασιλιά του Κόναχτ. Πιθανώς γεννήθηκε μεταξύ των Υ-Μπρούιν και βαπτίστηκε από τον Άγιο Βρένταν τον Ταξιδιώτη, θείο του πατέρα του, ο οποίος τότε ήταν ηγούμενος μοναστηριού στο νησί Οίρμπσεν, σήμερα γνωστό ως Inisquin, στη λίμνη Κόριμπ. Ανατράφηκε από τους μοναχούς του Αγίου Βρένταν και, όταν έφτασε στην κατάλληλη ηλικία, εντάχθηκε στο μοναστήρι του Inisquin, υπό τον ηγούμενο Άγιο Μέλνταν, τον "ψυχικό του φίλο" (anam-chura). ...