ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Στις 17 Φεβρουαρίου 1946, οι επαγγελματίες ακτήμονες του Νομού Σερρών κάλεσαν τους συναδέλφους τους σε διαμαρτυρία για ζητήματα που τότε απασχολούσαν έντονα τον ελληνικό λαό. Το κάλεσμα ανέφερε : Συνάδελφοι Επαγγελματίες και Βιοτέχνες, Ακόμα δεν συνέλθαμε από την εντελώς άδικη πληρωμή της έκτακτης εισφοράς του Βαρβαρέσου. Δεν έχουμε ξεπεράσει την αύξηση στο δεκαπλάσιο της φορολογίας για την άδεια άσκησης επαγγέλματος. Και τώρα, η κυβέρνηση σχεδιάζει να αυξήσει στο εικοσαπλάσιο το ενοίκιο των καταστημάτων μας. Περιττό να τονίσουμε ότι το νέο αυτό μέτρο απειλεί να μας εξαφανίσει ως τάξη. " "Συνάδελφοι Επαγγελματίαι και Βιοτέχναι: Ακόμη δεν συνήλθαμε από την όλως διόλου άδικον πληρωμήν της εκτάκτου εισφοράς του Βαρβαρέσου. Δεν συνήλθαμε από την αύξηση στο 10πλάσιο της φορολογίας της αδείας εξασκήσεως επαγγέλματος. Και σήμερα η κυβέρνησις μελετά να αυξήση στο 20πλάσιο το ενοίκιο των καταστημάτων μας. Περιττό να τονιστεί ότι το καινούργιο αυτό μέτρο της κυβέρνησης απειλή να μας εξ...

Εφημερίδα "Εμπρός" των Σερρών, Φύλλο 17 Φεβρουαρίου 1935, σελίδα 1 Στις 17 Φεβρουαρίου 1935, ημέρα Δευτέρα και ώρα 11 το πρωί, πραγματοποιήθηκε στο κινηματοθέατρο "Πάνθεον" των Σερρών πάνδημο συλλαλητήριο καταδίκης των βανδαλισμών που διέπραξαν οι ιταλικές αρχές εις βάρος των Ελλήνων ομογενών στα υπό ιταλική κατοχή Δωδεκάνησα. Η εφημερίδα   "Εμπρός" των Σερρών ανέφερε : " Το συλλαλητήριο των κατοίκων της πόλης των Σερρών πραγματοποιήθηκε, όπως είχε ανακοινωθεί, στις 11 το πρωί της περασμένης Κυριακής στο κινηματοθέατρο «Πάνθεον», με σκοπό την έκφραση συμπαράστασης προς τους Δωδεκανήσιους που καταπιέζονταν από τις ιταλικές αρχές. Την καθορισμένη ώρα, το θέατρο ήταν κατάμεστο από κόσμο. Στο συλλαλητήριο παραβρέθηκαν εκπρόσωποι όλων των επαγγελματικών οργανώσεων, επιστημονικών και αλληλοβοηθητικών σωματείων, καθώς και πλήθος πολιτών. Την έναρξη των ομιλιών κήρυξε ο κ. Σ. Αναστασίου, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Επαγγελματιών, ο οποίος, μετά από μια σύντομη α...

Στις 17 Φεβρουαρίου 1927, ο θίασος οπερέτας Ολυμπίας Καντιώτη-Ριτσιάρδη ανέβασε στο στο θέατρο "Πάνθεον" των Σερρών την οπερέτα "Η πριγκίπισσα του Τσάρδας" (Τσάρδα), του συγγραφέα Bela Jenbach Η Ολυμπία Καντιώτη-Ριτσιάρδη. Ελευθερία (Λάρισα), φ. 3294 (13.1.1932). © Βιβλιοθήκη της Βουλής. Ο Bela Jenbach, πραγματικό όνομα Béla Jacobowicz (1 Απριλίου 1871 στη Μίσκολτς, Βασίλειο της Ουγγαρίας – 21 Ιανουαρίου 1943 στη Βιέννη), ήταν Αυστριακός ηθοποιός και λιμπρετίστας οπερέτας ουγγρικής καταγωγής. Ο Jenbach ήταν εβραϊκής καταγωγής και αδελφός της σεναριογράφου Ida Jenbach. Ήταν συν-συγγραφέας πολλών γνωστών λιμπρέτων οπερέτας. Ο Jenbach πέθανε στο Σανατόριο Auersperg στη Βιέννη και τάφηκε στο Προτεσταντικό Κοιμητήριο του Matzleinsdorf. Η "Die Csárdásfürstin" ; (στα Ελληνικα : Η Πριγκίπισσα του Τσάρντας) είναι μια οπερέτα σε 3 πράξεις του Ούγγρου συνθέτη Emmerich Kálmán, με λιμπρέτο των Leo Stein και Bela Jenbach. Πρωτοπαρουσιάστηκε στη Βιέννη στο Johann Strauss...

Στις 20 Φεβρουαρίου 1913 διεξήχθη η ιστορική μάχη στα Πλατανούδια Τερπνής (τότε Τσερπίστα), μια σημαντική στρατιωτική σύγκρουση στο πλαίσιο του Α’ Βαλκανικού Πολέμου.  Η μάχη στα Πλατανούδια Τερπνής αποτελεί μία από τις σημαντικότερες συγκρούσεις μεταξύ των ελληνικών και βουλγαρικών δυνάμεων κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων.  Στις αρχές Φεβρουαρίου 1913, οι μέχρι τότε σύμμαχοι των Ελλήνων, οι Βούλγαροι, θέλοντας να φτάσουν στη Θεσσαλονίκη, εισέβαλαν από τις γέφυρες του Στρυμόνα στο Στρυμονικό και στην Κουμαριά. Εκεί έσφαξαν τις ελληνικές φρουρές των γεφυρών, που αποτελούνταν από πέντε άνδρες η καθεμία, καθώς και μια άλλη φρουρά δέκα ανδρών στο Δημητρίτσι. Επιπλέον, στρατοπέδευσαν στο Ξυλότρο (Άγια Παρασκευή) και προέβησαν σε σφαγές αμάχων, κυρίως στο Δημητρίτσι. Οι βουλγαρικές δυνάμεις αποτελούνταν από 15 λόχους – ένα σύνταγμα πεζικού (13 λόχοι), μία πυροβολαρχία και μία ίλη ιππικού – συνολικά 2.000 άνδρες. Επιπλέον, στη Νιγρίτα υπήρχε μία διλοχία πεζικού, 260 ανδρών, υ...

Τήρων, ὁ δηλῶν ἀρτίλεκτον ὁπλίτην, Θεῷ πρόσεισιν, ἀρτίκαυστος ὁπλίτης. Ἑβδομάτῃ δεκάτῃ πυρὶ Τήρωνα πυρὶ φλεγέθουσιν. Ο Αγιος Θεόδωρος ο Τήρων καταγόταν από το χωριό Αμάσεια στη Μαύρη Θάλασσα, που ονομαζόταν Χουμιαλά, και έζησε κατά τους χρόνους των αυτοκρατόρων Μαξιμιανού (286 - 305 μ.Χ.), Γαλερίου (305 - 311 μ.Χ.) και Μαξιμίνου (305 - 312 μ.Χ.). Ονομάζεται Τήρων, διότι κατετάγη στο στράτευμα των Τηρώνων, δηλαδή των νεοσυλλέκτων, διοικούμενο υπό του πραιπόσιτου Βρίγκα. Διαβλήθηκε στον πραιπόσιτο ως Χριστιανός και εκλήθηκε σε εξέταση. Εκεί ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό χωρίς δισταγμό. Ο διοικητής Βρίγκας δεν θέλησε να προχωρήσει στην σύλληψη και τιμωρία του Αγίου Θεοδώρου, αλλά τον άφησε να σκεφτεί και να του απαντήσει λίγο αργότερα. Πίστευε ότι ο Θεόδωρος θα άλλαζε και θα θυσίαζε στα είδωλα. Ο Μεγαλομάρτυς όχι μόνο παρέμεινε αδιάσειστος στην πίστη του, αλλά έκαψε και το ναό της μητέρας των θεών Ρέας μετά του ειδώλου αυτής. Αμέσως τότε συνελήφθη και ρίχτηκε από τους ειδωλολάτρες σ...

Tον Mαρκιανόν Πουλχερίαν συνάμα, Άζυγας ειπείν ουκ έχω ή συζύγους. Η Αγία Πουλχερία γεννήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 399 μ.Χ. και ήταν θυγατέρα των βασιλέων Αρκαδίου (395- 408 μ.Χ.) και Ευδοκίας και αδελφή του αυτοκράτορα Θεοδοσίου Β' του Μικρού (408 - 450 μ.Χ.). Το έτος 414 μ.Χ. η Πουλχερία αναγορεύθηκε Αυγούστα και ανέλαβε την εξουσία του κράτους. Ήταν ευσεβέστατη, πλήρης σωφροσύνης, χρηστότητος και σοφίας. Όταν, κατά το έτος 429 μ.Χ., ο Πατριάρχης Νεστόριος (428 - 431 μ.Χ.) παρουσίασε τη γνωστή αίρεσή του, επικεφαλής των αντιπάλων του τάχθηκε ο Άγιος Κύριλλος, Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας (τιμάται 18 Ιανουαρίου και 9 Ιουνίου). Και ο μεν Θεοδόσιος, έχοντας ήδη αναλάβει την βασιλική αρχή, υποστήριζε τον αιρεσιάρχη Νεστόριο, ωθούμενος από τον Χρυσάφιο, η δε Πουλχερία ήταν με το μέρος του Αγίου Κυρίλλου και κατόρθωσε να πείσει τον αδελφό της να συγκαλέσει την Γ' Οικουμενική Σύνοδο, που συνήλθε στη Χαλκηδόνα, το έτος 431 μ.Χ. και καταδίκασε τους αιρετικούς. Η Αγία νυμφεύθηκε τον Μαρκια...

Ἀφεῖσα τὴν γῆν Μαριάμνη παρθένος, Τὸν ἐκ Μαρίας Παρθένου Χριστὸν βλέπει. Η Αγία Μαριάμνη καταγόταν από την Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας. Χριστιανή και αύτη, είχε τον ίδιο θείο ζήλο με τον αδελφό της. Φλεγόμενη από τον πόθο της ευρύτερης διάδοσης του Ευαγγελίου και της σωτηρίας περισσότερων ψυχών, ακολούθησε εκείνον σε πολλές περιοδείες του βοηθώντας τον στο φωτιστικό έργο του και συμμεριζόμενη τους κινδύνους του. Μετά τον θάνατο του αδελφού της (βλέπε 14 Νοεμβρίου), μαζί με τον απόστολο Βαρθολομαίο (βλέπε 11 Ιουνίου) πήρε το λείψανο του Αποστόλου Φιλίππου και το έθαψε. Ο Βαρθολομαίος, αφού τακτοποίησε τα της Εκκλησίας της Ιεραπόλεως εγκατέστησε εκεί επίσκοπο κάποιο Στάχυ και συνοδευόμενος από τη Μαριάμνη προχώρησε προς τη Λυκαονία κηρύττοντας τον λόγο του Θεού. Αργότερα μετέβη στις Ινδίες όπου συνέχισε το έργο του, και όπου είχε μαρτυρικό τέλος με σταυρικό θάνατο. Η Μαριάμνη μετά τη Λυκαονία επέστρεψε στην Παλαιστίνη στα μέρη του Ιορδάνου όπου και κοιμήθηκε ειρηνικά.