ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Ο Άββο της Οσέρ ήταν βενεδικτίνης μοναχός, ηγούμενος και επίσκοπος της Οσέρ. Είχε υπερασπιστεί τη μοναχική ζωή στη Μονή του Αγίου Γερμαίνου της Οσέρ, όπου έγινε αργότερα ηγούμενος, και διαδέχτηκε τον αδελφό του, Εριμπάλδο της Οσέρ, ως επίσκοπος της Οσέρ. Παραιτήθηκε από τον επισκοπικό θρόνο το 859. Συμμετείχε στη σύνοδο του Πονσί το 860 και πέθανε στις 3 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους. Δεν περιλαμβάνεται στο Ρωμαϊκό Μαρτυρολόγιο, την επίσημη αλλά ατελή λίστα των αγίων που αναγνωρίζει η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Η βιογραφία του περιλαμβάνεται στο Les Petits Bollandistes .

Ο Όσιος Σόλος (επίσης Σουάλο, Σόλα) († περίπου 790-794) ήταν Άγγλος μοναχός, που βρέθηκε στη Γερμανία μαζί με τον Άγιο Βονιφάτιο. Ο Όσιος Σόλος κατάγονταν από τη νότια Αγγλία. Το 744 πήγε στη Μονή του Φούλντα, όπου χειροτονήθηκε ιερέας από τον Άγιο Βονιφάτιο, έγινε μοναχός και εγκαταστάθηκε σε ένα κελί στο Σολνχόφεν στη Σουαβία. Εκεί έχτισε ένα μικρό ιερό σε έναν χώρο κοντά σε παλαιό ρωμαϊκό λατομείο και εργάστηκε ως ιεραπόστολος. Το 793, ο Καρλομάγνος επισκέφθηκε τον Σόλα κατά τη διαδρομή του από το Ρέγκενσμπουργκ προς το βασιλικό δικαστήριο στη Βάισενμπουργκ. Η φήμη του μοναχού για αγιότητα έκανε τον Καρλομάγνο να του παραχωρήσει τη γη όπου είχε εγκατασταθεί το ασκητήριό του. Ο Όσιος Σόλος, με τη σειρά του, την παραχώρησε ως κελί στη Μονή Φούλντα. Πέθανε περίπου το 790 και τάφηκε στον βόρειο εξωτερικό τοίχο της εκκλησίας του. Η εορτή του γιορτάζεται στις 3 Δεκεμβρίου. Λατρεία Ένας βίος του Σόλου γράφτηκε τον 9ο αιώνα από τον Ermanrich του Ellwangen, κάπου μεταξύ 836 και 842. Ο Ermanr...

Ο Άγιος Κασσιανός της Ταγγέρης (ή Ταγγέρης/Τίνγγης) ήταν Χριστιανός άγιος του 3ου αιώνα. Παραδοσιακά λέγεται ότι αποκεφαλίστηκε στις 3 Δεκεμβρίου, το έτος 298 μ.Χ., κατά τη βασιλεία του Διοκλητιανού. Το Πάθος του Αγίου Κασσιανού επισυνάπτεται στο πάθος του Αγίου Μαρκελλου της Ταγγέρης και η ημέρα εορτής του είναι η 3η Δεκεμβρίου. Σύμφωνα με αυτό, ήταν γραμματέας στο δικαστήριο κατά τη δίκη του Αγίου Μαρκελλου, του Κεντυριώτη. Ο Αουρέλιος Αγρίκολα, αναπληρωτής ύπατος της Ρωμαϊκής επαρχίας στη Βόρεια Αφρική, διεξήγαγε τη δίκη. Όταν επιβλήθηκε η θανατική ποινή στον Άγιο Μαρκελλο, ο Κασσιανός πέταξε το στυλό του και δήλωσε ότι η απόφαση ήταν άδικη. Συνελήφθη αμέσως και εκτελέστηκε λίγες μέρες  Ο Κασσιανός θεωρείται προστάτης των σύγχρονων γραμματέων-ταχυγράφων. Ο Άγιος Κασσιανός της Ταγγέρης είναι ο μάρτυρας που αναφέρει ο Άγιος Προυντέντιος (γεν. 348) στο ύμνο του Liber Peristephanon (De Coronis Martyrum) (Carmen IV, 45-48): "Ingeret Tingis sua Cassianum, festa Massylum monumenta...

Ο Άγιος Λούκιος (Ουαλικά: Lles map Coel, Lleirwg, Lleufer ή Lleufer Mawr) ήταν υποτιθέμενος βασιλιάς των Βρετανών του 2ου αιώνα, ο οποίος παραδοσιακά θεωρείται ότι εισήγαγε τον Χριστιανισμό στη Βρετανία.  Ο Λούκιος αναφέρεται για πρώτη φορά σε μια έκδοση του 6ου αιώνα του Liber Pontificalis, όπου αναφέρεται ότι έστειλε επιστολή στον Πάπα Ελευθέριο ζητώντας να γίνει Χριστιανός. Η ιστορία έγινε ευρέως γνωστή μετά τον 8ο αιώνα, όταν την επανέλαβε ο Βέδας, ο οποίος πρόσθεσε ότι μετά την αποδοχή του αιτήματος του Λούκιου από τον Ελευθέριο, οι Βρετανοί ακολούθησαν τον βασιλιά τους στη μεταστροφή και διατήρησαν την χριστιανική πίστη μέχρι τις διωγμούς του Διοκλητιανού το 303. Αργότεροι συγγραφείς διεύρυναν την ιστορία, δίνοντας λεπτομέρειες για τη δραστηριότητα των ιεραποστόλων υπό τον Λούκιο και αποδίδοντάς του την ίδρυση ορισμένων εκκλησιών. Ήταν επίσης ο τελευταίος μη ρωμαίος βασιλιάς των Βρετανών. Πρώτη αναφορά: Κατάλογοι Παπών Η πρώτη αναφορά στον Λούκιο βρίσκεται σε έναν κατάλογο πα...

Ο Άγιος Κοσμάς ήταν μοναχός της Σκήτης της Αγίας Άννης στο Όρος Άθως. Εκτελέστηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 3 Δεκεμβρίου 1760, όταν αρνήθηκε να ασπαστεί το Ισλάμ. Οι ακριβείς λεπτομέρειες του μαρτυρίου του δεν είναι γνωστές. Λειτουργικά κείμενα Τροπάριον — Ήχος Α΄ Η εἰκών τοῦ Θεοῦ ἀληθῶς ἐσώθη ἐν σοί, ὦ Πατήρ, / ὅτι τὸν Σταυρόν ἀνέλαβες καὶ τῷ Χριστῷ ἠκολούθησας. / Διὰ τοῦτο ἡμᾶς ἐδίδαξας τὸ σῶμα ἀπεχθάνεσθαι, ὅτι παρέρχεται, / τὴν δὲ ψυχὴν φρονεῖν, ὅτι ἀθάνατος ἐστίν. / Διὸ ἡ ψυχή σου, ὦ σεβάσμιε Κοσμᾶ, συγχαίρει τοῖς ἀγγέλοις. Κοντάκιον — Ήχος Β΄ Ὡς σεβάσμιος καὶ δοκιμασμένος ἀσκητής, ὡς τίμιος καὶ ἐνδοξος μάρτυς, / καὶ ὡς τύπος τῆς ἐρημικῆς ζωῆς, ὦ ὑψίστατε Κοσμᾶ, / ὑμνοῦμέν σε ὑμνοις ἐγκωμιαστικοῖς, / ὅτι ἐπάτησας τὰ ὄφια.

Eν Πατριάρχαις και Θεόδωρος μέγας, Kαν τοις αθληταίς τοις διά ξίφους μέγας. Τα θερμά κηρύγματα του Αγίου Θεόδωρου, Αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας (607-609), η ζωντανή του πίστη, η ακούραστη φιλανθρωπία του προς τους φτωχούς, τους ασθενείς και τους εγκαταλελειμμένους, τραβούσαν σαν δίχτυα μεγάλο πλήθος ειδωλολατρών και τους έφερναν στους κόλπους της χριστιανικής Εκκλησίας. Γι' αυτό κινήθηκαν με θανάσιμο μίσος εναντίον του οι Ιερείς της ειδωλολατρίας, μαζί με τους άρχοντές τους. Και κάποια μέρα, υποκίνησαν πλήθος ειδωλολατρών, μεταξύ δε αυτών μέθυσους και εγκληματίες, και επετέθηκαν κατά του αρχιεπισκόπου Θεοδώρου, τη στιγμή που επέστρεφε από συνοικία, που είχε πάει με δύο Ιερείς για να παρηγορήσει ψυχές και να μοιράσει ελεημοσύνη. Αφού λοιπόν τον έπιασαν, τον έδειραν, τον έφτυσαν, του φόρεσαν ακάνθινο στεφάνι στο κεφάλι και τον τριγυρνούσαν στους δρόμους και τις πλατείες. Όταν το πληροφορήθηκαν οι αρχές, έστειλαν στρατιωτικό απόσπασμα και τον οδήγησαν στον κριτή. Αυθημερόν, μετά την τυπ...

Ο Άγιος Βίρινος (επίσης Μπέριν, Μπίριν· περ. 600 – 3 Δεκεμβρίου 649 ή 650) ήταν ο πρώτος επίσκοπος του Ντόρτσεστερ και ήταν γνωστός ως ο «Απόστολος των Δυτικών Σαξών» για τη μετατροπή του Βασιλείου του Ουέσεξ στον Χριστιανισμό. Τιμάται ως άγιος από την Καθολική Εκκλησία, την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία και τις Αγγλικανικές Εκκλησίες. Μετά τις αρχικές μετατροπές στην Αγγλία από τον Αυγουστίνο του Καντέρμπερι, ο Βίρινος, Φράγκος στην καταγωγή, έφτασε στο βασίλειο του Ουέσεξ το 634, αποβιβαζόμενος στο λιμάνι του Χάμγουικ, στη σημερινή περιοχή της Αγίας Μαρίας στο Σαουθάμπτον. Κατά τη σύντομη παραμονή του στο Χάμγουικ, ιδρύθηκε η εκκλησία της Αγίας Μαρίας. Ως βενεδικτίνος μοναχός, ο Βίρινος είχε χειροτονηθεί επίσκοπος από τον Αστέριο στη Γένοβα, και ο Πάπας Ονώριος Α’ ανέθεσε την αποστολή μετατροπής των Δυτικών Σαξών. Το 635, έπεισε τον βασιλιά των Δυτικών Σαξών, Κύνεγιλ, να του επιτρέψει να κηρύξει. Ο Κύνεγιλ επιχειρούσε να δημιουργήσει συμμαχία με τον Όσβαλντ της Βόρειας Ουμβρίας, με τον...

  Ο Άγιος Σάββας Στοροζέφσκι του Ζβενιγκορόντ εγκατέλειψε τον κόσμο σε νεαρή ηλικία και έλαβε το μοναχικό σχήμα από τον Άγιο Σεργίο του Ραντονέζ, του οποίου υπήρξε μαθητής και συνασκητής στη Μονή της Αγίας Τριάδος. Ο Άγιος Σάββας Στοροζέφσκι αγαπούσε την ησυχία και απέφευγε τις συναναστροφές. Ζούσε σε αδιάκοπη άσκηση, θρηνώντας για την πτωχεία της ψυχής του και τρέμοντας ενώπιον της Κρίσεως του Θεού. Ήταν πρότυπο απλότητας και ταπεινώσεως και έφθασε σε τέτοιο βάθος πνευματικής σοφίας, ώστε στη Μονή της Αγίας Τριάδος έγινε πνευματικός εξομολόγος όλων των αδελφών, ακόμη και του Αγίου Σεργίου, και υπήρξε αξιαγάπητος και ιδιαίτερα σοφός Γέροντας. Όταν ο Μέγας Πρίγκιπας Δημήτριος του Ντον έκτισε τη Μονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στον ποταμό Ντουμπένκα, ως ευχαριστία για τη νίκη κατά του Μαμάι, ο Σάββας Στοροζέφσκι έγινε ηγούμενός της με την ευλογία του Αγίου Σεργίου. Παρέμεινε πιστός στο απλό και ασκητικό του ήθος: έτρωγε άγρια χόρτα, φορούσε τραχιά ρούχα και κοιμόταν στο έδαφος. Το...

Tρεις άνδρες Aγάπιος Σέλευκος Mάμας, Πόθω πλάσαντος ηγάπησαν και ξίφος. Μαρτύρησαν δια ξίφους. (Η μνήμη μερικών εξ αυτών επαναλαμβάνεται και την 28η Δεκεμβρίου).

 Eπαρχίαν γης Oυρανών επαρχίας, O Θεόδουλος αντέδωκεν εμφρόνως. Υπήρξε πατρίκιος στα χρόνια του Θεοδοσίου του Μεγάλου (379-395) και ήταν άνδρας διάσημος για τη σύνεση, την αρετή και τη σεμνότητα της ζωής του. Έτσι προήχθηκε στο αξίωμα του Έπαρχου από τον βασιλιά Θεοδόσιο. Βλέποντας όμως τις αδικίες των ισχυρών, αηδίασε και αφού παραιτήθηκε του αξιώματος του, ιδιώτευε. Μετά δύο χρόνια από τον γάμο του, πέθανε η σύζυγός του και αυτός πήγε στην Έδεσσα, αφού μοίρασε τη μεγάλη του περιουσία στους φτωχούς και ευαγή ιδρύματα. Εκεί και ενώ ήταν στο 42ο έτος της ηλικίας του, ανέβηκε πάνω σ' ένα στύλο και με τις πιο αντίξοες συνθήκες έκανε σκληρή άσκηση. Έτσι, με άσκηση και προσευχή, αφού έζησε για άλλα 40 χρόνια πάνω στο στύλο, απεβίωσε ειρηνικά.

Oυχ’ ησυχάζω. Kαι θανόντα γαρ στέφω, Tον ησυχαστήν Iωάννην τοις λόγοις. Γεννήθηκε στη Νικόπολη της Αρμενίας το 454 από τον Εγκράτιο και την Ευφημία και επί βασιλέως Μαρκιανού (450-457). Μετά τον θάνατο των γονέων του, οικοδόμησε ναό της Υπεραγίας Θεοτόκου και μόναζε εκεί, μαζί με 10 μοναχούς. Λόγω της μεγάλης του αρετής, 28 χρονών, χειροτονήθηκε επίσκοπος Κολωνίας. Για εννιά χρόνια αφού διευθέτησε τα εκεί εκκλησιαστικά πράγματα, πήγε στα Ιεροσόλυμα και κατέλαβε τη Μονή του Αγίου Σάββα. Εκεί απέκρυψε το αληθινό του αξίωμα και ορίστηκε από τον Άγιο Σάββα σαν υπηρέτης στον ξενώνα και στο μαγειρείο, υπακούοντας με κάθε ταπεινοφροσύνη. Βλέποντας ο Άγιος Σάββας τη μεγάλη του αρετή, σύστησε στον επίσκοπο Ιεροσολύμων Ηλία, να χειροτονήσει τον Ιωάννη Διάκονο και Πρεσβύτερο. Τότε ο Ιωάννης, χωρίς να μπορεί να κάνει αλλιώς, φανέρωσε το αξίωμα του και έμεινε στη Λαύρα 12 χρόνια και στη Ρουθά έξι χρόνια. Κατόπιν πέρασε ασκητικά τα χρόνια του σε διάφορες έρημους για 48 ολόκληρα χρόνια και απεβίωσε ε...

 Έληφε διπλούν Γαβριήλ νέος στέφος, Ως Iεράρχης και αθλητής Kυρίου. Ο Γαβριήλ Β΄ (... - 3 Δεκεμβρίου 1659) διετέλεσε Οικουμενικός Πατριάρχης για λίγες μόνο μέρες το 1657. Ο Γαβριήλ ήταν επίσκοπος Γάνου και Χώρας. Βρέθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1657 και διαδέχτηκε στον Πατριαρχικό θρόνο τον απαγχονισθέντα, από τους Τούρκους, Πατριάρχη Παρθένιο τον Γ'. Επειδή όμως ήταν αγράμματος, μετά 12 ημέρες, έφυγε από τον Οικουμενικό Θρόνο και ήλθε στην Προύσα, όπου έγινε προεδρικός Μητροπολίτης Προύσας και παρέμεινε για 10 χρόνια. Εκεί κατηγορήθηκε ότι έφερε στη Χριστιανική πίστη κάποιο Μουσουλμάνο και οδηγήθηκε στο Σουλτάνο και Βεζύρη. Αυτοί αξίωσαν από τον Μάρτυρα ν' αρνηθεί την πίστη του και να δεχτεί τον Ισλαμισμό. Με γενναιότητα ο Γαβριήλ απέρριψε την πρόταση αυτή, με αποτέλεσμα να βασανιστεί σκληρά. Τελικά τον απαγχόνισαν στην Προύσα στις 3 Δεκεμβρίου 1659. Βιογραφικά στοιχεία Ήταν άνθρωπος απαίδευτος. Τον Μάρτιο του 1648 εξελέγη Μητροπολίτης Γάνου και Χώρας[2] και στις 26 Νοεμβρίου...

Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο Αγίου. Πιθανός να είναι ο ίδιος Άγιος με αυτόν που εορτάζεται στις 2 Δεκεμβρίου σαν Άγιος Μωϋσής (ή Μωσής) ο Ομολογητής.

O πριν βοήσας τη Σιών χαίρε σφόδρα, Xαίρει παραστάς τω Θεώ Σοφονίας. Φαίδιμος εν τριτάτη Σοφονίας ήτορ αφήκεν. Έζησε τον 7ο αιώνα π.Χ., επί βασιλέως Ιωσίου. Είναι ο ένατος από τους μικρούς λεγόμενους προφήτες και καταγόταν από τη φυλή του Συμεών ή κατ' άλλους του Λευΐ. Το όνομά του σημαίνει: ο Θεός κρύπτει, δηλαδή περιφρουρεί, προστατεύει. Το προφητικό του βιβλίο διαιρείται σε τρία μικρά κεφάλαια. Στο πρώτο απειλεί τους Ιουδαίους, που παρεξέκλιναν από τον Κύριο στην ειδωλολατρία. Στο δεύτερο προλέγει την καταστροφή της Γάζας, της Ασκαλώνος, της Αζώτου, της Δαμασκού, της Αιθιοπίας, της Ασσυρίας και άλλων ακόμα χωρών. Στο τρίτο ελέγχει την Ιερουσαλήμ για τη διαφθορά της, αλλά και την ονομάζει επιφανή, σαν κοιτίδα λυτρώσεως του ανθρωπίνου γένους. Τέλος, χαιρετίζει με αγαλλίαση τη μέλλουσα εμφάνιση του Κυρίου στη Σιών. Αλλά ο Θεός μίλησε με το Στόμα του προφήτη και να τι είπε για τους άνομους ανθρώπους: «Εξάρω τους ανόμους από προσώπου της γης, λέγει Κύριος... Και τους εκκλίνοντας από ...

Kύπρου το κλήμα Θεόδουλος κυπρίσαν, Kαι σταφυλήν ποιήσαν ήλθεν εις τρύγην. Κύπριος ασκητής άγνωστης εποχής, που λόγω της μεγάλης του άσκησης, αξιώθηκε διορατικού πνεύματος, υποκρινόμενος τον σάλο (τρελό) και έλεγχε τους ανθρώπους για τις ανομίες που διέπρατταν. Έτσι οσιακά αφού έζησε, απεβίωσε ειρηνικά, το δε λείψανο του γιατρεύει θαυματουργικά πολλές ασθένειες.

 Ο Άγιος Αγγελής ο Νεομάρτυρας μαρτύρησε στη Χίο. Η καταγωγή του ήταν από το Άργος της Πελοποννήσου και ζούσε στο Κουσάντασι (Έφεσο) της Μικράς Ασίας. Εργαζόταν ως πρακτικός γιατρός. Ήταν άνθρωπος ήσυχος, ευλαβής, φιλακόλουθος και ελεήμων. Κάποια μέρα σε μια συνάντηση έτυχε να βρίσκεται ένας Γάλλος άθεος, ο οποίος χλεύαζε τη χριστιανική πίστη. Ο Αγγελής με παρρησία αντέκρουσε τα επιχειρήματα του Φράγκου. Του πρότεινε μάλιστα να μονομαχήσουν, εκείνος πάνοπλος και ο άγιος μόνο με ένα ξύλο, πιστεύοντας πως θα τον νικήσει με τη δύναμη της πίστης. Ο Γάλλος δέχτηκε. Έκαναν μάλιστα και έγγραφη συμφωνία στην πρεσβεία. Ο Αγγελής έτρεξε στον πνευματικό του, εξομολογήθηκε και ζήτησε την ευχή του. Ο πνευματικός πάσχισε να τον αποτρέψει, αλλά ο Αγγελής επέμενε. Έτσι, ο ιερέας του έδωσε τελικά ευλογία. Ο Αγγελής έμεινε άγρυπνος όλη τη νύχτα προσευχόμενος και ζητώντας από το Θεό να τον ενισχύσει εναντίον του βλάσφημου Γάλλου. Μ’ αυτό τον τρόπο προετοιμάστηκε πνευματικά για τη μονομαχία. Όμως, ο Θ...

Ο Όσιος Γεώργιος της Τσερνίκα γεννήθηκε το 1730 μ.Χ. στην Σάλιστα του Σιμπιού στην Τρανσυλβανία. Οι διωγμοί ενάντια στους ορθοδόξους και τα καρπάθια μοναστήρια από τους ουνίτες τον ανάγκασαν να περάσει τα Καρπάθια Όρη και να έρθει στη Μουντένια. Η μεγάλη του επιθυμία ήταν να πάει στο Άγιον Όρος. Ήταν όμως φτωχός και δεν είχε τον τρόπο. Η Παναγία όμως βλέποντας το ζήλο του τον βοήθησε. Έτσι φτάνοντας στο Βουκουρέστι συναντήθηκε μ’ έναν μητροπολίτη ο οποίος τον πήρε μαζί του στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί έμεινε τρία χρόνια. Όταν ο μητροπολίτης αποτραβήχτηκε από τα καθήκοντά του πήρε μαζί του τον Γεώργιο στη Μονή Βατοπεδίου. Εκεί έβαλε το ράσο και χειροτονήθηκε διάκονος. Όταν εκοιμήθη ο μητροπολίτης ο Όσιος έγινε υποτακτικός του ηγούμενου Παισίου, του γνωστού Οσίου Παισίου Βελιτσκόφσκυ (βλέπε 15 Νοεμβρίου). Εκείνο τον καιρό o όσιος Παίσιος ασκήτευε στη σκήτη του Προφήτη Ηλία κοντά στη μονή Παντοκράτορος. Από εκεί μετακινήθηκε με όλη την αδελφότητα στις Ρουμανικές χώρες. Αρχικά έμειναν στη Μ...